Εὐχαριστῶ, ἀγαπητοί μου, τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, διότι μὲ ἀξιώνει νὰ κηρύξω. Θὰ μιλήσω ἁπλᾶ, ὥστε νὰ μὲ καταλάβουν ὅλοι, κ᾽ ἐλπίζω ὅτι ὑπάρχει διάθεσι ν᾽ ἀκούσετε. «Μακάριος ὁ λαλῶν εἰς ὦ τα ἀκουόντων», καλότυχος ὅποιος ὁμιλεῖ σὲ αὐτιὰ ποὺ προσέχουν.
Ἀκούσατε τὰ ἱερὰ ἀναγνώσματα. Ἀφήνουμε τὸ εὐαγγέλιο
καὶ ἂς πάρουμε τὸν ἀπόστολο. Ἀπ᾿ ὅλα τὰ λόγια τοῦ σημερινοῦ ἀποστόλου θέλω νὰ προσέξετε
μιὰ λέξι, ἕνα ῥῆμα. Τὸ μεταχειρίζεται τρεῖς φορὲς ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ποὺ δὲν λέει
ἔτσι τὶς κουβέντες του. Εἶνε τὸ ῥῆμα αἰσχύνομαι – ἐπαισχύνομαι. Τὸ λέει καὶ σὲ πρῶτο πρόσωπο καὶ σὲ δεύτερο
πρόσωπο καὶ σὲ τρίτο πρόσωπο. Σὲ πρῶτο πρόσωπο εἶνε αὐτὸς ὁ ἴδιος· «Οὐκ ἐπαισχύνομαι», λέει, δὲ ντρέπομαι ποὺ πάσχω γιὰ τὸ εὐαγγέλιο(Β΄
Τιμ. 1,12).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου