Κυριακή ΙΑ΄ Λουκά- «Απόθεσθε και υμείς… οργήν, θυμὸν»

Αποστολικό Ανάγνωσμα Κυριακής 11/12/2011 - Κολοσσαεῖς γ΄4-11

ΦΥΛΑΞΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΘΗΡΙΟ

«Ἀπόθεσθε καὶ ὑμεῖς… ὀργήν, θυμὸν»

    Ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴν σημερινὴ περικοπὴ κάνει λόγο γιὰ ὁρισμένες κακίες, ποὺ πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ τὶς πολεμήση ὁ Χριστιανός. Πετάξτε, γράφει, ἀπὸ πάνω σας τὴν ὀργὴ καὶ τὸν θυμὸ ποὺ κάνει ἀγνώριστο τὸν ἄνθρωπο. Ἰδιαίτερα ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος εἶναι ἀνάγκη νὰ δαμάση τὸν ἐκνευρισμό του, γι’ αὐτὸ ἂς ἐμβαθύνουμε στὸν θεόπνευστο λόγο τοῦ θείου Παύλου.

 ΤΟ ΘΗΡΙΟ

    Εἶναι ἡ πιὸ ἐπιτυχὴς παρομοίωση τοῦ ὀργισμένου καὶ θυμώδους ἀνθρώπου μὲ θηρίο. Ἄλλωστε οἱ φράσεις «ἔγινε θηρίο» ἢ «σὰν τὸ θηρίο κάνεις, ἄνθρωπέ μου», εἶναι πολὺ συνηθισμένες σὲ τέτοιες περιπτώσεις ὀργῆς καὶ θυμοῦ. Σὰν ἕνα θηρίο λοιπὸν παρουσιάζεται ἡ ὀργή. Δὲν ἡσυχάζει ποτέ. Γυρεύει ἀφορμὴ γιὰ νὰ ἐκδηλωθῆ, νὰ ὑψώση τὴν ὄψη του, νὰ ἀφήση τοὺς τρομακτικοὺς βρυχηθμούς του γιὰ νὰ προκαλέσουν φόβο καὶ πανικό. Εἶναι τόσο ἄγριο τὸ θηρίο αὐτό, ὥστε συχνὰ ἐξέρχεται, κινεῖται ἐλεύθερα καὶ μὲ μανία ἐπιδίδεται στὸ ὀλέθριο ἔργο του.

 Πόσες φορὲς ἀλήθεια αὐτὸ τὸ θηρίο κάνει τὴν ἐμφάνισή του μέσα στὰ σπίτια, στὰ ἐργοστάσια, στὶς πόλεις καὶ τὰ χωριά μας! Φοβερὴ ἡ εἰκόνα τοῦ ὀργισμένου ἀνθρώπου. Ἕνα πρόσωπο ἄγριο, ἀποτρόπαιο, ποὺ προκαλεῖ φρίκη. Τὰ μάτια τοῦ θυμωμένου θολωμένα, τὸ βλέμμα του ἄγριο, τὰ χείλη του ἀφρισμένα.

  Ὁ Μ. Βασίλειος βαθὺς ἀνατόμος τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς, μᾶς δίνει καὶ μερικὲς ἄλλες συμπληρωματικὲς εἰκόνες τοῦ ὀργισμένου ἀνθρώπου. «Ἡ ὀργή», γράφει, «ἀλλοιώνει τὸ χρῶμα τοῦ προσώπου, ἐπιταχύνει τοὺς παλμοὺς τῆς καρδιᾶς, ἑνώνει τὶς σειρὲς τῶν δοντιῶν μας, ὥστε νὰ τρίζουν ἀπειλητικά, ἀφανίζει σὰν κρυφὴ φωτιὰ ποὺ ὑποβόσκει (σημ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: ὀρθόν «ὑποφώσκει». Δὲν…βόσκει ἀπὸ κάτω !) καὶ κατατρώει τὴν πολύτιμη ψυχή μας».

