Μέσα στην κρίση, στην κατήφεια, υπό συνθήκες
πλήρους διάλυσης της οικονομίας, οι πολιτικές δυνάμεις κατορθώνουν να
επικεντρώνουν την προσοχή τους σε ζητήματα που δεν αφορούν το κοινό μέλλον,
αλλά τις επιδιώξεις καλά οργανωμένων μειονοτήτων. Ενα από τα ήσσονος πρακτικής
σημασίας θέματα είναι το σύμφωνο συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών, το οποίο, ως
δυνατότητα, εισέρχεται και εξέρχεται του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου εν ριπή
οφθαλμού. Η δυνατότητα σύναψης «επίσημης» και νομικά «αποδεδειγμένης» σχέσης
μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου υφίστατο σε μια τροπολογία του αντιρατσιστικού
νομοσχεδίου.
Αρχικά προοριζόταν να συζητηθεί κανονικά,
αλλά για την ώρα φαίνεται να «παγώνει», μάλλον υπό το βάρος εσωκομματικών
αντιδράσεων. Το σύμφωνο συμβίωσης μπορεί να εγκρίνεται και να προωθείται από
τους θεσμούς της Ε.Ε. και η Ελλάδα να έχει καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό
Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επειδή δεν το έχει νομοθετήσει, αλλά σε
αμιγώς ιδεολογικό και θεωρητικό επίπεδο είναι απαράδεκτο.
Νομοθετεί και καθιστά κοινωνικά αποδεκτή μια συμπεριφορά η οποία δεν συνάδει με τις παραδοσιακές αξίες και τον τρόπο ζωής που ασπάζεται και προκρίνει ως χρηστή και φυσιολογική η συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού. Οι ομοφυλόφιλοι έχουν όλα τα δικαιώματα που προβλέπει το Σύνταγμα και οι νόμοι του κράτους, αλλά δεν έχουν κανένα δικαίωμα να επιδιώκουν να επιβάλουν ως ορθό τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους.
Νομοθετεί και καθιστά κοινωνικά αποδεκτή μια συμπεριφορά η οποία δεν συνάδει με τις παραδοσιακές αξίες και τον τρόπο ζωής που ασπάζεται και προκρίνει ως χρηστή και φυσιολογική η συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού. Οι ομοφυλόφιλοι έχουν όλα τα δικαιώματα που προβλέπει το Σύνταγμα και οι νόμοι του κράτους, αλλά δεν έχουν κανένα δικαίωμα να επιδιώκουν να επιβάλουν ως ορθό τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους.
Φυσικά, η Αριστερά και το ΠΑΣΟΚ προωθούν μετά
πάθους το θέμα. Η άκριτη αποδοχή όλων των ιδεολογημάτων της νεοταξικής
πολιτικής ορθότητας από τούτες τις πολιτικές δυνάμεις είναι αναμενόμενη.
Οι υπαναχωρήσεις και οι αμφισημίες που εκπέμπονται από την πλευρά της νομοθετικής εξουσίας -και δη από τη Ν.Δ.- δεν θα έπρεπε να υπάρχουν. Η Ν.Δ., το κόμμα που ψηφίζεται από την κραταιά συντηρητική μερίδα του λαού μας, δεν θα έπρεπε να επιδεικνύει αντιφατική συμπεριφορά επάνω σε αυτό το ψευδεπίγραφο δίλημμα. Σύμφωνο συμβίωσης ομόφυλων ζευγαριών και Ορθοδοξία δεν μπορούν να συμβαδίσουν. Ούτε η υπεράσπιση του θεσμού της οικογένειας με την προπαγάνδιση της ομοφυλοφιλίας.
Απλά τα πράγματα...
Οι υπαναχωρήσεις και οι αμφισημίες που εκπέμπονται από την πλευρά της νομοθετικής εξουσίας -και δη από τη Ν.Δ.- δεν θα έπρεπε να υπάρχουν. Η Ν.Δ., το κόμμα που ψηφίζεται από την κραταιά συντηρητική μερίδα του λαού μας, δεν θα έπρεπε να επιδεικνύει αντιφατική συμπεριφορά επάνω σε αυτό το ψευδεπίγραφο δίλημμα. Σύμφωνο συμβίωσης ομόφυλων ζευγαριών και Ορθοδοξία δεν μπορούν να συμβαδίσουν. Ούτε η υπεράσπιση του θεσμού της οικογένειας με την προπαγάνδιση της ομοφυλοφιλίας.
Απλά τα πράγματα...
Δημοκρατία,29/11/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου