18 Δεκ 2012

Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος, «Εν καμίνω» ο νέος Πατριάρχης Αντιοχείας


«Εν καμίνω» ο νέος Πατριάρχης Αντιοχείας
            Ο νέος Πατριάρχης Αντιοχείας Ιωάννης ο 10ος, εξελέγη την 17η Δεκεμβρίου, ημέρα μνήμης "των τριών παίδων εν καμίνω", των τριών νέων δηλαδή, Ανανία, Αζαρία και Μισαήλ, που στην αιχμαλωσία, επί Ναβουχοδονόσορα, δοκιμάστηκαν στην πυρά του καμινιού και επέζησαν χάρη στην Πίστη τους στον Θεό. Και τώρα ο νέος Πατριάρχης  και ολόκληρη η Εκκλησία της αποστολικής πόλεως της Αντιοχείας βρίσκονται στο καμίνι της δοκιμασίας, αφού οι Χριστιανοί της Συρίας περνούν μια από τις τραγικότερες περιόδους της ιστορίας τους.
            Για την τραγικότητα των ημερών, κατά τις οποίες εξελέγη ο νέος Πατριάρχης  Αντιοχείας αναφέρονται τα ακόλουθα
Η εξόδια ακολουθία για τον κοιμηθέντα Πατριάρχη Ιγνάτιο δεν ετελέσθη στην, άχρι καιρού, έδρα του Πατριαρχείου,  πρωτεύουσα της Συρίας  Δαμασκό, αλλά στην Βηρυτό, πρωτεύουσα του γειτονικού Λιβάνου. Σημειώνεται ότι η Αντιόχεια σήμερα ανήκει στην Τουρκία. Η Δαμασκός και ολόκληρη η Συρία σπαράσσονται από τον αιματηρότατο εμφύλιο σπαραγμό, αθώα θύματα του οποίου είναι κυρίως οι Ελληνορθόδοξοι Χριστιανοί. Μετά την ακολουθία η σορός του Πατριάρχη διατηρήθηκε σε ψυγείο στη Βηρυτό και, με άδεια των αντιμαχομένων, μεταφέρθηκε και ετάφη στη Δαμασκό, κοντά στους προηγούμενους Πατριάρχες.

Η εκλογή του νέου Πατριάρχου επίσης δεν εγένετο στη Δαμασκό, αλλά στον Λίβανο και συγκεκριμένα στο Ελληνορθόδοξο κέντρο του Μπαλαμάντ, στα βόρεια της χώρας.
Για  την εκλογή του νέου Πατριάρχου η Σύνοδος αποδέχθηκε πολλά "κατ' οικονομίαν" στην εκλογική διαδικασία. Ήδη από το 1983 είχε αλλάξει το σύστημα πατριαρχικής εκλογής και είχε από τότε αποκλειστεί η συμμετοχή του λαϊκού στοιχείου, όπως προέβλεπε ο Κανονισμός εκλογής του 1955. Αυτή τη φορά η ψηφοφορία δεν έγινε στην έδρα του Πατριαρχείου και ο εκλεγείς Πατριάρχης δεν διέθετε το προβλεπόμενο από το άρθρο 32 του ισχύοντος Κανονισμού εκλογής στοιχείο, της συμπλήρωσης πέντε ετών διακονίας σε Μητρόπολη. Κατά μία άλλη πληροφορία δεν ήταν καν στο τριπρόσωπο, αλλά κατά τη διαδικασία επικράτησε στους παρόντες 18 (μία άλλη πληροφορία ομιλεί για 20) Μητροπολίτες - μέλη της Πατριαρχικής Συνόδου, η άποψη να εκλέξουν τον 57χρονο Μητροπολίτη Κεντρώας και Δυτικής Ευρώπης Ιωάννη ως τον 158ο Πατριάρχη Αντιοχείας. Κατά την αποφασιστικής σημασίας εκτίμησή τους θεωρήθηκε ο ικανότερος να αντιμετωπίσει τις δυσχερέστατες καταστάσεις  που περνά το Πατριαρχείο και το ποίμνιο του, το οποίο υπολογίζεται σε 2,5 εκατομμύρια και περιλαμβάνει τους Ελληνορθοδόξους της Συρίας, του Ιράκ, του Λιβάνου και της διασποράς, κυρίως στην Ευρώπη και στην Αμερική. Ελπίζεται να μην υπάρξουν ενστάσεις και αντιρρήσεις για την εκλογή του νέου Πατριάρχη κυρίως από τους Μητροπολίτες που απουσίασαν από τη διαδικασία, και να μην ενταθούν οι τάσεις αυτονόμησης των Μητροπόλεων της Αμερικής. Το Πατριαρχείο Αντιοχείας διαθέτει 29 Μητροπολίτες στη Συρία, στο Ιράκ, στον Λίβανο, στην Αμερική και στην Ευρώπη, δέκα Μητροπολίτες στην Αυτόνομη Εκκλησία των ΗΠΑ και επτά πατριαρχικούς βοηθούς Επισκόπους. 
            Ο νέος Πατριάρχης Αντιοχείας έχει να αντιμετωπίσει τον εμφύλιο στη Συρία και τις επιπτώσεις που θα έχει στο Ελληνορθόδοξο ποίμνιο η πιθανολογούμενη επικράτηση των ισλαμιστών. Ήδη από την αρχή του εμφυλίου οι Χριστιανοί υποφέρουν όλο και περισσότερο και  εναγωνίως αναζητούν τρόπους να μεταναστεύσουν. Στο Πατριαρχείο φοβούνται ότι στη Συρία θα επαναληφθεί το προηγούμενο του Ιράκ. Εκεί μετά την επικράτηση του καθεστώτος, που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της, αυξήθηκαν οι επιθέσεις κατά των Χριστιανών. Σήμερα έχουν μείνει ελάχιστοι, με τάσεις να μη μείνει κανένας τους στη χώρα. Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί της επιδιώκουν την αλλαγή του αυταρχικού καθεστώτος Άσαντ με ένα χειρότερο ισλαμιστικό καθεστώς, χωρίς να υπολογίζουν τις επιπτώσεις που αυτή η αλλαγή θα έχει στους Χριστιανούς και στην γενικότερη γεωπολιτική ισορροπία της περιοχής. Το παράδειγμα της Αιγύπτου δεν τους έγινε μάθημα. Ακόμη δεν έχουν αντιληφθεί ότι η Δύση είναι ήδη σε διαδικασία σύγκρουσης με το Ισλάμ, που την απορρίπτει ως "άθεη" και "ανήθικη" και επιδιώκει να της επιβληθεί με κάθε τρόπο.
            Στην πρώτη ομιλία, μετά την εκλογή του, ο νέος Πατριάρχης Αντιοχείας Ιωάννης έδειξε ότι έχει πλήρη αντίληψη της κατάστασης στη Συρία. Χαρακτήρισε τη νέα διακονία του Σταυρό και εξέφρασε την Πίστη, ότι θα ακολουθήσει η Ανάσταση. Τόνισε ακόμη ότι οι Χριστιανοί στη Συρία είναι γηγενείς, πως αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της και ότι θα μείνουν σ' αυτήν, γιατί την αισθάνονται και δική τους. Για τον εμφύλιο στη Συρία σημείωσε: " Μοιραζόμαστε το ίδιο πεπρωμένο με τους αδελφούς μας μουσουλμάνους και θα εργασθούμε μαζί τους και με τους Χριστιανούς των άλλων δογμάτων για το καλό της χώρας".
            Ήταν ευχάριστη έκπληξη για όλους όσοι δεν βλέπουν τον Ελληνισμό κλεισμένο στα σύνορα της Ελλάδας το ότι ο πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς στη συνέντευξή του μετά τη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου αναφέρθηκε στο μέλλον των Ελληνορθοδόξων και γενικότερα των Χριστιανών της Συρίας. Όπως είπε στις αποφάσεις και στις ενέργειες όσων υποστηρίζουν την πτώση του καθεστώτος Άσαντ θα πρέπει να υπάρχει και η διάσταση της τύχης των περίπου δύο εκατομμυρίων Χριστιανών στη Συρία. 
            Έως σήμερα στους Ελληνορθοδόξους της Συρίας υπάρχει μια διχαστική τάση μεταξύ εκείνων που, υπό την ηθική και κοινωνική πίεση των πολύ ολιγότερων Συρορθοδόξων μονοφυσιτών, επιζητούν την αραβοποίηση του Πατριαρχείου και εκείνων που, χωρίς να αρνούνται την πραγματικότητα, παραμένουν στενά συνδεδεμένοι με τις ρίζες τους, που βρίσκονται στη Βυζαντινή Ρωμιοσύνη. Ο προηγούμενος Πατριάρχης ήταν υπέρ της πρώτης τάσης. Σπούδασε στη ρωσικής αντίληψης σχολή του Αγίου Σεργίου, στο Παρίσι, και  αρνείτο να ομιλήσει ελληνικά. Πρέπει να σημειωθεί ότι στην εκλογική διαδικασία, όταν αναδείχθηκε Πατριάρχης, είχαν σημειωθεί λάθη εκ μέρους του ελληνικού Υπουργείου των Εξωτερικών, με συνέπεια η τάση του αυτή να ενισχυθεί. Πάντως μετά την επίσκεψη του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου στη Δαμασκό, το 1999, την ανταπόδοση της επίσκεψης του Πατριάρχου στην Αθήνα, το 2004, την ενίσχυση της ποικίλης βοήθειας, που προσέφερε και προσφέρει η Εκκλησία της Ελλάδος προς το Πατριαρχείο της Αντιοχείας, καθώς και την αύξηση των υποτροφιών για να σπουδάζουν Σύριοι Ορθόδοξοι στην Ελλάδα και μάλιστα σε διάφορες επιστήμες, έχει αλλάξει το κλίμα και απόδειξη είναι η εκλογή του νέου Πατριάρχη, ο οποίος είναι ελληνομαθής και με επίγνωση της πνευματικής κληρονομιάς, που φέρει στην ψυχή του. Έχει τελειώσει τη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης, από όπου έλαβε και το διδακτορικό του δίπλωμα, σπούδασε στη Θεσσαλονίκη και πήρε το πτυχίο της βυζαντινής μουσικής, γνωρίζει άριστα την ελληνική και έχει μεταφράσει στα αραβικά έργα Ελλήνων Πατέρων της Εκκλησίας, καθώς και τον βίο του Αγίου Νεκταρίου, του θαυματουργού.- 

1 σχόλιο:

Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥΣ, ΣΤΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Αφήστε το σχόλιό σας

ΚΧ :
Αν ήταν να αφήσει κανείς το σχόλιό του θα έπρεπε πολλά να γράψει. Ας αρκεστούμε μόνο σ΄ αυτό :

"Έως σήμερα στους Ελληνορθοδόξους της Συρίας υπάρχει μια διχαστική τάση, μεταξύ εκείνων που επιζητούν την αραβοποίηση του Πατριαρχείου, και εκείνων που παραμένουν στενά συνδεδεμένοι με τις ρίζες τους, που βρίσκονται στη Βυζαντινή Ρωμιοσύνη"

Δεν ξέρω τι γίνεται με τους υποστρηρικτές της αραβοποίησης, όμως, εκείνοι που θέλουν να "βρίσκονται κοντά στις ρίζες τους", ειδικότερα στη Βυζαντινή Ρωμιοσύνη, θα παρατηρούσα ότι στη βυζαντινή Ρωμιοσύνη μπορεί να βρίσκονται. Στη Χριστιανοσύνη όμως δεν βρίσκονται.

Η βυζαντινή Ρωμιοσύνη είναι η σημερινή εκτρωματική και εκσυχρονιστική μορφή της διαλάμψασας στο παρελθόν Χριστιανοσύνης. Την οποία μετονόμασαν οι εκσυγχρονιστές νεοορθόδοξοι σε Ρωμιοσύνη, για να λέει ο οικουμενικός Βαρθολομαίος στην εβραϊκή Συναγωγή της Νέας Υόρκης ότι "κοινούς έχουμε τους προπάτορες, τον Αβραάμ, τον Ισαάκ, τον Ιακώβ". Αυτό είπε στην αντιφώνησή του προς τον προσφωνήσαντα αυτόν Εβραίο ραβίνο. Ξέχασε όμως ταύτα :

ὁ υἱὸς μένει εἰς τὸν αἰῶνα. 36ἐὰν οὖν ὁ υἱὸς ὑμᾶς ἐλευθερώσῃ ὄντως ἐλεύθεροι ἔσεσθε. 37 οἶδα ὅτι σπέρμα Ἀβραάμ ἐστε· ἀλλὰ ζητεῖτέ με ἀποκτεῖναι, ὅτι ὁ λόγος ὁ ἐμὸς οὐ χωρεῖ ἐν ὑμῖν. 38 ἐγὼ ὃ ἑώρακα παρὰ τῷ πατρὶ μου λαλῶ· καὶ ὑμεῖς οὖν ὃ ἑωράκατε παρὰ τῷ πατρὶ ὑμῶν ποιεῖτε.

39 Ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· Ὁ πατὴρ ἡμῶν Ἀβραάμ ἐστι. λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Εἰ τέκνα τοῦ Ἀβραάμ ἦτε, τὰ ἔργα τοῦ Ἀβραὰμ ἐποιεῖτε. 40 νῦν δὲ ζητεῖτέ με ἀποκτεῖναι, ἄνθρωπον ὃς τὴν ἀλήθειαν ὑμῖν λελάληκα, ἣν ἤκουσα παρὰ τοῦ Θεοῦ·

41 ὑμεῖς ποιεῖτε τὰ ἔργα τοῦ πατρὸς ὑμῶν. εἶπον οὖν αὐτῷ· Ἡμεῖς ἐκ πορνείας οὐ γεγεννήμεθα· ἕνα πατέρα ἔχομεν, τὸν Θεόν. 42 εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Εἰ ὁ Θεὸς πατὴρ ὑμῶν ἦν, ἠγαπᾶτε ἂν ἐμέ, ἐγὼ γὰρ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐξῆλθον καὶ ἥκω· οὐδὲ γὰρ ἀπ’ ἐμαυτοῦ ἐλήλυθα, ἀλλ’ ἐκεῖνός με ἀπέστειλε. 43 διατί τὴν λαλιὰν τὴν ἐμὴν οὐ γινώσκετε; ὅτι οὐ δύνασθε ἀκούειν τὸν λόγον τὸν ἐμόν. 44 ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρὸς τοῦ διαβόλου ἐστὲ, καὶ τὰς ἐπιθυμίας τοῦ πατρὸς ὑμῶν θέλετε ποιεῖν. ἐκεῖνος ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ’ ἀρχῆς, καὶ ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐκ ἔστηκεν, ὅτι οὐκ ἔστιν ἀλήθεια ἐν αὐτῷ·

47 ὁ ὢν ἐκ τοῦ Θεοῦ τὰ ῥήματα τοῦ Θεοῦ ἀκούει· διὰ τοῦτο ὑμεῖς οὐκ ἀκούετε, ὅτι ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἐστέ.

51 ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐάν τις τὸν λόγον τὸν ἐμὸν τηρήσῃ, θάνατον οὐ μὴ θεωρήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα. 52 εἶπον οὖν αὐτῷ οἱ Ἰουδαῖοι· Νῦν ἐγνώκαμεν ὅτι δαιμόνιον ἔχεις. Ἀβραὰμ ἀπέθανε καὶ οἱ προφῆται, καὶ σὺ λέγεις, ἐάν τις τὸν λόγον μου τηρήσῃ, οὐ μὴ γεύσηται θανάτου εἰς τὸν αἰῶνα; 53 μὴ σὺ μείζων εἶ τοῦ πατρὸς ἡμῶν Ἀβραάμ, ὅστις ἀπέθανε; καὶ οἱ προφῆται ἀπέθανον· τίνα σεαυτὸν σὺ ποιεῖς;

Ἐὰν ἐγὼ δοξάζω ἐμαυτόν, ἡ δόξα μου οὐδέν ἐστιν· ἔστιν ὁ πατήρ μου ὁ δοξάζων με, ὃν ὑμεῖς λέγετε ὅτι Θεὸς ἡμῶν ἐστι· 55 καὶ οὐκ ἐγνώκατε αὐτόν· ἐγὼ δὲ οἶδα αὐτόν. καὶ ἐάν εἴπω ὅτι οὐκ οἶδα αὐτόν, ἔσομαι ὅμοιος ὑμῶν ψεύστης· ἀλλ’ οἶδα αὐτὸν καὶ τὸν λόγον αὐτοῦ τηρῶ. 56 Ἀβραὰμ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἠγαλλιάσατο ἵνα ἴδῃ τὴν ἡμέραν τὴν ἐμήν, καὶ εἶδε καὶ ἐχάρη.

57 εἶπον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι πρὸς αὐτόν· Πεντήκοντα ἔτη οὔπω ἔχεις καὶ Ἀβραὰμ ἑώρακας; 58 εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, πρὶν Ἀβραὰμ γενέσθαι ἐγὼ εἰμί. 59 ἦραν οὖν λίθους ἵνα βάλωσιν ἐπ’ αὐτόν·

Λοιπόν; Αυτούς τους "κοινούς προπάτορες" έχουμε με τους ραβίνους της Συναγωγής; Μήπως είπαν τίποτα "οι συνδεδεμένοι με τις ρίζες τους, που βρίσκονται στη Βυζαντινή Ρωμιοσύνη"(sic), και δεν το άκουσα; Αρθρογραφούν (μετ΄ ευτελείας) κατά του οικουμενισμού, φωνασκούν (άνευ μα... κλπ.) κατά της νεοειδωλολατρείας των ημετέρων αντιχριστιανών προγονολατρών, αλλά ποιος δίνει το έναυσμα για να ξεπηδήσει τούτο το φαινόμενο δεν τους απασχολεί. Δεν τους γεννά ερωτηματικά, τι συνεπάγεται αυτό το "έχουμε κοινούς προπάτορες με σας τους Εβραίους, τον Αβραάμ, τον Ισαάκ, τον Ιακώβ", του πατριάρχη Βαρθολομαίου.

Την απάντηση την έδωσε η Χριστιανοσύνη. Η Ρωμιοσύνη δεν έχει καμιά σχέση μαζί της.

Oι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η φωτογραφία μου
Για επικοινωνία : Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: aktinesblogspot@gmail.com