Η Γέννησις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα:   Ματθ.  β’  1  – 12 

«Ότε δε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου»

Το πλήρωμα του χρόνου. Από τη στιγμή που οι πρώτοι άνθρωποι έχασαν την ευκαίρια ζωής στον παράδεισο, αγαπητοί μου αδελφοί, άρχισε και η αγωνιώδης ανησυχία, για το πότε θα φτάσει η ευλογημένη ώρα της αποκατάστασής τους. Το προπατορικό αμάρτημα και η συνέπεια της απομάκρυνσης από την τήρηση των εντολών του Θεού, συνόδευε και χαρακτήρισε την ζωή τους. Αναζητούσαν να δουν να πραγματώνεται η υπόσχεση σωτηρίας που έδωσε ο Θεός στους πρωτόπλαστους. Θεόπνευστοι προφήτες αλλά και φωτισμένοι σοφοί προανήγγειλαν και παρουσίασαν με εκπληκτικές λεπτομέρειες την έλευση του Θεανθρώπου. Προειδοποίησαν τον κόσμο ότι θα παραμείνει στην άγνοια και την αμαρτία, αν ο Θεός, που τους φροντίζει και τους αγαπά, δεν τους λυπηθεί και στείλει κάποιον να τους σώσει. Οι Προφήτες του Ιουδαϊκού λαού, που γι αυτό θεωρήθηκε ο περιούσιος λαός του Κυρίου, ήταν τόσο ακριβείς στις περιγραφές τους, όσο και εκείνοι που έζησαν μετά την γέννηση του Σωτήρος. Προσπάθησαν να καθοδηγήσουν τους ανθρώπους να απομακρυνθούν από την αμαρτία. Να γυρίσουν στον Θεό - Πατέρα. Να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς τον Δημιουργό τους. Τους καλούσαν να ζήσουν σαν παιδιά Του αγαπημένα, σύμφωνα με το θέλημά Του. Όλοι αυτοί, σοφοί και θεόπνευστοι, ήθελαν, εκτελώντας εντολή του Θεού, να προετοιμάσουν τους ανθρώπους να ζήσουν την εποχή της χάριτός Του. Να τους προετοιμάσουν να ακολουθήσουν ως καθοδηγό στη ζωή τους, τον Σωτήρα Χριστό. Να απολαύσουν την υιοθεσία, να δεχτούν τον προ αιώνων αναμενόμενο Μεσσία.

     

Και η παρουσία του ίδιου του Θεού ανάμεσα στους ανθρώπους, ήταν μια τρανή ένδειξη, η μοναδικής σημασίας αποδεικτική αξία της υπερβολικής αγάπης του Θεού για τα πλάσματά Του.

Ωστόσο, αγαπητοί μου αδελφοί, λίγοι μόνον μπόρεσαν να αντιληφθούν την διδασκαλία των Προφητών. Οι πολλοί συνέχισαν να ζουν και να κινούνται στον ολισθηρό δρόμο της αμαρτίας, αγνοώντας τις θείες επιταγές. Έπρεπε, λοιπόν, να σταματήσει ο θανατηφόρος κατήφορος της αμαρτίας. Είχε φτάσει, πια ο χρόνος να στείλει ο Θεός τον μονογενή του Υιό για να διδάξει και να σώσει τους ανθρώπους, τα αγαπητά Του δημιουργήματα. Συμπληρώθηκε ο χρόνος που είχε προαναγγείλλει ο Θεός για τη σωτηρία μας. «Ήλθε το πλήρωμα του χρόνου». Είναι γεγονός ότι μετά την έλευση του Θεανθρώπου, το κήρυγμα Του χρωμάτισε την ζωή, τις συνήθειες και τις απόψεις, αλλά και τη φιλοσοφία του κόσμου. Και όχι μόνο των πιστών, των χριστιανών. Είναι βαθιά η επίδραση που άμεσα ή έμμεσα κατευθύνει, θεληματικα ή και άθελα, τον τρόπο της ζωής όλων μετά τη διδασκαλία του Σωτήρος Χριστού. Δύσκολα μπορούμε να αγνοήσουμε βασικές επιταγές του χριστιανισμού, όταν λαμβάνουμε σημαντικές αποφάσεις, ακόμη και σε άσχετες, εκτός ηθικής, αξίες και αποφάσεις. Η χριστιανική ηθική και κάποτε και αυτούσια η διδασκαλία του ευαγγελίου χρησιμοποιούνται ως επιχειρήματα αποφάσεων και εφαρμογής του δικαίου στις σχέσεις μας και ακόμη από ανθρώπους που δεν έχουν στη ζωή τους βασικό κριτήριο το ευαγγέλιο και το θέλημα του Θεού.

Είναι λοιπόν το σημαντικότερο γεγονός της ιστορίας της ανθρωπότητας. Μοίρασε την χρονολογική μας ιστορία σε περίοδο πρό και μετά Χριστόν. Αλλά είναι άραγε επίκαιρο το θέμα της ενανθρώπισης του Χριστού στην εποχή μας; «Δεύτε ίδωμεν πιστοί που εγεννήθη ο Χριστός», σημειώνει ένθεος ο ψαλμωδός. Αλλά πολύ περισσότερο είναι η αρχή της διακηρυγμένης από τον Θεό, σωτηρίας μας. Είναι η εποχή της χάριτος. Αναμφισβήτητα, ωστόσο, αγαπητοί μου, ζούμε και σήμερα χωρίς να υπολογίζουμε τις εντολές του Θεού. Και όμως Τον έχουμε τόση ανάγκη. Έχουμε ανάγκη της ειρήνης που έφερε μαζί Του. Είναι ο «Ἐπί γῆς εἰρήνη». Επί γης, και στην ψυχή μας ειρήνη. Στην ψυχή μας η ειρήνη με μόνιμο κάτοικό της τον Χριστό. Αλλά και η ειρήνη με τους γύρω μας, φίλους και εχθρούς. Κι όμως πολλές φορές ξεχνούμε ή αγνοούμε την ανάγκη της συνεχούς παρουσίας Του στη ζωή μας. Προσπαθούμε να δώσουμε λύσεις σε προβλήματα που μας απασχολούν, με τις λιγοστές δυνάμεις μας. Δεν φροντίζουμε για την καθαρότητα της ψυχής μας. Γινόμαστε απρόσεχτα άδικοι στους γύρω μας. Χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε, πράττουμε πράξεις που προσβάλλουν τον Θεό – Πατέρα μας. Είναι λοιπόν ανάγκη να δούμε αυτή την ημέρα σαν μια υπόμνηση και ευκαιρία. Να δεχτούμε τη σωτηρία που μας προσφέρεται. Να κάνουμε μια ενδοσκόπηση στα βάθη της ψυχής μας. Να μελετήσουμε τον δρόμο που ακολουθούμε και να διορθώσουμε ό,τι διαπιστώσουμε ότι δεν συμφωνεί με τον νόμο του Θεού μας. Να φέρουμε την ειρήνη του Θεού στη ζωή μας. Να εκμεταλλευτούμε την σημερινή ευκαιρία. Ο Θεός μας περιμένει. Η αγάπη Του φανερώθηκε όταν έστειλε το Γιο Του, όταν επέστρεψε να πάθει και να σταυρωθεί για τις αμαρτίες μας, για τα απλά ή και τα σοβαρά μας λάθη. Είναι έτοιμος να μας δεχτεί όλους με απόλυτη αγάπη και κατανόηση. Θα κλείσουμε τα αυτιά μας στο κάλεσμά Του; Ασφαλώς όχι! «Χριστός γεννᾶται, αδελφοί μου, χαρείτε, δοξάσατε», με τη ζωή μας, με τις πράξεις μας.       

Δ.Γ.Σ.- Μητρόπολη Πάφου