18 Αυγ 2016

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Η «Σύνοδος» της Κρήτης νόθος καρπός εξωσυζυγικών σχέσεων

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης
Ὁμότιμος Καθηγητὴς Α.Π.Θ.
συνοδικὸς θεσμὸς δὲν ἔπαυσε ποτὲ νὰ λειτουργεῖ στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ μετὰ τὶς θεωρούμενες ἀπὸ ὅλους ἑπτὰ οἰκουμενικὲς συνόδους, μὲ τελευταία τὴν Ζ´ τῆς Νικαίας (787), καὶ τὶς μετὰ ταῦτα θεωρούμενες ἀπὸ πολλούς ὡς Η´ καὶ Θ´, τὴν ἐπὶ Μ. Φωτίου δηλαδὴ τὸ 879 καὶ τὴν ἐπὶ Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ τοῦ 1341/1351, συνῆλθαν πολλὲς σύνοδοι μὲ εὐρύτερη ἢ μικρότερη σύνθεση καὶ μὲ σπουδαῖο συνοδικὸ ἔργο.

 ᾽Ακόμη καὶ κατὰ τὴν Τουρκοκρατία καὶ σὲ ὅλη τὴν διάρκεια τοῦ 19ου αἰῶνος πάμπολλες σύνοδοι, μὲ τὴν συμμετοχὴ τὶς περισσότερες φορὲς καὶ τῶν πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας καὶ Ἱεροσολύμων ὡς καὶ ἱεραρχῶν ἀπὸ τὰ πρεσβυγενῆ αὐτὰ πατριαρχεῖα, ἀντιμετώπισαν τὰ ἀνακύψαντα θέματα στὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἰδιαίτερα τὸν προσηλυτισμὸ Ὀρθοδόξων πιστῶν ἀπὸ παπικοὺς καὶ προτεστάντες ἱεραποστόλους. Δὲν ἔπαυσε πάντως ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὑπὸ καθεστὼς δουλείας καὶ αἰχμαλωσίας, νὰ ὀργανώνει μὲ τὴν δέουσα ἱεροπρέπεια τὰ τῆς διοικήσεως καὶ τῆς λατρείας της. Πλὴν τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Ρωσίας, ὅλες σχεδὸν οἱ ὀρθόδοξες χῶρες ἦσαν ὑπὸ τὸν Ὀθωμανικὸ ζυγό.
Ἡ παρακμὴ τῶν Ὀθωμανῶν καὶ ἡ δημιουργία νέων κρατῶν, μὲ τὴν παραχώρηση αὐτοκεφαλίας στὶς κατὰ τόπους ἐκκλησίες, ἐμείωσαν τὸ ποίμνιο τῆς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως καὶ περιόρισαν τὴν δικαιοδοσία της, ἔδωσαν ὅμως νέα δυναμικὴ στὰ νέα ὀρθόδοξα κράτη νὰ ὀργανώσουν ἐλεύθερα τὰ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ βίου καὶ νὰ λαμπρύνουν τὴν Ὀρθόδοξη πίστη καὶ ζωή. Οἱ μεταξύ τους βέβαια ἀνταγωνισμοὶ καὶ ἐθνοφυλετισμοί, ποὺ ἔφθασαν κάποιες φορὲς καὶ μέχρι τῶν πολεμικῶν συγκρούσεων, παρεμπόδιζαν τὴν ἔκφραση τῆς ἑνότητας τῶν αὐτοκεφάλων ἐκκλησιῶν καὶ ἔδιναν τὴν εἰκόνα μιᾶς διεσπασμένης Ἐκκλησίας, μολονότι δὲν ὑπῆρχε τίποτε ποὺ νὰ τὶς χωρίζει στὸ δόγμα, στὴ λατρεία καὶ στὴν διοίκηση. Ἡ μετὰ τοὺς βαλκανικοὺς πολέμους καὶ τὸν α´ παγκόσμιο πόλεμο σταθεροποίηση τῆς πολιτικῆς καταστάσεως δὲν διήρκεσε πολύ, διότι ἀκολούθησαν ἡ Ὀκτωβριανὴ Ἐπανάσταση τοῦ 1917 στὴ Ρωσία, ποὺ ἔθεσε τὴν μεγαλύτερη καὶ πιὸ δυνατὴ ὀρθόδοξη χώρα καὶ τὴν Ἐκκλησία της σὲ σκληρὸ ἀντιχριστιανικὸ διωγμό, δέσμια τῆς κομμουνιστικῆς δικτατορίας καὶ θηριωδίας, κατάσταση ποὺ ἐπεκτάθηκε σὲ λίγο καὶ στὶς ἄλλες βαλκανικὲς χῶρες, πλὴν τῆς Ἑλλάδος. Ἦλθε κατόπιν ἡ Μικρασιατικὴ Καταστροφὴ τοῦ 1922, μὲ τὰ ἑκατομμύρια τῶν Ἑλλήνων προσφύγων ποὺ ἐγκατέλειψαν τὶς πατρογονικές τους ἑστίες καὶ ἀπογύμνωσαν ἀπὸ ποίμνιο τὴν ἤδη ἀποδυναμωμένη ἀπὸ τὶς αὐτοκεφαλίες «Ἐκκλησία τῶν τοῦ Χριστοῦ πενήτων», ποὺ ἔγινε τώρα φτωχότερη.
Στὴν Δύση, ποὺ δὲν γνώρισε τὴν ἰσλαμικὴ τυραννία καὶ δικτατορία, ὁ Παπισμὸς γεμᾶτος ὑπερηφάνεια καὶ αὐτοπεποίθηση συγκάλεσε τὸ 1870 τὴν Α´ Βατικάνειο Σύνοδο ὡς Οἰκουμενική, καὶ ἐδογμάτισε τὸ πρωτεῖο καὶ τὸ ἀλάθητο τοῦ πάπα, ἐνῶ οἱ Προτεστάντες διηρημένοι καὶ διεσπασμένοι ὀργάνωσαν ἀπὸ τὸ τέλος τοῦ 19ου αἰῶνος τὴν Οἰκουμενικὴ Κίνηση ποὺ ὁδήγησε στὴν ἐξωτερική τους ἔστω ἑνότητα στὸ λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν». Μέσα σ᾽ αὐτὲς τὶς παγκόσμιες καὶ διαχριστιανικὲς διεργασίες θελήσαμε καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι νὰ δώσουμε τὸ παρόν, γιὰ νὰ μὴν εἴμαστε δῆθεν ἀπομονωμένοι καὶ ἀποδυναμωμένοι, ἀλλὰ ὅλος μαζὶ ὁ χριστιανικὸς κόσμος, ἑνωμένος καὶ δυνατός, νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὴν διπλὴ ἀπειλὴ τοῦ ἀθεϊστικοῦ Κομμουνισμοῦ καὶ τοῦ ἐπιθετικοῦ Ἰσλάμ. Ἐγκαταλείψαμε ἔτσι τὴν παραδοσιακὴ ἀντιμετώπιση τῶν Δυτικῶν ὡς αἱρετικῶν, ἀλλὰ καὶ ὡς πολιτικὰ καὶ πολιτιστικὰ πιὸ ἐπικίνδυνων ἀπὸ τὸ Ἰσλάμ, καὶ ἀρχίσαμε νὰ ἐρωτοτροποῦμε μὲ τὴν Δύση μὲ τὴν περίφημη οἰκουμενιστικὴ ἐγκύκλιο τοῦ 1920, ποὺ ἀπέστειλε τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο «Πρὸς τὰς ἁπανταχοῦ Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ», ὀνομάζοντας γιὰ πρώτη φορὰ σὲ συνοδικὸ ἔγγραφο τοὺς αἱρετικοὺς Παπικοὺς καὶ Προτεστάντες ὡς «ἐκκλησίες»[1].
Κοντεύουν νὰ κλείσουν ἀπὸ τότε ἑκατὸ χρόνια, καὶ ἡ ἀντιπαραδοσιακὴ αὐτὴ καὶ ἐκκλησιολογικὰ ἀπαράδεκτη ἐκτροπὴ τῆς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως νὰ μεταμορφώσει τὶς αἱρέσεις σέ «ἐκκλησίες», νὰ χορηγήσει μὲ συνοδικὸ ἔγγραφο ἐκκλησιαστικότητα στοὺς αἱρετικούς, ἀποκτᾶ τώρα μὲ τὴν «Σύνοδο» τῆς Κρήτης πανορθόδοξη συνοδικὴ κατοχύρωση μὲ τὸ προβληματικὸ κείμενο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσμον», ποὺ διαιρεῖ καὶ διχάζει τὴν Ἐκκλησία. Ἡ αἰχμάλωτη τώρα στὸν Οἰκουμενισμὸ τῆς Δύσεως Ἐκκλησία Κωνσταντινουπόλεως προσπαθεῖ νὰ παρασύρει καὶ νὰ πείσει τὶς ἄλλες ὀρθόδοξες τοπικὲς ἐκκλησίες, ὡς προκαθημένη καὶ ὡς Μητέρα Ἐκκλησία τῶν νεωτέρων αὐτοκεφάλων ἐκκλησιῶν, ὅτι οἱ καιροὶ ἄλλαξαν, ὅτι ἡ Πατερικὴ Παράδοση καὶ οἱ Ἱεροὶ Κανόνες, ποὺ ἀπαγορεύουν τὴν κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ τὶς συμπροσευχές, πρέπει νὰ ἀλλάξουν, νὰ προσαρμοσθοῦν στὶς δῆθεν νέες ἀνάγκες τῶν καιρῶν, οἱ κήρυκες τῶν ὁποίων μοναδικὸ στόχο ἔχουν νὰ προκαλέσουν διαιρέσεις καὶ σχίσματα στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὸ νὰ ἀρνοῦνται τὴν ἀποκλειστικότητα τῆς σωτηρίας ἐν Χριστῷ καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἀποκλειστικότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς τῆς μόνης Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ὄντως ἐχθροὶ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς δι᾽ Αὐτοῦ σωτηρίας.
