Κυριακή Δ΄Ματθαίου – Η μεγάλη έκπληξη

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Ματθ. η' 5-13

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΠΛΗΞΗ

"Ακούσας δε ο Ιησούς εθαύμασε"

Ήταν εκατόνταρχος. Είχε σπουδαία θέση μέσα στις τάξεις του ρωμαϊκού στρατού. Δεν ήταν όμως αυτός ό λόγος για τον οποίο απέσπασε την ιδιαίτερη εύνοια και τον θαυμασμό του Κυρίου. Εκείνο πού τον κατέστησε άξιο επαίνου και θαυμασμού ήταν ό ενάρετος χαρα­κτήρας του και ιδιαιτέρως ή βαθιά και δυ­νατή πίστη του.

Αξίζει λοιπόν να γνωρίσουμε καλύτε­ρα τις αρετές του εκατόνταρχου του ση­μερινού Ευαγγελίου και να διδαχθούμε από το αξιομίμητο παράδειγμα του.

ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΣΥΜΠΟΝΙΑ

Ό εκατόνταρχος της Καπερναούμ, πα­ρά τη σκληρή και αυστηρή ζωή πού απαιτούσε το επάγγελμα του, ήταν άν­θρωπος ευγενής και φιλάνθρωπος.

Είναι χαρακτηριστικό ότι σε μια εποχή όπου οι δούλοι αντιμετωπίζονταν με χει­ρότερο τρόπο απ' ό,τι τα ζώα, ό ειδω­λολάτρης αυτός αξιωματικός έδειξε ιδιαί­τερη στοργή προς τον δούλο του, πού είχε αρρωστήσει βαριά. ΤΊ συγκινητικό! Ό εκατόνταρχος έδειξε ενδιαφέρον όχι για τη σύζυγο, για το παιδί του ή για κά­ποιον άλλο συγγενή του, άλλα για έναν δούλο! Αυτό σημαίνει αληθινή αγάπη. Πέρα από ατομισμούς και ιδιοτέλειες... Αγάπη χωρίς όρια. Αγάπη πού απευθύ­νεται προς όλους αδιακρίτως και δεν λο­γαριάζει κόπους και θυσίες

ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ

Έκτος όμως από την πολλή του αγά­πη ό εκατόνταρχος εκδήλωσε και άλλες αρετές. Μία από αυτές είναι και ή ταπεί­νωση. Και μόνο ό τρόπος με τον όποιο πλησίασε τον Κύριο φανερώνει ότι δεν είναι από τούς ανθρώπους πού τυφλώ­νονται από την εξουσία και φέρονται με υπεροψία και εγωισμό. «Προσήλθεν αύτώ παρακαλών», γράφει ό ιερός Ευαγ­γελιστής. Δεν χρησιμοποίησε στρατιωτι­κή συνοδεία, ούτε ζήτησε απαιτητικά τη λύση στο πρόβλημα του. Ή στάση του ήταν ταπεινή και ικετευτική. Έξαλλου και μόνο το ότι ζήτησε βοήθεια φανερώνει ταπείνωση, μια ασυνήθιστη αρετή για ανθρώπους πού ζουν περιβεβλημένοι κοσμικές τιμές και αξιώματα.

Ή ωραιότερη όμως έκφραση του τα­πεινού φρονήματος του εκατόνταρχου ήταν ή αυθόρμητη αντίδραση του στην απόφαση του Κυρίου να επισκεφθεί το σπίτι του. «Κύριε, ούκ ειμί ικανός ίνα μου υπό την στέγην είσέλθης», του είπε. Δεν είμαι άξιος να έλθεις στο σπίτι μου! Δεν λέει ότι δεν αξίζει ό δούλος μου τό­ση τιμή, ώστε να τον επισκεφθείς Εσύ ό Κύριος, αλλά λέει ότι εγώ είμαι ανάξιος μιας τέτοιας τιμής. Τί μεγαλείο ψυχής! Ό ανώτερος άρχοντας της περιοχής ανα­γνωρίζει τη μικρότητα του ενώπιον του Χριστού. Μια τέτοια ταπείνωση ήταν δυ­νατόν να μην ελκύσει τη χάρη του Θεού;

ΠΙΣΤΗ

Ας δούμε όμως και μια τρίτη αρετή αυτού του ευλογημένου άνθρωπου. Το αποκορύφωμα όλων: την πίστη του. Κι ήταν τόσο δυνατή ή πίστη του, ώστε ή­ταν απόλυτα πεπεισμένος ότι ό Κύριος μπορούσε να θεραπεύσει τον δούλο του και χωρίς να τον επισκεφθεί. Από μα­κριά. Μόνο με ένα λόγο του! Έλεγε: Κύ­ριε, «μόνον είπέ λόγω, και ίαθήσεται ό παις μου». Και τί ωραία πού το δικαιο­λόγησε! Είπε: Όπως εγώ διατάζω τούς στρατιώτες μου κι αυτοί εκτελούν τη δι­αταγή, πολύ περισσότερο πιστεύω ότι Εσύ, Κύριε, πού εξουσιάζεις όλες τις ορατές και αόρατες δυνάμεις, όταν πεις ένα λόγο, είναι απολύτως βέβαιο ότι α­μέσως θα εκτελεστεί,

Αυτήν ακριβώς την πίστη θαύμασε ό Κύριος Ιησούς. Και όχι μόνο ανταποκρί­θηκε στο αίτημα του εκατόνταρχου θε­ραπεύοντας τον δούλο του, αλλά τον ε­πιβράβευσε και με τον μοναδικό έπαινο: «Αμήν λέγω ύμίν, ουδέ έν τω Ισραήλ τοσαύτην πίστιν εύρον»!

Αγάπη, ταπείνωση και πίστη. Τρεις α­ξιοθαύμαστες αρετές και μια μεγάλη έκ­πληξη: Ποιος το περίμενε ότι ένας ειδω­λολάτρης θα έκρυβε ένα τέτοιο μεγαλείο ψυχής! Και σήμερα βέβαια δεν λείπουν ανάλογες εκπλήξεις. Είναι πολλοί σαν τον εκατόνταρχο πού χωρίς κανείς να το περιμένει παρουσιάζουν πνευματική ωριμότητα και αρετές αξιοζήλευτες, ενώ την ίδια ώρα άλλοι, πού έχουν τις κα­λύτερες προϋποθέσεις για πνευματική καλλιέργεια, παραμένουν στάσιμοι και άκαρποι.

Άραγε εμείς πού απολαμβάνουμε πλούσιες τις ευλογίες του Θεού και ως ά­τομα και ως έθνος, έχουμε να επιδείξου­με ανάλογους καρπούς αρετής; Άς μας φιλοτιμήσει το παράδειγμα του έκατον­τάρχου, για να καλλιεργήσουμε στην ψυχή μας άγιες αρετές και να ευαρεστήσουμε στον Θεό όπως κι εκείνος.

«Ο ΣΩΤΗΡ» 1 Ιουλίου 2011