Κυριακή των Μυροφόρων – Ήρωες και Ηρωίδες

«ΗΡΩΕΣ ΚΑΙ ΗΡΩΙΔΕΣ »

«Τολμήσας εισήλθε προς Πιλάτον και ητήσατο το σώμα του Ιησού». (Μάρκ. 15, 43-16, 8)

Η Ευαγγελική περικοπή της Κυριακής των Μυροφόρων μας παρουσιάζει μορφές ηρώων και ηρωίδων. Χριστιανών ηρώων και Χριστιανών ηρωίδων. Τα ονόματά τους· Άνδρες: Ιωσήφ και Νικόδημος. Γυναίκες: Μαρία η Μαγδαληνή, Μαρία η του Ιακώβου και Σαλώμη.

Μετά τη σταύρωση του Χριστού, το εσπέρας της Μ. Παρασκευής, μέσα στην πόλη της Ιερουσαλήμ επικρατούσε μια ατμόσφαιρα φόβου και τρόμου. Εκείνες οι κραυγές «άρον, άρον, σταύρωσον αυτόν» αντηχούσαν ακόμη στα αυτιά των κατοίκων της πόλεως. Όλα τα πνεύματα ήταν εξημμένα. Μέσα στις καρδιές των σταυρωτών του Ιησού έβραζε το μίσος και η κακία. Και αλλοίμονο σ’ όποιον τολμούσε να εκφράσει, με οποιοδήποτε τρόπο, συμπάθεια προς το Σταυρωμένο Ιησού. Τότε ακριβώς προβάλλουν οι ήρωες και ηρωίδες του Χριστού.  

Και πρώτα οι άνδρες. Και από αυτούς πρώτος ο Ιωσήφ. Ο Ιωσήφ καταγόταν από την Αριμαθαία. Ήταν βουλευτής. Ήταν μέλος του Μεγάλου Συνεδρίου. Καιδιακρινόταν μέσα στην κοινωνία. Πάντα αγαπούσε το Χριστό. Αλλά την αγάπη του αυτή δεν τη φανέρωνε. Για το φόβο των Ιουδαίων έμενε πάντα «κεκρυμμένος μαθητής». Τώρα όμως διώχνει το φόβο και τη δειλία. Ανεβαίνει στο Πραιτώριο. Και παίρνει από τον Πιλάτο την άδεια για την ταφή του Ιησού. «Τολμήσας εισήλθε…».  

Δεύτερος άνδρας ο Νικόδημος. Βουλευτής και ο Νικόδημος. Μέλος του Συνεδρίου κι αυτός. Και Διδάσκαλος του Ισραήλ. Κρυφός μαθητής του Ιησού, όπως και ο Ιωσήφ. Και για τον ίδιο λόγο. Για το φόβο των Ιουδαίων. Όπως αναφέρει άλλος Ευαγγελιστής, τη στιγμή που πήρε την άδεια της ταφής ο Ιωσήφ, ο Νικόδημος παίρνει ενεργό μέρος στην αποκαθήλωση του Νεκρού και στην ταφή. Φέρνει εκατό λίτρες άρωμα πολύτιμο. Με αυτό αρωματίζουν οι δυο τους το σώμα του Ιησού, το τυλίγουν σε σενδόνι καθαρό, και το ενταφιάζουν με ευλάβεια.

Ήρωες οι δυο άνδρες, ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος. Αλλά ηρωίδες και οι γυναίκες. Ούτε τη νύχτα στοχάστηκαν, σαν γυναίκες. Ούτε την εμπάθεια των εχθρών του Ιησού. Ούτε τη φρουρά των στρατιωτών πλάι στον τάφο. Δεν λογάριασαν τίποτε. Κανένα φόβο. Κανένα κίνδυνο. Και βαθιά χαράματα, πήραν το δρόμο προς το μνήμα με τα αρώματα στα χέρια, για να αλείψουν τον Νεκρό. Αλλά δεν πρόφτασαν να επιτελέσουν το χρέος αυτό, γιατί ένας άγγελος τους είπε, σαν πλησίασαν στο μνήμα, «ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε». Αναστήθηκε ο Χριστός.

* * *

Ήρωες πρέπει να είναι και όλοι οι χριστιανοί άνδρες. Ηρωίδες πρέπει να είναι και όλες οι χριστιανές γυναίκες.

Αλλά πού;

* Στην πίστη.

Στη χριστιανική πίστη. Στην πίστη μας προς το Χριστό. Πάντοτε η χριστιανική πίστη διώκεται. Και διώκεται με πολλούς και ποικίλους τρόπους. Με το σπαθί. Με την ειρωνεία. Με την περιφρόνηση. Με τον παραγκωνισμό. Και με άλλους τρόπους, που μηχανεύονται οι εχθροί του Χριστού. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν είναι εύκολο να μείνει κανείς πιστός. Χρειάζεται ηρωισμός. Ανδρεία. Παλικαριά. Αποφασιστικότητα. Και έχουμε πολλούς ήρωες στη χριστιανική πίστη. Το Στέφανο, τον πρώτο μάρτυρα. Το Δημήτριο το Μυροβλήτη. Και τόσους άλλους. Αλλά έχουμε και γυναίκες ηρωίδες: Τη Βαρβάρα. Την Αικατερίνα. Και άλλες. Όλοι αυτοί έμειναν πιστοί μέχρι θανάτου. Αυτό να κάνουμε και ημείς. Αλλά και το άλλο. Να ομολογούμε την πίστη μας, όποια κι αν είναι η συνέπεια. Γιατί αυτό μας ζητά ο Ιησούς να κάνουμε με τούτο το λόγο του: «Πας ουν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων…» (Ματθ. 10, 32).

* Στην αγάπη.

Στη χριστιανική αγάπη. Στην αγάπη που μας κήρυξε ο Χριστός μας. Αγάπη όχι μόνο σ’ αυτούς που μας αγαπούν, αλλά και σ’ αυτούς που δεν μας αγαπούν. Και σ’ αυτούς που μας εχθρεύονται. Που μας κατηγορούν. Που θέλουν το κακό μας. Ακόμη και στους φονιάδες συγγενικών μας προσώπων. Σαν την αγάπη, που έδειξε ο Άγιος Διονύσιος Ζακύνθου στο φονιά του αδελφού του. Αλλά μια τέτοια αγάπη χρειάζεται ηρωισμό. Ηρωισμό ψυχικό. Γιατί οι άνθρωποι του κόσμου εννοούν αλλιώς την αγάπη. Αγάπη μόνο σε φιλικά πρόσωπα. Στα άλλα, που τους εχθρεύονται, αντί για αγάπη μίσος και κακία. Σ’ αυτά εκδίκηση. Μάτι με μάτι. Δόντι με δόντι. Όπως στην Π. Διαθήκη. Κι ακόμη ούτε καλημέρα. Για να πάμε, λοιπόν, κόντρα στη νοοτροπία αυτή του κόσμου, χρειάζεται ηρωισμός ψυχής.

* Στην τιμή.

Στην αγνότητα. Χρειάζεται ηρωισμός να μείνει μια ψυχή στις ημέρες μας αγνή. Γιατί οι πειρασμοί είναι πολλοί και δυνατοί. Κι ύστερα, η τιμή σήμερα θεωρείται από τον κόσμο μειονέκτημα. Ηρωισμός, λοιπόν, απέναντι στους πειρασμούς. Σαν τον Ιωσήφ τον Πάγκαλο με εκείνη τη γυναίκα του Πετεφρή. Σαν τη Σωσάννα, που αναφέρει ο Προφήτης Δανιήλ.

Άνδρες, γίνετε ήρωες. Και σεις γυναίκες, γίνετε ηρωίδες. Σ’ αυτά που είπαμε: Στην πίστη. Στην αγάπη. Στην τιμή. Αλλά και σε κάθε αρετή.

Εξαποστειλάριον

Γυναίκες ακουτίσθητε, φωνήν αγαλλιάσεως∙

τύραννον Άδην πατήσας,

φθοράς εξήγειρα κόσμον·

δράμετε φίλοις είπατε,

τοις εμοίς ευαγγέλια·

βούλομαι γαρ το πλάσμα μου,

χαράν εκείθεν αυγάσαι,

εξ ης προήλθεν η λύπη. 

ΩΜυροφόροι γυναίκες, ακούστε χαρμόσυνη φωνή, που χαρίζει αγαλλίαση. Αφού πάτησα τον τύραννο Άδη, λέγει ο αναστημένος Κύριος, ανέστησα τον κόσμο από τη φθορά. Τρέξτε να πείτε στους φίλους μου τις χαρμόσυνες ειδήσεις. Πέθανα και αναστήθηκα, γιατί θέλω να δώσω στο πλάσμα μου χαρά, από εκεί που προήλθε η λύπη.

Διακονία Φυλακών “Οσία Ξένη”