Χριστουγεννιάτικη Εγκύκλιος Μητροπολίτου Μεσογαίας Νικολάου

Πρωτ. 1566
Ἀριθμ.
          Διεκπ. 765

Χριστούγεννα 2011

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 69^Η
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ

Πρὸς
Τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, 

«Σήμερον ὁ Χριστὸς ἐν Βηθλεὲμ γεννᾶται ἐκ Παρθένου. Σήμερον ὁ ἄναρχος ἄρχεται καὶ ὁ Λόγος σαρκοῦται. Αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν ἀγάλλονται καὶ ἡ γῆ σὺν τοῖς ἀνθρώποις εὐφραίνεται». Ἑορτὴ ἀσύλληπτης σημασίας καὶ μοναδικῶν εὐλογιῶν τὰ Χριστούγεννα. Ὁ Θεὸς γίνεται ἄνθρωπος καὶ ὅπως λέγει ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος: «ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου, φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς», ( δ΄ 16). Ὁ Θεὸς γίνεται ἄνθρωπος καὶ φωτίζεται ὁ κόσμος, μὲ «τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως». Δοξάζεται ἐν οὐρανοῖς καὶ ὑπόσχεται τὴν εἰρήνη καὶ τὴν εὐδοκία Του στοὺς ἀνθρώπους. Ὀνομάζεται Ἰησοῦς ποὺ σημαίνει Σωτήρας καὶ Ἐμμανουὴλ γιὰ νὰ ἐπιβεβαιώσει ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι μαζί μας. Εἶναι ἡ προσδοκία τῶν ἐθνῶν καὶ ἡ ἐλπίδα τοῦ φωτισμοῦ καὶ τῆς σωτηρίας.

Αὐτὸ ζεῖ ἡ Ἐκκλησία μας μὲ ἀμείωτη ἔνταση καὶ γι’ αὐτὸ μᾶς καλεῖ σὲ ἔνθεη καὶ αἰώνια χαρά. Αὐτὸ πιστεύει καὶ κηρύσσει μὲ ὅλη της τὴ δύναμη μέσα στὴν ἱστορία. Δυστυχῶς ὅμως αὐτὸ πολὺ δύσκολα συνταιριάζει μὲ τὴν πραγματικότητα τοῦ κόσμου καὶ τὴν καθημερινότητα τῆς ζωῆς μας. Οἱ μέρες ποὺ ζοῦμε εἶναι βυθισμένες στὸ σκότος. Δὲν ἔχουν σχέση οὔτε μὲ εἰρήνη οὔτε μὲ εὐφροσύνη οὔτε μὲ εὐδοκία Θεοῦ. Ὁ κόσμος μας σὰν νὰ μὴν μπορεῖ νὰ στείλει πλέον ὕμνους δοξολογίας στὸν ἄναρχο Θεὸ ποὺ ὡς Λόγος σαρκοῦται. Οἱ ἀποκαλύψεις τῶν ποιμένων καὶ οἱ ἐμπειρίες τῶν μάγων τῆς ἀνατολῆς, ἂν ἀκούγονται, φθάνουν στὰ αὐτιά μας ὡς ὄμορφα ἀφηγήματα γιὰ νὰ ξεγελοῦν τὶς παιδικὲς ψυχὲς καὶ ὄχι γιὰ νὰ ἀφυπνίζουν ὅλους μας.

Δυὸ χιλιάδες χρόνια αὐτὸ ποὺ φαίνεται νὰ κυριαρχεῖ εἶναι τὸ σκοτάδι. Στὶς μέρες μας, αὐτὸ τὸ ζοῦμε ἐντονότερα ἀπὸ κάθε ἄλλη χρονιά. Τὰ φετινὰ Χριστούγεννα, χωρὶς ἀμφιβολία κυριαρχοῦνται ἀπὸ τὶς ἀναθυμιάσεις μιᾶς κρίσης ἀποκαλυπτικοῦ μεγέθους καὶ ἐσχατολογικῶν διαστάσεων. Καὶ τὸ χειρότερο δὲν εἶναι αὐτὸ ποὺ μποροῦμε νὰ ἀντιληφθοῦμε μὲ πρώτη ματιά, δηλαδὴ οἱ φόροι, τὰ χρέη, ἡ ἀνεργία, ἡ φτώχεια, ἡ οἰκονομικὴ κατάρρευση, τὰ παγκόσμια ἀδιέξοδα, οἱ ἐπαπειλούμενες κοινωνικὲς καὶ ἐθνικὲς ἐκρήξεις, οἱ ὅποιες φοβερὲς συνέπειες. Τὸ χειρότερο εἶναι ἡ ἀσέβεια, ἡ ἀδιαφορία, ἡ προσβολὴ τοῦ ὀνόματος καὶ τοῦ προσώπου τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ὅτι χάσαμε τὸν δρόμο τῆς πίστης. «πλὴν ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν ἄρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;» (Λουκ. ιη΄ 8)

Ἡ πατρίδα μας ὅσο ποτὲ ταπεινωμένη, ἡ ἐθνική μας ἀξιοπρέπεια διασυρμένη, ἡ πίστη μας ἐντελῶς περιφρονημένη, ἡ ζωή μας ἀναστατωμένη, ἡ ἐλπίδα μας τσακισμένη, ὁ Θεός μας ξεχασμένος. Ἡ ἀνατολὴ τοῦ 2012 μοιάζει μὲ δύση.

Ὅμως, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὅσο οἱ κοινωνίες μας προχωροῦν σὲ ἀποστασία, τόσο περισσότερο καὶ καλούμαστε σὲ ἀφύπνιση πνευματικὴ καὶ εὐγνώμονα στροφὴ πρὸς τὸν Ἐνανθρωπήσαντα Κύριο. Ἡ Γέννηση τοῦ Κυρίου δὲν εἶναι μιὰ γραφικὴ ἱστοριούλα γιὰ ἄλλες ἐποχές, οὔτε ἕνα ἑορταστικὸ ἐπινόημα γιὰ νὰ ξεφύγουμε ἀπὸ τὴ μονοτονία καὶ τὴν πλήξη τῆς καθημερινότητας καὶ τῶν προβλημάτων της. Ἡ Γέννηση τοῦ Κυρίου εἶναι ἕνα γεγονὸς ποὺ μαζὶ μὲ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δείχνει τὸν προορισμὸ τοῦ ἀνθρώπου, τὴν προοπτική μας, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὴ στροφὴ τῶν ἐλπίδων μας στὸ ἀληθινὸ πρόσωπό Του καὶ ἀπὸ τὴν ἕνωση μαζί Του.

Ἂν ἡ φτώχεια ἔχει χτυπήσει τὴν πόρτα μας, ἂς προσφύγουμε στὰ σοφὰ λόγια τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ: «ἄκουε αὐτὴν τὴν ταπείνωση καὶ τὴν πτωχεία τοῦ Κυρίου, ὥστε ὅταν βρεθεῖς σὲ πτωχεία, μὴ παρασυρθεῖς, ἀλλὰ στρέψε τὸ νοῦ σου ἀπὸ τὸ πενιχρὸ σπήλαιο καὶ ἀπὸ τὴν ἀνάρμοστη στέγη στοὺς οὐρανοὺς τῶν οὐρανῶν, ἀπὸ τὴν εὐτελέστατη φάτνη στὸν λαμπρὸ ἀστέρα καὶ στὴ δοξολογία τῶν ἀγγέλων, ἀπὸ τὰ περιφρονημένα σπάργανα καὶ τοὺς εἰσπράκτορες τῶν φόρων στὰ δῶρα καὶ τὴν προσκύνηση τῶν μάγων καὶ στὴν πρόσληψη τῶν ἐθνῶν».

Μέσα στὴ μανία τοῦ σύγχρονου Ἡρώδη τῆς ἀποστασίας, τῆς ἄρνησης καὶ τῆς ἁμαρτίας, ἐμεῖς ἂς ἀκολουθήσουμε τὸ παράδειγμα τῶν μάγων. «Δι’ ἄλλης ὁδοῦ» (Ματθ. β΄ 12), τῆς ἀντίθετης ἀπὸ τὴν κοσμικὴ νὰ πορευθοῦμε πρὸς τὴν Βηθλεὲμ τῆς σωτηρίας μας. Καὶ ἂς καταθέσουμε τὰ δῶρα μας, ὡς χρυσὸν τὴν καλὴ καὶ ἁγία μας ζωή, ὡς λίβανον τὴν ὀρθὴ καὶ ὑγιῆ πίστη μας καὶ ὡς σμύρναν τὴν νέκρωση τῶν παθῶν, γιὰ νὰ ἀξιωθοῦμε τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, «Ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐκ τοῦ ὕπνου ἐγερθῆναι» (Ρωμ. ιγ΄ 11). Ἡ κρίση μπορεῖ καὶ πρέπει νὰ μεταμορφωθεῖ σὲ ἀφύπνιση. Ἡ ἀφύπνιση θὰ φέρει τὴν ἄρνηση τῆς παρακμῆς. Ἂν ἀρνηθοῦμε τὴν παρακμή, ὑποχρεωτικὰ θὰ ἐπιστρέψουμε στὴν ἱστορία καὶ στὸν πολιτισμό μας, θὰ ξαναζήσει ἡ πίστη καὶ ἡ παράδοσή μας, θὰ ξαναζωντανέψει ἡ ἐλπίδα μας, θὰ ἀναστηθεῖ ἡ «πεσοῦσα εἰκόνα» μας, θὰ μᾶς ξαναθυμηθεῖ ὁ Θεός… Τότε, νὰ εἶστε βέβαιοι, ἡ δύση τῆς χρονιᾶς αὐτῆς θὰ θυμίζει ἀνατολή καὶ τὰ φετινὰ Χριστούγεννα θὰ πιστοποιοῦν ὅτι «μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός».

«ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΑΓΙΑΣΜΕΝΑ!»
«ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ!»
Μετὰ πολλῆς τῆς ἐν Χριστῷ νηπιάσαντι ἀγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς Νικόλαος