Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων

Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων*

Τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Μάρκου Κ. Μανώλη

«Ἦσαν δὲ ἐκεῖ (εἰς τὸν Γολγοθᾶν παρὰ τὸν Σταυρὸν) γυναῖκες πολλαὶ μακρόθεν θεωροῦσαι, αἵτινες ἠκολούθησαν διακονοῦσαι αὐτῷ, Μαρία ἡ Μαγδαληνή, καὶ Μαρία ἡ Ἰακώβου καὶ Ἰωσῆ μήτηρ, καὶ ἡ μήτηρ τῶν υἱῶν Ζεβεδαίου».

Παρακολουθοῦν ἐκ τοῦ σύνεγγυς αἱ ἅγιαι γυναῖκες τὸ Πάθος τοῦ Χριστοῦ μας. Αὐταὶ ποὺ κατ’ ἐξοχὴν συνέπασχον, μετὰ τοῦ Κυρίου καὶ ἰδιαιτέρως ἐθρήνουν.

Ἂς δοῦμε προσεκτικὰ τὴν ἀφοσίωσίν των εἰς τὸν Κύριον. Τὸν ἠκολούθουν ὑπηρετοῦσαι. Διηκόνουν τὸν Κύριον καὶ τοὺς ἁγίους μαθητάς καὶ Ἀποστόλους ἐκ τῶν ὑπαρχόντων αὐτῶν, εἰς ἐκδήλωσιν τῆς εὐγνωμοσύνης των δι’ ὅσα καλά τούς ἔκαμε ὁ Χριστός μας. Παρευρίσκονται καὶ εἰς αὐτοὺς τοὺς κινδύνους. Διά τοῦτο εἶδαν τὰ πάντα. Πῶς ἔκραξε, πῶς ἐξέπνευσε, πῶς αἱπέτραι ἐσχίσθησαν καὶ ὅλα τὰ ἄλλα. Καὶ αὐταί πρῶται ἠξιώθησαν νὰ ἴδουν τὸν Ἀναστάντα Κύριον. Τὸ γένος τῶν γυναικῶν, ποὺ ἰδιαιτέρως κατεκρίθη διὰ τὴν παρακοὴν εἰς τὸν Παράδεισον ἀπολαμβάνει πρῶτον τὴν θέαν τῶν ἀγαθῶν τῆς Ἀναστάσεως. Αὐτὸ τὸ γένος τῶν γυναικῶν ἀποδεικνύει κατ’ ἐξοχὴν τὴν ἀνδρείαν του. Καὶ οἱ μὲν μαθηταί, ἀλλὰ καὶ τόσοι καὶ τόσοι εὐεργετημένοι ἀπὸ τὸν Χριστὸν ἔφυγον, αὐταὶ δὲ παρευρίσκοντο.

Ποῖαι δὲ ἦσαν αὐταί; «Ἡ μήτηρ αὐτοῦ. Ταύτην γὰρ λέγει τὴν Ἰακώβου καὶ αἱ λοιπαὶ» μᾶς λέγει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος καὶ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς. Δηλαδὴ κάτω ἀπὸ τὸν Σταυρὸν ἦσαν ἡ μητέρα τοῦ Κυρίου. Αὐτὴν ἐννοεῖ ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος, ὅταν λέγη «ἡ μητέρα τοῦ Ἰακώβου» τοῦ Ἀδελφοθέου καὶ αἱ ὑπόλοιποι ἅγιαι μυροφόροι γυναῖκες.

Ἔτσι μᾶς τὸ ἐξηγεῖ τὸ σημεῖον αὐτὸ τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ἡ Ὀρθόδοξος Εἰκονογραφία, ὅταν εἰκονίζη τὸν Εὐαγγελιστὴν Ἰωάννην καὶ τὸν ἑκατόνταρχον ἀφ’ ἑνὸς καὶ ἀφ’ ἑτέρου τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον καὶ τὰς λοιπάς μυροφόρους.

* * *

«Προσελθὼν δὲ ὁ Ἰωσὴφ ἐζήτει τὸ σῶμα ἀπὸ τὸν Πιλᾶτον».

Αὐτὸς ἦτο ὁ Ἰωσὴφ ὁ κρυπτὸς μαθητὴς τοῦ Κυρίου. Τώρα ὅμως «μέγα ἐτόλμησε» ὁ Ἰωσήφ, μετὰ τὸν θάνατον τοῦ Χριστοῦ.