Ἤδη Ἡμερολογιακὴ Μεταρρύθμιση τὸ 1924 μὲ πρωτεργάτη τὸν μασόνο πατριάρχη Μελέτιο Μεταξάκη, ἐπιβληθεῖσα πραξικοπηματικῶς, χωρὶς πανορθόδοξη ἀπόφαση, ἐτραυμάτισε καὶ τραυματίζει σκληρὰ μέχρι σήμερα τὴν ἑορτολογικὴ ἑνότητα τῶν Ὀρθοδόξων[2], ἐνῶ ἔκτοτε ἀρξαμένη συζήτηση γιὰ σύγκληση Οἰκουμενικῆς Συνόδου μὲ βασικὴ θεματολογία οἰκουμενιστική, ποὺ ὅρισε ἐν λόγῳ καινοτόμος πατριάρχης, ἔθεσε δυστυχῶς τὶς βάσεις καὶ τὰ θεμέλια ὄχι γιὰ μία ἀληθινὰ Ὀρθόδοξη Σύνοδο, ἀλλὰ γιὰ μία ψευδοσύνοδο οἰκουμενιστικῶν προδιαγραφῶν, βασικὸς στόχος τῆς ὁποίας δὲν ἦταν ἐπίλυση ἐπειγόντων καὶ φλεγόντων θεμάτων, ἀλλὰ νομιμοποίηση τῶν αἱρέσεων ὡς ἐκκλησιῶν. Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι, ἐνῶ στὸν κατάλογο τῶν θεμάτων γράφτηκαν καὶ διαγράφτηκαν πολλὰ θέματα, μερικὰ ἀπὸ τὰ ὁποῖα ὄντως φλέγοντα, ὅπως τὸ Ἡμερολογιακό, τῆς χορηγήσεως αὐτοκεφάλου καὶ ἄλλα, τὸ μόνο ποὺ παρέμεινε ἀπὸ τότε σταθερὰ καὶ δὲν ἐτόλμησε κανεὶς νὰ τὸ θίξει εἶναι τὸ θέμα «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσμον», ἤτοι «Σχέσεις τῆς Ἐκκλησίας πρὸς τὶς αἱρέσεις καὶ τὰ σχίσματα», πού, ἐπειδὴ εἶναι δεδομένες καὶ ἀμετάβλητες μὲ βάση τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τοὺς Πατέρες, προσπαθοῦν νὰ τὶς ἀλλάξουν καὶ νὰ προκαλέσουν νέα σχίσματα καὶ διαιρέσεις.
Ἡ μεταξάκεια περίοδος δὲν εἶχε καλὴ συνέχεια καὶ λόγῳ ἀντιδράσεων στὸ σῶμα τῆς ἱεραρχίας στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ λόγῳ ἀπροθυμίας τῶν λοιπῶν αὐτοκεφάλων ἐκκλησιῶν νὰ ἀκολουθήσουν τὶς καινοτομίες τῆς Κωνσταντινούπολης, ὅπως φάνηκε ἀπὸ τὰ ἀπαντητικὰ γράμματά τους στὶς ἀνιχνευτικὲς τῶν προθέσεών τους πατριαρχικὲς καὶ συνοδικὲς ἐγκυκλίους τῶν ἐτῶν 1902 καὶ 1904 τοῦ πατριάρχου Ἰωακεὶμ τοῦ Γ´. Τὴν σκυτάλη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ παρέλαβε ἀπὸ τὸν Μεταξάκη ὁ πατριάρχης Ἀθηναγόρας, ποὺ κατέλαβε τὸν πατριαρχικὸ θρόνο τὸ 1948 μὲ βίαιη ἔξωση τοῦ προκατόχου του Μαξίμου τοῦ Ε´, πρόσωπο τῆς ἐμπιστοσύνης τῶν Ἀμερικανῶν καὶ γνωστῶν μυστικῶν ἑταιρειῶν, τῶν ὁποίων ἦτο μέλος. Δὲν θὰ προχωρήσω σὲ ἄλλες ἀναλύσεις, γιατὶ τὰ πράγματα εἶναι γνωστὰ στοὺς περισσοτέρους. Αὐτὸ ποὺ ἀξίζει νὰ ἀναφερθεῖ εἶναι ὅτι ἡ ἑνότητα τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου ἐπιδιώχθηκε ἀπὸ τοὺς σχεδιαστὰς εἰς βάρος τοῦ κύρους καὶ τῆς ἀξιοπρέπειας τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, μὲ πρωτεργάτη τὸν Ἀθηναγόρα, μὲ δύο ἀπαράδεκτες ἐκκλησιολογικὰ κινήσεις. Νὰ γίνουν μέλη τοῦ παναιρετικοῦ προτεσταντικοῦ «Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν» (ποιῶν «Ἐκκλησιῶν»;) σταδιακὰ ὅλες οἱ αὐτοκέφαλες ὀρθόδοξες ἐκκλησίες, πρωτοστατούσης τῆς Κωνσταντινουπόλεως, καὶ νὰ ἀρχίσει ἡ προσέγγιση μὲ τοὺς Παπικούς, οἱ ὁποῖοι τῇ ἐπιδράσει τῶν αὐτῶν κύκλων εἶχαν ἀρχίσει νὰ ἐγκαταλείπουν τὴν αὐστηρὴ ἐκκλησιολογική τους ἀποκλειστικότητα, καὶ νὰ ἀναγνωρίζουν κάποια στοιχεῖα ἐκκλησιαστικότητας στοὺς ἐκτὸς τῆς παπικῆς μάνδρας Χριστιανούς. Εἶναι ἐξόχως χαρακτηριστικό, καὶ ἔχει ἐπισημανθῆ ἀπὸ πολλούς, ὅτι τὴν ἴδια ἐποχὴ ποὺ προετοιμαζόταν καὶ λειτουργοῦσε ἡ Β´ Βατικάνειος Σύνοδος (1962-1965) τὴν ἴδια ἐποχὴ καὶ μὲ παρόμοια ἐκκλησιολογικὴ γραμμὴ καλοῦσε ὁ Ἀθηναγόρας στὴν Ρόδο τὶς τρεῖς «Πανορθόδοξες Διασκέψεις» (1961, 1963, 1964) καὶ τὴν τετάρτη στὸ Chambésy τῆς Γενεύης (1968), οἱ ὁποῖες καθόρισαν καὶ τὸν πρῶτο κατάλογο θεμάτων τῆς μελλούσης νὰ συνέλθει Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου καὶ ὁδήγησαν στὶς «Διορθόδοξες Προπαρασκευαστικὲς Ἐπιτροπές» καὶ στὶς «Προσυνοδικὲς Διασκέψεις» ἀπὸ τὸ 1971 μέχρι τὴν σύγκληση τῆς «Συνόδου» τῆς Κρήτης τὸν Ἰούνιο τοῦ 2016. Ἐπὶ πενήντα πέντε ἔτη (55) μετὰ τὴν «Α´ Πανορθόδοξη Διάσκεψη» τῆς Ρόδου (1961) καὶ ἐπὶ σαράντα πέντε ἔτη (45) μετὰ τὴν «Α´ Διορθόδοξη Προπαρασκευαστικὴ Ἐπιτροπή» στὴν Γενεύη (1971) καὶ σαράντα ἔτη (40) μετὰ τὴν «Α´ Προσυνοδικὴ Πανορθόδοξη Διάσκεψη» στὴν Γενεύη (1976), ἑτοιμάζεται καὶ μαγειρεύεται καὶ κοσκινίζεται ἡ πολυθρύλητη καὶ προσδοκώμενη «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος» τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Καὶ ποιό εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα; Ἡ ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης τοῦ Ἰουνίου τοῦ 2016.
Οὐδέποτε στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας χρειάσθηκε τόσος χρόνος γιὰ νὰ ἑτοιμασθεῖ μία σύνοδος, διότι οἱ σύνοδοι ἀντιμετώπιζαν πάντοτε φλέγοντα καὶ ἐπείγοντα θέματα, ποὺ δὲν ἐπέτρεπαν χρονικὲς καθυστερήσεις καὶ παρατάσεις, ἀλλὰ ἀπαιτοῦσαν ἄμεση ἀντιμετώπιση. Ποῦ ὀφείλεται ἆραγε αὐτὴ ἡ καθυστέρηση καὶ ἀδυναμία νὰ συγκαλέσουμε μία μεγάλη σύνοδο οἰκουμενικῶν προδιαγραφῶν, ποὺ νὰ ἀνταγωνίζεται, νὰ στέκεται ἐπάξια ἀπέναντι στὴν Β´ Βατικάνειο Σύνοδο, ἡ ὁποία προετοιμάσθηκε τάχιστα, ἔλαβαν μέρος 2.500 ἐπίσκοποι, ἔναντι τῶν 150 στὴν δική μας «μεγάλη» τῆς Κρήτης, διήρκεσε ὄχι μία ἑβδομάδα, ἀλλὰ δύο ἔτη, καὶ παρήγαγε θεολογικὰ κείμενα μὲ τὰ ὁποῖα μέχρι σήμερα ἀσχολεῖται ἡ θεολογικὴ ἔρευνα, ἀκόμη καὶ ἡ Ὀρθόδοξη, καὶ γενικῶς συγκέντρωσε τὸ παγκόσμιο ἐνδιαφέρον ἐπὶ μεγάλο χρονικὸ διάστημα, ἐνῶ ἡ δική μας χάθηκε καὶ ἐξαφανίσθηκε, ὅσο ἀκόμη διαρκοῦσε ἡ βραχύβια, μερικῶν ἡμερῶν, ζωή της; Γιατί τόση βία καὶ σπουδὴ νὰ κλείσουν γρήγορα τὰ θέματα, νὰ μὴ δίνεται ἐπαρκὴς χρόνος στὶς συζητήσεις, νὰ μὴ μετέχουν ὅλοι οἱ ἐπίσκοποι, νὰ μὴν ἔχουν ὅλοι δικαίωμα ψήφου, νὰ μὴν εἶναι ἀνοικτὲς οἱ συζητήσεις ὄχι μόνον στοὺς δημοσιογράφους, ἀλλὰ καὶ στὸν κλῆρο καὶ στὸν λαό, καὶ νὰ φυλάσεται ἀπὸ ἀστυνομικὲς δυνάμεις ὁ περιβάλλων χῶρος; Γιατί φοβόμαστε τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, ἂν οἱ ἀποφάσεις μας εἶναι θεάρεστες, εὐαγγελικὲς καὶ πατερικές;
Ἡ ἀπάντηση δὲν εἶναι δύσκολη. Ἀπὸ τὴν ἀρχὴ οἱ σκοποὶ τῆς «Συνόδου» δὲν ἐκινοῦντο στὴν ὀρθόδοξη συνοδικὴ παράδοση, ἡ ὁποία βασικῶς προϋποθέτει ὅτι κάθε σύνοδος ἀκολουθεῖ καὶ σέβεται τὶς ἀποφάσεις τῶν προηγουμένων συνόδων «ἑπομένη τοῖς Ἁγίοις Πατράσι»· καταδικάζει τὶς συμπροσευχὲς ποὺ ἐκεῖνες ἀπαγόρευσαν καὶ τὶς αἱρέσεις ποὺ ἐκεῖνες κατεδίκασαν, σὰν νὰ εἶναι ὅλες οἱ σύνοδοι συνεδρίες μιᾶς καὶ τῆς αὐτῆς συνόδου. Καταπολεμεῖ καὶ ἀναθεματίζει νέες αἱρέσεις ποὺ ἐμφανίσθηκαν καὶ ἀνησυχοῦν τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, ἀντιμετωπίζει ποιμαντικὰ καὶ διοικητικὰ προβλήματα καὶ γενικῶς φροντίζει νὰ τηρεῖται ἀπαρασάλευτα ἡ εὐαγγελικὴ καὶ Πατερικὴ Παράδοση. Τίποτε ἀπὸ ὅλα αὐτὰ δὲν ἔπραξε ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης, ἀλλὰ ἀκριβῶς τὰ ἀντίθετα. Ὄχι μόνο δὲν ἐπανέλαβε τὴν καταδίκη τῶν αἱρέσεων ποὺ οἱ παλαιὲς σύνοδοι κατεδίκασαν, ὅπως τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ, τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Προτεσταντισμοῦ, ἀλλὰ ἀντίθετα τὶς ὀνόμασε ἐκκλησίες. Ἀντὶ νὰ καταδικάσει τὴν νέα παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τὴν εἰσήγαγε συνοδικὰ μέσα στὴν Ἐκκλησία ἐπαινώντας τὰ ἀπαράδεκτα κείμενα τῶν Θεολογικῶν Διαλόγων καὶ τὴν ἐξευτελιστικὴ συμμετοχή μας στὸ λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν», δηλαδὴ στὸ προτεσταντικό «Παγκόσμιο Συμβούλιο Αἱρέσεων». Ἀπέφυγε νὰ καταδικάσει τὶς συμπροσευχὲς μὲ τοὺς αἱρετικούς, οἱ ὁποῖες ἔγιναν πλέον συρμὸς καὶ μόδα· ἀντίθετα τὶς ἐπεκύρωσε μὲ τὴν συμπροσευχὴ τῶν ἑτεροδόξων παρατηρητῶν στὶς διάφορες ἀκολουθίες. Δὲν ἀσχολήθηκε, ἀντίθετα διέγραψε ἀπὸ τὴν θεματολογία τὸ καυτὸ καὶ ἐπεῖγον θέμα τοῦ Ἡμερολογίου, δὲν ἔλυσε τὸ θέμα τῆς Διασπορᾶς οὔτε τοῦ αὐτοκεφάλου, καὶ ἁπλῶς ἐνόμισε ὅτι καλύπτει ὅλα αὐτὰ τὰ κενὰ μὲ γενικόλογες θεολογικὲς διακηρύξεις στὸ μήνυμα καὶ στὴν ἐγκύκλιο ποὺ ἐξαπέστειλε.
