Απόστολος Φίλιππος (14 Νοεμβρίου)

Η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αποστόλου Φιλίππου και έχει επιλέξει ανάλογο αποστολικό ανάγνωσμα, το οποίο αναφέρεται στο έργο των αγίων αποστόλων.

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι όταν ο Απόστολος Παύλος προβάλλει την προσωπική του εμπειρία για τους διωγμούς, τις θλίψεις και τους κινδύνους τους αποστολικού έργου, αυτό αγγίζει διαχρονικά και τη ζωή κάθε χριστιανού. «Πάντες δε οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται», θα αναφέρει σε άλλο σημείο η μεγάλη αυτή αποστολική μορφή. Άλλωστε, η αλήθεια αυτή εκφράζεται και με τα όσα έχει υπογραμμίσει ο Κύριος: «Ει εμέ εδίωξαν και υμάς διώξωσι» και «μακάριοι εστε, όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσι…Χαίρετε και αγαλλιάσθε…».

Οι άγιοι απόστολοι γνωρίζουμε ότι αποτελούν τους θεμέλιους λίθους πάνω στους οποίους στηρίζεται το οικοδόμημα της Εκκλησίας. Ακρογωνιαίος βέβαια λίθος είναι ο Χριστός, για τον Οποίο ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφέρει: «Πολύ ανώτερος των θεμελίων, διότι ο τον παν συνέχων εστιν ο Χριστός. Ο γαρ λίθος ο ακρογωνιαίος και τους τοίχους συνέχει και τους θεμελίους».

Χαρακτηριστικό γνώρισμα της πρώτης Εκκλησίας ήταν η συνοχή, η κοινωνία και η ενότητα γύρω από τους αγίους Αποστόλους. Η μαρτυρία των Αποστόλων είναι ακριβώς η προσφορά της προσωπικής τους εμπειρίας από το πλήρωμα της εν Χριστώ ζωής που ανακαίνιζε τις υπάρξεις τους.

Η μαρτυρία των Αποστόλων είχε σαν άξονα τις ποικίλες θλίψεις και δοκιμασίες που υπέστησαν επανειλημμένα στη ζωή τους: «Και πεινώμεν και διψώμεν και γυμνητεύομεν και κολαφιζόμεθα και αστατούμεν και κοπιώμεν εργαζόμενοι ταις ιδίαις χερσί», διαβεβαιώνει ο Παύλος.

Η απάντηση των αποστόλων στις λοιδορίες του κόσμου, ήταν η αδιάκοπη προσφορά της αγάπης του Χριστού. Η ανοχή τους που στηριζόταν στην εν Χριστώ αγάπη προς τους εχθρούς, τους οδηγούσε στο να υπομένουν ποικίλες διώξεις. Τις βλασφημίες που εκστόμιζαν εκείνοι που τους εδίωκαν, τις αντιμετώπιζαν και τις ξεπερνούσαν με τον καλό τους λόγο γι’ αυτούς.

Στην προοπτική αυτής της αγάπης που υπομένει τις θλίψεις και διανοίγει ορίζοντες πνευματικής ανάβασης, κινήθηκε και η ζωή του Αποστόλου Φιλίππου, του οποίου τη μνήμη τιμά σήμερα η Εκκλησία. Με τη μαρτυρία του επιβεβαίωσε αυτό που ο απόστολος Παύλος αναφέρει στη σημερινή αποστολική περικοπή. Ότι δηλαδή η αγάπη του Χριστού έχει δύναμη να μεταποιεί την αφροσύνη του διώκτη σε «φρονιμάδα». Γι’ αυτό και σημειώνει: «Εμείς είμαστε ανόητοι για τη χάρη και την αγάπη του Κυρίου και σεις οι φρόνιμοι χριστιανοί». Εδώ ο απόστολος υποβιβάζει ενσυνείδητα τον εαυτό του απέναντι στους διώκτες του, γιατί η αγάπη «ου ζητεί τα εαυτής, αλλά τα του ετέρου». Ταπεινώνει τον εαυτό του για να ανυψώσει τους διώκτες του. «Εσείς έχετε και διεκδικείτε την δόξα και εμείς την ατιμία. Μέχρι τώρα και πεινάμε και διψάμε και περπατάμε γυμνοί. Δεχόμαστε τις προσβολές και δεν έχουμε κάποιο μόνιμο μέρος για να σταθούμε, γι΄ αυτό και γυρίζουμε από τόπο σε τόπο».

Μέσα, λοιπόν, από μια ατμόσφαιρα διακονούσης και θυσιαζόμενης αγάπης που εκδήλωσαν στη ζωή τους οι απόστολοι, ανάμεσα στους οποίους και ο Φίλιππος, θεμελιώθηκε η Εκκλησία του Χριστού στην πιο στερεή βάση. Οι αληθινοί απόστολοι του Χριστού και οι ποιμένες της Εκκλησίας, ενδιαφέρονται περισσότερο να εγκαταστήσουν στις καρδιές των ανθρώπων τη μορφή του Χριστού και όχι το δικό τους εγωτικό είδωλο. Μια πορεία που περνά μέσα από διωγμούς και θλίψεις στην προοπτική της μίμησης του παραδείγματος του Χριστού. Οι άγιοι είναι τελικά οι φίλοι και οι μιμητές του Χριστού που πραγμάτωσαν στον εαυτό τους το Ευαγγέλιο και καλούν όλους μας να ακολουθήσουμε το παράδειγμά τους.

Όπως οι ίδιοι οι απόστολοι μας διδάσκουν μέσα από τη ζωή και το έργο τους, λοιπόν, ο αγώνας του ανθρώπου για την εν Χριστώ μορφοποίησή του περνά μέσα από πολλές θλίψεις, δυσκολίες και διώξεις. Μοιάζει με τη διαδικασία του τοκετού. Όμως μόνο διά μέσου αυτού του δρόμου που μας δείχνει σήμερα και ο απόστολος Φίλιππος, μπορεί ο άνθρωπος να ανακαλύψει μέσα του την «εικόνα του Θεού».

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος – Εκκλησία Κύπρου