Ἐπιφανὴς – γνωστότατος, βουλευτής, εἰς τό Ἑβραϊκὸν Συνέδριον, πολὺ ἐπίσημος. Ἦτο πρᾶξις τολμηροτάτη. Παρέδωκε τὸν ἑαυτὸν τουεἰς θάνατον. Δὲν ἀπεμακρύνθη ἕως τὸ ἐπέτυχε. Μαρτυρεῖ δὲ τὴν ἀγάπηντου πρὸς τὸν Χριστὸν ὄχι μόνον ποὺ τὸ ἔλαβε, τὸ ἔθαψε πολυτελῶς μαζὶ μὲ τὸν Νικόδημον, ἀλλὰ καὶ τὸ ἔβαλε εἰς τὸ καινὸν μνημεῖον τὸ ἰδικόν του, κατὰ θείαν οἰκονομίαν, διὰ νὰ μὴ νομισθῆ ὅτι ἄλλος ἀντ’ ἄλλου ἀνέστη.

«Ἦν δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ ἄλλη Μαρία καθήμεναι ἀπέναντι τοῦ τάφου»

Ἡ ἄλλη Μαρία ποιὰ εἶναι; Ἡ Παναγία μας. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς λέγει ὅτι οἱ Εὐαγγελισταὶ ὁμιλοῦν συνεσκιασμένως διὰ τὴν Παναγίαν, διότι «δὲν θέλουν νὰ προβάλουν τὴν μαρτυρίαν τῆς Μητρός, διὰ νὰ μὴ δώσουν εἰς τοὺς ἀπίστους ἀφορμὴν ὑποψίας».

Διατὶ αἱ μυροφόροι γυναῖκες παραμένουν πλησίον τοῦ Τάφου. Τίποτε δὲν ἐγνώριζαν, ὅπως ἔπρεπε, σπουδαῖον καὶ ὑψηλὸν περὶ Αὐτοῦ. Διά τοῦτο ἔφεραν καὶ μύρα καὶ ἀνέμενον καρτερικὰ πλησίον τοῦΤάφου, ὥστε μόλις κοπάση ἡ μανία τῶν Ἑβραίων, νὰ προσέλθουν καὶ νὰ ἀλείψουν τὸ ἀκήρατον σῶμα τοῦ Χριστοῦ μας.

Τί βλέπομεν ἀδελφοὶ ἐδῶ; Ἀνδρείαν ψυχῆς, θερμὴν συμπάθειαν καὶ ἀκόμη περιφρόνησιν τῶν χρημάτων μέχρι θανάτου. Ἂς τὰς μιμηθοῦμε. Ἂς μὴ ἐγκαταλείψωμεν εἰς τὰς δοκιμασίας τὸν Χριστόν. Ἐκεῖναι δι’ ἀποθανόντα ἐξόδευσαν τόσα πολλὰ καὶ ἦσαν ἀποφασισμέναι νὰ πεθάνουν δι’ αὐτόν.

Ἐμεῖς ὅμως οὔτε αὐτὸν ποὺ πεινᾶ τρέφομεν, οὔτε ἐνδύομεν τὸν γυμνόν, ἀλλὰ τὸν παραβλέπομεν, μολονότι ἔχει ἀνάγκην. Ἐὰν βέβαια ἐβλέπαμεν τὸν Χριστὸν τὸν ἴδιον, καθένας καὶ τί δὲν θὰ ἔδιδε. Καὶ τώρα ὁ ἴδιος εἶναι. Διότι ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας εἶπεν ὅτι «Ἐγὼ εἰμί». Γιατί λοιπὸν δὲν τὰ δίδεις ὅλα; Καὶ τώρα μᾶς λέγει ὁ Χριστὸς «Ἐμοὶ ποιεῖς».Οὐδεμία ὑπάρχει διαφορά. Δὲν εἴμεθα πτωχότεροι ἀπὸ ἐκείνας, τὰς ἁγίας γυναῖκας, ποὺ ἔτρεφον τὸν Κυρίον καὶ τοὺς μαθητάς του «ἐκ τῶν ὑπαρχόντων αὐτῶν»

Ἴσως δὲ νὰ ἔχωμεν καὶ περισσότερα. Μάλιστα αὐτὴ ἡ φιλανθρωπία εἶναι ἀνωτέρα, διότι δὲν εἶναι τὸ ἴδιον νὰ θρέψης τὸν Χριστόν, ὅταν παρουσιάζεται μὲ τὴν ἐξουσίαν καὶ τὴν δύναμίν Του, πρᾶγμα ποὺ εἶναι ἱκανὸν καὶ λιθίνην ψυχὴν νὰ προσελκύση καὶ νὰ ἐλεήση τὸν πτωχόν, τὸν τυφλόν, τὸν ἀνάπηρον ἢ τὸν ἀνήμπορον γέροντα διὰ μόνην τὴν ἐντολὴν τοῦ Κυρίου. (Ὅπως καὶ τώρα, ἐὰν κάποιος ἰσχυρὸς καὶ δυνατὸς κατὰ κόσμον, μᾶς ζητήση κάποια χάρι, ἀμέσως σπεύδομεν νὰ τὸν ἐξυπηρετήσωμεν. Καὶ ἐὰν εἶναι πτωχὸς καὶ ἀδύνατος ἴσως δὲν τοῦ δίδομεν καμμίαν σημασίαν).

