Κυριακή πρὸ της Χριστού Γεννήσεως - «Ούτος γάρ σώσει τόν λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών»

Απόστολος: Εβρ. ια’ 9 - 10 & 32 – 40

Ευαγγέλιον: Ματθ. α’ 1 –25 

«Ούτος γάρ σώσει τόν λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών»

 Μήνυμα σωτηρίας και λυτρώσεως εκπέμπει η σημερινή ευαγγελική περικοπή, αγαπητοί μου αδελφοί. Αυτός, ο Κύριος του οποίου την γέννηση εορτάζουμε ύστερα από λίγες ημέρες, Αυτός είναι που θα σώσει τον λαόν Του από τις αμαρτίες του. Είναι λοιπόν σαφής και κατηγορηματική η διαβεβαίωση του αγγέλου που παρουσιάστηκε στον Ιωσήφ. Είναι η εκπλήρωση της υπόσχεσης που έδωσε ο Θεός από την εποχή των πρωτοπλάστων, όταν έχασαν τον παράδεισο.

Έπλασε ο Θεός τον άνθρωπο για να ζήσει ευτυχισμένος στον παράδεισο με την ευλογία του Θεού να πλημμυρίζει την ζωή του και την ύπαρξή του. Είχε την δυνατότητα να μείνει αγνός και αναμάρτητος κοντά στο Δημιουργό του. Είχε την δυνατότητα να ζήσει την αιώνια ευδαιμονία του παραδείσου. Ήταν όμως ελεύθερος να επιλέξει τον τρόπο που θα ζούσε. Και επέλεξε. Δέχτηκε την κακή και εύκολη συμβουλή του διαβόλου. Έχασε τον παράδεισο. Έχασε την ήρεμη και μακαρία ζωή κοντά στον Θεό. Στερήθηκε τα πλούσια αγαθά, που του παρεχώρησε η απέραντη αγάπη του Πλαστουργού.

Ωστόσο, αγαπητοί μου, δεν έπαυσε ο Θεός να αγαπά τον άνθρωπο. Δεν περιόρισε το ενδιαφέρον Του για τον άνθρωπο, ακόμη και ενώ παραβαίνοντας τις εντολές Του, υπηρέτησε την αμαρτία και απομακρύνθηκε από το Δημιουργό του. Και ενώ αμάρτανε, έμενε η υπόσχεση που άκουσε από τον Θεό. ‘Εμεινε στην ανάμνησή σου. Πέρασε από γενιά σε γενιά, σαν μια άπιαστη ελπίδα. Πέρασαν γενιές και γενιές, τρεις φορές «γενεές δεκατέσσαρες», όπως σημειώνει ο Ματθαίος, και έμεινε με την άσβεστη προσμονή να βρούν την σωτηρία. Ρίζωσε και έμεινε βαθειά μέσα στην ψυχή του, αταλάντευτη η πίστη, ότι δεν θα εγκατέλειπε ο Θεός το πλάσμα Του. Διέσωσαν και μετέφεραν την πίστη αυτή και την ελπίδα, οι θεόπνευστοι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης. ‘Ολοι εκείνοι οι ξεχωριστοί άνθρωποι που αναφέρθηκαν σήμερα στην αποστολική περικοπή. Όλοι αυτοί, αρχίζοντας από τον Ισαάκ και Ιακώβ και φτάνοντας στον Δαυίδ και Σαμουήλ και τους προφήτες, που με τη δύναμη της πίστης τους, αντιμετώπισαν άφοβα αρχές και εξουσίες. Υπέστησαν απερίγραπτες κακουχίες, φρικτά και σκληρά βασανιστήρια χωρίς να κλονιστεί η μεγάλη πίστη τους. Αλλά, αγαπητοί μου, τη θεία φώτιση δέχτηκαν ακόμη και φιλόσοφοι ειδωλολάτρες, που έγιναν όργανα της χάριτος του μοναδικού Θεού, και  πιστεψαν ότι μεριμνώντας για τους ανθρώπους, ο Θεός, θα έλθει να τους σώσει. «Καθεύδοντες διατελείτε αν, έως αν ο Θεός κηδόμενος υμών πέμψειεν άλλον τινά σώσαι υμάς», διεκήρυττε ο φιλόσοφος Σωκράτης. Θα παραμείνετε κοιμισμένοι και απερίσκεπτοι, έλεγε στους Αθηναίους ο Σωκράτης, ώσπου ο Θεός φροντίζοντας για σας θα σας στείλει κάποιον άλλον για να σας σώσει. Και έφθασε το πολυαναμενόμενο, φορτισμένο με τις πανανθρώπινες ελπίδες πλήρωμα του χρόνου.

