Κυριακή του Τυφλού – Τα μάτια της καρδιάς μας

Εὐαγγέλιον: Ἰω. θ´ 1-38

Ιω. 9,1              Καὶ παράγων εἶδεν ἄνθρωπον τυφλὸν ἐκ γενετῆς.

Ιω. 9,1                       Και καθώς επερνούσεν ο Κυριος κάποιον δρόμον της πόλεως, είδε ένα τυφλόν εκ γενετής.

Ιω. 9,2              καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ῥαββί, τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἢ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἵνα τυφλὸς γεννηθῇ;

Ιω. 9,2                       Και τον ηρώτησαν οι μαθηταί του, λέγοντες· “Διδάσκαλε, ποιός ημάρτησε, αυτός η οι γονείς του, δια να γεννηθή τυφλός; (Το πρώτο είναι αδύνατον, το δεύτερον είναι άδικον. Τοτε διατί εγεννήθη τυφλός;)”

Ιω. 9,3              ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· οὔτε οὗτος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλ᾿ ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ.

Ιω. 9,3                       Απήντησεν ο Ιησούς· “ούτε αυτός ημάρτησε ούτε οι γονείς του. Αλλά εγεννήθη τυφλός, δια να φανερωθούν, με την θαυματουργικήν θεραπείαν, τα έργα του Θεού.

Ιω. 9,4              ἐμὲ δεῖ ἐργάζεσθαι τὰ ἔργα τοῦ πέμψαντός με ἕως ἡμέρα ἐστίν· ἔρχεται νὺξ ὅτε οὐδεὶς δύναται ἐργάζεσθαι.

Ιω. 9,4                       Εγώ πρέπει να εργάζωμαι τα έργα του Θεού, ο οποίος με έστειλεν στον κόσμον, έως ότου είναι ημέρα. Ερχεται η νύκτα δηλαδή η εκδημία από τον κόσμον αυτόν, κατά την οποίαν κανείς πλέον από τους ανθρώπους δεν ημπορεί να πραγματοποιή έργα.

Ιω. 9,5              ὅταν ἐν τῷ κόσμῳ ᾦ, φῶς εἰμι τοῦ κόσμου.

Ιω. 9,5                       Εγώ, εφ' όσον ευρίσκομαι στον κόσμον, είμαι φως του κόσμου με την διδασκαλίαν μου, με τα θαύματά μου, με την ζωήν μου”.

Ιω. 9,6              ταῦτα εἰπὼν ἔπτυσε χαμαὶ καὶ ἐποίησε πηλὸν ἐκ τοῦ πτύσματος, καὶ ἐπέχρισε τὸν πηλὸν ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ τυφλοῦ

Ιω. 9,6                       Αφού δε είπε αυτά έπτυσε κάτω, έκαμε πηλόν και έβαλε τον πηλόν στους οφθαλμούς του τυφλού

Ιω. 9,7              καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὕπαγε νίψαι εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωάμ, ὃ ἑρμηνεύεται ἀπεσταλμένος. ἀπῆλθεν οὖν καὶ ἐνίψατο, καὶ ἦλθε βλέπων.

Ιω. 9,7                       και του είπε· “πήγαινε και νίψου εις την δεξαμενήν του Σιλωάμ”-αυτό το όνομα μεταφράζεται εις την ελληνικήν απεσταλμένος. Επήγε τότε εκείνος και ενίφθη και ήλθε στο σπίτι του βλέπων.

Ιω. 9,8              Οἱ οὖν γείτονες καὶ οἱ θεωροῦντες αὐτὸν τὸ πρότερον ὅτι τυφλὸς ἦν, ἔλεγον· οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ καθήμενος καὶ προσαιτῶν;

Ιω. 9,8                       Οι γείτονες, λοιπόν, και όσοι τον έβλεπαν προηγουμένως ότι ήτο τυφλός, έλεγαν· “δεν είναι αυτός, που εκάθητο και εζητούσε ελεημοσύνην;”

Ιω. 9,9              ἄλλοι ἔλεγον ὅτι οὗτός ἐστιν· ἄλλοι δὲ ὅτι ὅμοιος αὐτῷ ἐστιν. ἐκεῖνος ἔλεγεν ὅτι ἐγώ εἰμι.

Ιω. 9,9                       Αλλοι έλεγαν ότι “αυτός είναι”. Αλλοι δε ότι “κάποιος άλλος , όμοιος με αυτόν είναι”. Εκείνος όμως έλεγεν ότι “εγώ είμαι, ο τέως τυφλός”.

Ιω. 9,10             ἔλεγον οὖν αὐτῷ· πῶς ἀνεῴχθησάν σου οἱ ὀφθαλμοί;

Ιω. 9,10                     Τοτε τον ερωτούσαν εκείνοι “πως ανοίχθησαν και εθεραπεύθηκαν τα μάτια σου;”

Ιω. 9,11             ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπεν· ἄνθρωπος λεγόμενος Ἰησοῦς πηλὸν ἐποίησε καὶ ἐπέχρισέ μου τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ εἶπέ μοι· ὕπαγε εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωὰμ καὶ νίψαι· ἀπελθὼν δὲ καὶ νιψάμενος ἀνέβλεψα.

Ιω. 9,11                      Απεκρίθη εκείνος και είπεν· “ένας άνθρωπος, λεγόμενος Ιησούς, έκαμε πηλόν, μου άλειψε τους οφθαλμούς και μου είπε· Πηγαινε στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ και νίψου. Επήγα, ενίφθηκα και απέκτησα το φως μου”.

Ιω. 9,12             εἶπον οὖν αὐτῷ· ποῦ ἐστιν ἐκεῖνος; λέγει· οὐκ οἶδα.

Ιω. 9,12                     Του είπαν· “που είναι εκείνος;” Τους λέγει· “δεν ξέρω”.

Ιω. 9,13             Ἄγουσιν αὐτὸν πρὸς τοὺς Φαρισαίους, τόν ποτε τυφλόν.

Ιω. 9,13                     Οδηγούν τότε τον τέως τυφλόν προς τους Φαρισαίους.

Ιω. 9,14             ἦν δὲ σάββατον ὅτε τὸν πηλὸν ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἀνέῳξεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμούς.

Ιω. 9,14                     Ητο δε Σαββατον, όταν ο Ιησούς έκαμε τον πηλόν και άνοιξε τα μάτια του τυφλού.

Ιω. 9,15             πάλιν οὖν ἠρώτων αὐτὸν καὶ οἱ Φαρισαῖοι πῶς ἀνέβλεψεν. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· πηλὸν ἐπέθηκέ μου ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμούς, καὶ ἐνιψάμην, καὶ βλέπω.

Ιω. 9,15                     Οι Φαρισαίοι τον ηρώτησαν και αυτοί πάλιν, πως απέκτησεν το φως του. Εκείνος δε τους είπεν· “ένας άνθρωπος έβαλε πηλόν επάνω εις τα μάτια μου και εγώ ενίφθηκα και τώρα βλέπω”.

Ιω. 9,16             ἔλεγον οὖν ἐκ τῶν Φαρισαίων τινές· οὗτος ὁ ἄνθρωπος οὐκ ἔστι παρὰ τοῦ Θεοῦ, ὅτι τὸ σάββατον οὐ τηρεῖ. ἄλλοι ἔλεγον· πῶς δύναται ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς τοιαῦτα σημεῖα ποιεῖν; καὶ σχίσμα ἦν ἐν αὐτοῖς.

Ιω. 9,16                     Ελεγαν, λοιπόν, μερικοί από τους Φαρισαίους· “αυτός ο άνθρωπος δεν είναι από τον Θεόν, διότι δεν τηρεί την αργίαν του Σαββάτου”. Αλλοι έλεγαν· “πως είναι δυνατόν ένας αμαρτωλός άνθρωπος να κάνη τέτοια καταπληκτικά θαύματα;” Διχογνωμία και διαίρεσις έγινε μεταξύ των.

Ιω. 9,17             λέγουσι τῷ τυφλῷ πάλιν· σὺ τί λέγεις περὶ αὐτοῦ, ὅτι ἤνοιξέ σου τοὺς ὀφθαλμούς; ὁ δὲ εἶπεν ὅτι προφήτης ἐστίν.

Ιω. 9,17                     Λεγουν πάλιν στον τυφλόν· “συ τι λέγεις δια τον άνθρωπον αυτόν; Ζητούμεν την γνώμην σου, διότι τους ιδικούς σου οφθαλμούς άνοιξε”. Εκείνος απήντησεν· “λέγω, ότι είναι προφήτης”.

Ιω. 9,18             οὐκ ἐπίστευσαν οὖν οἱ Ἰουδαῖοι περὶ αὐτοῦ ὅτι τυφλὸς ἦν καὶ ἀνέβλεψεν, ἕως ὅτου ἐφώνησαν τοὺς γονεῖς αὐτοῦ τοῦ ἀναβλέψαντος

Ιω. 9,18                     Δεν επίστευσαν οι Ιουδαίοι δι' αυτόν ότι ήτο τυφλός και εθεραπεύθη, έως ότου εκάλεσαν τους γονείς του

Ιω. 9,19             καὶ ἠρώτησαν αὐτοὺς λέγοντες· οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς ὑμῶν, ὃν ὑμεῖς λέγετε ὅτι τυφλὸς ἐγεννήθη; πῶς οὖν ἄρτι βλέπει;

Ιω. 9,19                     και τους ηρώτησαν, λέγοντες· “αυτός είναι ο υιός σας, δια τον οποίον σεις λέγετε ότι εγεννήθη τυφλός; Πως λοιπόν τώρα βλέπει;”

Ιω. 9,20             ἀπεκρίθησαν δὲ αὐτοῖς οἱ γονεῖς αὐτοῦ καὶ εἶπον· οἴδαμεν ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς ἡμῶν καὶ ὅτι τυφλὸς ἐγεννήθη·

Ιω. 9,20                    Απήντησαν δε οι γονείς αυτού και τους είπαν· “ξέρομεν καλά ότι αυτός είναι ο υιός μας και ότι εγεννήθη τυφλός.

Ιω. 9,21             πῶς δὲ νῦν βλέπει οὐκ οἴδαμεν, ἢ τίς ἤνοιξεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἡμεῖς οὐκ οἴδαμεν· αὐτὸς ἡλικίαν ἔχει, αὐτὸν ἐρωτήσατε, αὐτὸς περὶ ἑαυτοῦ λαλήσει.

Ιω. 9,21                     Πως όμως τώρα βλέπει δεν ξέρομεν, η ποιός του άνοιξε τα μάτια ημείς δεν γνωρίζομεν. Αυτός ηλικίαν έχει, ερωτήσατέ τον, και αυτός δια τον ευατόν του θα σας ομιλήση”. (Δεν υπερασπίζονται οι γονείς τον Χριστόν, τον οποίον άλωστε και δεν είχαν ιδεί, αλλ' ούτε και τον κατηγορούν. Αφίνουν τον υιόν των, καθό ενήλικον και αρκετά ικανόν να υπερασπισθή τον ευεργέτην του).

Ιω. 9,22             ταῦτα εἶπον οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ὅτι ἐφοβοῦντο τοὺς Ἰουδαίους· ἤδη γὰρ συνετέθειντο οἱ Ἰουδαῖοι ἵνα, ἐάν τις αὐτὸν ὁμολογήσῃ Χριστόν, ἀποσυνάγωγος γένηται.

Ιω. 9,22                    Ωμίλησαν δε έτσι οι γονείς του, διότι εφοβούντο τους Ιουδαίους· επειδή από καιρόν είχαν συμφωνήσει και αποφασίσει οι άρχοντες των Εβραίων να διωχθή και να μη γίνη δεκτός εις την συναγωγήν, όποιος θα ωμολογούσε ότι αυτός που κάνει τα θαύματα είναι ο Χριστός.

Ιω. 9,23             διὰ τοῦτο οἱ γονεῖς αὐτοῦ εἶπον ὅτι ἡλικίαν ἔχει, αὐτὸν ἐρωτήσατε.

Ιω. 9,23                    Δια τούτο και οι γονείς του τυφλού είπαν ότι “ο υιός μας ηλικίαν έχει, ερωτήσατέ τον”.

Ιω. 9,24             ἐφώνησαν οὖν ἐκ δευτέρου τὸν ἄνθρωπον ὃς ἦν τυφλός, καὶ εἶπον αὐτῷ· δὸς δόξαν τῷ Θεῷ· ἡμεῖς οἴδαμεν ὅτι ὁ ἄνθρωπος οὗτος ἁμαρτωλός ἐστιν.

Ιω. 9,24                    Εκάλεσαν τότε δευτέραν φοράν τον άνθρωπον, που ήτο τυφλός και του είπαν· “δόξασε τον Θεόν, ο οποίος σε εθεράπευσε, αλλά φυλάξου από τον άνθρωπον αυτόν, τον οποίον προηγουμένως ωνόμασες προφήτην. Ημείς που μελετώμεν το θέλημα του Θεού, γνωρίζομεν καλά και διαβεβαιώνομεν ότι αυτός ο άνθρωπος είναι αμαρτωλός”.

Ιω. 9,25             ἀπεκρίθη οὖν ἐκεῖνος καὶ εἶπεν· εἰ ἁμαρτωλός ἐστιν οὐκ οἶδα· ἓν οἶδα, ὅτι τυφλὸς ὢν ἄρτι βλέπω.

Ιω. 9,25                    Απήντησε τότε εκείνος και τους είπε· “εάν είναι αμαρτωλός, δεν ηξεύρω, ένα μόνον ηξεύρω καλά· ότι ενώ ήμουν τυφλός, τώρα βλέπω”.

Ιω. 9,26             εἶπον δὲ αὐτῷ πάλιν· τί ἐποίησέ σοι; πῶς ἤνοιξέ σου τοὺς ὀφθαλμούς;

Ιω. 9,26                    Είπαν δε πάλιν εις αυτόν· “τι σου έκαμε; Πως σου εθεράπευσε τα μάτια;”

Ιω. 9,27             ἀπεκρίθη αὐτοῖς· εἶπον ὑμῖν ἤδη, καὶ οὐκ ἠκούσατε· τί πάλιν θέλετε ἀκούειν; μὴ καὶ ὑμεῖς θέλετε αὐτοῦ μαθηταὶ γενέσθαι;

Ιω. 9,27                    Απήντησεν εις αυτούς· “προ ολίγου σας είπα και δεν το επροσέξατε· διατί θέλετε πάλιν να ακούσετε τα ίδια; Μηπως και σεις θέλετε να γίνετε μαθηταί του;”

Ιω. 9,28             ἐλοιδόρησαν αὐτὸν καὶ εἶπον· σὺ εἶ μαθητὴς ἐκείνου· ἡμεῖς δὲ τοῦ Μωϋσέως ἐσμὲν μαθηταί.

Ιω. 9,28                    Τον ύβρισαν τότε και με περιφρόνησιν του είπαν· “συ είσαι μαθητής εκείνου. Ημείς όμως είμεθα μαθηταί του Μωϋσέως.

Ιω. 9,29             ἡμεῖς οἴδαμεν ὅτι Μωϋσεῖ λελάληκεν ὁ Θεός· τοῦτον δὲ οὐκ οἴδαμεν πόθεν ἐστίν.

Ιω. 9,29                    Ημείς οι μορφωμένοι και άρχοντες του λαού, ξέρομεν ότι στον Μωϋσέα ωμίλησεν ο Θεός. Αυτός δε μας είναι άγνωστος και δεν γνωρίζομεν από που είνα και από που έρχεται”.

Ιω. 9,30             ἀπεκρίθη ὁ ἄνθρωπος καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ἐν γὰρ τούτῳ θαυμαστόν ἐστιν, ὅτι ὑμεῖς οὐκ οἴδατε πόθεν ἐστί, καὶ ἀνέῳξέ μου τοὺς ὀφθαλμούς.

Ιω. 9,30                    Απήντησεν ο άνθρωπος και τους είπεν· “εδώ είναι το παράδοξον· ότι σεις δεν ξέρετε από που είναι, εάν είναι από τον Θεόν η όχι, και όμως μου άνοιξε τα μάτια να βλέπω.

Ιω. 9,31             οἴδαμεν δὲ ὅτι ἁμαρτωλῶν ὁ Θεὸς οὐκ ἀκούει, ἀλλ᾿ ἐάν τις θεοσεβὴς ᾖ καὶ τὸ θέλημα αὐτοῦ ποιῇ, τούτου ἀκούει.

Ιω. 9,31                     Ξερομε δε όλοι πολύ καλά, ότι ο Θεός αμαρτωλούς δεν ακούει, αλλά αν κανείς είναι θεοσεβής και το θέλημα του Θεού πράττη αυτόν ο Θεός ακούει.

Ιω. 9,32             ἐκ τοῦ αἰῶνος οὐκ ἠκούσθη ὅτι ἤνοιξέ τις ὀφθαλμοὺς τυφλοῦ γεγεννημένου.

Ιω. 9,32                    Από τότε δε που υπάρχει ο κόσμος έως σήμερα δεν έχει ακουσθή ποτέ ότι εθεράπευσε κάποιος άνθρωπος τους οφθαλμούς τυφλού εκ γενετής.

Ιω. 9,33             εἰ μὴ ἦν οὗτος παρὰ Θεοῦ, οὐκ ἠδύνατο ποιεῖν οὐδέν.

Ιω. 9,33                     Εάν αυτός δεν ήτο σταλμένος από τον Θεόν, δεν θα ημπορούσε να κάνη ούτε το παραμικρόν θαύμα”.

Ιω. 9,34             ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· ἐν ἁμαρτίαις σὺ ἐγεννήθης ὅλος, καὶ σὺ διδάσκεις ἡμᾶς; καὶ ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω.

Ιω. 9,34                    Γεμάτοι αγανάκτησιν εκείνοι του απήντησαν· “εκ γενετής συ είσαι ζυμωμένος ολόκληρος με τας αμαρτίας και συ τολμάς να διδάσκης ημάς;” Και τον έβγαλαν έξω από τον τόπον της συνεδριάσεώς των.

Ιω. 9,35             Ἤκουσεν ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω, καὶ εὑρὼν αὐτὸν εἶπεν αὐτῷ· σὺ πιστεύεις εἰς τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ;

Ιω. 9,35                     Ηκουσεν ο Ιησούς ότι τον έβγαλαν έξω και όταν τον ευρήκε, του είπε· “συ παρ' όλα όσα λέγουν οι άρχοντες των Εβραίων, πιστεύεις στον Υιόν του Θεού;”

Ιω. 9,36             ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπε· καὶ τίς ἐστι, Κύριε, ἵνα πιστεύσω εἰς αὐτόν;

Ιω. 9,36                    Απήντησεν εκείνος και είπεν· “και ποιός είναι, Κυριε, δια πιστεύσω εις αυτόν;”

Ιω. 9,37             εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· καὶ ἑώρακας αὐτὸν καὶ ὁ λαλῶν μετὰ σοῦ ἐκεῖνός ἐστιν.

Ιω. 9,37                     Του είπε δε ο Ιησούς· “και τον είδες και αυτός που ομιλεί μαζή σου εκείνος είναι”.

Ιω. 9,38             ὁ δὲ ἔφη· πιστεύω, Κύριε· καὶ προσεκύνησεν αὐτῷ.

Ιω. 9,38                    Αυτός δε, φωτισθείς από χάριν Θεού, είπε· “πιστεύω με όλην μου την ψυχήν, Κυριε”· και επροσκύνησε αυτόν ως απεσταλμένος πράγματι από τον Θεόν.

Τα μάτια της καρδιάς μας

Σύμφωνα με το πρώτο βιβλίο της Αγίας Γραφής, το βιβλίο της Γενέσεως, ο άνθρωπος έχει πλασθεί, κατά την έκτη ημέρα της δημιουργίας, από τον Θεό, με περισσή φροντίδα και χάρη. Αποτελεί κατά τους Πατέρες την κορωνίδα της δημιουργίας, το τελειότερο πλάσμα του κόσμου, τον βασιλέα της κτίσεως.

Στο σώμα του ανθρώπου όμως, υπάρχει ένα όργανο, πλασμένο με ιδιαίτερη λεπτότητα. Και τούτο είναι ο οφθαλμός του ανθρώπου. Ο οφθαλμός, μας λέγει ο Αστέριος Αμασείας, είναι ανάμεσα στα κτίσματα, άξιος θαυμασμού. Επίσης προσθέτει πως «ο οφθαλμός εξηγεί ανάμεσα στα άλλα και τον Θεό».

Με τον οφθαλμό, γνωρίζουμε την κτίση και από την ενέργειά της υποδεικνύεται ο τεχνίτης της. Ο οφθαλμός από τα ορατά εξηγεί τα αόρατα. Με τους οφθαλμούς αντιλαμβανόμαστε τον αισθητό ήλιο, απολαμβάνουμε την ωραιότητα του ουρανίου διακόσμου, προσεγγίζουμε την ομορφιά των αστέρων, την ύπαρξη της γης, την ανείπωτη ομορφιά της φύσης, την απεραντοσύνη της θάλασσας, τη διαφορά των σπόρων, την ποικιλία των φυτών, την εναλλαγή των χρωμάτων, το βάθος του σκότους, και την λαμπρότητα του φωτός. Και από την προσέγγιση της φύσης οδηγούμαστε σιγά σιγά από τα αισθητά, στα ουράνια, από την φύση στον Θεό. Αν δεν υπήρχε ο οφθαλμός, λέγουν οι Πατέρες, η φύση θα γερνούσε μόνη της, χωρίς μάρτυρα, αφού κανείς δεν θα έβλεπε σ΄ αυτήν να διασώζεται η σοφία και η παντοδυναμία του Θεού.