Ἑπομένως ἐὰν κάναμε κατ’ εὐθεῖαν τὴν εὐεργεσίαν εἰς τὸν Κύριον, ἡ ἀξία αὐτῆς περιορίζεται ἐκ τοῦ ὅτι σὲ προσελκύει ἡ ὄψις καὶ τὸ ἀξίωμα τοῦ Κυρίου. Ἐδῶ ὅμως τὸ βραβεῖον τῆς φιλανθρωπίας εἶναι ἐξ ὁλοκλήρου ἰδικόν σου· καὶ ἀποδεικνύει μεγαλύτερον σεβασμὸν καὶ τιμὴν πρὸς αὐτόν, ὅταν διὰ μόνην τὴν ἐντολὴν αὐτοῦ βοηθῆς τὸν συνάνθρωπόν σου καὶ τὸν ἀναπαύης.

Νὰ δίδωμεν λοιπὸν μὲ τὴν πεποίθησιν ὅτι εἰς τὸν Χριστὸν τὰ δίδομεν. Διότι, ἐὰν δὲν ἔδιδες εἰς Αὐτόν, δὲν θὰ σὲ ἀξίωνε τῆς οὐρανίου Βασιλείας Του. Ἐὰν δὲν ἀπέφευγες Αὐτόν, δὲν θὰ σὲ ἔστελνε εἰς τὴν κόλασιν σύμφωνα μὲ τὸ Εὐαγγέλιον τῆς Κρίσεως «ἐφ’ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε τούτοις, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε». Εἴθε νὰ μὴ μᾶς συμβῆ αὐτὸ, ἀλλὰ νὰ πιστεύσωμεν τὰ λόγια τοῦ Κυρίου καὶ νὰ πράξωμεν ἔργα ἀγαθά, καρποὺς ἀγαθοὺς μετανοίας, διὰ νὰ ἀκούσωμεν τῆς μακαρίας ἐκείνης φωνῆς, ἡ ὁποία μᾶς εἰσάγει εἰς τὴν βασιλείαντῶν Οὐρανῶν.

Ἀλλὰ ἴσως μερικοὶ ἐρωτήσουν: Γιατὶ συνεχῶς γίνεται λόγος περὶ φιλανθρωπίας; Εἶναι μεγάλη ἀνάγκη μεγάλη. Διότι καὶ ἐὰν τὴν εἴχομεν κατορθώσει, καὶ πάλιν θὰ ἦτο ἀνάγκη, διὰ νὰ μὴ ἀμελήσωμεν. Ὅμως ἐὰν εἴχαμε πρόοδον εἰς τὸ ζήτημα αὐτό, θὰ ὑποχωρούσαμε κάπως. Δυστυχῶς ὅμως αὐτὸ δὲν συμβαίνει. Μαθητὴς καὶ Διδάσκαλος.

Ἐνῶ δὲν ἔμαθε τὸ πρῶτον μάθημα, θέλει νὰ μάθη τὸ ἑπόμενον. Εἰς τὰ πράγματα ἂς τὸ ἰδοῦμε. Ποιὸς ἀπὸ ἐμᾶς ἔδωσε ὁλόκληρον τὴν περιουσίαν του δι’ ἔργα φιλανθρωπικὰ καὶ ἱεραποστολικά; Ποιὸς ἐμοίρασε τὰ μισά;

Ποιὸς τὸ ἓν τρίτον; Κανείς μας. Ἐφ ὅσον λοιπὸν δὲν ἔχομεν προχωρήσει εἰς τὰ ἔργα, πῶς νὰ παύσωμεν; Μᾶλλον ἐσεῖς θὰ πρέπει νὰ ζητῆτε νὰ γίνετε λόγος συνεχῶς περὶ φιλανθρωπίας ἐκ δικαίων κόπων. Δὲν ἀρκεῖ ὁ ἰατρὸς νὰ δώση μόνον φάρμακα καὶ ἔμπλαστρα καὶ ἀλειφάς. Πρέπει νὰ παρακολουθήση τὸν ἀσθενῆ μέχρι τελείας θεραπείας.

