Ελλάδα και Ρωσία (2)

ΕΛΛΑΔΑ ΡΩΣΙΑ (2)

            Όπως γράψαμε στο προηγούμενο άρθρο ο Πούτιν, κατά την έλευσή του στη χώρα μας, επωφελήθηκε να συναντηθεί με τον πρωθυπουργό μας και να συζητήσουν θέματα διμερών σχέσεων. Αν και από πλευράς της κυβέρνησής μας δόθηκε έμφαση στην επίσκεψη, πρέπει να παρατηρήσουμε ότι πρωταρχικός λόγος της άφιξης του Ρώσου προέδρου στη χώρα μας ήσαν οι εκδηλώσεις για τον ρωσικό μοναχισμό στο Άγιον Όρος. 

Και η εξήγηση είναι απλή: Ο Πούτιν γνωρίζει κάλλιστα ότι η χώρα μας είναι ασφυκτικά δεμένη στο άρμα της Δύσης. Γι’ αυτό και μετά τη συνάντηση δήλωσε ότι υπάρχουν πολλά προβλήματα αλλά και προοπτικές για την εξέλιξη των σχέσεων των δύο χωρών. Το δεύτερο δηλώνει απλά διπλωματική αβρότητα. Προοπτικές για τη σύσφιξη των σχέσεων δυστυχώς δεν υφίστανται.

            Όταν, πριν ακόμη λήξει ο Β΄ μεγάλος πόλεμος του 20ου αιώνα, οι ισχυροί μοίρασαν τους λαούς, συμφώνησαν η χώρα μας να εκχωρηθεί στο δυτικό στρατόπεδο, το αποκαλούμενο τότε του «ελευθέρου κόσμου». Για να μη διεκδικήσουμε τα εθνικά μας δίκαια (Κύπρο και Βόρεια Ήπειρο) προκάλεσαν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο με την ολόθερμη στήριξη των εγχωρίων προασπιστών των ξένων συμφερόντων οικονομικών ή «ιδεολογικών»! Μεσούντος του εμφυλίου πολέμου η άλλοτε κραταιά αυτοκρατορία της Αγγλίας παρέδωσε τα σκήπτρα της χώρας μας στη νέα πλανητική δύναμη, τις ΗΠΑ, οι οποίες τη διαφεντεύουν ως σήμερα. Είναι επιεικώς αφελές να υποστηρίζεται ότι η χώρα μας είναι ανεξάρτητη και κυρίαρχη. Ακούστηκαν κατά καιρούς κάποια φαιδρά για χάραξη ευρωπαϊκής πορείας από μέρους ισχυρών ευρωπαίων πολιτικών. Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνονταν, για εσωτερική κατανάλωση, ο Κ. Καραμανλής, αρχικά, ο Α. Παπανδρέου, στη συνέχεια. Παραβλεπόταν το ποιος τους ανέδειξε, ποιος τους στήριξε, ποιος υπέβαλε την πολιτική που όφειλαν να ασκήσουν. Στη συνέχεια προβλήθηκε ο Κ. Σημίτης ως ισχυρός ευρωπαίος πολιτικός, πλην και αυτού ο μύθος κατέρρευσε τη νύχτα των Ιμίων. Ακολούθησαν και άλλοι ελέω οικογενειακού ονόματος (κληρονομική δημοκρατία) ή προς ανταμοιβή για παλιές, προ εικοσαετίας εκδουλεύσεις! Και αφού όλοι συνέβαλαν, στο μέτρο των «δυνατοτήτων» τους, στην καταβαράθρωση της χώρας αναδείξαμε (έτσι πιστεύουν ακόμη οι του «προοδευτικού» χώρου αφελείς) την πρώτη αριστερή κυβέρνηση να αντιπαλέψει τα θηρία του άγριου διεθνούς καπιταλισμού. Το ταξίδι του Α. Τσίπρα στις ΗΠΑ πριν από την εκλογική του επιτυχία, η συνάντηση με τους απλήστους κεφαλαιοκράτες στην Ιταλία, ακόμη και ο θρησκευτικός τουρισμός (Βατικανό, Άγιον Όρος) δεν κίνησαν τις υποψίες εκείνων που έδωσαν όχι βέβαια ψήφο εμπιστοσύνης στη νυν κυβέρνηση, αλλά τιμωρίας των προασκησάντων την εξουσία. Ο λαός στηρίζει εκείνον που πλειοδοτεί στο ψέμμα!

