Ποιοὺς πολεμάει περισσότερο ο διάβολος;

Ποιοὺς πολεμάει περισσότερο ὁ διάβολος;

Ολους τοὺς ἀνθρώπους τοὺς πολεμάει ὁ διάβολος, γιατὶ ὅλους θέλει νὰ τοὺς κολάσει. Ἀλλὰ περισσότερο πολεμάει τοὺς ἐνάρετους, αὐτοὺς ποὺ ἀγωνίζονται μὲ πόθο «τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς πίστεως» (βλ. Α΄ Τιμ. ς΄ 12), αὐτοὺς ποὺ ἔχουν καρποὺς πνευματικούς. Ὅπως τὰ παιδιὰ πετοῦν πέτρες στὶς  καρυδιὲς ποὺ ἔχουν  καρύδια, ἔτσι καὶ ὁ διάβολος πετροβολάει αὐτοὺς ποὺ ἔχουν καρποὺς πνευματικούς. Κι ὅπως ὁ κλέφτης πηγαίνει νὰ κλέψει ἐκεῖ ὅπου ὑπάρχουν θησαυροὶ ὑλικοί, ἔτσι κι ὁ διάβολος πηγαίνει νὰ κλέψει ἐκεῖ ὅπου ὑπάρχουν θησαυροὶ πνευματικοί.

Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος σημειώνει ὅτι «ὁ κλέπτης οὐκ ἔρχεται ὅπου καλάμη, καὶ  χόρτος, καὶ ξύλον· ἀλλ’ ὅπου κεῖται χρυσός, ἢ ἄργυρος, ἢ  μαργαρίτης». Δὲν πηγαίνει νὰ συλήσει ἀχυροκαλύβες ἢ ξύλινες παράγκες. Διότι ἐκεῖ δὲν ὑπάρχουν  πράγματα ἀξίας. Πηγαίνει στὰ πλουσιόσπιτα, ποὺ ἔχουν χρήματα πολλά, ἀσημικά, χρυσαφικὰ ἢ ἄλλα πράγματα μεγάλης ἀξίας. Πηγαίνει στὶς τράπεζες καὶ τὶς  χρηματαποστολές, ἐκεῖ ποὺ θὰ γεμίσει σάκο ὁλόκληρο. Ἔτσι κι ὁ διάβολος «οὐκ  εἰσέρχεται ὅπου πόρνος, ἢ βέβηλος, ἢ ἅρπαξ, ἢ πλεονέκτης» (ΕΠΕ 33, 406). Δὲν  πηγαίνει νὰ πολεμήσει ἀνήθικους ἢ βέβηλους ἢ ἅρπαγες ἢ πλεονέκτες.

Αὐτοὺς  τοὺς ἔχει δεμένους μὲ τὸ πάθος καὶ τοὺς ξεγελάει εὐκολότερα. Περισσότερη δουλειὰ ἔχει νὰ κάνει, ὅταν πηγαίνει νὰ πολεμήσει ἀγωνιστὲς μοναχούς, ποὺ βαδίζουν μὲ συνέπεια τὴν ὁδὸ τοῦ ἁγιασμοῦ, ἢ συνειδητοποιημένους χριστιανοὺς  ποὺ ἀγωνίζονται μὲ πόθο.

Σὲ ἄλλη ὁμιλία του ὁ χρυσορρήμων Πατὴρ παρατηρεῖ ὅτι οἱ πειρατὲς δὲν ἐπιτίθενται στὰ πλοῖα ποὺ μεταφέρουν ἄμμο, διότι ἡ ἄμμος εἶναι φθηνὸ ὑλικὸ καὶ τόσο βαρύ, ποὺ κανεὶς δὲν κάνει τὸν κόπο νὰ τὴ μεταφέρει στὴν πλάτη. Οἱ πειρατὲς ἐπιτίθενται στὰ πλοῖα ποὺ με ταφέρουν ἀμύθητους θησαυροὺς ἢ  ἐμπορεύματα με γάλης ἀξίας. Ἔτσι κι ὁ διάβολος ἐπιτίθεται στοὺς πιστοὺς ποὺ ἔχουν ἀρετὴ καὶ ἁγιότητα (Ὁμιλία εἰς τὸν Ἰώβ).

Ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ πληροφορούμαστε ὅτι ὁ διάβολος ἔβαλε τὰ  λαγωνικά του καὶ κυνηγοῦσε νὰ  σκοτώσει τὸν πύρινο προφήτη Ἠλία! Ἔκλεισε στὴ φυλακὴ καὶ ἀποκεφάλισε τὸν  κήρυκα τῆς μετανοίας, τὸν τίμιο   Πρόδρομο! Ἔριξε τὰ πεπυρωμένα βέλη του στὸν σώφρονα καὶ πάγκαλο Ἰωσήφ, ποὺ ἦ ταν διαμάντι πνευματικό, τύπος τοῦ Χριστοῦ! Πολέμησε τὸν πολύαθλο Ἰώβ, ποὺ ἦ ταν ἀ κέραιος ἄνθρωπος, δίκαιος, θεοφοβούμενος καὶ ἔφευγε μακριὰ ἀπὸ κάθε κακὸ καὶ πονηρὸ πράγμα! Εἶ ναι τόσο ἀδίστακτος πειραστής, ποὺ πῆ γε νὰ πειράξει στὴν ἔρημο ἀκόμη καὶ τὸν Κύριό μας!

Τὰ ἴδια κάνει καὶ στὸν καθένα ἀπὸ μᾶς ὁ μισάνθρωπος! Ἂν βλέπει ὅτι βαδίζουμε τὴν εὐθεία ὁδὸ τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, προσπαθεῖ νὰ μᾶς κάνει νὰ παρεκκλίνουμε! Ἂν βλέπει ὅτι δίνουμε μαρτυρία γιὰ τὸν Χριστό, ἐπιχειρεῖ νὰ μᾶς φιμώσει. Ἂν βλέπει ὅτι κάνουμε τὸ καλό, παρεμβάλλει ἐμπόδια γιὰ νὰ μᾶς ἀνακόψει. Ἂν βλέπει ὅτι προσευχόμαστε μὲ θέρμη, φέρνει χασμουρητὸ καὶ ὑπνηλία, γιὰ νὰ σταματήσουμε νὰ προσ ευχόμαστε.

Παρακολουθεῖ πῶς λατρεύουμε τὸν ἅγιο Θεό! Ἂν βλέπει ὅτι ἡ σκέψη μας φεύγει πολὺ μακριὰ ἢ γεμίζει ἀπὸ τὸν θόρυβο τῶν βιοτικῶν φροντίδων, μέ-νει πολὺ εὐχαριστημένος ὁ διάβολος. Ἂν ὅμως συμμετέχουμε συνειδητὰ στὴ θεία Λατρεία, ἀρχίζει νὰ μᾶς πολεμάει.

Μᾶς φέρνει ἀναμνήσεις ἀπὸ τὰ παιδικά μας χρόνια, ἐργασίες ποὺ ἀφήσαμε σὲ ἐκκρεμότητα, ἐπείγοντα τηλεφωνήματα ποὺ ἔπρεπε νὰ κάνουμε καὶ δὲν τὰ κάναμε, καὶ τὰ ὅμοια. Κι ἂν δὲν τὰ καταφέρει νὰ στρέψει ἀλλοῦ τὰ ἐνδιαφέροντά μας, καλεῖ καὶ ἄλλους δαίμονες νὰ τὸν βοηθήσουν.

Παρακολουθεῖ πῶς μελετοῦμε τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο! Ἐὰν βλέπει ὅτι δὲν προσηλώνεται ἡ σκέψη μας στὰ νοήματα τοῦ θείου λόγου, δὲν ἀνησυχεῖ ἰδιαίτερα ὁ διάβολος. Γιατὶ γνωρίζει ὅτι αὐτὰ ποὺ διαβάζουμε, μετὰ ἀπὸ λίγη ὥρα θὰ τὰ ξεχάσουμε. Ἂν ὅμως εἴμαστε ἀγαθὴ γῆ ποὺ μὲ λαχτάρα ἀκοῦμε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ποὺ μὲ εὐλάβεια τὸν μελετοῦμε ἡμέρα καὶ νύχτα, ποὺ τὸν κρύβουμε σὰν θησαυρὸ βαθιὰ στὴν καρδιά μας καὶ τὸν ἔχουμε ὁδηγὸ στὴ ζωή μας, κάνει τὰ ἀδύνατα δυνατὰ γιὰ νὰ διακόψουμε τὴ μελέτη τοῦ θείου λόγου καὶ νὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ κάτι ἄλλο.

Ἀπὸ τὰ ὅσα γράφονται ἐννοοῦμε πόσο πανοῦργος ἐχθρὸς εἶναι ὁ ἀντίδικος, πόσο ἀπατηλὰ στρατηγήματα ἐπινοεῖ γιὰ νὰ μᾶς πλανήσει, μὲ πόσο μεγάλη μανία ἐργάζεται τὸ καταχθόνιο ἔργο του καὶ μὲ τί τέχνη ἁρπάζει κάθε εὐκαιρία ποὺ παρουσιάζεται, γιὰ νὰ μᾶς ὑποσκελίσει!

Ἀλλὰ οἱ πιστοὶ χριστιανοὶ νὰ μὴν τὸν φοβόμαστε, διότι «μείζων ἐστὶν ὁ ἐν ἡμῖν ἢ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ» (Α΄ Ἰω. δ΄ 4). Νὰ μάθουμε νὰ διακρίνουμε τὶς  παγίδες του καὶ νὰ λαμβάνουμε ἐγκαίρως τὰ μέτρα μας, «ἵνα μὴ πλεονεκτηθῶμεν ὑπὸ τοῦ σατανᾶ· οὐ γὰρ αὐτοῦ τὰ νοήματα ἀγνοοῦμεν», γράφει ὁ θεῖος ἀπόστολος Παῦλος (Β΄ Κορ. β΄ 11). Κι ἀκόμη νὰ ταπεινοφρονοῦμε, διότι τὴν ταπείνωση δὲν τὴν ἀντέχει ὁ διάβολος. Μόλις ταπεινωθοῦμε, φεύγει ἀπὸ  κοντά μας. Τέλος, νὰ μὴν ὑποχωροῦμε ἀπὸ τὴν ἔπαλξή μας, ὅση κι ἂν εἶναι ἡ πολεμικὴ ποὺ ἀσκεῖ ἐναντίον μας ὁ σατανᾶς.

«Ἄοκνος ψυχὴ ἐξήγειρε καθ’ ἑαυτῆς δαίμονας. Πληθυνθέντων δὲ πολέμων, ἐπληθύνθησαν στέφανοι», γράφει ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος.

Ὁ ἀγωνιστὴς τοῦ καλοῦ ἀγώνα ἐξεγείρει ἐναντίον του τοὺς δαίμονες. Ἀλλὰ ὅσο πιὸ πολὺ αὐτοὶ τὸν πολεμοῦν, τόσο περισσότερο τὸν δοξάζει ὁ ἀγωνοθέτης Κύριος.

«Ο ΣΩΤΗΡ»  1-12-2011