Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Δ΄Οικουμενικής Συνόδου – Μέτρο σκληρό αλλά σωτήριο

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Τίτ. γ΄ 8-15

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ: Ματθ. ε΄ 14-19

ΜΕΤΡΟ ΣΚΛΗΡΟ ΑΛΛΑ ΣΩΤΗΡΙΟ

«Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ»

   Ἡ σημερινὴ Κυριακὴ εἶναι ἀφιερωμένη στὴ μνήμη τῶν 630 ἁγίων καὶ θεοφόρων Πατέρων ποὺ συγκρότησαν τὴν Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο στὴ Χαλκηδόνα τὸ 451 μ.Χ. καὶ κατεδίκασαν τὴν αἵρεση τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ. 

   Ἡ καταδίκη αὐτὴ ἦταν κάτι τὸ ἐπιβεβλημένο. Ἄλλωστε, ὅπως ­διαβάζουμε καὶ στὸ σημερινὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνω­σμα, ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἀπευθυ­νόμενος στὸ μαθητή του Τίτο, ποὺ ἦ­­­­­­­­­­ταν ἐπίσκοπος στὴν Κρήτη, συμβου­­λεύει: «Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ», δηλα­δή, αἱρετικὸ ἄνθρωπο ποὺ ἐπιμένει νὰ δημιουργεῖ σκάνδαλα καὶ ­διαιρέσεις στὴν Ἐκκλησία, μολονότι τὸν ­συμ­βούλευσες γιὰ πρώτη καὶ δεύτερη φορά, παράτησέ τον καὶ ἀπόφευγέ τον. 

   Ὁπωσδήποτε τὸ νὰ ­ἀποφεύγουμε τοὺς αἱρετικοὺς καὶ νὰ μὴν ἐπικοινω­νοῦμε μαζί τους ὅταν αὐτοὶ ἐμμένουν στὴν πλάνη, ἀ­­­πο­τελεῖ μέτρο σκληρὸ καὶ ἐπώδυνο, μέτρο ὅμως τὸ ὁποῖο εἶναι ἀπαραίτητο καὶ ὠφέλιμο. Ἂς δο­ῦ­με λοι­­πὸν ποιὰ εἶναι ἡ ὠφέλεια αὐτοῦ τοῦ σκληροῦ μέτρου.

1. Διαφυλάττει τὴν Ἐκκλησία

   Ἡ ἐνέργεια αὐτὴ τῆς διακοπῆς τῆς ἐ­­­πικοινωνίας μὲ αἱρετικοὺς πρωτίστως διαφυλάττει τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ τὸν κίνδυνο γενικότερης ἐκτροπῆς. Ἂν ἀφήσουμε τοὺς αἱρετικοὺς νὰ δροῦν ἀνεν­όχλητοι μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ νὰ διακινοῦν τὶς ἰδέες τους, τότε ὑπάρχει κίνδυνος νὰ παρασυρθοῦν κάποια ἀσθενὴ ὡς πρὸς τὴν πίστη μέλη της καὶ νὰ ἀ­­κολουθήσουν τὶς πλανεμένες διδασκαλίες τους. 

   Τὸν κίνδυνο αὐτὸ εἶχε ἐπισημάνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν μιλοῦσε γιὰ τελευταία φορὰ στοὺς πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου: Ἀκόμη κι ἀπὸ σᾶς τοὺς ἴ­­­­διους, τοὺς εἶχε πεῖ τότε, θὰ ἐμφανιστοῦν ἄνθρωποι ποὺ θὰ διδάσκουν διδασκαλίες οἱ ὁποῖες θὰ ­διαστρέφουν τὴν ἀλήθεια «τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν», δηλαδὴ μὲ σκο­πὸ νὰ παρασύρουν τοὺς πιστοὺς καὶ νὰ τοὺς κάνουν ὀπαδούς τους (Πράξ. κ΄ 30). Καὶ συμπλήρωσε: «διὸ γρηγορεῖτε»‧ γι’ αὐτὸ νὰ προσέχετε!

   Ὁπωσδήποτε τὴν κύρια εὐθύνη γιὰ τὴ διαφύλαξη τῆς Ἀλήθειας ἔχουν οἱ ποι­μένες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι ὀ­­φεί­­λουν νὰ διαφωτίζουν συστηματικὰ τοὺς πιστοὺς σὲ θέματα Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ ζωῆς καὶ νὰ τοὺς ἐνημερώνουν κάθε φορὰ ποὺ διαπιστώνουν κάποιο κίνδυνο ἐκτροπῆς.

   Παράλληλα ὅμως καὶ καθένας μας ὀφείλει νὰ μὴν ἐκθέτει τὸν ἑαυτό του σὲ παρόμοιο κίνδυνο. Δηλαδή, νὰ μὴ δέχεται ἐπισκέψεις αἱρετικῶν στὸ σπίτι του, νὰ μὴν ἀνοίγει πρόχειρα κι ἐπιπόλαια συζητήσεις μαζί τους, νὰ μὴν παίρνει κανένα δῶρο ἀπ’ αὐτούς, ὅσο ἑλκυστικὸ κι ἂν εἶναι, καὶ ὁπωσδή­ποτε νὰ ἐνημερώνει ἐγκαίρως τὸν ἐφημέριο τῆς ἐνορίας του γιὰ κάθε κίνηση ­αἱρετικῶν ποὺ παρατηρεῖ στὴν περιοχή. 

