Ὁ Θεὸς ἔκλεισε τὴν πόρτα!

Χρόνια ἀποστασίας! Ἁμαρτίας καὶ διαφθορᾶς μεγάλης!

    Χρόνια κατὰ τὰ ὁποῖα ὁ διάβολος καταφέρνει νὰ παραπλανᾶ καὶ νὰ ὑ­­­ποτάσσει τοὺς ἀνθρώπους στὴ δουλεία τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς κακίας.

    Ἐκεῖνα τὰ χρόνια τῆς μεγάλης ἐκτρο­πῆς, ποὺ οἱ ἄνθρωποι ἐπαίρονταν γιὰ τὰ ἐπιτεύγματά τους στὴ γεωργία, τὴν κτη­νοτροφία καὶ τὴν τέχνη, ­γοητεύονταν ἀπὸ τοὺς ἤχους τῆς μουσικῆς καὶ ­θαύ­­μαζαν τοὺς καρποὺς τῆς ἀκολασίας τους, μόνο ἕνας ἄνθρωπος παρέμενε πιστὸς στὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. ­Δίκαιος καὶ ἐνάρετος, ἐνάντια στὸ ρεῦμα τῆς γενικῆς δια­­φθορᾶς. Ὁ Νῶε. Κι εἶναι ἀκριβῶς αὐ­τὸς ποὺ ἐπιλέγεται ἀπὸ τὸν Θεὸ ὄχι μονάχα νὰ διαφυλαχθεῖ ἀπὸ τὴν ἀναπόφευκτη δίκαιη τιμωρία, ἀλλὰ καὶ νὰ ἐργασθεῖ γιὰ τὴ σωτηρία τὴ δική του καὶ τῆς οἰκογένειάς του, καὶ γενικότερα γιὰ τὴ διαφύλαξη τῆς ζωῆς ἐπὶ τῆς γῆς.

    Ὁ Θεὸς τοῦ ἀναθέτει τὸ δύσκολο καὶ κοπιαστικὸ ἔργο τῆς κατασκευῆς μιᾶς κι­­βωτοῦ ποὺ θὰ διαφυλάξει ὅσους θὰ βροῦν καταφύγιο ἐντός της κατὰ τὸν φοβερὸ Κατακλυσμό. 120 ὁλόκληρα χρόνια διαρκεῖ ἡ κατασκευὴ τῆς Κιβωτοῦ. 120 ὁλόκληρα χρόνια ὁ Νῶε ἐργάζεται ἀγόγγυστα καὶ ὑπάκουα. 120 ­ὁλόκληρα χρόνια οἱ συντοπίτες του τὸν ­βλέπουν νὰ ἐργάζεται ἕνα τέτοιο ἔργο, τὸν ­ρω­τοῦν γιὰ ποῦ προορίζεται καὶ σὲ τί θὰ τοῦ χρησιμεύσει, καὶ φυσικὰ τὸν ­εἰρωνεύονται καὶ τὸν οἰκτίρουν γιὰ τήν, κατ’ αὐτούς, παραφροσύνη τῆς πίστεώς του. Στὰ 120 αὐτὰ χρόνια ἐκεῖνοι ­συνεχίζουν ἀδιάπτωτα τὸν ἀκόλαστο βίο τους.

    Κάποτε φθάνει ἡ στιγμὴ ποὺ ὁ Νῶε εἰσ­έρχεται ἐντὸς τοῦ ­κατασκευάσματός του. Αὐτός, ἡ γυναίκα του, τὰ παιδιά του, οἱ γυναῖκες τῶν παιδιῶν του καὶ ὅλα τὰ ζῶα ποὺ τοῦ εἶχε ὁρίσει ὁ Θεὸς καὶ στὸν ἀριθμὸ ποὺ τοῦ εἶχε πεῖ. ­Μπαίνει μέσα ἑπτὰ ἡμέρες πρὶν ἀρχίσει ὁ Κατακλυσμός, γιὰ νὰ δεχθεῖ πολὺ πιθανὸν πλῆθος τὶς εἰ­­ρωνεῖες καὶ τὶς ἀποδοκιμασίες τοῦ ἐφησυχάζοντος στὴν ἁμαρτία ­ὑπόλοιπου λα­οῦ.

    Τότε ὅμως ἀνοίγουν οἱ καταρράκτες τοῦ οὐρανοῦ, καὶ τὰ πάντα σκεπάζονται ἀπὸ τὰ ὕδατα!

    Στὸ βιβλίο τῆς Γενέσεως, ποὺ περιγρά­φονται ὅλα τὰ σχετικὰ μὲ τὸν Κατακλυ­σμὸ καὶ τὸ Νῶε, ὑπάρχει καὶ μιὰ καταπληκτικὴ λεπτομέρεια, πολὺ διδακτική. Λέει λοιπὸν ἡ Γραφὴ ὅτι, ὅταν μπῆκαν στὴν Κιβωτὸ ὅλα τὰ θηρία, τὰ κτήνη, τὰ πτηνὰ καὶ τὰ ἑρπετά, «ἔκλεισε Κύριος ὁ Θεὸς τὴν κιβωτὸν ἔξωθεν αὐτοῦ» (Γεν. ζ΄ 16). Ἔκλεισε δηλαδὴ καὶ ἀσφάλισε ὁ ἴ­­διος ὁ Θεὸς ἀπὸ ἔξω τὴν Κιβωτό.

    Μπορεῖ ἡ ἔκφραση νὰ εἶναι ἀρκετὰ ἀν­θρωποπαθής, εἶναι ὅμως ­ταυτόχρονα καὶ δηλωτικὴ τῆς προνοίας τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸ πλάσμα Του, τὸν ἄνθρωπο ποὺ ὑπακούει στὸ ἅγιο θέλημά Του. Ὁ Θεὸς σπεύδει νὰ προστατεύσει καὶ νὰ ἀσφαλίσει τὸ Νῶε. Τὸ ἴδιο κάνει πάντοτε γιὰ κάθε ἄνθρωπο. Φανερώνει τὴ στοργή του καὶ τὸ πατρικό Του ἐνδιαφέρον.

    Ὅλο τὸ ἔργο τῆς κατασκευῆς αὐτῆς τῆς ὑπερμεγέθους Κιβωτοῦ τὸ ἐργάζεται ὁ Νῶε μόνος του. Ὅταν ὅμως ἔρχεται ἡ στιγμὴ ποὺ ὁ ἄνθρωπος, ὁ Νῶε ἐν προκειμένῳ, ὁλοκληρώνει τὴν πιστὴ τήρηση τῶν ὁδηγιῶν τοῦ Θεοῦ, ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς κάνει αἰσθητὴ τὴν παρουσία Του καὶ ἔκδηλη τὴν τρυφερὴ πρόνοιά Του. Βάζει τὴ σφραγίδα, θὰ λέγαμε, στὴν ὑπακοὴ τοῦ ἀνθρώπου. Γράφει τὸν ἐπίλογο σὲ κάθε ἔργο ποὺ ἐργάσθηκε μὲ κόπο, ὑπακοὴ καὶ πίστη ὁ ἄνθρωπος.

    Ζοῦμε σὲ ἐποχὲς ἀντίστοιχες δυστυ­χῶς καὶ παράλληλες. Τὸ κακὸ ἔχει ἀποχαλινωμένα ἐξαπλωθεῖ. Ἡ ἁμαρτία πλεονάζει. Ἐλάχιστοι μένουν πιστοὶ στὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. Κι αὐτοὶ μαζεμένοι γύρω ἀπὸ τὴν κιβωτὸ τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἴσως κάποτε νὰ προβληματίζονται: Νὰ μποῦν πραγματικὰ μέσα ἢ δὲν κινδυνεύουν ἀπὸ τὴν ἀμέριμνη διαφθορὰ τοῦ κόσμου; Νὰ πιστέψουν πραγματικὰ ὅτι ἡ σωτηρία τους βρίσκεται ἐντὸς τῆς Κιβωτοῦ τῆς Ἐκκλησίας ἢ νὰ ἀφεθοῦν στὶς μικροχαρὲς τοῦ κόσμου γιὰ νὰ μὴν τὶς χάσουν;

    Εἶναι πράγματι ἡ Κιβωτὸς τῆς Ἐκκλησίας ὁ μόνος τρόπος σωτηρίας τους ἢ θὰ τὰ καταφέρουν καὶ μόνοι τους;

    Νὰ πιστέψουν στὸ κήρυγμα τῶν σύγχρονων Νῶε ἢ θὰ παραπλανηθοῦν ἀπὸ τὴν ὑπερβολή τους;

    Μόνο ὅσοι μπῆκαν πραγματικὰ στὴν Κιβωτὸ τῆς Ἐκ­κλησίας. Μόνο ὅσοι ἀφέθηκαν μὲ ἐμπιστοσύνη στὸ κάλεσμα τοῦ Θεοῦ. Μόνο ὅσοι ἄφησαν τὶς πρόσ­καιρες χαρὲς αὐτοῦ τοῦ κόσμου καὶ μπῆκαν ἐθελούσια στὸν προορισμὸ τῆς Κιβωτοῦ τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας. 

    Μόνο αὐτοὶ θὰ γευ­­θοῦν καὶ θὰ αἰσθανθοῦν τὴ ­θαλ­πωρὴ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Τὴν αἴσθηση τῆς στοργικῆς Του παρουσίας, καθὼς θὰ τοὺς προφυλάσσει ἀπὸ κάθε κακό. Πολὺ περισσότερο τὴν ἔξοδό τους σὲ μιὰ ἄλ­­λη πραγματικότητα: στὴ νέα ζωὴ τῆς Βα­σιλείας τῶν οὐ­ρανῶν.

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”