“Κατά την πίστιν υμών γενηθήτω υμίν. Και ανεώχθησαν αυτών οι οφθαλμοί”.
Η Ευαγγελική περικοπή που μας παρουσιάζει το περιστατικό της θεραπείας δύο τυφλών, αλλά και το θαύμα που έγινε στον κωφό δαιμονιζόμενο, τονίζει την αξία της πίστεως από μέρους του ανθρώπου, ως απάντηση στην αγάπη του Κυρίου. Η λάμψη της πίστεως για να ακτινοβολήσει και να επενεργήσει στον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου θα πρέπει οπωσδήποτε να βρει την θύρα της ψυχής του ανοικτή. Αντίθετα, ο ερμητικά κλεισμένος στον εγωϊσμό του άνθρωπος, όπως εμφανίζονταν και οι φαρισαίοι της εποχής, όχι μόνο δεν εγκολπώνεται την πίστη, αλλά αντίθετα τοποθετείται και υβριστικά απένταντι στον ευεργέτη Κύριο και Θεό μας: “Οι δε Φαρισαίοι έλεγον, εν τω άρχοντι των δαιμονίων εκβάλλει τα δαιμόνια”.
Η αγάπη ως ζωή
Και οι δύο τυφλοί που μας παρουσιάζει η σημερινή ευαγγελική περικοπή ζητούσαν επίμονα το έλεος του Κυρίου, το οποίο βέβαια δεν περιορίζεται σε μια απλή θεραπεία των ματιών τους, αλλά αγγίζει όλο το βάθος της ύπαρξής τους και τους μεταμορφώνει σε χαριτωμένες κατ΄ εικόνα Θεού προσωπικότητες. Και βέβαια για να ζητούν το έλεος του Θεού θα πρέπει μέσα τους να είχαν αισθανθεί τη λυτρωτική παρουσία του Κυρίου. Πραγματικά η Θεία αγάπη που συνέχει τους πάντες και τα πάντα φανερώνει και την μυστική παρουσία του Θεού μέσα μας και κατ΄ επέκταση αποκαλύπτει και την πρόσκληση σωτηρίας που μας απευθύνει. Η παρουσία της Θείας αγάπης μέσα μας αποκαθιστά την ενότητα στον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου τον οποίο διασαλεύει και καταθρυμματίζει η αμαρτία. Οι τυφλοί αισθάνονται πρώτα την τύφλωση της αμαρτίας. Και βέβαια όσο πιο έντονα επιζητούν τη θεραπευτική χάρη του Κυρίου, τόσο πιο πολύ αισθάνονται και την αγάπη Του.
Η πίστη ως θεραπεία
Όταν εμπιστευόμαστε το Χριστό και ζητούμε διαρκώς το έλεός του τότε θέτουμε τον εαυτό μας ολόκληρο ενώπιον της αγάπης Του. Και βέβαια ο άνθρωπος για να φθάσει σε αυτές τις ανώτερες βαθμίδες της πίστεως σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ως δικό του κατόρθωμα, αλλά ως αποτέλεσμα της αγάπης του Χριστού που επενεργεί θεραπευτικά στη ψυχή του. Έτσι, ο άνθρωπος δια της πίστεως, που του προσφέρει θεραπεία σε όλα τα επίπεδα και τον απαλλάσσει από τις λογής ασθένειες που τον καταταλαιπωρούν, ανακαλύπτει την παρουσία του Κυρίου μέσα του. Σε μια τέτοια προοπτική αληθινής πίστεως ο άνθρωπος ανυψώνεται στο επίπεδο της κοινωνίας του με τον Χριστό. Αυτή η κοινωνία δεν μπορεί να μην εκφράζεται και στις σχέσεις του με τον συνάνθρωπό του. Ο Κύριος το επιβεβαιώνει αυτό όταν τον ακούμε να απευθύνεται στους τυφλούς και να τους λέει επιβραβευτικά: “Κατά την πίστιν υμών γενηθήτω υμίν.” Με την πίστη ο άνθρωπος καταξιώνεται στην πιο τιμητική κίνηση που θα μπορούσε να κάνει στη ζωή του. Ανοίγει χώρο μέσα του για να φιλοξενείται μόνιμα ο Κύριος στην ψυχή του. Στην αντίθετη κίνηση, με την αμαρτία επικαλύπτεται ο χώρος της ψυχής του ανθρώπου κάτι που εκφράζεται με τα πάθη που εμφωλεύουν μέσα του και παραμερίζεται ο Χριστός, με αποτέλεσμα να αλλοιώνεται “η εικόνα του Θεού”.
Αγαπητοί αδελφοί, ας αναζητήσουμε κι εμείς με θερμή πίστη τον Κύριο για να κατοικήσει στις καρδιές μας και να μας θεραπεύσει από τα πάθη που πλεονάζουν μέσα μας. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να τον αγαπήσουμε πραγματικά όπως οι θεραπευθέντες τυφλοί που μας παρουσίασε η ευαγγελική περικοπή. Ας ακούσουμε κι εμείς τον λόγο του Κυρίου “Κατά την πίστιν υμών γενηθήτω υμίν”.
Χριστάκης Ευσταθίου (Θεολόγος) –Εκκλησία Κύπρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου