Η δευτερολογία του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, Νίκου Φίλη στην προ ημερησίας συζήτηση στη Βουλή για την Παιδεία

28-09-16

………………..Αυτό που μου έκανε εντύπωση, όμως, δεν είναι τόσο τι είπε ο κ. Μητσοτάκης. Εντάξει, ο κ. Μητσοτάκης κάνει και μια πολιτική που δεν σέβεται τους αντιπάλους του, απ’ ό,τι φαίνεται, παρά την αστική ευγένειά του. Μου κάνει εντύπωση, όμως, ότι ένα πρόσωπο, το οποίο θα έπρεπε να είναι άνθρωπος της χριστιανικής αγάπης και της καταλαγής, ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιος 

-κατά κόσμον, διότι ήταν και χωροφύλαξ, Αθανάσιος Λένης - έχει κυκλοφορήσει στην επαρχία του αυτό εδώ το φυλλάδιο. Σε αυτό το φυλλάδιο με αποκαλεί φίδι. Και έχει ένα γνωμικό, το οποίο δεν ξέρω πού το βρήκε, όπου λέει ότι όλοι οι χοντροί είναι βλάκες, τόσο απλά, τόσο χριστιανικά και τόσο προσβλητικά όχι για εμένα -αυτό δεν έχει καμιά σημασία- αλλά για εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας, οι οποίοι έχουν το πρόβλημα να είναι υπέρβαροι, και τόσο προσβλητικά για όσους ανθρώπους έχουμε υπνική άπνοια, με τη φωτογραφία που βάζει.

Δεν πιστεύω ότι αυτό το πράγμα με θίγει προσωπικά. Θίγει, όμως, την Εκκλησία. Δεν είναι δυνατόν ένα πρόσωπο, όπως είναι ο κ. Αμβρόσιος, να κάνει τέτοια προσβλητική εκστρατεία προς το άτομο -αντιχριστιανική εκστρατεία είναι αυτή- και να μην υπάρχει τοποθέτηση της διοίκησης της Εκκλησίας.

Η θεωρία ότι υπάρχει Δημοκρατία και ο καθένας κάνει ό,τι να’ ναι, δεν ισχύει στην περίπτωσή μας, όταν μάλιστα ο κ. Αμβρόσιος έχει και δημόσιο αξίωμα. Είναι ανώτατος δημόσιος λειτουργός.

Χθες και προχθές μου είπαν ότι κατά προτροπή, κατ’ εντολή του κ. Αμβροσίου χτύπησαν οι καμπάνες, οι οποίες προειδοποιούσαν για τον επικείμενο θάνατό μου. Τότε χτυπούν οι καμπάνες. Είναι το επόμενο βήμα από την κατάρα να μου σαπίσει το χέρι. Ευτυχώς, ο Θεός, μακρόθυμος και πολυέλεος, δεν ακούει τους Αμβρόσιους!

Όμως, μπορεί κάποιος «λεβέντης» από αυτούς που ο κ. Αμβρόσιος χαρακτήρισε «γλυκιά ελπίδα του έθνους» -έτσι είχε μιλήσει ο κ. Αμβρόσιος για τη Χρυσή Αυγή- οργανωμένος ή ανοργάνωτος, εμφορούμενος από μίσος -διότι μίσος είναι αυτή η στάση του κ. Αμβρόσιου και όχι αγάπη- να θελήσει να υποκαταστήσει και τον Θεό.

Δεν το φοβάμαι, αλλά είναι θέμα δημοκρατικής τάξης. Και επαναλαμβάνω ότι θα πρέπει να τοποθετηθεί η διοίκηση της Εκκλησίας. Δεν μπορεί να ανεχόμεθα τέτοιου είδους αντιπαραθέσεις.

Τελειώνοντας, συναδέλφισσες και συνάδελφοι, πολλά έχω ακούσει για τη στάση μου στο θέμα των Θρησκευτικών. Την εξήγησα και είναι στάση αυτονόητη, υπεράσπισης του κοσμικού σχολείου.

Δεύτερον, πολλά έχω ακούσει, επειδή αναφέρθηκα στον ρόλο της Εκκλησίας σε σκοτεινές περιόδους. Προφανώς και δεν αφορά όλους τους ανθρώπους της Εκκλησίας. Στην Εκκλησία δεν είναι μόνο αυτοί που φοράνε τα ωμοφόρια, ο ανώτατος κλήρος. Είναι και ο κατώτατος κλήρος και είναι και ο λαός. Ένα μέρος του λαού είναι μέσα στην Εκκλησία. Αλίμονο! Αναφερόμαστε σε ορισμένους εκκλησιαστικούς παράγοντες. Ο λαϊκός κλήρος, βεβαίως και είχε συμμετοχή στη διάρκεια του αγώνα κατά των κατακτητών και δύο Μητροπολίτες που ανέβηκαν στο βουνό, ο Κοζάνης και ο Ηλείας, στην ουσία απομακρύνθηκαν μετά. Ένας, μάλιστα, από αυτούς κατηγορήθηκε για συνεργασία με τους κομμουνιστές. Το λέω για να συνεννοούμαστε.

Σε σχέση με τη δικτατορία, ζει ο κόσμος, δεν έχουν φύγει οι παλιοί. Εντάξει, να δεχθώ την επιστολή που μου έστειλε ο κ. Ιερώνυμος για την αντιστασιακή δράση της δικτατορίας. Εγώ ήμουν μικρό παιδί, αλλά καταλάβαινα τότε. Πρέπει να πω ότι ξεχωρίζω από αυτή την περίοδο δύο προσωπικότητες. Θα μπορούσαν να είναι και περισσότερες, αλλά ήταν λίγες, ελάχιστες. Ζούμε και είμαστε γνωστοί όλοι πια.

Η μία περίπτωση ήταν ο παπα-Γιώργης Πυρουνάκης. Καταδιώχθηκε απηνώς από το εκκλησιαστικό κατεστημένο εκείνης της εποχής, αλλά εκεί, στην Ελευσίνα που πήγε, κάθε Κυριακή το κήρυγμά του ήταν μια πράξη αντίστασης και μάζευε πολλούς νέους ανθρώπους. Αυτόν τον ανυπότακτο παπά, τον παπα-Πυρουνάκη, τον έβαλε στο στόχαστρό του ο νυν Μητροπολίτης Αμβρόσιος. Τίποτα δεν είναι τυχαίο!

Δεύτερο πρόσωπο, λιγότερο γνωστό, ο Τιμόθεος Λαγουδάκης, ένας λεβέντης από την Κρήτη. Τον γνώρισα όταν πήγαινα και έψελνα στον Άγιο Νικόλαο Πευκακίων. Ήταν διάκος. Το βράδυ του Πολυτεχνείου χτύπησε τις καμπάνες. Νωρίτερα, όταν έγιναν οι παράνομες και νόθες εκλογές στους φοιτητικούς συλλόγους, ο Τιμόθεος κατέβηκε υποψήφιος, πήρε πέντε σταυρούς, ενώ μάζεψε μετά λίστα είκοσι φοιτητών ότι τον ψήφιζαν και κατήγγειλε τη Χούντα που είχε στήσει τις κάλπες στη Θεολογική Σχολή.

Ο Τιμόθεος είχε την ατυχία -δυστυχώς, συμβαίνουν αυτά- να σκοτωθεί σε τροχαίο δυστύχημα πριν πέσει η Χούντα, όταν επέστρεφε από τη χειροτονία του νυν Μητροπολίτη Καβάλας στην Κόρινθο από τον τότε Μητροπολίτη Καρανικόλα.

Και άλλοι μπορεί να υπήρξαν -δεν θέλω να σβήσω την προσφορά κανενός- αλλά ελάχιστοι, σιωπηλοί. Οι πολλοί ήταν συνεργασία.

ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ ΜΗΤΑΦΙΔΗΣ: Και άλλοι.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΦΙΛΗΣ (Υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων): Και άλλοι, βεβαίως! Εγώ αναφέρομαι σε δύο δικά μου, προσωπικά βιώματα.

Κι αν δεν αρέσει αυτή η ιστορία, ας ξαναγραφτεί. Αλλά πιστεύω -ως πολίτης τώρα μιλώ- ότι δεν είναι δυνατόν να αφήσουμε έτσι, χωρίς να προσφέρουμε και εμείς τις εμπειρίες μας και άλλοι την επιστημονική τους μαρτυρία και δράση, να ξαναγραφτεί η ιστορία της χώρας μας.

Με σεβασμό, λοιπόν, στη μαχόμενη Εκκλησία, με σεβασμό στο σημερινό φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας, που έτσι και αλλιώς αποτελεί καταστατική υποχρέωσή της -είναι η πρώτη προτροπή που μας δίνει ο Χριστός, να είμαστε φιλάνθρωποι και να αγαπούμε το διπλανό μας, όπως τον εαυτό μας- με σεβασμό σε όλα αυτά -δεν σβήνω τίποτα και δεν γενικεύω- θέλω να πω ότι υπάρχουν σελίδες της ιστορίας που δεν μπορούμε εμείς να τις αφήσουμε έτσι άγραφες.

Καταθέτω στη Βουλή να υπάρχει αυτό το κείμενο -δεν θέλω να το χαρακτηρίσω- και ελπίζω μέσα από τη θεσμική διαδικασία να υπάρξει μια τοποθέτηση της ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.

(Στο σημείο αυτό ο Υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων κ. Νικόλαος Φίλης καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)

Ευχαριστώ.

Δείτε και: -Νίκος Φίλης: "Καταθέτω, με υπερηφάνεια ως Υπουργός Παιδείας το νέο πρόγραμμα των Θρησκευτικών στα πρακτικά".