Πρωτοπρ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος, «Πρωτότοκος πάσης κτίσεως».Ἡ ἑρμηνευτική κακοποίησις τοῦ βιβλικοῦ χωρίου ἀπό τούς Μάρτυρας τοῦ Ἰεχωβᾶ

«Πρωτότοκος πάσης κτίσεως» (Κολ. 1, 15)

Ἡ ἑρμηνευτική κακοποίησις τοῦ βιβλικοῦ χωρίου

ἀπό τούς Μάρτυρας τοῦ Ἰεχωβᾶ

Τοῦ πρωτ. π. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Ἐπικ. Καθ. Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

      Εἶναι γνωστό ὅτι οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ εἶναι ὄχι μόνο ἀρνητές τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἀλλά εἶναι γνωστοί και γιά τήν ἀπορριπτική στάση τους γιά τίς χριστιανικές ἑορτές, μεταξύ τῶν ὁποίων ἀνήκουν καί τά Χριστούγεννα (βλ. Ξύπνα, Δεκέμβριος 2010. Σκοπιά, 1.12.2014, σελ. 11). Γιά τούς Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ δέν σαρκώθηκε ὁ Υἱός και Λόγος τοῦ Θεοῦ, Θεός Ἀληθινός ἐκ Θεοῦ Ἀληθινοῦ.

     Ἀντιθέτως, σύμφωνα μέ τους  Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ: «Ὡς πρωτότοκος Γιός τοῦ Θεοῦ, ὁ Ἰησοῦς ἦταν πνευματικό πλάσμα στον οὐρανό προτοῦ γεννηθεῖ ὡς ἄνθρωπος στή γῆ. (…) Μέσω τοῦ ἁγίου πνεύματος, ὁ Ἰεχωβᾶ Θεός μετέφερε θαυματουργικά τή ζωή τοῦ οὐράνιου Γιοῦ του στή μήτρα τῆς Ἰουδαίας παρθένας Μαρίας, ὥστε νά γεννηθεῖ ὡς τέλειος ἄνθρωπος» (βλ. Σκοπιά, 1.4.2011, σ. 5). Καί ἀλλοῦ ἀναφέρουν: «Ὁ Ἰησοῦς γνώριζε τήν προέλευσή του. Στήν πραγματικότητα, ἡ ζωή του ἄρχισε πολύ πρίν γεννηθεῖ στη γῆ. (…) Ὁ Ἰησοῦς ὑπῆρξε το πρῶτο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ και συνέβαλε στή δημιουργία ὅλων τῶν ἄλλων πραγμάτων. Ἐφόσον ἦταν ὁ μόνος πού δημιουργήθηκε ἄμεσα ἀπό τόν Θεό, δικαίως μποροῦσε νά ἀποκαλεῖται ‘‘ ὁ μονογενής Γιός τοῦ Θεοῦ ’’ Ἰωάν. 1, 3, 14 καί Κολ. 1, 15,16.

      Μεταξύ τῶν ἁγιογραφικῶν μαρτυριῶν πού ἐπικαλοῦνται οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ στήν προσπάθειά τους νά πείσουν ὅτι ὁ Υἱός εἶναι τό πρῶτο καί ἐξαίρετο κτίσμα τοῦ Ἰεχωβᾶ, ἐπικαλοῦνται καί το Κολ. 1, 15. Ὁ Υἱός ἰσχυρίζονται σύμφωνα καί μέ αὐτό τό χωρίο, δέν εἶναι Θεός, ἀλλά Πρωτότοκος = τό πρῶτο δημιούργημα τοῦ Ἰεχωβᾶ.

      Ἄς ἀξιολογήσουμε τό ἐπιχείρημα. Ὁ συγκεκριμένος ἰσχυρισμός εἶναι τραγικός καί μόνο ὁ μυθικός Προκρούστης θά μποροῦσε νά συναγωνιστεῖ τήν ἑταιρεία Σκοπιά στόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο κακοποιεῖ ἑρμηνευτικά τά ἁγιογραφικά χωρία στήν προσπάθειά της νά ἀποδείξει τούς ἰσχυρισμούς της ὡς ἀληθινούς.

      Τό Πρωτότοκος προέρχεται ἀπό τό ρῆμα τίκτω, δηλαδή γεννῶ και ὄχι δημιουργῶ. Ἡ ἑταιρεία Σκοπιά χρησιμοποεῖ ἐν προκειμένῳ ὡς ἐπιχείρημα τή γραμματική διαστρέβλωση μεταξύ τῶν ρημάτων κτίζω καί τίκτω, ἀπό τό ὁποῖο προέρχεται ἡ λέξη πρωτότοκος.

    Ὁ Θεός Λόγος δέν εἶναι πρωτόκτιστος, ἀλλά πρωτότοκος, προηγεῖται δηλαδή τῆς δημιουργίας. Εἶναι Κτίστης καί ὄχι κτίσμα. Εἶναι τῆς ἰδίας φύσεως μέ τόν Γεννήτορα Θεό Πατέρα καί αὐτό γίνεται ἀντιληπτό καί ἀπό τό Ἀποκ. 1, 17,18 ὅπου δηλώνεται ὅτι ὁ Υἱός εἶναι Ἄναρχος καί ὡς Ἄναρχος ὑπέρκειται τῆς δημιουργίας ὡς Δημιουργός καί δέν συναριθμεῖται στα δημιουργήματα.

     Ἐπιπλέον, τό Πρωτότοκος τοῦ ἐδαφίου Κολ. 1, 15, κατανοεῖται ὀρθῶς στά πλαίσια τῆς εὐρύτερης νοηματικῆς συνάφειας τοῦ Βιβλικοῦ κειμένου. Στό Κολ. 1, 16 διευκρινίζεται ὅτι δι’ Αὐτοῦ, ὡς Δημιουργοῦ δηλαδή καί ὄχι ὡς δημιουργήματος, κτίστηκαν ὅλα ὅσα ὑπάρχουν στόν οὐρανό καί στή γῆ, ἐνῶ στό Κολ. 1, 17 τονίζεται ἡ ἀσύγκριτη ὑπεροχή τοῦ Ἄκτιστου Θεοῦ Λόγου καί ἡ διαφορά του ἀπό τήν κτιστή δημιουργία μέ το «καί αὐτός ἐστι πρό πάντων».

     Ἡ ἑταιρεία Σκοπιά ὅμως δεν σταματάει ἐδῶ. Στή Μετάφραση Νέου Κόσμου, πού ἔχει ἡ ἴδια κατασκευάσει καί ἄνετα μπορεῖ να χαρακτηριστεῖ ὡς ἡ μεγαλύτερη κακοποίηση τοῦ Ἱεροῦ Κειμένου παγκοσμίως, διατυπώνει ἕνα ἀπίθανο δικῆς της ἐμπνεύσεως ἰσχυρισμό, γιά νά καταστήσει ἀληθοφανές τό ἐπιχείρημά της. Τί ἰσχυρίζεται; Ὅτι «μέσῳ αὐτοῦ δημιουργήθηκαν ὅλα τά ἄλλα πράγματα» (Κολ. 1, 16, 17). Τί παρατηροῦμε μέσα ἀπό αὐτή τήν ἀπόδοση τοῦ χωρίου. Ὅτι ὁ Υἱός εἶναι το πρῶτο δημιούργημα, πρίν ἀπό ὅλα τά ἄλλα πράγματα, ὅπως ἀναφέρουν, μέ ἀποτέλεσμα ὁ Κτίστης πάντων νά ὑποβιβάζεται στο πρῶτο καί ἐξέχον κτίσμα, βοηθός τοῦ Ἰεχωβᾶ γιά τή δημιουργία τῆς ὑπόλοιπης κτίσης.

    Ὁλοκληρώνουμε τήν ἀναφορά στόν ὅρο Πρωτότοκος καί γιά να φανεῖ ἡ ἑρμηνευτική κακοποίηση τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ, πρέπει νά ἐπισημάνουμε καί τά ἑξῆς:

     Ὁ ὅρος Πρωτότοκος στήν Ἁγία Γραφή δέν δηλώνει μόνο ἤ πάντοτε αὐτόν πού διανοίγει πρῶτος τήν μήτρα τῆς μητέρας του (Ἀριθμ. 3, 12), ἀλλά δηλώνει και αὐτόν πού βρίσκεται σέ σχέση ὑπεροχῆς μέ κάποιον ἤ κάτι ἄλλο.

    Τό βλέπουμε στόν Ψαλμ. 88, 28, ὅπου ὁμιλεῖ ὁ Θεός γιά τόν Δαβίδ καί τόν χαρακτηρίζει ὡς Πρωτότοκό του, πού θά Τόν καταστήσει Ὕψιστον ἐπί τούς βασιλεῖς τῆς γῆς. Ἔτσι καί στό Κολ. 1, 15 Πρωτότοκος εἶναι ὁ Θεός Λόγος πού ἔγινε σάρκα (Ἰωάν. 1, 1) καί πού ὡς Πρωτότοκος καί ὄχι πρωτόκτιστος «πάντα δι’ αὐτοῦ ἐγένετο» (Ἰωάν. 1, 3).

    Δέν εἶναι τυχαῖο τό γεγονός ὅτι ἡ νοηματοδότηση τοῦ ὅρου Πρωτότοκος τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ ταυτίζεται ἀπόλυτα μέ τη νοηματοδότηση τοῦ ὅρου ἀπό τούς ἀρχαίους Ἀρειανούς.

Ορθόδοξος Τύπος,19/12/2014