Οί έκλογές πλησιάζουν….

Οί έκλογές πλησιάζουν….

Πλησιάζουν οί έκλογές. 'Εκλογές τρι­πλές: δημοτικές, περιφερειακές, εύρωεκλογές.

Πέρα όμως άπό τις έκλογές αύτές, ύπάρχουν καί κάποιες άλλες πού διενεργούνται κάθε στιγμή καί ώρα, σέ κάθε πτυχή τής ζωής μας. Κάθε τόσο μάς κα­λεί ή 'ίδια ή ζωή νά κάνουμε τις έπιλογές μας, νά πάρουμε τις άποφάσεις μας. Σέ κάποιες μάλιστα φάσεις τής ζωής μας καλούμαστε νά πάρουμε άποφάσεις γιά καίρια ζητήματα τής πορείας μας: νά έπιλέξουμε σπουδές, έπάγγελμα, σύζυγο, έργασία. Καί οί έπιλογές μας αύτές δρομολογούν τή ζωή μας.

Υπάρχουν όμως καί έπιλογές καί έκλογές άσυγκρίτως κρισιμότερες, πού έχουν νά κάνουν μέ τό αιώνιο μέλλον μας. Είναι οί έκλογές πού άφοροΰν στήν ψυ­χή μας. Κι αύτές είναι οί πιό δύσκολες, άλλά καί πιό ώραίες καί ιερές.

"Ολοι μας έχουμε συμμετάσχει σέ μιά τέτοια έκλογή. Ήταν τότε πού μάς ρώτη­σε ό ίδιος ό Θεός άν Τόν έκλέγουμε ώς Κύριο καί άρχηγό τής ζωής μας. Καί μείς δηλώσαμε τότε έπίσημα έν μέσω 'Εκκλη­σίας πριν άπό τό άγιο Βάπτισμά μας καί ύπογράψαμε διά τού άναδόχου μας τήν έκλογή μας αύτή: «Συντάσσομαι τω Χριστώ», είπαμε. Κι αύτή ήταν ή άπάντηση στήν κλήση καί στήν πρόσκληση τοϋ Χριστοϋ μας, νά γίνουμε δικοί του, νά άνήκουμε άποκλειστικά σ' Αύτόν, όχι ώς άναποφάσιστοι έκλογείς, δίψυχοι ή άμφιταλαντευόμενοι.

Αύτήν όμως τήν έκλογή πού κάνα­με τότε, χωρίς συναίσθηση καί έπίγνωση, άφοϋ ήμασταν άκόμη νήπια, καλού­μαστε νά τήν έπιβεβαιώνουμε στό πα­ρόν, κάθε στιγμή καί ώρα. Νά έπιλέγουμε διαρκώς τόν δρόμο τοϋ Θεού καί τήν άρετή καί νά άρνούμαστε τήν κακία καί κάθε άμαρτία.

Σ' αύτήν άκριβώς τήν έκλογή, τήν ιε­ρότερη έκλογή τής ζωής μας, άναφέρθηκε καί ό Μωυσής, όταν έδωσε τήν τε­λευταία του παρακαταθήκη στό λαό του λέγοντας: «'Ιδού δέδωκα πρό προσώ­που σου σήμερον τήν ζωήν καί τόν θά­νατον, τό άγαθόν καί τό κακόν- έκλεξαι τήν ζωήν σύ, ίνα ζήσης... ότι τούτο ή ζωή σου» (Δευτ. λ' [30] 15, 19). Είπε δηλα­δή: Κοιτάξτε: βάζω μπροστά σας σήμε­ρα τή ζωή καί τόν θάνατο, τό καλό καί τό κακό, τήν εύλογία καί τήν κατάρα. Δια­λέξτε λοιπόν τή ζωή, γιά νά ζήσετε έσείς καί τά παιδιά σας. Νά άγαπάτε τόν Κύ­ριο καί Θεό σας, νά ύπακούτε στά προστάγματά του καί νά είστε άφοσιωμένοι σ' Αύτόν. Γιατί Αύτός είναι ή ζωή σας.

