Κυριακή Ε΄ Λουκά – Δυο αντίθετοι κόσμοι

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΙΘ΄ Κυριακῆς: Β΄ Κορ. ια΄ 31 - ιβ΄ 9

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Τῆς Κυριακῆς: Λουκ. ις΄ 19-31

ΔΥΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟΙ ΚΟΣΜΟΙ

1. Πλούσιοι καὶ φτωχοὶ

Ἡ Παραβολὴ ποὺ διαβάζουμε στὸ σημερινὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο μᾶς παρουσιάζει τὴ ζωὴ ἑνὸς πλουσίου καὶ ἑνὸς φτωχοῦ σὲ τραγικὴ ἀντίθεση: Ὁ  πλούσιος, ντυμένος μὲ πολυτελὴ βασιλικὰ ἐνδύματα, κατοικοῦσε σὲ πολυτελέστατο οἰκοδόμημα καὶ διασκέδαζε κάθε μέρα μὲ συμπόσια γεμάτα χλιδὴ καὶ με γαλοπρέπεια. Ἀντίθετα, ὁ φτωχὸς ποὺ λεγόταν  Λάζαρος, ρακένδυτος καὶ γεμάτος πληγές, ζοῦσε παραπεταμένος στὴν ἐξώπορτα τῆς κατοικίας τοῦ πλουσίου. Ὁ ἕνας ἀπολάμβανε πλούσια γεύματα κάθε μέρα, κι ὁ ἄλλος προσπαθοῦσε νὰ χορτάσει ἀπὸ τὰ ψίχουλα ποὺ ἔπεφταν ἀπὸ τὰ τραπέζια τῶν συμποσίων. Ὁ πλούσιος περιστοιχιζόταν ἀπὸ πολλοὺς συνδαιτυμόνες ποὺ τὸν κολάκευαν, ἐνῶ ὁ Λάζαρος εἶχε ὡς μόνη συντροφιὰ σκύλους ποὺ ἔγλειφαν τὶς πληγές του.

Δυστυχῶς αὐτὴ ἡ θλιβερὴ εἰ κόνα τῶν ἀντιθέσεων ποὺ περιγράφει ὁ Κύριος στὴν Παραβολή, παρατηρεῖται καὶ σήμερα: Ἄλλοι στεροῦνται τὰ ἀναγκαῖα, πεινοῦν καὶ ὑποφέρουν, κι ἄλλοι ξοδεύουν χρήματα σὲ ἀνέσεις καὶ διασκεδάσεις καὶ ταξίδια. Ἄλλες χῶρες πετοῦν στὰ σκουπίδια καθημερινὰ τόνους ἀπὸ τρόφιμα καὶ εἴδη πρώτης ἀνάγκης, κι ἄλλες χῶρες ὑποφέρουν ἀπὸ τὴν πείνα καὶ τὶς ἀρρώστιες.

Ἀπέναντι σ’ αὐτὲς τὶς ἀντιθέσεις καλούμαστε κι ἐμεῖς νὰ τοποθετηθοῦμε. Κι ἂν μὲν ἀνήκουμε σ’ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν οἰκονομικὴ ἄνεση, ἂς μάθουμε νὰ χρησιμοποιοῦμε τὰ ἀγαθὰ γιὰ νὰ ἀνακουφίζουμε τοὺς πτωχοὺς ἀδελφούς μας. Ἂν ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ ζοῦμε φτωχὰ καὶ μὲ στερήσεις, ἂς μιμηθοῦμε τὸν Λάζαρο ποὺ ὑπέμεινε ἀγόγγυστα τὴ δοκιμασία τῆς φτώχειας καὶ τελικὰ δικαιώθηκε.

2. H ἄλλη ζωὴ

Κάποτε ἔφθασε ἡ ὥρα τοῦ θανάτου καὶ γιὰ τὸν πλούσιο καὶ γιὰ τὸν πτωχό. Σὰν καπνὸς ἐξαφανίστηκαν τὰ πλούσια ἀγαθὰ καὶ οἱ φιλίες τοῦ πλουσίου. Τελείωσε σύντομα κι ἡ μεγάλη δυστυχία τοῦ  πτωχοῦ Λαζάρου. Καὶ τότε ὅλα ἄλλαξαν! Οἱ ὅροι ἀντιστράφηκαν. Ὁ πλούσιος βρέθηκε στὸν Ἅδη νὰ ὑποφέρει καὶ νὰ βασανίζεται ἀπὸ τὶς φλόγες τῆς κολάσεως, ἐνῶ ὁ Λάζαρος μεταφέρθηκε ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Ἀβραάμ. Ἐκεῖ ἀπελάμβανε τὴν αἰώνια χαρὰ καὶ εὐτυχία.

Μέσα στὴ δίνη τῶν βιοτικῶν ὑποθέσεων καὶ τῶν ἐπιγείων ἀπολαύσεων, ἴσως παρασυρόμαστε καὶ λησμονοῦμε ὅτι μετὰ τὸν θάνατο μᾶς περιμένει ἕνας ἄλλος κόσμος, αἰώνιος, ἀληθινός, πολὺ περισσότερο πραγματικὸς ἀπὸ τὸν παρόντα. Ἕνας κόσμος ὅπου βασιλεύει ἡ ἀγάπη ἀλλὰ καὶ ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ. Ἂς μὴν ἀπογοητευόμαστε λοιπὸν ἂν διαπιστώνουμε ὅτι γύρω μας κυριαρχεῖ ἡ θλίψη καὶ ὁ πόνος, ἡ ἐκμετάλλευση καὶ ἡ ἀδικία. Γιὰ ἄλλον κόσμο εἴμαστε πλασμένοι. Γιὰ τὴν αἰωνιότητα! Τὸ θέμα εἶναι ὅτι ἡ εὐτυχία ἢ ἡ δυστυχία μας ἐκεῖ, καθορίζεται ἀπὸ τὴ διαγωγή μας ἐδῶ, στὴν ἐπίγεια ζωή.

3. Πρὶν νὰ εἶναι ἀργά...

Ὅσο καιρὸ ζοῦσε ὁ πλούσιος στὴ γῆ ποτὲ δὲν σκέφθηκε νὰ ἀνακουφίσει ἔστω καὶ λίγο τὸν πτωχὸ Λάζαρο, ποὺ τὸν ἔβλεπε δίπλα του νὰ ὑποφέρει. Τώρα ποὺ αἰσθάνεται τοὺς φρικτοὺς πόνους καὶ τὴν ἀφόρητη ὀδύνη τῆς κολάσεως, σπεύδει νὰ ζητήσει ἀπὸ τὸν Ἀβραὰμ νὰ στείλει τὸν Λάζαρο γιὰ νὰ βρέξει μὲ νερὸ τὴν ἄκρη τοῦ δακτύλου του καὶ νὰ δροσίσει ἔστω καὶ λίγο τὴ γλώσσα του.

Ὁ Ἀβραὰμ ὅμως τοῦ ἀπάντησε ὅτι αὐτὸ δὲν γίνεται. Καὶ τοῦ ἐξήγησε: «μεταξὺ ἡμῶν καὶ ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστήρικται»· ὑπάρχει ἀνάμεσά μας μεγάλο χάσμα, ὥστε αὐτοὶ ποὺ θέλουν νὰ διαβοῦν ἀπὸ ἐδῶ σὲ σᾶς νὰ μὴν μποροῦν, ἀλλὰ οὔτε κι ὅσοι εἶναι ἀπὸ ἐκεῖ νὰ μποροῦν νὰ περάσουν σὲ μᾶς. Εἶναι σημαντικὸ νὰ συνειδητοποιήσουμε ὅτι στὴν ἄλλη ζωὴ δὲν θὰ ἔχουμε εὐκαιρία νὰ μετανοήσουμε. Γι’ αὐτό, ὅσοι παραμένουν στὴ ζωὴ αὐτὴ πεισματικὰ ἀμετανόητοι, στὴν οὐσία καταδικάζουν τὸν ἑαυτό τους αἰωνίως. Διότι στὴν ἄλλη ζωὴ δὲν θὰ ἔχουν τὴ δυνατότητα νὰ διορθώσουν τὶς τραγικὰ λανθασμένες ἐπιλογές τους.

Λοιπόν, «ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας» (Β΄ Κορ. ς΄ 2). Τώρα εἶναι καιρὸς κατάλληλος, τώρα εἶναι ἡμέρα σωτηρίας! Σὲ ὅποια κατάσταση κι ἂν μᾶς ἔχει ὁδηγήσει ἡ ἁμαρτία, ὅσο κι ἂν ἔχουμε ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸν Θεό, τὸ χάσμα δὲν εἶναι δύσκολο νὰ γεφυρωθεῖ στὴν παροῦσα ζωή. Ἀρκεῖ νὰ ἐπιστρέψουμε στὴν Ἐκκλησία, νὰ ἐξομολογηθοῦμε μὲ εἰλικρίνεια καὶ νὰ ἀγωνιστοῦμε στὸ ἑξῆς, μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, νὰ ζοῦμε σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά Του. Ὅ,τι γίνει ὅμως, νὰ γίνει τώρα, διότι ὅταν περάσουμε τὰ σύνορα τοῦ κόσμου αὐτοῦ, ὅλα θὰ ἔχουν τελειώσει!

Περιοδικό  “Ο ΣΩΤΗΡ”