Ιερατική αυτογνωσία
Γράφει ο μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης
Ο αγαπητός πρωτοσύγκελος της ακριτικής ιεράς
μητροπόλεως Φλωρίνης αρχιμανδρίτης Ιουστίνος Μπαρδάκας από ετών εργάζεται
αθόρυβα στο έργο της πνευματικής τροφοδοσίας. Μαθήτευσε στον μαχητικό
μητροπολίτη Αυγουστίνο και στον ταπεινόφρονα σημερινό μητροπολίτη Θεόκλητο.
Καρπός του έργου του και της εμπειρίας του είναι το πρόσφατο βιβλίο του “Θέματα
ιερατικής αυτογνωσίας”.
Είναι γεγονός πως πάντοτε αλλά ιδιαίτερα
σήμερα στην ιερατική διακονία είναι απαραίτητη η αυτογνωσία. Η ευθύνη ενός
ιερέως είναι μεγάλη, γι’ αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή, μελέτη, συμβουλή και
αυτογνωσία. Είναι επιτακτική η ανάγκη του αυτοέλεγχου, της αυτοπαρατήρησης, της
ενδοσκαφής, του αυτοκαθαρμού, καθώς αναφέρει προλογικά ο πνευματικός πατέρας
του συγγραφέα μητροπολίτης Θεόκλητος. Ο π. Ιουστίνος σεμνά και ταπεινά και με
λίγα λόγια ευχαριστεί όσους τον βοήθησαν στη ζωή του, στην έκδοση και στην
πραγματοποίηση των ενδιαφερουσών ομιλιών του.
Οι ομιλίες είναι επαγωγικές, τεκμηριωμένες,
σαφείς, εύληπτες και αξιόλογες. Τα θέματά τους αγγίζουν τις καρδιές των
αναγνωστών. Μιλούν για το γνήσιο εκκλησιαστικό φρόνημα, για εμπειρία και όχι
στοχασμό, για ευσέβεια και ευλάβεια και όχι για ευσεβισμό και ηθικισμό. Δεν
θέλει ο συγγραφέας επ’ ουδενί να σκανδαλίσει, αλλά να εντοπίσει τις αφορμές των
πληγών, για να μην ασθενήσει όλο το σώμα. Η ιεροσύνη σκοπό έχει να ευλογήσει,
αγιάσει, κατηχήσει, διδάξει και ποιμάνει τον λαό. Να τον διορθώσει, να τον
παρηγορήσει, να τον ελεήσει και να τον φωτίσει. Η διακονία του κάθε ιερέως θα
πρέπει να γίνεται με πιστότητα, αυταπάρνηση, αυτοθυσία, ανιδιοτέλεια,
φιλανθρωπία, γνώση και διάκριση. Πρόκειται για έργο σημαντικό, σοβαρό, ιερό και
θεάρεστο.
Το έργο αυτό θα πρέπει οπωσδήποτε να έχει
κάθε δυνατή επιμέλεια, συνέπεια, υπομονή, αγάπη, αφιλοχρηματία, ακεραιότητα και
εγκυρότητα. Ο ίδιος ο Χριστός έδωσε υπόδειγμα τέλειο άριστου και καλού
ποιμένος. Ο ιερεύς είναι πάντοτε απλός, λιτός και ταπεινός διάκονος των
μυστηρίων του Θεού και του πιστού λαού. Το κύριο έργο του ιερέως είναι να
οδηγήσει το ποίμνιό του στη σωτηρία. Για να δώσει όμως πρέπει να έχει. Αν δεν
έχει τι να δώσει;
Γι’ αυτό είναι απαραίτητη η γνώση και η
διόρθωση του εαυτού, η αυτοκριτική και η αυτογνωσία. Η μεγάλη εξωστρέφεια και η
συνεχής υπερδραστηριότητα μπορεί να είναι σε βάρος του όλου πνευματικού έργου,
όπως και η επικίνδυνη αυτάρκεια. Ο φαρισαϊσμός είναι ύπουλος εχθρός που πάντοτε
καιροφυλακτεί να κλέψει και κάθε καλό με το νοσηρό φρόνημά του. Η αγάπη της
θείας λατρείας, της προσευχής, της μελέτης και της ασκήσεως θα συνδράμουν στην
ενδυνάμωση του ιερέως. Τότε το κήρυγμά του θα είναι προσεγμένο, τα έργα του
σεμνά και η ζωή του φωτεινή.
Η θέση του επισκόπου στην Εκκλησία είναι
ενοποιός και πηγή χαρίτων. Ο ιερεύς πρώτα από όλα θα πρέπει να είναι
διακριτικός, ειλικρινής, με πολλή αγάπη και φόβο Θεού. Η αγάπη όμως να μη
γίνεται συναισθηματικά και νοσηρή. Ο ιερεύς θα πρέπει όλους να τους πλησιάζει
το ίδιο, παιδιά, νέους, γυναίκες, άνδρες, γέρους, ρασοφόρους και μη. Τέλος
θίγει ένα θέμα που συχνά απασχολεί τους εκκλησιαστικούς κύκλους, τις σχέσεις
μεταξύ μονής και ενορίας. Εύστοχα καταλήγει: “Είναι αναγκαίο και απαραίτητο
όλοι μας, μοναχοί και ιερείς, εφημέριοι, μονές και ενορίες, να προχωρήσουμε
πάνω στα ίχνη που βάδισαν οι άγιοι πατέρες μας, για να διασφαλιστούμε από τον
φοβερό πειρασμό της εκκοσμίκευσης, που σαν σαράκι κατατρώγει το ορθόδοξο δόγμα
και το ορθόδοξο ήθος μας…”.
Το βιβλίο αυτό του αγαπητού π. Ιουστίνου
είναι επιμελημένο εκδοτικά, έχει 200 σελίδες, είναι γραμμένο σε γλώσσα στρωτή
και καταθέτει υψηλά νοήματα με απλό τρόπο. Απευθύνεται κυρίως στους ιερείς, αλλά
όχι μόνο. Αν μελετηθεί προσεκτικά έχει αρκετά να ωφελήσει πολλούς. Τέτοια
βιβλία είναι χρήσιμα. Δεν χάνεις τον καιρό σου με αερολογίες. Έχουν κάτι το
βαρυσήμαντο να καταθέσουν και κάτι το ενδιαφέρον να πουν. Στην Ελλάδα έχουμε
σήμερα περίπου 9.000 ιερείς και 6.000 μοναχούς και μοναχές. Ανάμεσά τους είναι
όχι μόνο μορφωμένοι αλλά και πολλοί που λατρεύουν την Εκκλησία και πονούν τον
τόπο τους. Ένας τέτοιος είναι ο π. Ιουστίνος και το αποδεικνύει με το παρόν
πόνημά του.
5 σχόλια:
Καλό θα είναι ο σεβαστός π.Μωυσής να είναι λιγάκι φειδωλός στα εγκώμιά του προς τον πρωτοσύγκελο της μητροπόλεως Φλωρίνης.Ειδικά όταν αναφέρεται στο δήθεν αθόρυβο έργο του.Και οι λίθοι κεκράξονται ότι το εν λόγω έργο κάθε άλλο παρά αθόρυβο είναι αλλά τυγχάνει σφόδρα θορυβώδες και προκαλούν το σκανδαλισμό των πιστών και των αδιαφόρων.
ΜΑΚΕΔΩΝ
Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στον πρωτοσύγκελο της Φλώρινας για τις επισημάνσεις του αναφορικά με την εξωστρέφεια και την υπερ-δραστηριότητα και τις συνέπειες που αυτές έχουν στην ποιότητα του ιερατικού έργου.Και σήμερα δυστυχώς στη Φλώρινα ευδοκιμούν τέτοια φαινόμενα κληρικών.Ιδίως κάποιων υψηλόβαθμων που τυχαίνει να είναι και πρωτοσύγκελοι.Και που σε περίοδο οικονομικής κρίσεως πηγαίνουν για ομιλίες στην Πάτρα με αντικείμενο την κρίση.
Μια και ο πρωτοσύγκελος αναφέρθηκε στην εκκοσμίκευση,θυμάται μήπως κανέναν μεγαλόσχημο κληρικό της εν λόγω μητροπόλεως,που σε μονή του Αγίου Όρους,διεκήρυξε πως έχουν σαν στόχο,οι σήμερον διοικούντες τη μητρόπολη Φλωρίνης,να απο-καντιωτικοποιήσουν τη μητρόπολη;΄
ΜΗ ΛΩΤΟΦΑΓΟΣ
Αναμφίβολα θα τρίζουν τα κόκκαλα του μακαριστού Αυγουστίνου Καντιώτη για τη σημερινή κατάσταση στη μητρόπολη Φλωρίνης!Αποδείχθηκε ότι οι διάδοχοί του δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες του πιστού λαού.Δε φθάνει η πραότητα του νυν δεσπότη.Χρειάζεται και η μαχητικότητα και η παρρησία.Ο νυν δεσπότης στην προηγούμενη σύνοδο αποδείχθηκε αφωνότατος αλλά στα πανηγύρια πήγαινε!Ο πιστός λαός απογοητεύθηκε.
Μπράβο στους προηγούμενους σχολιαστές.Νισάφι πια με τα εγκώμια του ενός κληρικού προς τον άλλο.Στη Φλώρινα ξέρουμε καλά τι γίνεται και τα περί σεμνού,ταπεινού και αθόρυβου έργου τα ακούμε βερεσέ.
Δημοσίευση σχολίου