            Βέβαια για όσους δεν επιθυμούν να αυθυποβάλλονται και να τρέφουν ψευδαισθήσεις οι μάσκες όλων έχουν πέσει. Πλην όμως οι κυβερνώντες επιμένουν να αυτοαποκαλούνται αριστεροί και οι των αστικών κομμάτων να επιβεβαιώνουν την «ιδεολογική ταυτότητα» των κυβερνώντων, ώστε να επιρρίψουν στην Αριστερά την προσδοκόμενη παταγώδη αποτυχία της κυβέρνησης. Ο λαός μας παραμένει άβουλος ενώπιον των εξελίξεων και πρόθυμος να αποδεχθεί την εναλλαγή στην εξουσία των εκλεκτών του συστήματος, οι οποίοι, ενώ υποτάσσονται στα πάντα, αυτοπροβάλλονται στο εσωτερικό ως δίνοντες μάχες για συμφέροντα του λαού! (Για τα εθνικά δίκαια και όχι συμφέροντα δεν γίνεται λόγος πλέον λόγω κυριαρχίας του αρρωστημένου διεθνισμού ποικίλων αποχρώσεων).

            Ας εξετάσουμε δύο θέματα ελληνορωσικών σχέσεων: Γεωστρατηγικά και οικονομικά.

            Αν και το Σύμφωνο της Βαρσοβίας έχει διαλυθεί, καθώς και η ίδια η Σοβιετική Ένωση, το ΝΑΤΟ, που ως δικαιολογία της ύπαρξής του πρόβαλλε το αντίπαλο δέος όχι μόνο ισχυροποιήθηκε, αλλά εκδήλωσε άγρια επιθετική συμπεριφορά ως όργανο εφαρμογής των σχεδίων της νέας τάξης πραγμάτων. Το 1999 δοκιμάστηκε φοβερά η Σερβία, που και με τη δική μας υπογραφή και συγχρηματοδότηση υπέστη άγρια αεροπορική επιδρομή. Αν και καπιταλιστική πλέον η Ρωσία, παραμένει στο στόχαστρο των υπηρετών του διεθνούς κεφαλαίου. Οι προκλήσεις στην Οσσετία (πόλεμος με τη Γεωργία) και Ουκρανία είχαν ως σκοπό να δοκιμάσουν την ρωσική ψυχραιμία. Η κατάρριψη του ρωσικού αεροπλάνου από τους αφελείς Τούρκους ήταν από τις τελευταίες γνωστές ευρέως προκλήσεις. Εν πολλοίς άγνωστη είναι η εγκατάσταση βαλλιστικών πυραύλων στη Ρουμανία. Εναντίον τίνος άραγε; Μάλλον εναντίον των τζιχαντιστών! Πειθήνιες στους πάτρωνές τους οι κυβερνήσεις μας σύρονται στην αποδοχή της επικίνδυνης πορείας του ΝΑΤΟ. Μέτρα κατά της Ρωσίας εξαγγέλλουν οι δυτικοί; Σύμφωνοι και εμείς. Τι και αν έχουμε τον ελληνισμό της Ουκρανίας ως μάρτυρα των συμβαινόντων; Εμείς «προοδευτικοί» πάσης φύσεως συντασσόμαστε με τους γόνους των συνεργατών του Χίτλερ, τους οποίους οι δυτικοί προώθησαν στην εξουσία. Οι ειδήσεις από τους τηλεοπτικούς σταθμούς δικαιώνουν πλήρως τη στάση των κυβερνήσεών μας, στάση υποταγής και απεμπόλησης των δικαίων μας. ΤΟ ΝΑΤΟ κατέφθασε δια του στόλου του στις θάλασσές μας. Για να περιορίσει τη ροή των προσφύγων; Αφελής ερώτηση. Η ροή είναι εμφανέστατα νατοϊκή επιχείρηση. Τις κινήσεις των Ρώσων θέλει να επιτηρεί. Και τι άραγε θα μπορούσε να προτείνει ο Πούτιν στον Τσίπρα; Να του εκχωρηθεί κάποιος ναύσταθμος; Αλλά δεν είναι τόσο αφελής; Να μας προμηθεύσει νέα οπλικά συστήματα; Ακόμη και να έδινε την άδεια ο «προστάτης» μας, δεν έχουμε πλέον την οικονομική δυνατότητα. Να πούμε λόγο για την εχθρική στάση του ΝΑΤΟ έναντι της χώρας του; Άραγε έχουμε λόγο ή μας κάνουν την τιμή να τους ακούμε;

            Για τις οικονομικές σχέσεις τώρα: Ισχύει ακόμη το εμπάργκο σε βάρος της Ρωσίας, στο οποίο και αυτή ευλόγως αντέδρασε. Βέβαια τα οικονομικά συμφέροντα είναι τόσο ισχυρά, ώστε εξαιρέθηκαν αντίποινα στον ενεργειακό τομέα. Οι εξαγωγές μας όμως δοκιμάζονται και οι παραγωγοί μας μηχανεύονται τρόπους υπέρβασης των απαγορεύσεων. Και είναι οι ανατολικές αγορές οι καλύτερές μας, καθώς οι δυτικοί «εταίροι» μας ελάχιστα ενδιαφέρονται να στηρίξουν την προσπάθειά μας προς αύξηση των εξαγωγών, ώστε να συγκεντρώσουμε λίγα χρήματα και να καλύψουμε τις δανειακές μας προς αυτούς υποχρεώσεις. Μας απειλούν μάλιστα, επειδή είμαστε ανίκανοι να φυλάξουμε να σύνορά μας, να μας εκδιώξουν από τη συμφωνία Σένγκεν. Και εμείς αντί να πανηγυρίζουμε διακηρύσσοντας ότι θα καταργήσουμε τη θεώρηση του διαβατηρίου των Ρώσων πολιτών, τώρα που αυτοί δεν έχουν ως εναλλακτική πρόταση την Τουρκία, τους καταταλαιπωρούμε, απαγορεύουμε την είσοδο σε επίσημα πρόσωπα, κρατούμε άλλους ως επικίνδυνους!

            Πανηγυρικά έγιναν τα εγκαίνια του αγωγού φυσικού αερίου, παρουσία εκπροσώπου του «προστάτη» μας. Το έργο εντάσσεται στα πλαίσια της αποκοπής της Ρωσίας από τους ενεργειακούς πελάτες της στη δυτική Ευρώπη. Άραγε να ζήτησε ο Πούτιν το «πάγωμα» του έργου, όπως ζητούσε ο νυν κυβερνητικός σχηματισμός, ως υποελάσσων αντιπολίτευση, για τον αγωγό Μπουργάς (Πύργος)-Αλεξανδρούπολη; Αλλά είναι τόσο ιταμές οι απαιτήσεις των δυναστών μας και τόσο εύκαμπτη η σπονδυλική στήλη των κυβερνήσεών μας, ώστε κάθε απόπειρα χάραξης στο ελάχιστο πολιτικής προάσπισης των συμφερόντων μας θα αποτελεί χίμαιρα. Το 2013 η Ρωσία πλειοδότησε στην πρόταση για εξαγορά της ΔΕΠΑ. Τον τελικό λόγο όμως είχαν παράγοντες εκτός της χώρας.

            Κύριε πρόεδρε της Ρωσίας, μη χάνεις τον χρόνο σου. Οι συναντήσεις είναι για εσωτερική κατανάλωση. Αν ξανάρθεις, καλύτερα να υποβάλεις τα αιτήματά σου στον πρέσβυ των ΗΠΑ.      

                                                                        «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»    

Δείτε και: -Ελλάδα και Ρωσία