Νίκος Ι. Νικολόπουλος, Εκκλησία και κοινωνική επιχειρηματικότητα

 ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Νίκος Ι. Νικολόπουλος, Βουλευτής Αχαΐας

Η Εκκλησία στις δύσκολες στιγμές του Έθνους ήταν πάντα δίπλα στον άνθρωπο που δοκιμαζόταν από την ανάγκη και την ένδεια.

Στα πλαίσια της ενορίας, με την πνευματικότητα και την κοινωνικότητα που τη διακρίνει, ως χώρος αναπλάσεως και ανακαινίσεως της όλης ζωής, δεν είναι τυχαίο, ότι κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας αναπτύχθηκε ο κοινοτισμός. Ακόμα και δραστηριότητες όπως η ξέλαση, δηλαδή η αμοιβαία αλληλεγγύη για να έρθουν εις πέρας οι απαραίτητες αγροτικές εργασίες για όσους είχαν ανάγκη, είχαν ως πυρήνα τους την ενορία.

Σήμερα, η Εκκλησία, μπροστά στην επέκταση των φαινομένων ένδειας και απώλειας της αξιοπρέπειας των συμπολιτών μας, κινήθηκε με αμεσότητα για την αντιμετώπιση του ζητήματος.

Δυστυχώς όμως η Πολιτεία δεν ακολούθησε με την ίδια ταχύτητα.

 Όντας διστακτική απέναντι στην Εκκλησία, όντας κατεχόμενη από ιδεολογικές παρωπίδες και ιαχές περί διαχωρισμού Εκκλησίας και κράτους, δεν έστερξε στο να συνδράμει στο έργο της Εκκλησίας.

Αντιθέτως, με δηλώσεις και δράσεις πολλές φορές προσπάθησε να υπονομεύσει το έργο της.

Υπάρχουν πολλοί τομείς όπου η συνεργασία Εκκλησίας-Πολιτείας θα μπορούσε να ενισχύσει το ανακούφισης των πιο ευάλωτων συνανθρώπων μας. Ένας τέτοιος κρίσιμος τομέας είναι η διαμόρφωση κοινωνικών επιχειρήσεων. Όπως είναι γνωστό, σε άλλες χώρες της Ευρώπης, η ανάγκη για την αντιμετώπιση των προβλημάτων των πιο ευάλωτων συνανθρώπων μας, οδήγησε στη δημιουργία επιχειρήσεων που ως στόχο τους δεν είχαν το κέρδος αλλά την ένταξη αυτών των ανθρώπων στο κοινωνικό σύνολο μέσα από μια επιχειρηματική δραστηριότητα.

 Μάλιστα, στη γείτονά μας Ιταλία, η εκκλησία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση αυτών.

Σε συνθήκες κρίσης, οι κοινωνικές επιχειρήσεις  έχουν την δυνατότητα να αναδειχθούν –με τις κατάλληλες προϋποθέσεις- σε φορέα επιχειρηματικότητας, κοινωνικής αλληλεγγύης και κοινωνικής δικαιοσύνης.

Έχουν την δυνατότητα να λειτουργήσουν ενισχυτικά στην κοινωνική οικονομία της αγορά, με αποτέλεσμα μία ισχυρότερη και πλουραλιστική οικονομία και μια δικαιότερη κοινωνία.

Οι κοινωνικές επιχειρήσεις μπορούν να συνεισφέρουν στην αναγέννηση της τοπικής οικονομίας, να καλλιεργήσουν τις δεξιότητες των πιο ευπαθών ομάδων του πληθυσμού και να καλλιεργήσουν ηθικές αξίες όπως η αλληλεγγύη.

Οι τομείς στους οποίους μπορούν να δραστηριοποιηθούν τέτοιες επιχειρήσεις είναι πολλοί.

Αναφέρω ενδεικτικά πρωτοβουλίες όπως τα κοινωνικά παντοπωλεία, η σίτιση και στέγαση συνανθρώπων μας σε ένδεια, αλλά και πιο παραγωγικές δραστηριότητες όπως η ανακύκλωση, οι ανακαινίσεις κτιρίων  και δημόσιων χώρων κ.ά.

Σήμερα, βρισκόμενοι ενώπιον των δραματικών συνεπειών που οι άφρονες πολιτικές των δύο προηγούμενων ετών μας οδήγησαν, είναι απαραίτητο, να συνεγείρουμε το σύνολο των δυνάμεων που διαθέτει η χώρα μας για να επιτύχουμε μια δυναμική ανάκαμψη της κοινωνίας και της οικονομίας. Σήμερα, η πρωτοβουλία για την προώθηση της ανάπτυξης κοινωνικών επιχειρήσεων έχει τελματώσει μέσα σε αλλεπάλληλες τροποποιήσεις του συναφούς νόμου, τροποποιήσεις που ανατρέπουν μάλιστα προηγούμενες σχετικές υπουργικές αποφάσεις και σε ημερίδες με μόνο στόχο  την έκδοση φωτογραφικών στιγμιότυπων.

Για άλλη μια φορά, η ουσία μιας δράσης, καταπνίγεται μέσα στην φαυλότητα, την ανικανότητα και την ικανοποίηση τοποθέτησης ημετέρων.

Εμείς πιστεύουμε ότι ο τομέας των κοινωνικών επιχειρήσεων έχει πολλά να συνεισφέρει στην προσπάθεια για την επίτευξη του οράματός μας για μια Ελλάδα δυναμική, παραγωγική, για μια Ελλάδα με περηφάνεια, σεβασμό στην παράδοση, με αλληλεγγύη και συνοχή.

Πιστεύουμε ότι σήμερα είναι αναγκαία μία πολιτική πρωτοβουλία που να διαθέτει πάθος, πίστη, ενόραση,  ταπεινοφροσύνη, μία πρωτοβουλία, που αντίθετα απ’ ότι καλλιεργούσαν κάποιοι τα προηγούμενα χρόνια, θα φέρει πιο κοντά εκκλησία και πολιτεία. Γιατί, εάν η Εκκλησία, είχε τη συνδρομή και της Πολιτείας, με τους πόρους, ανθρώπινους και άλλους, που διαθέτει, θα μπορούσε να κάνει θαύματα.

Οι κοινωνικοί συνεταιρισμοί, μπορούν, μέσα από τη συνένωση της δυναμικής της Ενορίας και της ορθά και με ευαισθησία σχεδιασμένης παρέμβασης της Πολιτείας να αποτελέσουν μία νέα δυναμική παρέμβαση που θα συνεισφέρουν πολλά σε περιοχές και πρόσωπα που έχουν πληγεί από την ένδεια και την ανάγκη.