Ἡ ὀρθόδοξη καὶ παραδοσιακὴ ἀντιμετώπιση ὅλων αὐτῶν τῶν θεμάτων δὲν ἦταν ἐπιθυμητὴ στοὺς σχεδιαστὰς τῆς «Συνόδου». Σὲ κάθε φάση τῆς μακρόχρονης προετοιμασίας ἡ ἀγρυπνοῦσα συνείδηση τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας ἤγειρε ἀντιρρήσεις. Σεβαστοὶ Γέροντες καὶ Ἅγιοι νεώτεροι τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως καὶ μαχητικοὶ ἐπίσκοποι τῆς Ἐκκλησίας, τὸ Ἅγιον Ὄρος σύσσωμο, ἡ πάλαι ποτὲ παραδοσιακὴ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, πολλοὶ καθηγηταὶ τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν, χριστιανικὲς ἀδελφότητες καὶ σωματεῖα, καὶ πλῆθος πιστῶν, ἀντιδροῦσαν στὴν σύγκληση τῆς Συνόδου[3], διότι ἐγνώριζαν τοὺς ἀντορθόδοξους στόχους της. Δὲν εἴχαμε ἐδῶ τὸν ἀλάθητο καὶ πρῶτο πάπα γιὰ νὰ κάνει ὅ,τι θέλει, ὅπως ἔκανε μὲ τὴν Β´ Βατικάνειο Σύνοδο, ἡ ὁποία ἂς σημειωθεῖ, παρὰ τὶς κάποιες ἐκσυγχρονιστικὲς καὶ προτεσταντίζουσες ἀποφάσεις της, δὲν ἔθιξε καθόλου τὰ οὐσιώδη ἐκκλησιολογικὰ δόγματα τοῦ Παπισμοῦ. Καθυστεροῦσαν, λοιπόν, κοσκίνιζαν καὶ μαγείρευαν οἱ μάγειροι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, μέχρις ὅτου ἀλλάξουν ἐπὶ τὸ εὐνοϊκώτερο οἱ συνθῆκες γιὰ τὴν σύγκληση τῆς οἰκουμενιστικῆς τους «Συνόδου». Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος τῆς μακροχρόνιας προετοιμασίας καὶ ἀντιπαραδοσιακῆς καθυστέρησης. Δὲν τοὺς ἔβγαινε ἡ οἰκουμενιστική «Σύνοδος», ποὺ θὰ διέκοπτε τὴν συνέχεια τῆς Συνοδικῆς Πατερικῆς Παραδόσεως.
Ἡ αἰφνίδια ἐπίσπευση τῆς σύγκλησης τῆς «Συνόδου» ἀπὸ τὸν τρίτο μεγάλο σκυταλοδρόμο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τὸν πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο, μετὰ τοὺς Μελέτιο Μεταξάκη καὶ Ἀθηναγόρα, ὀφείλεται στὴν ἐκτίμηση, ὅτι τὸ κλῖμα τώρα εἶναι εὐνοϊκό. Ἡ παραδοσιακὴ καὶ συντηρητικὴ μέχρι τοῦ ἀειμνήστου ἀρχιεπισκόπου Σεραφεὶμ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἄλλαξε πορεία καὶ πλεύση πρὸς τὸν Οἰκουμενισμό· στὸ Ἅγιον Ὄρος ἔχουν ἐμφυτευθῆ οἰκουμενιστικοὶ πυρῆνες ποὺ τὸ διχάζουν καὶ τὸ ἐμποδίζουν νὰ ἐκφρασθεῖ παραδοσιακά· οἱ Θεολογικὲς Σχολὲς ἔχουν υἱοθετήσει μὲ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν καθηγητῶν τὸ οἰκουμενιστικὸ ψευδοόραμα, ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὴν ὑποστήριξη τῆς ἵδρυσης Τμήματος Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν, ἀπὸ τὴν μετατροπὴ τοῦ ὀρθοδόξου μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν σὲ θρησκειολογικὸ καὶ ἀπὸ πλῆθος δημοσιευμάτων καὶ ἐκδηλώσεων· οἱ θεολόγοι τοῦ «Καιροῦ» καὶ τῆς «Μεταπατερικῆς Θεολογίας» τοῦ Βόλου καλύπτονται καὶ ἐνισχύονται ἀπὸ πατριαρχικές, ἀρχιεπισκοπικὲς καὶ ἐπισκοπικὲς εὐλογίες, ἐνῶ ξεθεμελιώνουν τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὸν σωτήριο «καιρό» τῆς Κ. Διαθήκης τὸν μετατρέπουν σὲ καιρὸ ἀπωλείας, προσαρμογῆς καὶ καινοτομίας. Ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἡγεσία τῆς Μεγάλης Ρωσίας συμπλέει μετὰ χαρᾶς μέσα στὰ θολὰ νερὰ τῆς οἰκουμενιστικῆς ἐκτροπῆς, ἐνῶ θὰ μποροῦσε ἀνταποκρινόμενη στὰ ἀντιοικουμενιστικά, ἀντιπαπικά, ἀντιδυτικὰ αἰσθήματα τοῦ ρωσικοῦ λαοῦ νὰ ἀνατρέψει τὴν καταστροφικὴ πορεία. Καὶ ὁ δικός μας εὐσεβὴς λαός, ὁ ἑλληνικός, ζαλισμένος ἀπὸ τὰ μνημόνια, τὴν φορολογία, τὴν ἀνεργία, τὴν αἰφνίδια ἀνατροπὴ τῶν βιωτικῶν του σχεδίων καὶ προγραμμάτων, στήνεται στὶς οὐρὲς τῶν τραπεζῶν, τῶν ἐφοριῶν, τῶν συσσιτίων, προσπαθεῖ νὰ ἐξασφαλίσει τὸν ἐπιούσιο, νὰ ἐπιβιώσει καί, πλὴν ὀλίγων, ἀδιαφορεῖ γιὰ τὰ ἐκκλησιαστικὰ καὶ πνευματικά.
Νὰ λοιπόν, ποιά κατάλληλη στιγμή, ποιό εὐνοϊκὸ κλῖμα περίμεναν τὰ κλιμάκια τῆς Νέας Ἐποχῆς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς Πανθρησκείας, γιὰ νὰ τερματίσουν τὸ κοσκίνισμα καὶ τὸ μαγείρεμα ἐπὶ ἕνα σχεδὸν αἰώνα, καὶ νὰ συγκαλέσουν ἐσπευσμένα τὴν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης. Ἀπατῶνται ὅμως, ἂν νομίζουν, ὅτι, ὅπως ξεγέλασαν πολλὲς ἐκκλησιαστικὲς ἡγεσίες καὶ πολλοὺς ἐπισκόπους -εὐτυχῶς ὑπάρχουν καὶ αὐτοὶ ποὺ δὲν ξεγελάστηκαν- θὰ ἐξαπατήσουν καὶ τὴν γρηγοροῦσα συνείδηση τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, θὰ ἐξαπατήσουν τελικῶς τὸν Θεό, τὸν ἱδρυτὴ καὶ κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας, τὸν Χριστὸν Ἰησοῦν, καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ποὺ ὁδηγεῖ τὴν Ἐκκλησία εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν καὶ ἀποδιώκει τὰ πνεύματα τῆς πλάνης καὶ τῶν αἱρέσεων. Ἡ «Σύνοδος» τῆς Κρήτης ὡς καρπὸς καὶ γέννημα ἀλλοτρίων πνευμάτων θὰ ἀπορριφθεῖ καὶ θὰ σβήσει ἀπὸ τὶς δέλτους τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας ὡς νόθο γέννημα κακῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ὠδίνων, τοῦ ἔρωτα καὶ τῆς ἀγάπης κάποιων προκαθημένων πρὸς τὶς αἱρέσεις τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἐκεῖ κυοφορήθηκε καὶ ἐκεῖ γεννήθηκε· δὲν εἶναι τέκνο καὶ γέννημα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας· στὴν Κρήτη μᾶς τὴν ἔφεραν ἁπλῶς γιὰ ἀναγνώριση, ἀλλὰ τὸ DNA της δὲν εἶναι συμβατὸ μὲ τὰ βιολογικὰ χαρακτηριστικὰ τῶν Πατέρων τῆς Ὀρθοδοξίας. Δὲν μᾶς εἶχε προειδοποιήσει ὁ Ἅγιος Παΐσιος γιὰ τὶς ἐρωτικὲς προτιμήσεις τοῦ Ἀθηναγόρα; Ταιριάζει ἀπόλυτα στὴν συνάφεια: «Ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας, ὅπως φαίνεται, ἀγάπησε μίαν ἄλλην γυναῖκα μοντέρνα, ποὺ λέγεται Παπικὴ Ἐκκλησία, διότι ἡ Ὀρθόδοξος Μητέρα μας, δὲν τοῦ κάνει καμίαν ἐντύπωσι, ἐπειδὴ εἶναι πολὺ σεμνή»[4].




[1]. Γιὰ ὅλη αὐτὴ τὴν ἀλλαγὴ στὴν Κωνσταντινούπολη βλ. περισσότερα εἰς Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδωρου Ζηση, «Ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία στὸν Οἰκουμενισμό. Ἡ μεγάλη ἀνατροπὴ τοῦ 20οῦ αἰώνα», εἰς τὸ πρόσφατο βιβλίο μας: Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος. Πρέπει νὰ ἐλπίζουμε ἢ νὰ ἀνησυχοῦμε; Θεσσαλονίκη 2016, ἐκδόσεις «Τὸ Παλίμψηστον», σελ. 15-48.
[2]. Γιὰ τὴν ἡμερολογιακὴ μεταρρύθμιση καὶ γενικῶς τὸν οἰκουμενιστικὸ ρόλο τοῦ πατριάρχου Μελετίου Μεταξάκη βλ. περισσότερα στὴν μελέτη μας «Παλαιὸ καὶ Νέο Ἡμερολόγιο. Γιατί ἀπέσυρε τὸ φλέγον θέμα ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος;» Θεοδρομία 18 (2016) 264-291 καὶ στὸ προαναφερθὲν στὴν ὑποσημ. 1, βιβλίο μας, στὶς σελ. 179-216, ὅπου παρατίθενται πολλὲς ἀρνητικὲς ἐκτιμήσεις γιὰ τὸν ἐσχάτως πολυεπαινούμενο πολυπράγμονα καὶ καινοτόμο πατριάρχη.
[3]. Ὅλες αὐτὲς τὶς ὑγιεῖς ἀντιδράσεις βλ. στὸ εἰδικὸ ἀφιερωματικὸ διπλὸ τεῦχος τῆς Θεοδρομίας Ἰανουάριος-Ἰούνιος 2016.
[4]. Ἀπὸ ἐπιστολὴ ποὺ ἔστειλε ὁ Ἅγιος Παΐσιος στὸν ἀείμνηστο Γέροντα π. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο γιὰ δημοσίευση στόν «Ὀρθόδοξο Τύπο» μὲ ἡμερομηνία 23 Ἰανουαρίου 1968. Ὁλόκληρο τὸ κείμενο τῆς ἐπιστολῆς βλ. εἰς Θεοδρομία 12 (2010) 420-423. Γιὰ τὴν ἀρνητικὴ στάση τοῦ Ἁγίου Παϊσίου ἔναντι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ ὁποία συνήθως ἀποσιωπᾶται βλ. τὸ ἀφιερωματικὸ εἰς αὐτὸν τεῦχος τῆς Θεοδρομίας Ἀπρίλιος-Ἰούνιος 2015.

