Κύπρος- Τάφηκαν μαζί πατέρας και αγνοούμενος γιος. Άλλη μια συγκλονιστική ιστορία της τραγωδίας του '74

Ο 80χρονος πατέρας του αγνοούμενου στρατιώτη, Χαράλαμπος Κυπρή, άφησε την περασμένη Τετάρτη την τελευταία του πνοή, χωρίς να προλάβει να θάψει με τον πρέποντα τρόπο τον γιο του, αλλά και χωρίς να ξέρει για τα ανδραγαθήματα του 17χρονου παλληκαριού.

Πατέρας και γιος, που από το 1974 ήταν αγνοούμενος, αναπαύθηκαν μαζί χθες στην κοινότητα διαμονής της οικογένειας, την Αργάκα της Πάφου. Η συγκλονιστική ιστορία είναι μια από τις πολλές άγνωστες μέχρι πρόσφατα τραγωδίες που προκάλεσε η τουρκική εισβολή και η «κάθαρση» επήλθε συνεπεία του χρόνου και των επιστημονικών διαδικασιών στα εργαστήρια της διερευνητικής επιτροπής.

Ο Κυριάκος Κυπρής ήταν μέχρι πέρυσι ένας από τους αγνοούμενους από την τραγωδία του 1974. Σε ηλικία 17 ετών, αν και με αναστολή λόγω ηλικίας από τον στρατό, κατετάγη με την τουρκική εισβολή και πολέμησε στην πρώτη γραμμή.

Η δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής τον βρήκε να υπηρετεί στο 399 Τάγμα Πεζικού, στο Μπογάζι. Μετά από μια οδύσσεια μαζί με τους συντρόφους του στο τάγμα για προάσπιση των εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας σε περιοχές των επαρχιών Αμμοχώστου, Κερύνειας και Λευκωσίας, τα ίχνη του έκτοτε χάθηκαν όπως και εκατοντάδων άλλων συναδέλφων του.

Πριν ένα περίπου χρόνο, οστά του Κυριάκου Κυπρή εντοπίστηκαν σε ομαδικό τάφο σε χώρο που τα μέλη της επιτροπής πραγματοποιούσαν έρευνες, παρά τη Μια Μηλιά και ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο του DΝΑ.

Ενημερώθηκαν τότε σχετικά οι οικείοι του, αλλά όπως τους αναφέρθηκε επειδή τα οστά που είχαν εντοπιστεί στο μεταξύ ήταν πολύ λίγα, δεν θα γινόταν η κηδεία και ταφή τους, εν αναμονή της ανεύρεσης και άλλων οστών.

Ο χρόνος πρόλαβε ωστόσο τις όποιες διαδικασίες. Ο 80χρονος πλέον πατέρας του αγνοούμενου στρατιώτη, Χαράλαμπος Κυπρή, άφησε την περασμένη Τετάρτη την τελευταία του πνοή, χωρίς να προλάβει να θάψει με τον πρέποντα τρόπο τον γιο του. «Έφυγε με αυτό τον καημό», όπως χαρακτηριστικά τόνισαν οι οικείοι του, αφού για αρκετό καιρό αν και οι ίδιοι είχαν πληροφορηθεί επισήμως την τραγική τύχη του Κυριάκου, δεν την αποκάλυψαν στον πατέρα του, που άντεχε με την κρυφή ελπίδα να τον ξαναδεί.

Ο Χαράλαμπος Κυπρή, απεβίωσε στην Αργάκα όπου ζούσε τα τελευταία χρόνια μαζί με το άλλο παιδί του και την οικογένεια του. Η οικογένεια Κυπρή, κατάγεται από το Στρουμπί της Πάφου, με τον θάνατο της συζύγου του όμως πριν μερικά χρόνια, ο Χαράλαμπος είχε μετοικήσει στην Αργάκα όπου ήταν η οικογένεια του δεύτερου γιου του.

Ο θάνατος του πατέρα, ανάγκασε την οικογένεια να προχωρήσει και στην ταφή των οστών του Κυριάκου. Πατέρας και γιος τάφηκαν χθες, μέσα σε κλίμα έντονης συγκίνησης στην Αργάκα.

Η νεκρώσιμη ακολουθία ψάληκε στην εκκλησία της κοινότητας, προϊσταμένου του Χωρεπισκόπου Αρσινόης Νεκτάριου και στην παρουσία επισήμων, εκατοντάδων απλών πολιτών και συναγωνιστών του ήρωα. Την κυβέρνηση εκπροσώπησε ο Διευθυντής του Διπλωματικού Γραφείου του Προέδρου της Δημοκρατίας, Μάριος Ιερωνυμίδης, ο οποίος εκφώνησε τον επικήδειο.

Ο κ. Ιερωνυμίδης τόνισε στην ομιλία του ότι με την ταυτόχρονη ταφή πατέρα και γιου, μπαίνει ένα τέλος σε μιαν από τις τραγικές πτυχές της τουρκικής βαρβαρότητας, αφού τουλάχιστον τερματίζεται η αβεβαιότητα και το ψυχικό μαρτύριο που βίωναν όλα αυτά τα χρόνια συγγενείς και φίλοι του ήρωα.

«Ο πατέρας, πέθανε με πόνο στην ψυχή, μη ξαναβλέποντας από τότε το παιδί του, μη γνωρίζοντας αυτό που γνώριζαν εδώ και χρόνια οι υπόλοιποι συγγενείς», είπε. «Ότι δηλαδή, ο γιος του, που αγωνίστηκε με τόση ανδρεία στην πρώτη γραμμή του πολέμου, ήταν νεκρός». Ο εκπρόσωπος της Πολιτείας έκανε λόγο για την ανδρεία του Κυριάκου Κυπρή και των συντρόφων του στο 399 Τ.Π., τονίζοντας ότι μετά τις αποκρούσεις των τουρκικών επιθέσεων στο χώρο ευθύνης του τάγματος τους, πήραν οδηγίες για τη μετάβαση τους στο Πέλλα-Πάις, από όπου στη συνέχεια διατάχθηκαν να κατευθυνθούν στη Μια Μηλιά.

Χαιρετισμούς απηύθυναν επίσης εκπρόσωποι των κοινοτήτων Αργάκας και Στρουμπιού, καθώς και μέλος της οικογένειας Κυπρή. Η ανεψιά του ήρωα αναφέρθηκε με τρυφερότητα στον θείο που δεν γνώρισε, επισημαίνοντας τον πόνο που προκαλούσε η αβεβαιότητα στην οικογένεια όλα αυτά τα χρόνια, η οδύνη από την επιβεβαίωση στη συνέχεια για τον χαμό του, αλλά πάνω από όλα η περηφάνια για την ηρωική αν και σύντομη ζωή του.

Την περηφάνια τους ως συγχωριανοί του ήρωα και του τραγικού πατέρα του, εξέφρασαν και οι εκπρόσωποι των κοινοτήτων με τις οποίες ήταν συνδεδεμένη η ζωή των δύο.

Ιδιαίτερη συγκίνηση προκάλεσε στους παριστάμενους η απαγγελία ποιήματος από παιδιά του δημοτικού σχολείου της κοινότητας προς τιμήν του ήρωα. Εκπρόσωποι της Πολιτείας, της Εκκλησίας, της Εθνικής Φρουράς και της Αστυνομίας, κατέθεσαν στη συνέχεια στεφάνια.

Φιλελεύθερος,14/01/2012- ΤΗΣ ΝΤΟΡΑΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