Μηνύματα του Αρχιεπισκόπου προς Εκπαιδευτικούς και Μαθητές Δημοτικών, Γυμνασίων και Λυκείων για την έναρξη της νέας Σχολικής Χρονιάς 2011-12

Μήνυμα Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου προς τους Εκπαιδευτικούς για την έναρξη της νέας Σχολικής Χρονιάς 2011-12

Αγαπητοί μου,

 «Θυμάμαι παιδί που έγραψα κάποτε τον πρώτο στίχο μου.

Από τότε ξέρω ότι δεν θα πεθάνω ποτέ-

αλλά θα πεθαίνω κάθε μέρα»,  έγραψε ο ποιητής[1].

Όπως η ποίηση έτσι και η ευθύνη της αγωγής των παιδιών, η διδασκαλία τους, βρίσκεται στα σύνορα της αιωνιότητας και του θανάτου.

Ο δάσκαλος που εμπνέει τα παιδιά  ζει για πάντα στην καρδιά τους, γιατί η παρουσία του αποκαλύπτει ένα κόσμο που μέχρι τώρα δεν είχαν δει. Ζει στη μνήμη τους γιατί ό,τι χαράζεται στην ψυχή μένει για πάντα στη θέση αυτή. Μαθαίνουν επειδή η διδασκαλία του δεν αρκείται στις τεχνικές πλευρές της αλλά ολοκληρώνεται μέσα από το μοίρασμα και την έγνοια του.

Ο δάσκαλος είναι ένας ποιητής. Είναι «διαρκής χωρίς την παραμικρή χρονική προέκταση. Βλέπει τον ήλιο και νιώθει το φως»[2]. Είναι δημιουργός γιατί πλάθει ανθρώπους με σωφροσύνη, πίστη, ακεραιότητα και με φωτεινή ψυχή για να βρεθούν λύσεις ανθρωπιάς στο σκοτεινό ορίζοντα της σημερινής πραγματικότητας.

Το κόστος είναι βέβαια βαρύ. Είναι οι μικροί θάνατοι που συναντάμε στον καθημερινό μας βίο· οτιδήποτε, μικρό ή μεγάλο, απειλεί με εξαφάνιση τη δημιουργικότητα και τον ενθουσιασμό σας.

Εδώ όμως βρίσκεται και ο πυρήνας της αντίστασης σε οτιδήποτε  απειλεί με αλλοτρίωση. Διότι δεν αντιστεκόμαστε μόνο όταν λέμε όχι, αλλά όταν μπορούμε να ελπίζουμε ότι ένας άλλος κόσμος είναι δυνατός και συμμετέχουμε στο χτίσιμό του.

 Καλή και ευλογημένη χρονιά

1.    Τ. Λειβαδίτη, Ποίηση 3.σελ 420, εκδ. Κέρδος

2.    Ν. Καρούζου, Πεζά κείμενα, έκδ. Ίκαρος

Μήνυμα

Μήνυμα Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου προς τους Μαθητές Γυμνασίων και Λυκείων για την έναρξη της νέας Σχολικής Χρονιάς 2011-12

Αγαπητά μου παιδιά,

Μια σύγχρονη  στιχουργός[1] περιγράφει το βίο του σύγχρονου ανθρώπου με πολύ καθαρό τρόπο:

«Μεγάλωσα

Στο τέρας της πόλης/ ήπια φόβο πολύ, ήπια μόλυνση πολύ, ήπια ψέματα…

Ξεγλίστρησα από τον πόθο μου να μάθω/ κορόιδεψα τη δίψα μου να δω…γιατί είμαι εδώ…».

 Η δυσάρεστη  αλήθεια που περιγράφουν οι στίχοι αυτοί μπορεί να γίνει διαφορετική. Ο κόσμος μπορεί να αλλάξει. Μπορούμε να έχουμε «ένα κόσμο που δεν θα ποδοπατούνται τα όνειρα/ που δεν θα μας γκρεμίζουν το κατώφλι/ που θα μπορούμε να χαμογελάμε/ μ΄ ένα μεγάλο γέλιο/ ολοστρόγγυλο, πλατύ σαν τον ήλιο που ανεβαίνει».[2]

Μπορούμε να ζήσουμε σε κοινωνίες «όπου τα ξίφη θα σφυρηλατηθούν σε άροτρα και οι λόγχες σε δρεπάνια. ..τα έθνη δεν θα μαθαίνουν να πολεμούν, αλλά ο καθένας θα κάθεται κάτω από την κληματαριά του χωρίς κανένας να τον τρομάζει» [3].

Ο μόνος τρόπος για να φθάσουμε σε αυτό τον ειρηνικό και χαμογελαστό κόσμο είναι ο δρόμος της παιδείας. Η δίψα για να μάθετε τον εαυτό σας, τους άλλους ανθρώπους  και  τις αιτίες για όσα συμβαίνουν γύρω σας, είναι οι οδηγοί σας.

Μην αρκεστείτε  στα βιβλία σας, αλλά ερευνήστε και άλλα στις βιβλιοθήκες και όπου αλλού σας βοηθούν οι νέες τεχνολογίες. Μην αφήσετε το σαράκι της χρησιμοθηρίας να βλάψει αυτή την αναζήτηση.

 Αγαπητά μου παιδιά,

 Ακολουθήστε το Μ. Βασίλειο που συμβουλεύει: «να συναναστρέφεστε τους λόγιους και τους αρχαίους άνδρες, αλλά μην παραδώσετε με μιας, σαν το πλοίο, τα πηδάλια της σκέψης σας και να τους ακολουθείτε όπου και αν σας οδηγήσουν, αλλά να δέχεσθε από αυτούς ό,τι είναι χρήσιμο και να γνωρίζετε τι πρέπει να παραβλέπετε…Προετοιμαστείτε για τον μεγάλο αυτό αγώνα  και να συναναστρέφεστε με ποιητές, λόγιους και ρήτορες και με κάθε άνθρωπο από  τους οποίους πρόκειται να προέλθει κάποια ωφέλεια»[4].

Προσέξτε «τα μύχια της καρδιάς σας και κοιτάξτε μπροστά με καθαρή συνείδηση τους σταθερούς δρόμους»[5] που σας ανοίγει μπροστά σας ο Θεός.

Καλή και ευλογημένη χρονιά

1.    «Μεγάλωσα»(στίχοι- μουσικοί Χ.Αλεξίου)

2.    Τ. Λειβαδίτη Ο άνθρωπος με το ταμπούρλο

3.    3. Μιχαίας 4, 3-4

Μήνυμα

Μήνυμα Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου προς τους Μαθητές Δημοτικών για την έναρξη της νέας Σχολικής Χρονιάς 2011-12

Αγαπητά μου παιδιά,

Μια ημέρα σε ένα μπαλκόνι ενός αθηναϊκού σπιτιού είδα ένα ηλιοτρόπιο, ένα λουλούδι ψηλό με κίτρινα φύλλα που πάντοτε στρέφεται προς τον ήλιο. Ήταν ριζωμένο σε μια γλάστρα και είχε σκαρφαλώσει πάνω στα κάγκελα του μπαλκονιού για να δεχθεί τις ηλιαχτίδες που τόσο αγαπά.

Οι δάσκαλοι οι οποίοι σας μαθαίνουν γράμματα στο σχολείο, που σήμερα ξεκινά, σας δείχνουν πού είναι ο ήλιος που θα φωτίσει τις καρδιές σας. Με τα βιβλία, τους χάρτες, τον πίνακα, τα τετράδια, σας βοηθούν να χαράξετε το δρόμο που οδηγεί προς το φως της γνώσης.

Η γνώση, όμως, από μόνη της δεν αρκεί. Όπως μας διδάσκει ένας μεγάλος Άγιος της Εκκλησίας μας[1] πρέπει να συνδυάζεται με την αγάπη προς το Θεό και όλους τους ανθρώπους. Με τον τρόπο αυτό οικοδομούμε τον εαυτό μας αλλά και όλους τους ανθρώπους που μας πλησιάζουν.

Αγαπητά μου παιδιά,

Όπως τα ηλιοτρόπια αναζητείστε το φως του Χριστού και το φως της γνώσης. Με τον τρόπο αυτό θα γίνετε το φως  στα μάτια μας που πολύ έχουν σκοτεινιάσει τον τελευταίο καιρό.

Καλή και ευλογημένη χρονιά

1.Αγ. Μαξίμου Ομολογητού, Κεφάλαια περί αγάπης, Εκατοντάς τέταρτη, 59, Φιλοκαλία ΕΠΕτ.34

Μήνυμα