  Ὅταν λοιπὸν τὸ κῦμα τοῦ θυμοῦ ξεχύνεται ἀπὸ μέσα μας, πυρπολεῖ τὸ λογικό μας, γεμίζει μὲ ἀποπνικτικὴ ἀτμόσφαιρα τὸ περιβάλλον μας, δημιουργεῖ συμφορὲς τρομερές. Γι’ αὐτὸ ἐπιβάλλεται νὰ καταβληθῆ κάθε προσπάθεια ἀπὸ ὅλους μας νὰ νεκρωθῆ αὐτὴ ἡ ἁμαρτία. Τὸ θηρίο εἶναι ἀνάγκη νὰ δαμαστῆ. Καὶ τὸ σπουδαῖο νὰ γίνουμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι

ΟΙ ΘΗΡΙΟΔΑΜΑΣΤΕΣ ΤΟΥ

  Εἶναι ἀλήθεια ὅτι τὸ ἔργο αὐτὸ εἶναι δύσκολο, μακροχρόνιο καὶ ἐπίπονο. Δὲν δαμάζεται εὔκολα ὁ θυμός. Χρειάζεται ἀγώνας συνεχής, γιὰ νὰ ἀπονεκρωθῆ τὸ πάθος, νὰ ἀπαλλαγῆ ἡ ψυχὴ ἀπὸ τὸν ἀπαίσιο τύραννο τῆς ὀργῆς.

  Ὅπως ἕνας θηριοδαμαστής, προκειμένου νὰ δαμάση ἕνα ἄγριο θηρίο, καταστρώνει ἕνα σχέδιο, ἔτσι ὀφείλει νὰ κάνη καὶ ὁ θηριοδαμαστὴς τοῦ θυμοῦ. Κατ’ ἀρχὰς ἂς φροντίσουμε νὰ ἰσχυροποιήσουμε τὴν θέλησή μας, ἀφοῦ παιδὶ τῆς ἀδύνατης θελήσεως εἶναι ὁ θυμός. Κατόπιν ἂς προχωρήσουμε στὸν περιορισμὸ τοῦ ἐγωισμοῦ μας. Τὴν ὥρα ποὺ τὸ θηρίο τῆς ὀργῆς ὀρθώνεται ἀδάμαστο καὶ πανίσχυρο, τότε ποὺ μᾶς τροφοδοτεῖ μὲ τῆς τίγρης τὴν ὁρμὴ καὶ τοῦ λιονταριοῦ τὴν δύναμη, τότε ἂς προσγειωνώμαστε στὴν ἀνθρώπινη ἀδυναμία. Τὰ ξίφη τῆς εὐθιξίας μας ἂς μὴ τὰ σύρουμε εὔκολα.

  Ἄνθρωποι μὲ ἀδυναμίες εἴμαστε ὅλοι. Μικροπράγματα εἶναι οἱ περισσότερες ἀφορμὲς ποὺ μᾶς κάνουν εὔφλεκτη ὕλη, ἕτοιμη στὴν παραμικρὴ σπίθα νὰ ἀνάψη. Σ’ αὐτοὺς ποὺ μᾶς ἔθιξαν καὶ μᾶς ἔβλαψαν ἂς μὴν ἀντιτάξουμε τοὺς κεραυνοὺς καὶ τὰ ἀστροπελέκια μας, τὴν σφιγμένη γροθιά μας, τὰ βάναυσα λόγια μας, τὴν καυτερὴ λάβα τῆς καρδιᾶς μας. Ὡς πιστοὶ Ἐκείνου ποὺ εἶπε «μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ» (Ματθ. ια΄ 29), ἂς ἀντιτάξουμε τὰ σπλάχνα τῶν οἰκτιρμῶν μας. Ἡ συμπόνοια, ἡ καλωσύνη καὶ ἡ ἀγάπη εἶναι τὰ ἰσχυρότερα καὶ τὰ ἀποτελεσματικώτερα φάρμακα τῆς ὀργῆς. Ἐφ’ ὅσον ὁ θυμὸς εἶναι «βασικὸ σύμπτωμα ἐλλείψεως ἀγάπης», τὸ θηρίο θὰ ἐξουδετερωθῆ μὲ τὴν ἀγάπη καὶ τὸν Θεὸ τῆς ἀγάπης.

  Ἂς ἱκετεύσουμε, λοιπόν, θερμὰ τὸν Σωτήρα Χριστὸ λέγοντας συνεχῶς μέχρι νὰ λυτρωθοῦμε ἀπὸ τὸν θυμό: «Κύριε ρῦσαι με ἀπὸ θυμοῦ καὶ ὀξυχολίας καὶ δώρησαί μοι πραότητα καὶ μακροθυμίαν».

«ΖΩΗ»,  01/12/2011