Η Συμπροσευχή Του Αγίου Μάρκου Tου Ευγενικού (μέρος β')

Η Συμπροσευχή Του Αγίου Μάρκου Tου Ευγενικού (μέρος β')

Κεσίδης Κων/νος

Ακόμη, ωστόσο, και αν επιμείνουμε (μετά από το α΄ μέρος) στην κακοδοξία των Οικουμενιστών, τα επιχειρήματά μας δεν τελειώνουν εδώ. Έστω και εάν συνεχίσουμε να δεχόμεθα πως ο Άγιος δεν έκανε λάθος, ώστε έτσι να δικαιολογήσομε τον Παναγιώτατο ότι δεν κάνει τίποτε άλλο, από το να μιμείται τον Άγιο (Μάρκο), έχουμε όμως να επισημάνομε: Εύγε στον Παναγιώτατο που τον μιμείται, αλλά γιατί να τον μιμείται μόνο στην περίπτωση της συμπροσευχής; 

Γιατί να τον μιμείται μόνο στην περίπτωση της στάσεώς του προς τους Λατίνους προ της συνόδου και δεν τον μιμείται και στην στάση του μετά την σύνοδο; Ο Άγιος έκανε διάλογο περίπου δέκα πέντε μήνες με τους Λατίνους και μόλις διαπίστωσε την εωσφορική αμετανοησία τους, δεν ήθελε πλέον ούτε να τους βλέπει. Γιατί ο αγιώτατος Πατριάρχης μας δεν μιμείται και σ’αυτό τον Άγιο, ο οποίος σταμάτησε τους διαλόγους μετά από περίπου δέκα πέντε μήνες, ενώ ο Οικουμενικός Πατριάρχης μας μετά από δεκαετίες διαλόγων, τους συνεχίζει; Και εξυπακούεται ότι οι Λατίνοι παραμένουν εωσφορικά αμετακίνητοι στις ίδιες αιρέσεις τους, έχοντας μάλιστα, εν τω μεταξύ, προσθέσει και πολλές άλλες. Γιατί μιμείται κατ’ επιλογήν; Μήπως επειδή είναι συμφέρον το κατ' επιλογήν; Γιατί εξάλλου ο αγιώτατος Πατριάρχης μας μιμείται τον άγιο στις προσφωνήσεις του προς τον παναιρετικό Πάπα όπως «πατέρα», κτλ., και δεν τον μιμείται και ως προς τις υπόλοιπες εκφράσεις του, που βρίσκονται στο ίδιο κείμενο, οι οποίες είναι ελεγκτικές και γεμάτες αλήθεια; Γιατί μιμείται κατ' επιλογήν; Να διευκρινίσουμε στο σημείο αυτό ότι, οι εκφράσεις αυτές του Αγίου ήσαν λόγοι ευγένειας και τίποτε παραπάνω. Αυτό αποδεικνύεται από την μετέπειτα στάση του Αγίου, όταν τους αποκαλεί αιρετικούς, σχισματικούς κτλ. Από αυτές και μόνο τις εκφράσεις φαίνεται ότι ο Άγιος ομιλούσε ευγενώς στην πρώτη περίπτωση και σε καμία περίπτωση δεν εννοούσε πως οι αιρετικοί είναι Εκκλησία και εννοείται ότι οι λόγοι αυτοί ευγενείας, είναι τόσο σπάνιοι1, που προσωπικά δεν ξέρω αν υπάρχει άλλος  Άγιος που να τις χρησιμοποίησε, αποτεινόμενος στους Παπικούς. Σήμερα όμως δεν είναι σπάνιες αλλά κανόνας(!), και μάλιστα τέτοιας βαρύτητας κανόνας, που δεν επιδέχεται ούτε μία εξαίρεση! Επίσης, όταν ο Άγιός μας σταμάτησε τους διαλόγους, είπε για τους Λατίνους ότι είναι αιρετικοί, σχισματικοί2 κτλ. Ακούσθηκε όμως ποτέ ο Οικουμενικός Πατριάρχης μας να μιμείται τον Άγιο και να αποκαλεί κατ' αυτόν τον τρόπον τους  Λατίνους; Γιατί αυτή η επιλεκτική μίμηση; Γιατί δηλαδή να μιμείται τον άγιο στις συμπροσευχές και σε όλα τα άλλα να κάνει τα εντελώς αντίθετα από αυτόν; Από αυτά και μόνο, φαίνεται η υποκρισία αυτών που φέρουν τέτοιου είδους παραδείγματα και επιχειρήματα. Και φαντασθείτε ότι, ο Άγιος Μάρκος όχι μόνο τους Λατίνους δεν ήθελε να βλέπει, αλλά και αυτούς τους ίδιους λατινόφρονες «ορθόδοξους»! Μάλιστα έλεγε κατά την κοίμησή του, ότι όσο απομακρύνομαι από αυτούς τόσο πλησιάζω τον Θεό3! Τι σχέση έχουν όλα αυτά τα του Αγίου με τα του Οικουμενικού Πατριάρχη μας; Είναι δυνατόν να ισχυρισθούμε ότι ο Παναγιώτατος είναι μιμητής του Αγίου Μάρκου; Ω, της παραφροσύνης!!!

         Και όμως τα επιχειρήματά μας δεν στέρεψαν, ακόμα και αν εμμένουν εωσφορικώς, παρ’όλα τα ανωτέρω επισημανθέντα. Θα συνεχίσουμε να δεχόμεθα κατά συγκατάβαση πως ο Άγιος δεν έκανε λάθος (αν και τα παραπάνω είναι επαρκέστατα). Ας δεχθούμε ότι ο Άγιος έκανε συμπροσευχή για να δικαιολογήσουμε τις διάφορες ενέργειες του Οικουμενικού Πατριάρχη μας. Τι σχέση όμως έχουν αυτά που κάνει ο Οικουμενικός Πατριάρχης μας με αυτά που έκανε ο Άγιος; Υπάρχει σύγκριση; Ο Άγιος μια συμπροσευχή έκανε (πόσο να ήταν, πέντε λεπτά, δέκα;) και αυτό το επικαλείσθε για να δικαιολογήσετε τα χιλιάδες αντικανονικά ατοπήματα του Παναγιωτάτου; Σε ποια περίπτωση ο Άγιος έκανε συμπροσευχές με αλλόθρησκους (μουσουλμάνους, βουδιστές ...) και μάλιστα με ταγούς (!) όπως κάνει ο Παναγιώτατος, όταν οι Ιεροί Κανόνες της Αγίας μας Εκκλησίας αναθεματίζουν εκείνους που συμπροσεύχονται με αιρετικούς ή αλλόθρησκους; Πότε ο Άγιος έφερε τον Πάπα στον Πανάγιο Τάφο (!!!) για συμπροσευχή, όπως κάνει ο Παναγιώτατος, όταν οι Ιεροί Κανόνες της Αγίας μας Εκκλησίας αναθεματίζουν εκείνους που συμπροσεύχονται με αιρετικούς; Πότε ο Άγιος άφησε τον Πάπα να ευλογεί τους Ορθοδόξους (!!!) όπως κάνει ο Παναγιώτατος όταν οι Ιεροί Κανόνες αναθεματίζουν εκείνους που δίδουν ή λαμβάνουν ευλογίες από αιρετικούς, διότι, όπως λέγει το Πηδάλιο της Αγίας μας Εκκλησίας, δεν είναι ευλογίες αυτές των αιρετικών, αλλά αλογίες; Πότε ο Άγιος δέχθηκε σε Ορθόδοξη Θεία Λειτουργία τον Πάπα (!!!) όπως κάνει ο Παναγιώτατος, όταν οι Ιεροί Κανόνες της Εκκλησίας μας απαγορεύουν όχι αιρετικούς ταγούς να δεχόμαστε στην Εκκλησία (για συμπροσευχή), αλλά ακόμη και αυτούς τους απλούς αιρετικούς, τον λαό! Πότε ο Άγιος είπε στον Πάπα «ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου»(!!!) όπως έκανε ο Παναγιώτατος; Πότε ο Άγιος άφησε σε Θεία Λειτουργία τον Πάπα να πει το «Πάτερ ημών»(!!!) όπως κάνει ο Παναγιώτατος; Πότε ο Άγιος άφησε τον Πάπα, μέσα σε Ορθόδοξη Εκκλησία και μάλιστα σε Θεία Λειτουργία, να κάνει κήρυγμα από τον άμβωνα στους Ορθοδόξους πιστούς (!!!) και μάλιστα να κηρύττει την αίρεση του πρωτείου (!!!• όχι τρία, δέκα τρία θαυμαστικά έπρεπε να βάζω) στους πιστούς, όπως κάνει ο Παναγιώτατος; Πότε ο Άγιος μνημόνευσε τον αιρετικό Πάπα ως Ορθόδοξο Επίσκοπο, όπως έκανε ο Παναγιώτατος στην Κωνσταντινούπολη (ο Θεός να μας λυπηθεί), ενώ ο Άγιος όλως αντιθέτως, δίδαξε ότι: «Εγώ, ο Μάρκος ο αμαρτωλός σας λέγω, ότι εκείνος ο οποίος μνημονεύει τον Πάπαν, ως Ορθόδοξο αρχιερέα, είναι ένοχος και όποιος φρονεί τα δόγματα των Λατίνων θα κατακριθεί με τους Λατίνους και θα θεωρηθεί ως παραβάτης της πίστεως»4. Όσον αφορά αυτά που υπογράφονται στο ΠΣΕ, πότε ο Άγιος είπε ή υπέγραψε παρόμοια με τα επαίσχυντα και αιρετικά κείμενα (Porto Allegre, Busan, Balamand, κτλ) τα οποία υπογράφει και επαινεί5 ο Παναγιώτατος; Και οι παραβάσεις δεν έχουν τέλος (υπάρχουν και άλλες και άλλες και άλλες, αυτές ήταν ένα ΕΛΑΧΙΣΤΟ δείγμα!!!). Και ΟΛΑ αυτά τα δικαιολογούν, επικαλούμενοι τα πέντε - δέκα λεπτά συμπροσευχής. Μα τι παραφροσύνη είναι αυτή; Πώς είναι δυνατόν όλα αυτά τα οποία είπαμε όπως και άλλα, πολύ περισσότερα, να δικαιολογούνται και να συγκρίνονται με τα πέντε - δέκα λεπτά συμπροσευχής του Αγίου; Είναι δυνατόν να παίρνουμε ως βάση το ελάχιστο για να δικαιολογήσουμε το μέγιστο; Είναι ποτέ δυνατόν να γίνει δεκτή η απάντηση του φονέα σε ερώτηση του δικαστή «γιατί σκότωσες;»• «επειδή μου έδωσε χαστούκι. Χειροδίκησε, να μην χειροδικήσω;» και να αθωωθεί ο φονεύς; Επιτρέπεται η επίκληση του ελαχίστου (του χαστουκιού) να δικαιολογήσει το μέγιστο (τον φόνο); Φυσικά και όχι! Πώς, επομένως, αυτοί επιδιώκουν, επικαλούμενοι τα ελάχιστα πραχθέντα του Αγίου να δικαιώνουν τα ΜΕΓΙΣΤΑ (και τι μέγιστα• απορώ πώς ο Θεός δεν μας έκαψε), που προαναφέραμε παραπάνω, του Παναγιωτάτου; Υπάρχει καμία σύγκριση; Όση ομοιότης υπάρχει μεταξύ «χαστουκιού» και «φόνου», άλλη τόση υπάρχει μεταξύ των ενεργειών του Αγίου και του Παναγιωτάτου. Δεν είναι αυτό διεστραμμένο; Δεν είναι αυτό παραφροσύνη; Εκτός και αν είναι η μέγιστη υποκρισία και τότε λύεται η απορία.

Τα επιχειρήματα δεν στέρεψαν. Τα επόμενά μας επιχειρήματα δεν θα χρησιμοποιηθούν βεβαίως για να πείσουν τους Οικουμενιστές, διότι αν δεν πείσθηκαν με τα παραπάνω, η βλάβη τους είναι ανίατη, αλλά παρατίθενται μόνο και μόνο για την κατάρτιση και εδραίωση των καλοπροαιρέτων. Μέχρι τώρα επιχειρηματολογήσαμε θέτοντας ως βάση την εκδοχή ότι, ο Άγιος Μάρκος δεν έκανε λάθος. Τα επόμενα επιχειρήματα, που θα παραθέσομε, αποδεικνύουν, κατά την ταπεινή μας γνώμη (μπορεί να είναι και εσφαλμένη, δεν είμαστε αλάθητοι), ότι ο Άγιος έκανε λάθος, ήσαν ανθρώπινες οι ενέργειές του, προερχόμενες από τον πραγματικό και ειλικρινή πόθο του Αγίου για την επιστροφή των αιρετικών στην αλήθεια, οπότε προέβη σε αντικανονικές, κατά συγκατάβαση, ενέργειες. Και πρώτον, το ότι έκανε λάθος ο Άγιος φαίνεται από την στάση του όταν είδε την εωσφορική τους εμμονή στην αίρεση μετά την σύνοδο. Μετά την σύνοδο, ο Άγιος, δεν ήθελε ούτε να τους βλέπει. Χριστοκάπηλους τους αποκάλεσε, χριστέμπορους, αιρετικούς και σχισματικούς! Χαρακτηριστικό μάλιστα είναι, ότι δίδασκε να τους αποφεύγουμε όπως και τα φίδια!!! Από αυτά δεν είναι φανερό ότι ο Άγιος έκανε λάθος και μετανόησε; Είναι δυνατόν να ισχυρισθούμε ότι, εάν ο Άγιος μπορούσε εξαρχής να προβλέψει την εμμονή τους στις αιρέσεις τους, θα προέβαινε σε τέτοιες ενέργειες; Φυσικά και δεν θα έλεγε και δεν θα έκανε αυτά που έκανε ο Άγιος, αν εγνώριζε τα επακολουθήσαντα εκ των προτέρων. Όχι μόνο δεν θα τα έλεγε, αλλά ούτε καν θα πήγαινε σε διάλογο! Πως θα πήγαινε σε διάλογο, όταν ο ίδιος κατόπιν δίδασκε, να τους αποφεύγουμε όπως τα φίδια (όχι απλά τους Λατίνους, αλλά αυτούς τους ίδιους λατινόφρονες «Ορθόδοξους»).