21 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Όταν διαβάσουν όλοι οι ηγούμενοι του Αγίου Όρους αυτό που Πάτερ Θεόδωρος μας δώρισε σήμερα, και δεν τοποθετηθούν τάχιστα, πάει να πει πως τους έδεσε χειροπόδαρα ο Οικ.Πατριάρχης, τον οποίο έδεσε χειροπόδαρα ο οικουμενισμός, που κι αυτόν τον γέννησε ο μισόκαλος διάβολος.
Αυτός ο παπάς, ο Πατέρας Θεόδωρος, με ακόμη λίγους, είναι το λάβαρο της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας σήμερα.
1000 ευχαριστώ Πάτερ μου.
Μου έδωσες δύναμη και κουράγιο.
Μακάρι να διαβάσεις τα σχόλιά μας.
Να δεις πως ο αγώνας σου δεν πάει χαμένος.
Ο Θεός να σε ευλογεί.

Ανώνυμος είπε...

Να αγιάσει το χέρι σου Πολύτιμε μας Πατέρα Θεόδωρε, δώρο του Θεού για όλους μας.

Ανώνυμος είπε...

ΕΥΓΕ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

νοθος εξωσυζυγικες σχεσεις δεν υπαρχουν ποιο ευ πρεπεις λεξεις

Ανώνυμος είπε...

ΑΞΙΟΣ!

Ανώνυμος είπε...

ΑΞΙΟΣ ! ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΚΟΠΗ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΔΙΟΤΙ ΑΜΑΡΤΑΝΟΥΜΕ ΠΛΕΩΝ. 1000%

Ανώνυμος είπε...

Απόλυτα σύμφωνος.
Συγκινημένος για την ομολογητική θέση του π. Θεοδώρου.
Είμαστε μαζί σου πάτερ.
Και όλοι μας ακόλουθοι τοις Αγίοις Πατράσι.
π. Φώτιος Βεζύνιας

Ανώνυμος είπε...

Περιμένουμε τόσο καιρό, στο πολύπαθο νησί μας, την Κύπρο, ένα ράσο να βγεί να φωνάξει με θάρρος αυτά που ο αξιοσέβαστός μας Πατέρας Θεόδωρος χωρίς φόβο αλλά με θάρρος ομολογεί.
Καμία φωνή.
Και γιατί παρακαλώ?
Όλοι αυτοί οι ιερείς του νησιού και οι μοναχοί(βγάζω έξω τους Ιεράρχες γιατί είναι απλά φερρέφωνα της Αυτού Μακαριότητας πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) συμφωνούν όλοι με την στάση που κράτησε η Εκκλησία της Κύπρου στη Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Κρήτης?
Τι φοβούνται?
Ότι θα τους εξορίσουν στην Ελλάδα όπως έκαναν πριν 45 περίπου χρόνια με όσους ιερείς ο Μακάριος ήρθε σε αντίθεση?
Πάντα είχα την απορία γιατί ιερείς της Κύπρου έφυγαν από το νησί και κατά ένα παράξενο λόγο όλοι τους αποδείχτηκαν λαμπροί ποιμένες όπου διακόνησαν.
Αυτό φοβούνται οι Κύπριοι ιερείς αγαπητοί αναγνώστες του ιστολογίου.
Φοβούνται τους κλώνους του Μακάριου που αν τολμήσουν και αλλάξουν ένα γιώτα από τα λόγια τους, θα βρεθούν στη θάλασσα.
Εδώ ο πρώτος κλώνος, ο προκαθήμενος, δεν δίστασε να τρομοκρατήσει τον Αρχιεπίσκοπο της Εκκλησίας της Ελλάδας και θα σκεφτεί τον απλό παπά του νησιού του?
Ο άνθρωπος είναι τρομοκράτης και πρέπει να απομακρυνθεί για το καλό της Ορθοδοξίας πάραυτα.
Η Σύνοδος να παραιτηθεί ως ανίκανη και επικίνδυνη για το λαό της.
Και οι παπάδες να ξυπνήσουν.
Φτάνει πια η υποκρισία.
Σιωπούν από φόβο παριστάνοντας τους ταπεινούς ενάρετους μοναχούς που κάνουν απόλυτη υπακοή στο Γέροντα τους.
Φτάνει με τα παραμύθια.
Τα βαρεθήκαμε.
Ας κάνουν υπακοή στο Θεό.
Νάσαι καλά Πατέρα Θεόδωρε.
Εκτός από δάσκαλος μας στη Θεσσαλονίκη ήσουν και είσαι πατέρας μας.

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ είπε...

Αδελφοί εν Χριστώ χαίρετε και πάλι λέγω χαίρετε,
"Η ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΑΔΡΑΝΩΝ" ΠΈΡΑΣΕ! 100 χρόνια Οικουμενιστικής νύχτας, φωτίζονται από τα όσα ο άγιος καθηγητής της Θεσσαλονίκης έγραψε παραπάνω, και γίνονται τα λόγια του, για όλους εμάς τους οκνηρούς, τους αργούς και βραδυκίνητους, τους άνεργους πνευματικά, η καλή αφορμή, για να αναλάβουμε με καθαρή δύναμη και ευγενή διάθεση, τον καλόν αγώνα υπέρ της ορθής πίστεώς μας.

Δουλεύοντας και πάλι τώρα υπέρ των ορθών δογμάτων, θα πρέπει να δείξουμε μεγάλη προσοχή στην ορθή αγωνιστική μας στρατηγική,κατά της παναίρεσης του Οικουμενισμού! Και θα πρέπει να κατανοήσουμε πως αυτή από μόνη της αποτελεί το κατεξοχήν μας ΕΡΓΟ, η ευλογημένη εργασία που ο ίδιος ο Θεός έδωσε στο "παρά πέντε" και σε όλους εμάς τους άνεργους πνευματικά! Αντίθετο του ΑΔΡΑΝΩ γνωρίζουμε καλά εμείς οι λαϊκοί πως είναι το' ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΠΟΙΟΥΜΑΙ, το ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΟΥΜΑΙ...Τέρμα! το αμελώ, το τεμπελιάζω, το διστάζω! Εάν και τώρα κάποιοι παραμείνουν και έτσι παρατείνουν την ημέρα αυτή, τότε ο λόγος του Ιερού Χρυσοστόμου έρχεται να συμπληρώσει και να πληρώσει την μεγάλη (τους) ανοησία!

" Δι' αυτό η ημέρα των αδρανών έρχεται προς όλεθρόν των"(Τόμος 12, Ομιλία ΟΖ', ΣΕΛ. 55).

Αδελφοί μου ας μην φοβόμαστε εμείς οι άνεργοι μέχρι την ώρα αυτή... αλλά "να είσθε έτοιμοι, διότι ο Υιός του ανθρώπου θα έλθη την ώρα που δεν περιμένετε", και γι' αυτό δεν παίρνει άλλο ΑΔΡΑΝΕΙΑ. Όσο για τον ΟΛΕΘΡΟ ΑΥΤΩΝ, ο Ιερός Πατήρ λέγει μεν πως: "Εδώ δε νομίζω ότι επιπλήττει τους οκνηρούς...", αλλά όλους αυτούς που η Εκκλησία όρισε ως σκοπούς και φύλακες, και που λένε ότι "Ο Κύριος αργεί"!!! Φυσικά στον χορό αυτών των ΑΔΡΑΝΩΝ, ο Ιερός Πατήρ συμπεριλαμβάνει όλους τους επισκόπους, όλους τους διδασκάλους, αλλά και όλους τους μαθητές... και εννοώ εμάς τους λαϊκούς. Κλείνω την ευχαριστία μου προς τον Θεό, μνημονεύοντας το λόγο του π. Αυγουστίνου Καντιώτη που λέγει πως' έχω ένα παράπονο από σας. Γιατί δεν είστε κοντά στους Ιερείς που αγωνίζονται! (ΠΡΟΣΟΧΗ! Ο ΓΈΡΟΝΤΑΣ ΛΕΓΕΙ ΠΡΩΤΑ-ΠΡΩΤΑ' ΙΕΡΕΙΣ!!! ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ).

Ανώνυμος είπε...