Ἔτσι καὶ τώρα. Ὅσον εἴμεθα σφιχτοχέρηδες, δὲν θὰ παύσωμεν νὰ ὁμιλῶμεν περὶ τῆς μεγαλυτέρας ἀρετῆς, διὰ νὰ ἀνοίξωμεν τὴν παλάμην καὶ νὰ κάμνωμεν μετὰ χαρᾶς τὰ ἔργα τῆς ἀγάπης.

(Οἱ Μασῶνοι καιροφυλακτοῦν. Ἀντικαρκινικὴ Ἑταιρεία. Ἔρανος κλπ. Νὰ μὴ ἀδιαφοροῦμεν. Διαθῆκαι προσοχή. Ποῦ θὰ τὰ ἀφήσης. Αἱ νυκτεριναὶ σχολαὶ Παρνασσοῦ εἶναι Μασωνικαί»).

Μακάρι ὅλοι μας νὰ μὴ συνομιλοῦμε γιὰ κανένα ἄλλο πρᾶγμα παρὰ διὰ τὴν ἔμπρακτη φιλανθρωπία καὶ εἰς τὸ σπίτι, καὶ εἰς τὴν ἐργασίανκαὶ εἰς τὸ τραπέζι, ἀκόμη καὶ εἰς τὰ ὄνειρά μας. Διότι ἐὰν αὐτὸ καθημερινῶς ἐφροντίζαμε, καὶ τὰ ὄνειρά μας γύρω ἀπὸ αὐτὰ θὰ ἐστρέφοντο.

Οἱ πρῶτοι Χριστιανοί πῶς ζοῦσαν; Οἱ Ἅγιοι. Οἱ Ἀπόστολοι. Οἱ Ἑπτὰ διάκονοι κλπ.;

Φιλανθρωπία καὶ ἀντιαιρετικὸς ἀγών

Βεβαίως ἡ ΠΟΕ εἶναι ἀντιαιρετικὸν σωματεῖον καὶ θὰ πρέπηπυκνὸς λόγος νὰ γίνεται διὰ τὴν μάχην πρὸς τοὺς Σιωνιστάς, τοὺς Μασώνους, τοὺς Μαρξιστάς, τοὺς Παπικούς, Προτεστάντας, Ἰεχωβίτας καὶ λοιποὺς αἱρετικούς. Ἀλλὰ ἐφ’ ὅσον δὲν εἴμεθα ἀκόμη πνευματικῶς ὑγιεῖς, πῶς θὰ λάβωμεν ὅπλα καὶ πῶς θὰ προχωρήσωμεν εἰς τὴν μάχην, ἐνῶ εἴμεθα ἄνθρωποι γεμᾶτοι τραύματα καὶ πληγάς; Βεβαίως ἔχουν γίνει καὶ ὁμιλίαι ἀντιαιρετικοῦ περιεχομένου καὶ συγγράμματα λαμπρὰ ἔχουν γραφῆσχετικῶς κατὰ τοῦ Σιωνισμοῦ, τῆς Μασωνίας, τοῦ Παπισμοῦ, τῶν Προτεστατικῶν, Ἰεχωβίτων κλπ. Καὶ μολονότι ἔχουν κατατροπωθῆ εἰς τὸν τομέα τῆς Πίστεως δὲν μποροῦμε ἐξ ὁλοκλήρου νὰ παν ηγυρίσωμε τὴν νίκην, διὰ τὴν ἀμέλειάν μας. Διότι ὅταν συζητῆς μὲ ἕνα αἱρετικὸν καὶ τὸν νικήσης εἰς τὸ κεφάλαιον τῆς Πίστεως, αὐτὸς τότε μᾶς κατηγορεῖ διὰ τὴν ζωήν μας. Διά τὰ τραύματα καὶ τὰς πληγάς, ποὺ ἔχομεν.

Πῶς λοιπὸν θὰ διεξαχθῆ ἀντιαιρετικὸς ἀγών, ὅταν μᾶς πιάνουν εἰς τὴν ἀσυ- νέπειαν τῆς ζωῆς μας; Ὅπως π.χ.