Δεύτερο επιχείρημα μας ότι ο Άγιος έκανε λάθος, ότι η ενέργειά του ήταν ανθρώπινη, αποτελεί το επιχείρημα ότι η ενέργεια αυτή ασφαλώς δεν ήταν θεόπνευστη! Από πού αυτό αποδεικνύεται; Ας απαντήσομε πρώτα στο ερώτημα: Από πού γνωρίζομε ότι μια ενέργεια ενός Αγίου είναι θεόπνευστη στις περιπτώσεις που αυτή είναι και αντικανονική; Η απάντηση θα είναι φυσικά: Το γνωρίζομε ΑΠΟ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ (βλ. στο μέρος α΄)! Μία θεόπνευστη ενέργεια (όταν είναι και αντικανονική, αντιευαγγελική κτλ), είναι αδύνατον να είναι αποτυχημένη! Το αντίθετο δεν είναι δυνατόν να συμβεί, διότι θα σήμαινε ότι το Άγιο Πνεύμα παρακίνησε έναν άγιο σε αντικανονική ενέργεια για να τον οδηγήσει σε αποτυχία! Το Άγιο Πνεύμα όμως παρακινεί σε αντικανονικές ενέργειες μόνο στις περιπτώσεις που προγνωρίζει ότι θα υπάρξει θετικός καρπός και τα παραδείγματα του πρώτου κεφαλαίου (στο α' μέρος) συνηγορούν σε αυτό που λέμε, δηλονότι τα παραδείγματα των αγίων Σισώη, Διονυσίου, Θεοδώρας κτλ, αποδεικνύουν ότι, όλες οι παραβάσεις τους είχαν θετικό καρπό, κάτι που δεν ισχύει στην περίπτωση του Αγίου Μάρκου. Άλλωστε, αυτό μας διδάσκει και ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης στις κατηχήσεις του, ότι δηλαδή ενώ κάποιοι μοναχοί αντικανονικώς και χωρίς ευλογία έφυγαν από το μοναστήρι, πλην όμως με ζήλο θεού (θεοκίνητα) ενήργησαν και αυτό αποδείχθηκε από το αποτέλεσμα του κόπου τους6. Καταλήγουμε έτσι στην παραδοχή ότι, όταν μία αντικανονική ενέργεια ενός Αγίου είναι και θεόπνευστη, οπωσδήποτε αυτή θα πρέπει να αποφέρει θετικό καρπό. Διαφορετικώς, το Άγιο Πνεύμα θα φαίνεται να παρακινεί σε παραβάσεις κανόνων χωρίς λόγο (!), πράγμα βλάσφημο θα λέγαμε.

ΚΕΣΙΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...                  

1   Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός: “Ου νόμος Εκκλησίας το σπάνιον” (Λόγος ΛΖ', Ε.Π. Migne 36,         352)

2     Mansi 31A, 885DE.Bλ. και “Πρακτικά της αγίας και Οικουμενικής εν Φλωρεντία Συνόδου”,εκδ.Gill, PontificumInstitutumOrientalium, Studiorum, Roma 1953, Vol. V, fasc. II, σελ. 400 (25-53).

           3  Απολογία του αγιωτ. Μητροπολίτου Εφέσου Μάρκου του Ευγενικού, ρηθείσα επί τη τελευτή αυτού αυτοσχεδίως, PG 160, 536BC-536CD.

 4  Επιστολή πρός Θεοφάνην, PG 160, 1096-1100

5 “Ἀπηλλαγμένοι λοιπόν τῶν ἀγκυλώσεων τοῦ παρελθόντος καί ἀποφασισμένοι νά παραμείνωμεν ἡνωμένοι καί νά ἐργασθῶμεν ἀπό κοινοῦ, ἐθέσαμεν, πρό δύο ἐτῶν, κατά τήν διάρκειαν τῆς Θ΄ Συνελεύσεως ἐν Porto Alegre Βραζιλίας, τάς βάσεις μιᾶς νέας περιόδου εἰς τήν ζωήν τοῦ Συμβουλίου [...]εἰς τό ἐπίκεντρον τῶν δραστηριοτήτων τοῦ Συμβουλίου εὑρίσκεται πάντοτε τό ὅραμα τῶν ἐν αὐτῷ δραστηριοποιουμένων Ἐκκλησιῶν, διά τήν ἐπίτευξιν, τῇ χάριτι τοῦ Θεοῦ, τῆς ἑνότητος ἐν τῇ αὐτῇ πίστει καί πέριξ τῆς αὐτῆς Εὐχαριστιακῆς Τραπέζης” [Ἐπίσκεψις 685 (2008) 22-29].

  6  ΕΠΕ 18Α, 207, Κατήχηση ΟΔ'

Δείτε και: -Η Συμπροσευχή Του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού (Μέρος α')