   Μὲ τὸ νὰ ἀποφεύγουμε λοιπὸν κάθε σχέση μὲ τοὺς αἱρετικοὺς ­λαμβάνουμε ἀνθρωπίνως τὰ μέτρα μας, ὥστε νὰ μὴν παραπλανηθοῦμε ἐμεῖς οἱ ­ἴδιοι. Ἐ­­­κτὸς ὅμως ἀπὸ μᾶς, ἡ διακοπὴ ἐ­­­πικοιν­ωνίας μὲ τὸν αἱρετικὸ ὠφελεῖ καὶ τὸν ἴδιο. Πῶς;

2. Μήνυμα ἀφυπνιστικὸ

   Ἡ διακοπὴ τῆς ἐπικοινωνίας μὲ τὸν αἱρετικὸ ἀποτελεῖ στὴν οὐσία μιὰ ἀκόμη προσπάθεια νὰ τοῦ στείλουμε μήνυμα ἀφυπνιστικὸ γιὰ τὴ σωτηρία του. Ὅταν κάποιος, παρὰ τὶς ἐπανειλημμέ­νες ὑποδείξεις ποὺ τοῦ ἔγιναν, ἐπιμέ­νει στὴν πλάνη καὶ τὴν αἵρεση, δὲν ὑπάρχει ἄλλο μέσο πλέον γιὰ νὰ καταλάβει τὸ ὀλέθριο σφάλμα του παρὰ ἡ ἀποκοπή του ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκ­κλησίας. Βέβαια κάτι τέτοιο εἶναι ὀδυνηρό. Ὅπως πονάει κάποιος ὅταν κό­βεται κάποιο μέλος τοῦ σώματός του, ἔτσι καὶ τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἡ Ἐκ­κλησία, πονάει ὅταν ἀποκόπτεται ἕνα μέλος της. 

   Βέβαια στὸ σημεῖο αὐτὸ ἴσως κάποιοι ἐπικαλεσθοῦν τὸ ἐπιχείρημα τῆς ἀγάπης: Εἶναι σωστὸ ὁ ­χριστιανός, ποὺ καλεῖται νὰ ἀγαπᾶ καὶ τοὺς ἐ­­­χθρούς του ἀκόμη, νὰ κόβει κάθε σχέ­ση μὲ κάποιον ­συνάνθρωπό του ποὺ παρασύρ­θηκε στὴν αἵρεση; Ἀλλὰ ἀ­­­κριβῶς ἡ ἀγάπη εἶναι αὐτὴ ποὺ ὑπαγορεύει αὐτὴ τὴ φαινομενικὰ σκληρὴ καὶ ἄ­­­σπλαχνη στάση. Διότι ἂν παρὰ τὴν ἐμμο­νή του στὴν αἵρεση ἐμεῖς τοῦ δείχνουμε οἰ­­­κειότητα, τότε δὲν τὸν βοηθοῦμε νὰ κα­τα­­λάβει σὲ ποιὸν καταστροφικὸ δρόμο βρίσκεται.

   Ἄλλωστε κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ἰσχυριστεῖ ὅτι ἔχει περισσότερη ἀγάπη ἀπὸ τὸν εὐαγγελιστὴ τῆς ἀγάπης, τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Θεολόγο, ὁ ὁποῖος συν­ιστᾶ στοὺς πιστοὺς νὰ μὴ φιλοξενοῦν στὸ σπίτι τους αἱρετικὸ ἄνθρωπο, οὔτε κὰν νὰ τὸν χαιρετοῦν (Β΄ Ἰω. 10). Κι ὁ ­ἴδιος ὁ ἅγιος Ἰωάννης, ὅταν κάποτε πῆγε σ’ ἕνα δημόσιο λουτρὸ καὶ εἶδε ἐκεῖ τὸν αἱρετικὸ Κήρινθο, εἶπε: «Πᾶμε νὰ φύγουμε γρήγορα, διότι ἀφοῦ εἶναι μέσα αὐτὸς ὁ ἐχθρὸς τῆς ἀληθείας, ὑπάρχει κίνδυνος νὰ πέσει τὸ κτήριο καὶ νὰ μᾶς καταπλακώσει»! 

   Ζοῦμε σὲ ἐποχὴ ὅπου ἡ ἐλεύθερη διακίνηση τῶν ἰδεῶν, τὰ ἐξελιγμένα μέσα ἐπικοινωνίας καὶ ὁ καθημερινὸς συγχρωτισμός μὲ ἀνθρώπους διαφόρων δογμάτων καὶ θρησκειῶν δημιουργοῦν σύγχυση σὲ θέματα πίστεως καὶ ἀξιῶν καὶ εὐνοοῦν τὴν ἀνάπτυξη μιᾶς νοοτροπίας ποὺ τὰ θεωρεῖ ὅλα ἴδια. Αὐτὸς ὁ θρησκευτικὸς συγκρητισμός, ὅπως ὀνομάζεται, ἀποτελεῖ ἴσως τὸν μεγαλύτερο κίνδυνο ποὺ καλούμαστε νὰ ἀντιμετωπίσουμε ὡς πιστοὶ χριστιανοί.

   Ἂς λάβουμε λοιπὸν τὰ μέτρα μας μὲ βάση τὴν ἁγιοπνευματικὴ διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας τοὺς ὁποίους τιμοῦμε καὶ ἑορτάζουμε σήμερα. Τὸ χρέος τῆς ἀγάπης πρὸς τοὺς αἱρετικοὺς ὑπαγορεύει νὰ ἔχουμε στάση ἐπιφυλακτικὴ καὶ ἰδιαίτερα προσεκτικὴ ­ἀπέναν­τί τους. «Στῶμεν καλῶς»!

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”