Απόστολος: Α΄ Κορ. θ΄ 2-12
Ευαγγέλιο: Ματθ. ιη΄ 23-35
«Αφήτε έκαστος τω αδελφώ αυτού από των καρδιών υμών τα παραπτώματα αυτών»
Είναι μεγάλη, είναι αφάνταστη, άγνωστη στα ανθρώπινα μέτρα η αγάπη του Θεού στον άνθρωπο. Τόσο που ο Δαβίδ θαυμάζοντας λέγει: «Θεέ μου, τι είναι ο άνθρωπος, ώστε να τον θυμάσαι σε κάθε περίσταση να τον βοηθάς, να δείχνεις την αγάπη σου σ’ αυτόν; Τον έκαμες κατά τι κατώτερο από τους Αγγέλους αλλά τον στεφάνωσες με δόξα και τιμή και έδωκες στα χέρια του, την εξουσία στα άλλα δημιουργήματα που έφτιαξες στη γη. «Κατέστησας αυτόν επί τα έργα των χειρών σου, δόξη και τιμή εστεφάνωσας αυτόν»!
Και αυτά μεν για όσο βρίσκεται στη ζωή αυτή ο άνθρωπος. Αλλά η αγάπη του Θεού δεν σταματά εδώ. Ο Θεός τον θέλει κοντά του για πάντα, όπως ο πατέρας το παιδί του. Θέλει να του εξασφαλίσει και κληρονομιά αιώνιο. Να χαίρεται τα αιώνια αγαθά στην άλλη ζωή, στη Βασιλεία των Ουρανών. Μας θέλει όλους παιδιά του. Αλλά και εμείς να αναγνωρίζουμε μόνον Εκείνον Πατέρα μας, αλλά και μεταξύ μας να ξέρουμε ο ένας τον άλλο σαν αδελφό μας, σαν μια οικογένεια, την οικογένεια του Θεού. Θέλει όπως και κάθε πατέρας, τα παιδιά του να έχουν αγάπη μεταξύ τους και στην ζωή αυτή και στην αιώνια. Πόσες φορές με παραβολές και διδαχές μας μίλησε για το ζήτημα αυτό ο Κύριος.
Αυτό το μάθημα μας δίνει και με την παραβολή που ακούσαμε σήμερα στο Ευαγγέλιο. Εμφανίζει την αγάπη, την μακροθυμία, την ευσπλαχνία, την συγχώρηση του Θεού, αλλά μέσα στο πλαίσιο της δικαιοσύνης που όλοι εκτιμούμε και επιζητούμε στην ζωή μας. Τι μας λέει;
Κάποιος βασιλιάς κάλεσε έναν υπήκοο του, που χρωστούσε ένα τεράστιο χρηματικό ποσό, από δάνειο που είχε πάρει και του ζήτησε να εξοφλήσει το δάνειο. Αυτό ήταν αδύνατο. Παρακαλούσε ο οφειλέτης τον βασιλιά, και έλεγε: «Μακροθύμησον επ’ εμού και πάντα σοι αποδώσω». Δώσε μου κάποια προθεσμία και θα εξοφλήσω όλο το δάνειο. Αλλά ήταν τόσο μεγάλο το ποσό – μύρια τάλαντα – που ήταν αδύνατο να το πληρώσει, όσα χρόνια και να περνούσαν. Ακόμα και αν πωλούσε τον εαυτό του δούλο και τη γυναίκα του και τα παιδιά του, πράγμα που γινόταν εκείνα τα χρόνια, πάλι θα ήταν αδύνατο να εξοφλήσει το δάνειο. Τον λυπήθηκε ο βασιλιάς και του χάρισε όλο το δάνειο. «Πάσαν την οφειλήν αφήκεν αυτώ». Έσχισε το γραμμάτιο, του χάρισε όλο το ποσό.
Φεύγει χαρούμενος ο οφειλέτης των μυρίων ταλάντων. Έφυγε το βάρος από πάνω του. Ανέλπιστη ευτυχία.
Την ίδια ημέρα συναντά στην αγορά έναν φτωχό άνθρωπο που του χρωστούσε ένα ελάχιστο χρηματικό ποσό, εκατό δηνάρια, ελάχιστο ποσόν που δεν άξιζε τον κόπο ούτε να του το ζητήσει, έπειτα από τόσο μεγάλο κέρδος που ανέλπιστα εξασφάλισε. Και όμως, του το ζητά με σκληρότητα. «Κρατήσας αυτόν έπνιγε λέγων, απόδος μοι ότι οφείλεις». Τον κράτησε με άγριο τρόπο, τον έπνιγε λέγοντας: «δώσε μου τώρα αυτά που μου χρωστάς».
Παρακαλούσε ο φτωχός λέγοντας κι αυτός «μακροθύμησον επ’ εμοί και πάντα σοι αποδώσω». Κάμε υπομονή, δώσε μου μια προθεσμία και όλα θα σου τα δώσω. Αλλά αυτός ήταν ανένδοτος. Τον έκλεισε στη φυλακή.
Είδαν την άδικη και άπρεπη και σκληρή αυτή συμπεριφορά του κακού οφειλέτη και ήρθαν στον βασιλιά και του λένε ότι συνέβη. Συνέλαβε τότε ο βασιλιάς τον άσπλαχνο οφειλέτη και του λέγει: Άνθρωπε κακέ, όλο το τεράστιο ποσό που μου χρωστούσες σου το χάρισα, «πάσαν την οφειλήν εκείνην αφηκά σοι, επεί παρεκάλεσάς με· ουκ έδει και σε ελεήσαι τον συνδουλόν σου, ως και εγώ σε ηλέησα;». Δεν έπρεπε και συ να χαρίσεις το ελάχιστο ποσό του φτωχού αυτού ανθρώπου; Αναπολόγητος αυτός. Και διέταξε ο βασιλιάς να τον κλείσουν στις φυλακές, και ήταν φανερό ότι δεν επρόκειτο να βγει απ’ αυτές. Και καταλήγει ο Κύριος λέγοντας: Το ίδιο θα πάθει και εκείνος που δεν συγχωρεί τον οποιονδήποτε συνάνθρωπο του για ότι νομίζει ότι τον έφτιαξε.
Και όλα αυτά, για να μας διευκολύνει να κερδίσουμε την άλλη, την αιώνια ζωή. Είμαι πρόθυμος, λέγει ο Θεός, να συγχωρήσω τα τεράστια ποσά των αμαρτιών σας, υπό τον όρο, ότι θα συγχωρήσετε και σεις με όλη σας την καρδιά και από αγάπη ότι σας έφταιξαν, ότι κι αν σας έκαναν οι άλλοι.
Βλέπουμε υποσχέσεις, διαφημίσεις Τραπεζών για παροχές δανείων, για διευκολύνσεις δανειστών, δήθεν προσφορές επιχειρήσεων, καταστημάτων που τις περισσότερες φορές, αν όχι όλες εξαπατούν τον κόσμο, γιατί είναι φανερό ότι όλα προς το συμφέρον τους αποβλέπουν.
Ο Θεός στις υποσχέσεις του κινείται από αγάπη στον άνθρωπο. Δεν έχει δικά του συμφέροντα να εξυπηρετήσει, αφού και στον Σταυρό από αγάπη για τη σωτηρία μας ανέβηκε. Όλα για μας. Μας χαρίζει τα τρισεκατομμύρια των λαβών, των αμαρτημάτων, των προσβολών, των παραβάσεων του Νόμου Του, υπό τον όρο να συγχωρήσουμε κι εμείς ο ένας τον άλλο αδελφό μας, ώστε να μπορέσουμε να χαρούμε όλοι μαζί την Βασιλεία Του.
Μας δίνει Εκείνος πρώτος το παράδειγμα της ευσπλαχνίας, αλλά και της ευθύνης και τιμωρίας, την οποία θα έχει η ειδική μας σκληρότητα έναντι των αδελφών μας. Ας νικήσει η δική Του αγάπη και η πατρική προτροπή Του: «Γίνεσθε ουν οικτίρμονες, καθώς και ο πατήρ υμών οικτίρμων εστί».
Γιώργος Σαββίδης – Μητρόπολη Πάφου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου