Κυριακή ΣΤ΄ Λουκά -«Υπόστρεφε εις τον οίκόν σου και διηγού όσα εποίησέ σοι ο Θεός»

 

Απόστολος: Γαλ. α’ 11 – 19

Ευαγγέλιο:   Λουκά η’ 27 – 39

 «Υπόστρεφε εις τον οίκόν σου και διηγού όσα εποίησέ σοι ο Θεός»

Γύρισε πίσω στο σπίτι σου και να διηγείσαι όσα έκαμε σε σένα ο Θεός απαλλάσσοντάς σε από τα δαιμόνια.

Γεμάτος ευγνωμοσύνη και αγάπη προς τον Κύριο, αγαπητοί μου αδελφοί, θεραπευμένος από την πολύχρονη και βασανιστική του ασθένεια, ο πριν λίγο δαιμονιζόμενος της χώρας των Γαδαρηνών ζητεί να ακολουθήσει τον Κύριο. Νοιώθει βαθιά την ευεργεσία που μόλις δέχτηκε από τον Θεό. Ζούσε πριν απομονωμένος, μακριά από την συγκατοίκηση με ανθρώπους, υποφέροντας από το πλήθος των δαιμονίων που τον καταδυνάστευαν. Επικίνδυνος για όλους, αλλά και για τον εαυτό του, έσπαζε τις αλυσίδες που τον είχαν δεμένο σε χέρια και πόδια. Τόση ήταν η μανία και δύναμη των δαιμονίων που κατοικούσαν μέσα του.

Εκεί στην όχθη της λίμνης, σε μια έρημη περιοχή της χώρας των Γαδαρηνών, βγήκε από το πλοιάριο ο Ιησούς και αντίκρισε το θλιβερό θέαμα του βασανιζόμενου και αξιολύπητου αυτού ανθρώπου. Περίεργη η πρώτη αντίδραση του δαιμονιζόμενου. Μόλις είδε τον Ιησού, έσπευσε, έπεσε στα πόδια Του και με δυνατή φωνή, ανέκραξε: «Τι εμοί και σοι, Ιησού υιέ του Θεού του υψίστου; Δέομαί σου, μη με βασανίσης». Τί σχέση μπορεί να υπάρχει ανάμεσα σε μένα και σε σένα, Ιησού, γιε του ύψιστου Θεού. Σε παρακαλώ μη με βασανίσεις και με τιμωρήσεις. Υποβάλλει την παράκλησή του. Αλλά ομολογεί την θεότητα του Ιησού και νοιώθει ότι δεν μπορεί να έχει οποιαδήποτε σχέση με τον Ιησού, τον γιό του Θεού του υψίστου. Η αποκάλυψη και αναγνώριση της θεότητας προήλθε από τα δαιμόνια. Μια άλλη αποκάλυψη αναφέρει ο απόστολος Παύλος στους Γαλάτες στην σημερινή περικοπή. Είναι η αποκάλυψη της αλήθειας του ευαγγελίου που θαυματουργικά αποκαλύφθηκε από τον Θεό στον απόστολο και τον καθοδήγησε στην μεγάλη του αποστολή. Ωστόσο και στα δαιμόνια που ζουν μέσα στον δαιμονιζόμενο, έχει αποκαλυφθεί η θεότητα του Ιησού, νοιώθουν ήδη την φοβερή και υπεράνθρωπη δύναμη του Χριστού. Δεν μπορούν να ανεχθούν την παρουσία του Κυρίου, περιοριστική της καταστροφικής τους επίδρασης πάνω στο δυστυχή δαιμονιζόμενο. Προκαλεί τον φόβο αλλά και τον οίκτο στον καθένα που τον βλέπει. Τον λυπούνται για τον τρόπο που ζει, την κατάσταση που βρίσκεται. Τον αποφεύγουν για την αποκρουστική του εμφάνιση και τον κίνδυνο που διατρέχουν. Το πλάσμα αυτό, λοιπόν, δεν θα ήταν δυνατό να ζητήσει την βοήθεια του Κυρίου, για να απαλλαγεί από τα δεσμά των δαιμονίων. Δεν ήταν δυνατό καν, να φανταστεί ότι θα μπορούσε να ζήσει και πάλι κοντά στους ανθρώπους, που συστηματικά φοβισμένοι, τον απέφευγαν. Αλλά ούτε και τα δαιμόνια του επέτρεπαν να ζήσει ή και να επιθυμήσει ένα άλλο τρόπο ζωής. Γνωρίζει όμως ο παντογνώστης Κύριος την απελπιστική του κατάσταση, στην οποία χωρίς να φταίει, βρίσκεται. Ευσπλαχνίζεται τον δυστυχισμένο. Και επιτρέπει στα δαιμόνια να εξέλθουν από αυτόν και να τον απαλλάξουν. Έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτό το θαύμα. Δεν ζήτησε ο δαιμονιζόμενος την βοήθεια και θεραπεία από τον Κύριο. Δεν το ζήτησε κάποιος δικός του. Δεν προσέτρεξε στον Κύριο, για να τον απαλλάξει από την τρομερή βάσανο της λεγεώνος των δαιμονίων που κατοικούν μέσα του. Δεν τον απάλλαξε όπως σε άλλες περιπτώσεις πρώτα από τις αμαρτίες του. Ο ίδιος ο Κύριος έδωσε τη λύση. Απάλλαξε τον δυστυχισμένο. Τον επανέφερε στην κανονική ζωή από την κόλαση που ζούσε δεμένος με τις αλυσίδες, κυριευμένος από το πλήθος των δαιμονίων. Γι’ αυτό και ένοιωσε βαθιά ευγνωμοσύνη. Γι’ αυτό ζήτησε να ακολουθήσει τον ευεργέτη. Να μείνει και να ζήσει μαζί Του.    

Σημαντική η θαυματουργική παρέμβαση του Κυρίου, αγαπητοί μου αδελφοί. Δεν είναι λίγα ή ασήμαντα τα όσα συμβαίνουν στη ζωή μας. Έχουμε νοιώσει σχεδόν όλοι μας, ενώ βρισκόμαστε σε κάποιο αδιέξοδο, χωρίς ίχνος φωτός στον ορίζοντα, ξαφνικά και ανεπαίσθητα να αλλάζουν τα πάντα. Χαιρόμαστε ευτυχισμένοι για την αλλαγή. Μακαρίζομε την τύχη μας και δεν υποπτευόμαστε την πιθανή παρουσία της δύναμης του Θεού, που χωρίς να την προσκαλέσουμε, ήρθε και μας έσωσε από την φοβερή δυσκολία. Αποδίδουμε συνήθως σε πολλούς άλλους, άσχετους ως επί το πλείστον παράγοντες, τη λύση του σοβαρού προβλήματός μας. Δεν φανταζόμαστε ότι, ο Θεός, ο πλάστης μας, θα ήταν δυνατό να αφήσει το δημιούργημά Του, αβοήθητο. Και δεν σκεφτόμαστε να ευχαριστήσουμε τον δωρητή μας. Να Τον δοξάσουμε. Να εκτελέσουμε την εντολή που έδωσε και στον θεραπευθέντα δαιμονιζόμενο των Γαδαρηνών. «Υπόστρεφε εις τον οίκόν σου και διηγού όσα εποίησέ σοι ο Θεός»

Να διακηρύξουμε την απρόσμενη βοήθεια που πλουσιοπάροχα, και χωρίς να το αξίζουμε, μάς προσέφερε. Να προσφύγουμε στην προσευχή και να ευχαριστήσουμε τον Θεό. Να δοξάσουμε τον όνομά Του. Να εκστομίσουμε έστω το «δόξα σοι ο Θεός». Γύρνα στο σπίτι σου, είπε ο Κύριος στον θεραπευθέντα δαιμονιζόμενο, και διακήρυττε στον κόσμο τις ευεργεσίες που σου χάρισε ο Θεός. Και οι συμπολίτες του «εύρον τον άνθρωπον, ιματισμένον και σωφρονούντα, παρά τους πόδας του Ιησού». Παραξενεμένοι τον είδαν ντυμένο, ήσυχο, στα πόδια του Ιησού, να Τον παρακολουθεί διδάσκοντα. Ευτυχής πλέον ο άνθρωπος, απαλλαγμένος από την φοβερή και τρομερή βάσανο που τον τυραννούσε τόσα χρόνια, φορώντας τα ενδύματά του, ήρεμος υπήκουσε, και πλήρης ευγνωμοσύνης,«απήλθε καθ’ όλην την πόλιν κηρύσσων όσα εποίησεν αυτώ ο Ιησούς». Χωρίς καθυστέρηση, άκουσε την εντολή, ένοιωσε τον καθήκον του, και περιήλθε όλη την πόλη, διηγούμενος και επαναλαμβάνοντας, στους έκπληκτους συμπολίτες του, τα ευεργετήματα του δέχτηκε από τον Ιησού.     

Να δοξάσουμε και εμείς, αγαπητοί μου, τον Θεό για τις πολλές φανερές και αφανείς ευεργεσίες που καθημερινά δεχόμαστε. Να το ευχαριστήσουμε στην προσευχή μας που μάς δέχεται, μάς ακούει, μάς συμπαραστέκεται όπως θα έκαμε ο καλύτερος πατέρας για τα αγαπημένα του παιδιά. Αμήν.

 Δ.Γ.Σ – Μητρόπολη Πάφου