Ο Άγγλος IanHaworthπαρασύρθηκε σε μια καταστροφική λατρεία
(cult)
όταν εργαζόταν στον Καναδά
όταν εργαζόταν στον Καναδά
Photo: Phoebe Goddard
Του Ian Haworth. Συνέντευξη στον TheoMerz - 30 Oct 2013
Μετάφραση-Επιμέλεια: Ελένη Ζήνωνος
Την δεκαετία του 70’ μετακόμισα στο Τορόντο.
Όλα πήγαιναν πολύ καλά. Είχα πολλούς φίλους και ήμουν δημοφιλής στην παρέα μου.
Δεν είχα ιδέα τι είναι σέκτα (cult), ούτε τι πήγαινα να πάθω.
Πέρασα ήδη έξι χρόνια στο Τορόντο, οπότε μια
μέρα, ενώ έκανα τα ψώνια μου, σε μια μεγάλη διασταύρωση στην πόλη με πλησίασε
μια πολύ ελκυστική γυναίκα. Με ρώτησε αν ήθελα να λάβω μέρος σε μια έρευνα και
δέκτηκα.
Με ρώτησε μια σειρά από σύντομες ερωτήσεις
και σημείωνε τις απαντήσεις μου: Ποιά είναι η γνώμη μου για τον κόσμο; Θα
μπορούσε ο κόσμος να γίνει ένα καλύτερο μέρος; Όλα έγιναν σε λιγότερο από ένα
λεπτό. Στο τέλος είπε: «Από τον τρόπο που απάντησες τις ερωτήσεις, νομίζω θα σε
ενδιέφερε να γίνεις μέλος σε μια κοινοτική ομάδα». Δεν ήμουν σίγουρος
γι’αυτό... «Δεν είναι καιρός ν’ ανταποδώσεις κάτι στην κοινωνία που ζεις;»,
είπε.
Ένα μέρος του εαυτού τη θαύμαζε για το θάρρος
της να τα λέει αυτά και κατά ένα μέρος αισθανόμουν μάλλον ένοχος και εγωιστής.
Έτσι αποφάσισα να τους συναντήσω την επόμενη εβδομάδα.
Πλήρωσα 2 δολάρια για να μπω στη συνάντηση,
όπου μια ομιλήτρια γύρω στα 30 ξεκίνησε να λέει πώς έγινε αλκοολική. Είχα
βαρεθεί μέχρι δακρύων. Στο διάλλειμα ξεκίνησα να φύγω. Τότε αντιλήφθηκα
ότιπρόσφεραν δωρεάν φαγητά. Είχα πληρώσει τα χρήματα μου, έτσι σκέφτηκα να
τα... αξιοποιήσω. Έφαγα κάτι και βγήκα έξω να καπνίσω.
Μόλις το άναψα, με πλησίασε μια άλλη γυναίκα,
η οποία είπε ότι είχαν μια σειρά μαθημάτων για να κόψεις το κάπνισμα. Είμαι
ασθματικός και καθώς υπέφερα από ερεθισμούς στο στήθος εκείνο το διάστημα,
δέχτηκα. Τι κακό θα μπορούσε να προέλθει από αυτό;
Το σεμινάριο στοίχιζε 225 δολάρια και έγινε
σε δύο βράδυα και ένα Σαββατοκύριακο σ’ ένα ξενοδοχείο στα περίχωρα της πόλης.
Μέχρι το τέλος της σειράς των μαθημάτων είχα δώσει πέραν των 1550 δολαρίων, που
ήσαν όλες μου οι καταθέσεις εκείνη την εποχή. Ένοιωθα ότι πετούσα ψηλά σαν
αετός. Ένα βράδυ επέστρεφα με το αυτοκίνητο μου στο σπίτι και οδηγούσα με
ταχύτητα 115μιλίων την ώρα, ένοιωθα αόρατος και ήμουν πεπεισμένος ότι αν
δοκίμαζε η αστυνομία να με συλλάβει, δεν θα μπορούσε. Είχα το δικό μου νόμο,
έκανα ό,τι νόμιζα εγώ σωστό. Ένοιωθα ότι ήμουν κάτι το ξεχωριστό, ένα μέλος της
ελίτ.
Την επόμενη Δευτέρα πήγα στη δουλειά μου και
έδωσα την παραίτηση μου. Ο συγκάτοικός μου τα έχασε, δεν ήξερε τι να κάνει μαζί
μου. Σύντομα βρέθηκα στο δρόμο, όπως η γυναίκα που με πλησίασε την πρώτη φορά,
να μαζεύω χρήματα και να κάνω ό,τι μου υπαγόρευαν.
Ύστερα από ένα περίπου μήνα, ένας
δημοσιογράφος έγραψε ένα πρωτοσέλιδο άρθρο σε μια εφημερίδα, εκθέτοντας την
οργάνωση στην οποία είχα μπει. Το άρθρο έλεγε ότι οι τεχνικές που
χρησιμοποιούσε η οργάνωση (αργότερα ανακάλυψα ότι αφορούσαν έλεγχο του νου), είχαν
οδηγήσει κάποιον στο ψυχιατρείο.
Ο κόσμος μου κατέρρευσε. Το πρώτο πράγμα που
έκανα ήταν να ειδοποιήσω τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας. Πήγα σε μια συγκέντρωση
που είχαν, αλλά ο υπ΄αριθμόν δύο ηγέτης της οργάνωσης έγινε πολύ επιθετικός
όταν προσπάθησα να του πω αυτά που έμαθα.
Τηλεφώνησα στο δημοσιογράφο που έγραψε το
άρθρο και με έφερε σ’ επαφή με κάποιον που είχε ήδη φύγει από την οργάνωση. Οι
δύο μαζί, με βοήθησαν να φύγω.
Μου πήρε περίπου 11 μήνες να συνέλθω και να
βρω τον εαυτό μου, κάτι που σήμερα επισημαίνεται ως διαταραχή μετα-τραυματικού
στρες. Αργότερα, προσπάθησα να βγάλω και άλλα μέλη έξω. Τα κατάφερα με έξι από
αυτούς.
Δεν βλέπω καμία διαφορά ανάμεσα στις
σύγχρονες ομάδες: Τα ονόματα των αρχηγών μπορεί να άλλαξαν, οι φιλοσοφίες τους
μπορεί να άλλαξαν, αλλά οι τεχνικές τους παραμένουν πάντα οι ίδιες.
Χρησιμοποιούν ψυχολογικό εξαναγκασμό, έλεγχο του νου, στέρηση φαγητού και ύπνου
και δημιουργία μιας ψυχολογικής κατάστασης «έκστασης».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου