Έχουμε χρεοκοπήσει οικονομικά. Ας μην αφεθούμε να χρεοκοπήσουμε
πνευματικά, ηθικά, γλωσσικά και πολιτισμικά
Εδώ και αρκετό καιρό, τα τελευταία χρόνια θα έλεγα,
συγκεκριμένα πρόσωπα, ομάδες και κύκλοι -κυρίως υπογείως και υφέρποντες-
προσπαθούν να υπερτονίσουν τη χρήση της κυπριακής διαλέκτου, να την αναγάγουν
σε επίπεδο γλώσσας, να την αντιπαραθέσουν με την καθομιλουμένη Ελληνική και να
δημιουργήσουν ένα αχρείαστο και γλωσσικά, επιστημονικά και εθνικά επιζήμιο
μείζον ζήτημα.
Το πάθος αυτών των κύκλων δεν εξαντλείται μόνο στην
ηλίθια πολεμική τους εναντίον της γλώσσας των Πανελλήνων. Όχι! Το ζήτημα που
έχουν δημιουργήσει προσλαμβάνει ιδιαίτερα επικίνδυνες διαστάσεις γιατί, μέσω
αυτής της πολεμικής, προσπαθούν να δημιουργήσουν και να εμπεδώσουν μια
παθιασμένη Νέο-Κυπριακή συνείδηση η οποία -σύμφωνα με την αρρωστημένη αντίληψή
τους- θα υποσκάψει, θα διαβρώσει και με τον καιρό θα εκτοπίσει την εθνική, την
ελληνική συνείδηση των Ελλήνων της Κύπρου.
Εκμεταλλευόμενοι τις εθνικές μας κακουχίες και τις πληγές του 1963, του 1967,
του 1974 και του 2013 προσπαθούν με επιτηδευμένο τρόπο να χτίσουν πάνω στα
τραύματα, τις απογοητεύσεις και τις αντιδράσεις των Ελλήνων της Κύπρου ένα
ανθελληνικό σύνδρομο και μέσω αυτού να επιβάλουν -καθώς νομίζουν- τον
αφελληνισμό των Κυπρίων.
Η -έστω και με πολλή καθυστέρηση- πρόσφατη αντίδραση
του Αρχιεπισκόπου Κύπρου, με την ανάγνωση σχετικής εγκυκλίου την περασμένη
Κυριακή, είναι ευπρόσδεκτη, επιβεβλημένη και θα πρέπει να αποτελέσει την απαρχή
μιας σειράς αντιδράσεων όλων των φορέων και παραγόντων που έχουν σχέση και
ευθύνες για το θέμα: Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού, Σύνδεσμοι Γονέων και άλλοι
φορείς θα πρέπει να αντιδράσουν συντονισμένα και συλλογικά.
Προέκταση αυτού του φαινομένου
Προέκταση
αυτού του φαινομένου με το γλωσσικό ζήτημα είναι και ένα άλλο -ίσως
σημαντικότερο- θέμα: Η υπερβάλλουσα προβολή και η καλλιέργεια κάποιου είδους
έπαρσης και φανατισμού για την κυπριακή πολιτιστική παράδοση, με τον τρόπο και
με την μέθοδο που επιχειρείται να επιβληθεί, δημιουργούν την εντύπωση ότι -κατά
βάθος- επιδιώκεται η εμπέδωση της κυπριακής συνείδησης σε αντιδιαστολή με τις
εθνικές καταβολές των Ελλήνων της Κύπρου. Αυτή η νοοτροπία και αυτή η τακτική,
που στοχεύει στην απομόνωση και στον διαχωρισμό της κυπριακής από την ευρύτερη
ελληνική κληρονομιά, το μόνο που μπορεί να επιτύχει είναι την πνευματική και
πολιτισμική μας πτώχευση.
Η ελληνική μας κληρονομιά μάς κατέλιπε έναν απίστευτο
γλωσσικό πλούτο και μια περίφημη στρατιά Μεγάλων Ανδρών, τα οποία ρίξαμε στο
περιθώριο. Τόσο οι αρχαίοι μας πρόγονοι, ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης,
ο Ευκλείδης, ο Πυθαγόρας, ο Ισοκράτης, κ.λπ, όσο και οι νεότεροι Παλαμάς,
Παπαδιαμάντης, Καζαντζάκης, Σεφέρης, Ελύτης, Ρίτσος μάς προικοδότησαν μιαν
απέραντη αρχοντιά πνεύματος και διανόησης. Αντί, λοιπόν, να αναβαπτιστούμε και
να χτίσουμε σ’ αυτό το μεγαλείο του πνεύματος και της ψυχής, προσπαθούμε να
υποβαθμίσουμε την πολιτιστική και πολιτισμική μας κληρονομιά στα σκετσάκια της
κακιάς ώρας, στα περίεργα γλωσσικά μας ιδιώματα του τύπου «άππαρον με την
βάκλαν» και να απομονώσουμε και να περιορίσουμε την κουλτούρα και την παράδοσή
μας στα ...«τσιαττιστά».
Ο πολιτισμικός ευτελισμός μας
Μεγάλο
μερίδιο ευθύνης για τον πολιτιστικό και πολιτισμικό ευτελισμό μας, έχουν -κατά
την άποψή μου- και πολλά από τα τηλεοπτικά μας κανάλια, τα οποία προβάλλουν
χρεοκοπημένους θεατρίνους, γελοίους παρουσιαστές, νεοφανείς «καλλιτέχνες» και
«μουσουργούς» και ένα τσούρμο κομπάρσους και τους αναδεικνύουν ως δήθεν… φορείς
της πολιτισμικής μας κληρονομιάς.
Η πολιτιστική και πολιτισμική κληρονομιά της Κύπρου
μας εκπηγάζει από τον Βασίλη Μιχαηλίδη, τον Δημήτρη Λιπέρτη, τον Κώστα Μόντη
και φτάνει μέχρι τους σύγχρονους λογοτέχνες, ποιητές, και πνευματικούς
ανθρώπους μας, ων ουκ έστι αριθμός. Το φκιολίν, το λαούτο και το τσιαττιστόν, η
αναρή, το χαλλούμιν, ο σουτζιούκκος και ο τραχανάς, δεν μπορούν να είναι τα
μόνα δείγματα της πολιτιστικής και πολιτισμικής δημιουργίας αυτού του τόπου.
Και όμως. Δεν αντιδρά και δεν διαμαρτύρεται κανένας σ’ αυτήν την πνευματική και
πολιτισμική μας αυτοχειρία. Το Υπουργείο της Παιδείας και του Πολιτισμού μας
σφυρίζει αδιάφορα, οι πνευματικοί μας άνθρωποι υπνώττουν, οι Οργανώσεις
Φιλολόγων, Καθηγητών και Διδασκάλων περί άλλα τυρβάζουν και ο απονευρωμένος και
αποκαμωμένος από τις αλλεπάλληλες απογοητεύσεις του Κυπριακός Ελληνισμός
παρακολουθεί αδιάφορος.
Το «Είπα σου χτενίστου λλίον» και το «έσυρα το μήλον
πας στην τερατσιάν τζ' ήρτεν μια κοπέλλα άσπρη τζιαι πασιά», μπορεί να μας
τέρπουν και να χαριεντιζόμαστε όταν τα ακούμε αλλά -με όλην την αγάπη και τη
συμπάθειά μου προς τους στιχουργούς και τους συνθέτες τους- δεν μπορεί να είναι
η πολιτιστική κληρονομιά μας και η πολιτισμική μας κουλτούρα, την οποία
προβάλλουμε από πρωίας μέχρι νυκτός από το κρατικό και τα ιδιωτικά τηλεοπτικά
μας κανάλια ως δείγματα πνευματικής δημιουργίας. Έχουμε χρεοκοπήσει οικονομικά.
Ας μην αφεθούμε να χρεοκοπήσουμε πνευματικά, ηθικά, γλωσσικά και πολιτισμικά.
Υ.Γ. Αν τα τηλεοπτικά κανάλια και οι παραγωγοί τους
επιθυμούν πραγματικά να συμβάλουν στην ανύψωση του μορφωτικού επιπέδου του λαού
μας και στην αναβάθμιση της πνευματικής και πολιτισμικής μας κουλτούρας, ας
επιμεληθούν κάποια προγράμματα που να επιμορφώνουν κυρίως τους νέους μας και να
τους διδάσκουν με ψυχαγωγικό τρόπο πώς θα βελτιώσουν τη γλωσσική επάρκειά τους
τόσο στον γραπτό όσο και στον προφορικό λόγο και να τους μεταλαμπαδεύσουν τον
πλούτο της ελληνικής και κυπριακής διανόησης.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΟΡΦΙΤΗΣ
Αντιπρόεδρος Δ.Σ. του Κυπριακού Κέντρου Μελετών (ΚΥ.ΚΕ.Μ.)
Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ, 26/09/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου