Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως -«Ιακώβ δε εγέννησε τον Ιωσήφ τον άνδρα Μαρίας, εξ ής εγεννήθη Ιησούς ο λεγόμενος Χριστός»

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Ματθ. 1, 1-25 

«Ιακώβ δε εγέννησε τον Ιωσήφ τον άνδρα Μαρίας, εξ ής εγεννήθη Ιησούς ο λεγόμενος Χριστός» (Ματθ. Α, 16).

Πλησιάζουν και φέτος τα Χριστούγεννα, αγαπητοί μου αδελφοί, και οι καρδιές και οι σκέψεις μας, είναι προσανατολισμένες στο μεγάλο, το χαρμόσυνο αυτό γεγονός. Ο Υιός του Θεού παίρνει την φτωχή ανθρώπινη φύση και την εξαγιάζει. την εξυψώνει και την δοξάζει. Με το ιερό Ευαγγέλιο της Κυριακής προ της Χριστού Γεννήσεως, ο νους μας στρέφεται και πάλιν προς το μεγάλο και ασύλληπτο μυστήριο της ενανθρώπησης του Θεού. Έχουμε μπροστά μας το γενεαλογικό δέντρο του Μεσσία, από τον Αβραάμ μέχρι τον Ιωσήφ. Όλη αυτή η μακρά γενεαλογία του σημερινού Ευαγγελίου σ' ένα σκοπό αποβλέπει. Στο να καταδείξει ότι ο Ιησούς Χριστός, που γεννήθηκε από την Παρθένο Μαρία, είναι Υιός Δαβίδ και Υιός, απόγονος, δηλαδή του Αβραάμ. Περνούν λοιπόν ενώπιον μας, όλες οι μορφές των κατά σάρκα προγόνων του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, που τον περίμεναν με πόθο σαν Λυτρωτή τους. Μια από τις εκλεκτές αυτές μορφές είναι και ο Ιωσήφ, με τον οποίο θα ασχοληθούμε σήμερα. 

  Ο Ιωσήφ ήταν ο εκλεκτός του Θεού που διάλεξε ο ίδιος ο Θεός, για την προστασία της Παναγίας και του Θείου βρέφους. Αυτό διάλεξε ο Θεός που «ετάζει καρδίας και νεφρούς» (Ψαλμ. Ζ', 10), μέσα από τα δισεκατομμύρια των ανδρών όλων των εποχών και του εμπιστεύθηκε την προστασία του αγιώτερου Προσώπου που υπήρξε και θα υπάρξει ποτέ στον κόσμο. Της Υπεραγίας δηλαδή και Υπερευλογημένης Θεοτόκου. Αυτόν τον άγνωστο και άσημο ξυλουργό έκρινε άξιο, για να γίνει ο θετός« πατέρας» και προστάτης του Θείου Βρέφους. Αυτόν προσφωνούσε «πατέρα» κατά την παιδική του ηλικία ο Ιησούς. Και αυτό θεωρούσαν σα σύζυγο της Αειπαρθένου Μαρίας, οι Εβραίοι.

Ο Ιωσήφ δεν ήταν Φαρισαίος, αλλ'ούτε και Νομοδιδάσκαλος. Δεν ήταν Ραββίνος, άλλ' ούτε και Ιερέας ή Αρχιερέας. Ήταν ένας απλός άνθρωπος του λαού, ένας άσημος Ιουδαίος, που καταγόταν από τη φυλή του Ιούδα και το γένος Δαβίδ. Ήταν ένας αγνός και αφοσιωμένος στον Θεό άνθρωπος. Γι' αυτό και χρησιμεύει σαν σκεύος «εκλογής του Κυρίου» (Πράξ.Θ,15). Ήταν δίκαιος μας λέγει ακόμα ο Ευαγγελιστής. Και δίκαιος στη γλώσσα της Αγίας Γραφής σημαίνει ενάρετος, ευσεβής, θεοφοβούμενος άνθρωπος, άνθρωπος που βάζει πάνω απ' όλα το Νόμο και το θέλημα του Θεού. Άνθρωπος που είναι έτοιμος, χάρη της υπακοής στο πρόσταγμα του Θεού, να υποβληθεί και σε κόπους και σε θυσίες και σε κάθε ταλαιπωρία.

Όταν ο δίκαιος Ιωσήφ διαπίστωσε ότι η Παρθένος Μαρία, που είχε μνηστευθεί, βρισκόταν σε κατάσταση εγκυμοσύνης, εξεπλάγη και ελυπήθη βαθύτατα. Είχε δικαίωμα από το Νόμο να την οδηγήσει στο Συνέδριο για ανάκριση και να απαιτήσει την τιμωρία της, που ήταν ο θάνατος με λιθοβολισμό. Αλλά ο Ιωσήφ δίκαιος ών, ενάρετος και αγαθός και άκακος άνθρωπος, εσκέφθη και εφέρθη με τρόπο ανώτερο. "Εβουλήθη λάθρα απολύσαι αυτήν" (Ματθ.Α, 19). Ούτε να την κρατήσει το έκρινε σωστό, συγκαλύπτοντας το υποτιθέμενο πταίσμα και γινόμενος συνένοχος σ' αυτό, αλλ' ούτε και να το καταγγείλει θέλησε. Αποφάσισε να απομακρύνει από κοντά του την Θεοτόκο κι έτσι να διαλύσει σιωπηρά την μνηστεία του. Με τον τρόπο αυτό εύρισκε ότι και την ηθική τάξη διαφύλασσε, αλλά και την σκληρότητα απέφευγε. Συνδύαζε άριστα την ακεραιότητα με τη επιείκεια. Και γι' αυτό ο Θεός με άγγελο του τον πληροφορεί πως είχαν τα πράγματα και τον καθοδηγεί για τα περαιτέρω.

Κι ενώ ο Ιωσήφ συλλογιζόταν αυτά και τα σχεδίαζε, εμφανίστηκε στο όνειρο του Άγγελος και του λέει: «Ιωσήφ, πιστέ απόγονε του Δαβίδ, μη διστάσεις και μη φοβηθείς να δεχθείς στο σπίτι σου, τη μνηστή σου Μαρία. Γιατί το παιδί που κυοφορείται μέσα της, προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα». Η Μαρία θα γεννήσει Υιό και συ που, κατά το Μωσαϊκό Νόμο, είσαι ο προστάτης του, θα πρέπει να το ονομάσεις Ιησού, που σημαίνει Σωτήρας. Γιατί Αυτός θα σώσει τον λαό του, το νέο Ισραήλ από την αμαρτία. Κι εκπληρώνεται έτσι το θαύμα της υπερφυσικής σύλληψης της Παρθένου Μαρίας, που προφήτευσε οκτακόσια χρόνια πριν ο Προφήτης Ησαΐας. Ο Προφήτης φωτιζόμενος από το Θεό, είχε προαναγγείλει: «Ιδού η Παρθένος θα μείνει έγκυος και θα γεννήσει Υιό και θα του δώσουν το όνομα Εμμανουήλ, που σημαίνει ο Θεός είναι μαζί μας». Ο Ιωσήφ όταν εσηκώθη από τον ύπνο, μετά το Θείο αυτό όνειρο, πειθάρχησε σ' όσα του ανακοίνωσε ο Άγγελος και παρέλαβε στο σπίτι του την Παρθένο Μαρία. Και όταν γεννήθηκε το παιδί, το ονόμασε Ιησού, που σημαίνει Σωτήρας.

Γιατί όμως ο Άγγελος έδωσε την εντολή στον Ιωσήφ να ονομάσει τον Υιό της Παρθένου, Ιησού, δηλαδή Σωτήρα. Η απάντηση είναι ότι με το όνομα αυτό ο Θεός θα αποκάλυπτε το Μέγα Μυστήριο που ήταν κρυμμένο μέσα στους αιώνες. Ότι ο Κύριος Ιησούς δεν θα ήταν ένας επίγειος βασιλιάς που θα λύτρωνε εθνικά και πολιτικά τον Ισραηλιτικό λαό, αλλά Σωτήρας που θα έσωζε την ανθρωπότητα από τη σκλαβιά της αμαρτίας, του διαβόλου και της φθοράς. Σωτήρας που θα σήκωνε πάνω του το βάρος των αμαρτιών της ανθρωπότητας και θα θυσιαζόταν προσφέροντας τη ζωή του για να απαλλάξει το ανθρώπινο γένος από την αμαρτία.

Είναι αλήθεια ότι μας προκαλεί θαυμασμό η σεμνή μορφή του Ιωσήφ. Μια μορφή που ο καθένας από μας θα πρέπει να την μιμηθεί. Με το σιωπηλό αλλά μεγαλόφωνο παράδειγμα του Ιωσήφ, το Πνεύμα του Θεού, μας καλεί σε ζωή ενάρετη και αγία. Μας καλεί να ακολουθήσουμε τα ίχνη του Ιωσήφ. Να ευθυγραμμίσουμε και ρυθμίσουμε τη στάση και συμπεριφορά μας σύμφωνα με τη διαγωγή του εκλεκτού μνηστήρα της Θεοτόκου. Η πνευματική αυτή στοίχιση είναι απόλυτα απαραίτητη για να συνάψουμε σχέσεις οικειότητας με τον Ιησού και να αναδειχθούμε πράγματι οικείοι του Θεού. Όλα αυτά σημαίνουν ότι πρέπει να γίνουν κτήμα μας οι αρετές του μνηστήρα της Θεοτόκου, του Ιωσήφ. Να αποκτήσουμε δηλαδή και εμείς το βαθύ σεβασμό προς το Νόμο του Θεού που είχε μέσα του εκείνος. Να γίνουμε άνθρωποι θεοφοβούμενοι και αφοσιωμένοι στον Κύριο. Να είμαστε ευγενείς απέναντι στους άλλους και να μη θέλουμε να εκθέσουμε κανένα. Να μάθουμε το μάθημα της υπακοής στο θέλημα του Θεού, οσοδήποτε και να κοστίζει τούτο.

Αδελφοί μου ! Το Άγιο Βρέφος που θα αντικρύσουμε σε μια εβδομάδα στη Φάτνη, είναι ο Ιησούς. Ο Σωτήρας μας δηλαδή. Εκείνος που έρχεται για να μας σώσει από τις αμαρτίες μας. Εκείνος που θα γίνει «ο αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτία του κόσμου» (Ιωαν. Α, 29). Εκείνος που θα πάρει επάνω του τις αμαρτίες όλων μας και με τη Σταυρική του Θυσία θα τις εξαγοράσει. Μέχρι τότε οι άνθρωποι ζούσαν και πέθαιναν με το βάρος των αμαρτιών τους. Δεν υπήρχε κανένας για να τους σώσει. Ζούσαν και πέθαιναν ένοχοι αμαρτωλοί, φορτωμένοι την κατάρα του Θεού. Με τέρμα την αιώνια καταδίκη. Τώρα, με την γέννηση του Χριστού μπορούμε να απαλλαγούμε από το βάρος της αμαρτίας. Να αποφύγουμε την τιμωρία του Θεού, να μη πάμε στην κόλαση, αλλά στον Παράδεισο και την αιώνια ζωή. Όσοι λοιπόν θα Τον πλησιάσουμε, όσοι θα Τον πιστέψουμε, όσοι θα Του δώσουμε την καρδιά μας και όσοι θα γίνουμε λαός Του, να είμαστε βέβαιοι ότι θα κληρονομήσουμε την αιώνια Βασιλεία Του. Αμήν.     

 † Ηγούμενος Χρυσορροϊατίσσης κ. Διονύσιος –Μητρόπολη Πάφου