Όμως ο καλός Θεός μας έδωσε ως ευλογία τους οφθαλμούς μας και πλέον μπορούμε να φθάσουμε μέσω της θεωρίας της φύσεως, στην συνάντησή μας με τον Θεό. Αλλά και τον άλλο άνθρωπο, τον αδελφό μας συναντάμε με τους οφθαλμούς. Όταν ο Θεός έπλασε την Εύα από την πλευρά του Αδάμ, κατά την έγερσή του, ο Αδάμ μετά την ύπνωση του, βλέπει την γυναίκα και χαίρεται η ψυχή του. Στα μάτια μας σχηματίζεται η μορφή των άλλων ανθρώπων, και γίνεται ο οφθαλμός μας, ο καθρέπτης του άλλου προσώπου. Με τα μάτια εμβαθύνουμε στην ψυχή του άλλου, και ανακαλύπτουμε στο βάθος της ύπαρξής του την εικόνα του Θεού και επιστρέφουν και πάλι στην συνάντησή μας με τον Πλάστη και Θεό μας.

Η τυφλότητα, ως αδυναμία της όρασης, ακρωτηριάζει  τον άνθρωπο, του στερεί την ευλογία της αντίληψης της ομορφιά της φύσης, του άλλου προσώπου, του κόσμου ολόκληρου. Γι αυτό ο Χριστός συναντώντας τον εκ γενετής τυφλό, σπεύδει και με την δημιουργική ενέργειά του συμπληρώνει την ελλειμματική του πραγματικότητα. Όπως ακριβώς στην πλάση του Αδάμ χρησιμοποιήθηκε ο πηλός και ο δημιουργικός Λόγος του Θεού, έτσι και τώρα. Πτύει στο χώμα ο Κύριος, πλάθει πηλό και επιτάσσει στον τυφλό να πλυθεί στην  κολυμβήθρα του Σιλωάμ, για να αναβλέψει. Πλάθει από την αρχή τα μάτια ο Χριστός και δίδει την χαρά στον τυφλό να δει για πρώτη φορά στην ζωή του το μεγαλείο της φύσης. Του χαρίζει το μεγαλύτερο δώρο που μπορούσε να περιμένει ο τυφλός και το συμπληρώνει με το πιο μεγάλο δώρο της αποκάλυψης, ότι Εκείνος είναι ο Χριστός, ο Μεσσίας, ο Λυτρωτής του κόσμου. Μαζί με το αισθητό φως, φωτίζει και την  καρδία του τυφλού, ο Κύριος. Η λάμψη της παρουσία Του διαγράφει τα σκοτάδια του τυφλού νέου, και το Φως, γίνεται πλέον ο συνοδοιπόρος του. Γι αυτό δεν διστάζει να ομολογήσει την αλήθεια. Αυθόρμητα, με λαγαρό, ακέραιο λόγο, με σθένος καρδιάς επιτιμά το σκοτάδι της κακοπιστίας αυτών που ενώ βλέπουν δεν μπορούν να δουν την Αλήθεια που στέκει μπροστά τους, και γίνεται ο τυφλός ,απόστολος της λυτρωτικής παρουσίας του Κυρίου.

Το Φως του Θεού, απλώνεται απλόχερα σ΄ όλους τους ανθρώπους. Η φύση είναι πλημμυρισμένη από το Φως της Παρουσίας του Θεού. Οι συνάνθρωποί μας αντανακλούν την εικόνα του Θεού στα μάτια μας. Τα μάτια μας είναι κάτοπτρα που αντανακλούν το Φως του Θεού. Από την θέλησή μας εξαρτάται αν θα ζεσταθούμε από το φως, ή αν μείνουμε στην παγωνιά του σκοταδιού. Εμείς, ως παιδιά του Θεού, είμαστε τέκνα του Φωτός. Ακόμη και αν τα μάτια μας αδυνατούν να συλλάβουν το φως, εντούτοις με τα μάτια της καρδιάς μας, προσλαμβάνουμε την ζεστασιά από την θέρμη της Παρουσίας του Χριστού, και μαζί με τον τυφλό, δοξολογούμε το άγιο όνομα του Τριαδικού Θεού μας. 

Μ.Φ.Ν.Θ