Μια εκκλησιολογια ξενη προς την Ορθοδοξια, δεν εχει Αγιον Πνευμα....
Αυτη η ενταξη στη νεα πραγματικοτητα ,δεν ειναι μια δυναμικη κατασταση προοδου ,και τελειωσεως,αλλα μια καταστασις χαωδης,στατικη,ουτε καν κατω απο το νομο,που φερνειπαλι εμπρος ημων,τις παλιες συμφωνιες με τον Αδη και αντι να συντασσεσαι Τον Χριστο,τον αποτασσεσαι και ελεγε ο αγιος Κυριλλος πως οταν αυτο συμβει,θα γευθουμε του διαβολου την κακια και την εκδικηση με την στερηση της Χαριτος,χρησιμοποιωντας αλλους δρομους,που τελικα μεταβαλλουν τον τελικο σκοπο!
Μας παραδοθηκε η Αποστολικη πιστη,την οποια πρεπει να ομολογουμε καθε στιγμη με τη Χαρη Του Θεου!
Διδαχθηκαμε,πολλα και καλα και οσα μας χρειαζονταν για την ζωη μας στην ορθ.κατευθυνση και τον τελικο στοχο την αιωνια Ζωη,που δεν ειναι δυνατον να μην πιστεψουμε σε αυτην!
Εχει ενα πολυ ωραιο κομματι στις κατηχησεις του ο Αγιος Κυριλλος Ιεροσολυμων που λεει:
''Παλαιοτερα ,τους καιρους των διωγμων κ των θλιψεων αυτη λοιπον η Εκκλησια στερεωθηκε περισσοτερο και στεφανωσε με τα πολυανθιστα στεφανια της υπομονης τους αγιους Μαρτυρες,ενω στους καιρους της ειρηνης,με τη Χαρη Του Θεου απολαμβανει την τιμη,που της πρεπει απο βασιλεις και αρχοντες και μεσα σε Αυτην την Ορθοδοξη Εκκλησια,εχοντας την ορθη διδασκαλια και τη σωστη Ζωη,θα κληρονομησουμε τη Βασιλεια των Ουρανων και την αιωνια ζωη ,για την οποια κανουμε τα παντα για να την απολαυσουμε απο Τον Κυριο,γι'αυτο αγαπησε την Εκκλησια και παρεδωσε Τον Εαυτον Του για Χαρη της,η Εκκλησια,η οποια ειναι μητερα ολων και πολυτεκνη και οχι στειρα''
Αξιο το εργο σας ολοι εσεις που στερεωνετε την Ορθοδοξια και αναστυλωνετε ,διαφυλασσετε με παντειους τροπους αυτην ,για να βρεθουμε ολοι στα δεξια Του Πατρος!
Ευχαριστουμε π.Θεοδωρε!
Ειμαστε πολυ στεναχωρεμενοι!

Στυλιανός είπε...

Αυτά τα ξέραμε και τα λένε χρόνια, αλλά τίποτα δεν γίνετε με χαρτοπόλεμο.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ φίλε Στυλιανέ δεν τα ξέραμε όλοι αυτά.
Και σίγουρα έχουμε ευθύνη γι' αυτό.
Βυθιστήκαμε ο καθένας στα δικά του και αφήσαμε την πίστη στην άκρη.
Και για μην το γενικεύω μιλάω μόνο για μένα.Διάφορα ιστολόγια με διάφορα άρθρα που φιλοξενούν με βοήθησαν να καταλάβω τι είναι ο οικουμενισμός.Ποιές είναι οι καταβολές του και που αποσκοπεί.
Δεν ξέρω τι είναι ο χαρτοπόλεμος και τι εννοείς.Κατανοώ όμως πως ήγγικεν η ώρα ο κάθε ένας πλέον ξεχωριστά και όλοι μαζί να κάνουμε κάτι.
Δεν ξέρω ακόμα τι πρέπει εγώ σαν απλός λαϊκός να κάνω εκτός από το να ενημερωθώ σωστά και αντικειμενικά και να μετανοήσω ειλικρινά.
Τα λόγια του Πατρός Θεοδώρου μου έδωσαν μια ελπίδα πως έχουμε ηγέτες σε αυτό τον αγώνα.Και ευχαριστώ το ιστολόγιο ακτίνες γι αυτή την προσφορά.
Αν υπάρχει κάτι άλλο που μπορούμε εμείς ο απλός λαός να κάνουμε ας μας το πει κάποιος.

Ανώνυμος είπε...

19 Αυγούστου 2016 - 3:23 μ.μ.


Ο λαός είναι αυτός που μπορεί να κάνει τό Α καί τό Ω Ο πατήρ Θεόδωρος μόνος του μέ μία άλλη ολιγάριθμη ηγετική ομάδα δέν μπορούν νά κάνουν τίποτα άν δέν έχουν το λαϊκό έρεισμα Επίσης ο λαός καί ο κλήρος είναι αυτός που μπορεί να αποσύρει την αποδοχή του από τους οικουμενιστές καί νά τους γυρίσει την πλάτη ,αλλά δυστυχώς παρατηρούμε μία νέκρα Πολύ εύστοχα αυτό χαρακτηρίστηκε ως η αίρεση του ΄΄εφησυχασμού΄΄ καί είναι αλήθεια αίρεση η αποσύνδεση της πνευματικής ζωής από το δόγμα χωρίς καμμία αμφιβολία Ξέρετε πώς τις τρέμουν τις λαϊκές αντιδράσεις εντός καί εκτός των ναών όταν είναι πολυπληθείς καί δέν μπορούν νά τους προσάψουν τό όνειδος του ΄΄γρααφικού ΄΄; Περισσότερο καί από μία θεολογικότατη ανάλυση ,περισσότερο καί από ένα συνέδριο ,τά οποία έχουν την δική τους χρησιμότητα ως πρός το νά μάς διαφωτίσουν ,αλλά προς Θεού μήν μένουμε σέ μία ακαδημαϊκότητα καί μόνο Ο λαός έχει την μεγαλύτερη ευθύνη για τό ότι η αίρεση του οικουμενισμού προελαύνει ανενόχλητη Σ'αυτό έχουν ευθύνη κάποιοι θεολόγοι καί γέροντες ακόμα καί του Αγιού Όρους που περιορίστηκαν σέ θεολογικές αναλύσεις καί δέν σφυρηλάτησαν αγωνιστικό φρόνημα Ο άγιος Ευσέβιος Δορυλαίου μέσα στό ναό ήλεγχε τον Νεστόριο για την αίρεση που δίδασκε διακόπτοντάς τον ών ακόμα λαϊκός Ας μήν γελιόμαστε όμως Ο εφησυχασμός έχει μέσα του τόν δόλο ,τόν υπολογισμό , την δειλία Δέν θά πάθουμε κάτι αδελφοί άν μουντζουρώσουμε λιγάκι τό προφίλ μας για την αγάπη του Θεού !

Ανώνυμος είπε...

Ο πατήρ Θεόδωρος ο ακαδημαϊκός ,ο δάσκαλος ,ο ποιμήν ! Ευχαριστούμε πάτερ Θεόδωρε ,καλή δύναμη !

Ανώνυμος είπε...

115 ΧΡΟΝΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ . ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΙΣ 25 -6-2016 Η ΚΑΤΩΧΥΡΩΣΗ ΕΓΙΝΕ ΣΤΟΠ . ΔΙΑΚΟΠΗ ΜΝΥΜΟΣΥΝΟΥ ΑΛΛΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ !

Ανώνυμος είπε...

Ας βάλουμε μια ημερομηνία λοιπόν για μια Πανελλήνια διαμαρτυρία κατά του οικουμενισμού και ας το διαφημίσουμε με όλους τους τρόπους.

Ανώνυμος είπε...

πατερ μου ωραιες και αξιολογες οι παρατηρησεις δεν μας λετε μετα ταυτα τι δεον γενεσθαι διδαξον με οδον εν η πορευσωμαι δημ βασιλειου λεμεσος

Δημήτριος Ἰ. Κάτσουρας είπε...

Λυπᾶμαι πού εἶμαι ὑποχρεωμένος νά διαφωνήσω μέ τόν σεβαστό π. Θεόδωρο Ζήση. Τελειώνοντας κανείς τήν ἀνάγνωση τοῦ κειμένου του δέν γίνεται σοφότερος καί κυρίως δέν διαφωτίζεται περί τοῦ τί δεῖ γενέσθαι. Θεωρῶ ὅτι ὠθεῖ, ἐλπίζω ἀνεπιγνώστως, στόν ἐφησυχασμό, ἐνῶ ἐκεῖνο πού χρειάζεται εἶναι ἐπαγρύπνηση. Ἡ ἐκτίμησή του ὅτι θά ἀπορριφθεῖ καί θά σβήσει ἡ "Σύνοδος"τῆς Κρήτης εἶναι ἀτεκμηρίωτη καί ἀποτελεῖ ἁπλά μία εὐχή μᾶλλον οὐτοπική. Ἡ σύνοδος τῆς Κρήτης δέν εἶναι γέννημα κάποιων μέσα στήν Ἐκκλησία, εἶναι γέννημα τῆς μεταλλαγμένης ἐκκλησίας ἡ ὁποία οὔτε ἀπέρριψε, οὔτε ἔσβησε ὡς ὄφειλε ἄλλα ἐπίσης ἀπαράδεκτα γεγονότα ὅπως τή συμμετοχή στό ΠΣΕ, τήν βλάσφημη ἄρση τῶν ἀναθεμάτων ἤ μᾶλλον τῆς ἀκοινωνησίας μέ τούς παπικούς καί σειρά ὅλη παρεκκλίσεων ἐπί θεμάτων Πίστεως! Ὅλα αὐτά πέρασαν μέσα στό σῶμα καί δέν φαίνεται νά βγαίνουν, παρά ριζώνουν μέ τήν ἀνοχή καί τήν ἀδιαφορία τῶν πολλῶν. Ἡ συνύπαρξη μέ τήν κακοδοξία καί τήν παρανομία καί τήν ἀντικανονικότητα, εἶναι οἰκουμενιστικό "φροῦτο" καί εἶναι ἄκρως ἐπικίνδυνο νά τό γευώμεθα καί μεῖς κάπου-κάπου! Θεωρῶ ὅτι τό γενικό συμπέρασμα ἐν εἴδει ἀποτιμήσεως στό ὁποῖο καταλήγει ὁ σεβαστός ὁμ. Καθηγητής καί ἀγωνιστής περί τῆς "Συνόδου" στήν Κρήτη καί τό ὁποῖο σχηματοποιεῖ μέ τήν διατύπωση τοῦ τίτλου πού θέτει στό ἄρθρο-κείμενό του εἶναι ἄστοχο, ἄν ὄχι ἐσφαλμένο ὡς ὑποδεέστερο τῆς βαρύτητος τῶν καταστάσεων καί τῶν πραγμάτων. Ἐάν 10 Προκαθήμενοι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας παρήγαγαν συνοδικῶς αὐτόν τόν καρπό τότε συναποτελοῦν καί ἐκπροσωποῦν ἕνα σαπρό δένδρο καί ὄχι τήν Ἐκκλησία! Ἐάν δέ πρόκειται γιά καρπό ἐξωσυζυγικῶν σχέσεων, τότε αὐτοί οἱ Προκαθήμενοι δέν μποροῦν νά ἱερουργοῦν τό Εὐαγγέλιο τῆς Σωτηρίας. Ἐκτιμῶ ὅτι ἅρμοζε περισσότερο καί θά ἀπέδιδε πιστότερα τήν κατάσταση ἡ ἀναφορά στό γεγονός τῆς Κρήτης σάν ἐπιβεβαίωση-διαπίστωση ὅτι ὁ ἱός τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὡς ἄλλο πνευματικό AIDS ἔχει μολύνει μέχρι θανάτου τό σῶμα καί τόν ὀργανισμό, ὁ ὁποῖος πλέον δέν ἔχει τή δύναμη καί τά ἀντισώματα νά ἀναστρέψει τήν πορεία. Κρίμα πού τέτοιες στιγμές πού ὁ λαός περιμένει λόγο ὁμολογιακό, ἐπιστηρικτικό καί καθοδηγητικό, γίνεται δέκτης μηνυμάτων καθησυχασμοῦ καί φρούδων ἐλπίδων, χωρίς κἄν κήρυγμα μετανοίας καί ἀμέσου ἀπομακρύνσεως ἀπό τούς φορεῖς τῆς θανατηφόρου πνευματικῆς ἀσθενείας! Κρίμα!

Ανώνυμος είπε...

Ο καθένας βλέπει το κάθε τι μέσα από τη δική του σκοπιά.
Εμένα με βοήθησε να ξυπνήσω από τον ύπνο μου, το άρθρο του Πατέρα Θεόδωρου.
Μην ακυρώνουμε και αυτούς τους λίγους που έμειναν όρθιοι σε αυτή την πνευματική κατρακύλα.

Ανώνυμος είπε...

Κάποιοι αδελφοί του παλαιού θέλουν την άμεση προσχώρηση στό σχίσμα ,κάποιοι αποτειχισμένοι επίσης στην αποτείχιση ,αλλά ο πατήρ Θεόδωρος μαζί μέ τους άλλους αντιοικουμενιστές πρέπει νά εκτιμά πάντα το ποιμαντικό συμφέρον Είναι ιλιγγιώδη τά προβλήματα και ποιός είναι αυτός που μπορεί να αναλάβει έτσι εική καί ως έτυχε την ευθύνη ενός σχίσματος ; Και άν υποτεθεί οτι αυτό γίνει τότε οι παλαιοημερολογίτες καί οι αποτειχισμένοι θά στέρξουν νά ενταχθούν σέ αυτή την κίνηση και νά εκκλησιαστικοποιηθούν καί να γίνουν μία ποίμνη είς ποιμήν ή ό,τι λένε τό λένε έτσι για νά κάψουν καί οι άλλες αλεπούδες την ουρά τους ; Αν υποθέσουμε οτι η αντιοικουμενιστιή ομάδα προχωρά σέ μία αμφισβήτηση της εκκλησιαστικής αρχής καί σάν μία ένδειξη καλής θελήσεως για προσέγγιση των διαφόρων ομάδω υιοθετήσει τό παλαιό ημερολόγιο ,τό φανταζόμαστε ποίας εκμετάλλευσης θά τύχει αυτό από τους οικουμενιστές μέ δεδομένα τά μεσάνυχτα που έχει ο μέσος εκκλησιαζόμενος χριστιανός καί βάλε ; Τό πρώτο πράγμα που θά τους προσάψουν είναι οτι αυτοί έγιναν παλαιοημερολογίτες καί έτσι θά σπείρουν την σύγχυση Βλέπουμε οτι δέν ειναι απλά τά πράγματα ,μέ τά λόγια κτίζει κανείς ανώγεια καί κατώγεια .....

Ανώνυμος είπε...

κυριε κατσουρα εσυ ηδη ευρισκεσαι στους ματθαικους παλαιοημερολογιτας
και μιλας δια την εκκλησια μας θεραπευσε σεαυτω

Oι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η φωτογραφία μου
Για επικοινωνία : Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: aktinesblogspot@gmail.com