• Τοῦ ἑνὸς τὸ χέρι εἶναι ἀσθενὲς καὶ ἐξησθενημένον πρὸς παροχὴν βοηθείας. Πῶς δὲν θὰ πληγωθῆ ἀπὸ τὰ ὕβρεις διὰ τὴν ἀπανθρωπίαν του;

• Εἰς ἄλλους χωλαίνουν τὰ πόδια, ὅσοι πηγαίνουν εἰς θέατρα καὶ κέντρα ἁμαρτίας. Πῶς δὲν θὰ κατηγορηθοῦν καὶ αὐτοὶ διὰ τὴν ἀνηθικότητάτων;

• Ἄλλοςδὲν προσέχειτὰ μάτια του καὶ εἶναι πλήρης ἀκολασίας καὶ προσβάλλει τὴν σωφροσύνην τῶν γυναικῶν καὶ διαλύει οἰκογενείας. Πῶς θὰ ἀντιμετωπίση καὶ αὐτὸς τὰς ὕβρεις τοῦ αἱρετικοῦ;

• Ἄλλοι κυριαρχοῦνται ἀπὸ τὴν γαστριμαργίαν καὶ τὴν μέθην. Πῶς μεθυσμένοι θὰ κάμουν μάχην;

• Ἄλλουτὸ στόμα εἶναι σάπιο, γιατί εἶναι νευρικός, ὀξύθυμος, ὑβριστὴς καὶ βλάσφημος. Πῶς θὰ δώση μάχην, ὅταν τὸν περιγελοῦν οἱ ἐχθροί;

Διά τοῦτο εἶναι ἀνάγκη συνεχοῦς ἐπιμελείας τῶν ψυχῶν καὶ ἀκροάσεως λόγου Θεοῦ καὶ μετανοίας, ἕως ὅτου γίνωμεν φιλεύσπλαγχνοι, ἥμεροι, ἀνεξίκακοι καὶ γενικῶς ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ.

* * *

Λέγομεν ὅτι ὁ Χριστὸς ἔπραξε μεγάλα ἔργα μὲ τὸ νὰ κάμνη ἀπὸ ἀνθρώπους ἀγγέλους. Καὶ μετά, ὅταν καλούμεθα αὐτὸ νὰ τὸ ἀποδείξωμεν ἐμπράκτως, ἀποστομωνόμεθα. Πράγματι φοβοῦμαι, λέγει ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος μήπως ἀντὶ ἀγγέλων, σὰν ἀπὸ κάποιον σταῦλον βγάζω χοίρους καὶ ἵππους θηλυμανεῖς.

Τώρα τὰ πάντα ἔχουν ἀπολεσθῆ καὶ διαφθαρῆ. Καὶ ἡ ἐκκλησία εἰς τίποτε δὲν διαφέρει ἀπὸ σταῦλον βοδιῶν καὶ ἀπὸ μάνδραν γαϊδουριῶν καὶ καμήλων. Καὶ γυρίζω ἀναζητῶν νὰ εὕρω πρόβατον καὶ δὲν ἠμπορῶ νὰ τὸ ἴδω. ΄Ἔτσι ὅλοι κτυποῦν σὰν ἀκριβῶς κάποια ἄγρια ἄλογα καὶ γαϊδούρια, καὶ γεμίζουν τὴν Ἐκκλησίαν μὲ πολλὴν κοπριάν.

Αὐταὶ εἶναι αἱ συνομιλίαι μας. Ἐὰν μποροῦσε νὰ ξέρει κανεὶς τί λέγομεν ἰδιαιτέρως, αὐτὰ τὰ λόγια θὰ ἦσαν πιὸ ἀκάθαρτα καὶ ἀπὸ τὴν κοπριάν.

Διά τοῦτο ἀνάγκη μετανοίας, ὥστε ἡ Ἐκκλησία μας νὰ εὐωδιάζη ἀπὸ μύρον. Τώρα ὅμως ἡ Ἐκκλησία μυρίζει μόνον λιβάνι, τὴν δὲ νοητὴν ἀκαθαρσίαν, ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὰς ἁμαρτίας, δὲν προσπαθοῦμεν νὰ καθαρίσωμεν.

Μέσα εἰς τὴν Ἐκκλησίαν χοροὶ ἀγγέλων, καὶ νὰ κάμνωμεν αὐτὴν οὐρανόν. Ἐκτενεῖς προσευχαὶ καὶ σιωπηρὰ ἀκρόασις. Τοῦτο ἂς εἶναι κύριον μέλημά μας, διὰ νὰ καθαρίσωμεν τὴν ζωήν μας καὶ νὰ τύχωμεν τῶν οὐρανίων ἀγαθῶν μὲ τὴν χάριν καὶ τὴν φιλανθρωπίαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἰς τὸν ὁποῖον ἀνήκει ἡ δόξα, εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

* Ὁμιλία εἰς τὴν αἴθουσαν τῆς Π.Ο.Ε. Κάνιγγος 10.

Ορθόδοξος Τύπος, 02/05/2014