«Ούτος γάρ σώσει τόν λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών».

Σφάλματα και αμαρτίες κάλυψαν και διαμορφώνουν τη ζωή των ανθρώπων, αγαπητοί μου. Παράβαση των εντολών και νόμων του θείου θελήματος χαρακτήρισαν και χρωματίζουν τη ζωή όλων μας.

Το θέλημα του Θεού που μετέφεραν και παρουσίασαν οι προφήτες, τον νόμο του Θεού που δίδαξαν, λίγοι τα άκουσαν. Οι περισσότεροι ακολούθησαν άλλον τρόπο ζωής, που ελεύθερα επέλεξαν, απομακρυνόμενοι από τον Θεό. Δυστυχώς ωστόσο και μεις δεν ακολουθούμε πάντοτε το θέλημα του Κυρίου μας. Εύκολα παρασυρόμαστε, πολλές φορές γνωρίζοντας ότι περπατάμε σε ολισθηρό και επικίνδυνο δρόμο, τον δρόμο της αμαρτίας.

Πριν είκοσι αιώνες, αγαπητοί μου αδελφοί, ενανθρώπισε ο Κύριος και μας προσέφερε άλλη μια ευκαιρία σωτηρίας, λύτρωσης από την αμαρτία. Δόθηκε σέ όλους μας αυτή η ευκαιρία, και παραμένει στην απόλυτη διάθεσή μας, ακόμη και σήμερα. Τη ευκαιρία δεν την κυνηγάς. Πρέπει να είσαι έτοιμος να την αρπάξεις μόλις την αντικρύσεις. Κι όμως ο Θεός, μας δίνει όχι μια, αλλά πολλές ευκαιρίες. Και περιμένει, όπως ο καλός πατέρας περιμένει με υπομονή το παιδί του, τον γιο της παραβολής του ασώτου, που καθυστερεί και αργεί να έλθει κοντά του. Ευκαιρία λοιπόν να την αρπάξουμε και λυτρωθούμε από την αμαρτία, που μας καταδυναστεύει.

Η αμαρτία, πολλές φορές, κυριαρχεί και χαρακτηρίζει σχέσεις και πράξεις μας, τα λόγια μας και τις σκέψεις μας. Γινόμαστε υποχείρια των αδυναμιών και επιθυμιών μας, παίγνια στα χέρια του σατανά.

Έρχεται λοιπόν ο Κύριος. Γίνεται άνθρωπος για να μας σώσει. Να μας απαλλάξει από το βάρος των σφαλμάτων μας. Τούτες ιδιαίτερα τις μέρες, υπενθυμίζει σε όλους μας η Εκκλησία μας, την ανάγκη της σωτήριας σχέσης με τον Χριστό. Είναι η ευκαιρία να ετοιμάσουμε την φάτνη της ψυχής μας, να δεχτεί το Θείο Βρέφος. Να ειρηνεύσουμε τις σχέσεις μας με τον Θεό και τους συνανθρώπους μας. Να καθαρίσουμε από κάθε αμαρτία την ψυχή μας για να δεχτούμε τον Χριστό μέσα μας. Να ζητήσουμε την χάρη του Παναγίου Πνεύματος για να επιτύχουμε να πλησιάσουμε περισσότερο τον Θεό, αφήνοντας μακριά μας τα βαρίδια που μας κρατούν δεμένους στη γή και στις αδυναμίες μας. Να συμμετάσχουμε με αγνή πρόθεση και καθαρή καρδιά στα μυστήρια της Εκκλήσίας που θα μας ενδυναμώνουν και θα οδηγήσουν την προσπάθειά μας στην επιτυχία, την κατάκτηση της αγάπης του Θεού. Κι ας μην ξεχνούμε, αυτό που είπαμε στην αρχή: «Ούτος γάρ σώσει τόν λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών».

Η υπόσχεση Του: Θα σώσει τον λαόν Του, όλους εμάς δηλαδή,  από τα σφάλματα, τα λάθη, τις αμαρτίες μας. Αυτή η βεβαιότητα πλημμυρίζει την ψυχή μας από χαρά, την ουράνια ευδαιμονία και την ειρήνη.

Δ.Γ.Σ. –Μητρόπολη Πάφου