Έχουμε χρέος λοιπόν νά σταθούμε καί μείς μέ αίσθημα εύθύνης άπέναντι στούς δυο αύτούς δρόμους καί νά έκλέγουμε άταλάντευτα κάθε στιγμή καί ώρα τήν όδό τοΰ Θεού, πού θά μάς χαρίσει τή ζωή καί τήν εύτυχία μας.

Άν όμως μελετήσει κανείς προσεκτικά τό όλο αύτό θέμα, αύτό πού θά διαπι­στώσει είναι ότι τελικά δέν διαλέγουμε έμείς πρώτοι τόν Θεό καί τόν δρόμο του, άλλά Εκείνος πρώτος μάς έχει εκλέξει, πριν άκόμη γεννηθούμε. Γράφει σχετικά ό άπόστολος Παύλος ότι ό Θεός «έξελέξατο ή μάς έν αύτω πρό καταβολής κό­σμου, είναι ήμάς άγιους καί άμώμους κατενώπιον αύτοϋ» (Έφεσ. α' 4).

Ή πρώτη λοιπόν έκλογή είναι τού Θε­ού, καί ή δεύτερη δική μας. Προηγείται ή έκλογή τού Θεού, ό Όποιος προγνωρίζει τις διαθέσεις μας, καί άκολουθεί ή δική μας έκλογή, ή δική μας άγάπη καί άφοσίωση. Καί αύτό είναι ένα μυστήριο. Ό Θεός πρώτος μάς έξέλεξε καί μάς κάλεσε «έκ τού σκότους εις τό θαυμαστόν αύτοϋ φώς» (Β' Πέτρ. β' 9), κι έπειτα Τόν έκλέξαμε έμείς ώς άρχηγό τής ζωής μας. Τήν έκλογή όμως αύτή καλούμαστε νά τήν έπιβεβαιώνουμε κάθε στιγμή καί ώρα μέ τις έπιλογές μας.

Αύτό άκριβώς μάς ζητάει καί ό άπόστο­λος Πέτρος όταν μάς λέει: «διό μάλλον, άδελφοί, σπουδάσατε βεβαίαν ύμών τήν κλήσιν καί έκλογήν ποιεΐσθαι» (Β' Πέτρ. α' 10). Αγωνιστείτε, άδελφοί, μάς λέει, μέ όσο τό δυνατόν μεγαλύτερη έπιμέλεια, νά διασφαλίσετε καί νά σταθεροποιήσε­τε τήν κλήση σας καί τήν έκλογή σας.

Διότι, όταν κάποτε θά πέσει ή αύλαία αύτής τής ζωής, θά κλείσουν οί κάλπες τής γής, καί θά παγιωθεί τό άποτέλεσμα τών έπιλογών μας. Τότε θά έρθει έκείνη ή φοβερή καί κοσμογονική ήμέρα, πού θά γίνουν κάποιες άλλες έκλογές, οί τρί­τες, καί τελεσίδικες- πού θά κρίνουν τό αιώνιο μέλλον μας.

Γι΄ αύτό καί ό Μέγας Βασίλειος συμ­βουλεύει: «πρόσεχε σεαυτώ, μή παρατραπής τής όδοϋ, μή έκκλίνης δεξιά ή άριστερά»1. Κι όταν δεις γύρω σου τά εύχάριστά τοΰ άμαρτωλού κόσμου, άμέσως νά τά προσπερνάς χωρίς νά κολ­λάει σ' αύτά ή καρδιά σου. Νά κοιτάς μόνο τό τέρμα, καί πρός αύτό νά βαδίζεις. «Άμετεώριστον έχε τό τής ψυχής βλέμ­μα»2 πρός τόν Κύριο. Καί νά ποθείς δι­αρκώς τήν άνέσπερη έκείνη ήμέρα, γιά νά ζήσεις αιώνια στή Βασιλεία τού Κυρί­ου μας Ίησού Χριστού.         η

………………………………….

1. Ομιλία εις τό «Πρόσεχε σεαυτώ», ΕΠΕ 6, 226. παρ. 3,13.

2. ο.π., ΕΠΕ 6 228, παρ. 4,7.

Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”