Πιὸ συνεπεῖς ἐκεῖνοι;…
«Οὐδὲ ἐν τῷ Ἰσραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον…»(Ματθ. 8,10)
(Ομιλία του μακαριστού Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου)
ΤΟ σημερινὸ εὐαγγέλιο, ἀγαπητοί μου, μιλάει γιὰ ἕναν ἄνθρωπο, ἕναν ἑκατόνταρχο. Ἡ λέξι ἑκατόνταρχος δὲν εἶνε ὄνομα· εἶνε ἐπάγγελμα, ὅπως οἱ λέξεις γεωργός, βοσκός,ὑπάλληλος κ.λπ.· ἦταν ἕνα ἀξίωμα.
Ὁ ἑκατόνταρχος αὐτὸς ὑπηρετοῦσε στὸ ῥωμαϊκὸ στρατό, ὁ ὁποῖος τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ἦταν ὁ πιὸ ἰσχυρός. Ὅπως σήμερα θεωρεῖται ὁ ἀμερικάνικος ἢ ὁ ῥώσικος, ἔτσι τότε ἦταν ὁ στρατὸς τῆς ῾Ρώμης, ἡ ὁποία κυριαρχοῦσε σ᾽ὅλο τὸν κόσμο. Ἦταν ἀξιωματικός· ἑκατόνταρχος ἴσον λοχαγός, εἶχε ὑπὸ τὴν ἐξουσία του ἑκατὸ στρατιῶτες. Ἡ μονάδα του εἶχε φύγει ἀπὸ τὴ ῾Ρώμη καὶ εἶχε μετατεθῆ μακριά, στὴν Καπερναοὺμ τῆς Παλαιστίνης.
Ὡς ῾Ρωμαῖος ὁ ἑκατόνταρχος ἦταν εἰδωλολάτρης, θρησκεία του ἦταν τὰ εἴδωλα. Ὅταν ὅμως ἦρθε στὰ Ἰεροσόλυμα, στὸν Ἰορδάνη, στὰ ἅγια αὐτὰ μέρη, καὶ ἔμαθε γιὰ τὴ θρησκεία τῶν Ἰουδαίων, τὴν εἶδε πολὺ ἀνώτερη ἀπὸ τὴ δική του. Κι ὅταν κατόπιν ἄκουσε γιὰ τὸ Χριστό, ποὺ ἦταν τότε ἐκεῖ, κατάλαβε ὅτι ἡ δική του θρησκεία εἶνε σκουριὰ ἐνῷ τὸ μάλαμα βρίσκεται στὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι, σιγὰ - σιγά, ἄρχισε νὰ φεύγῃ ἀπὸ τὴν εἰδωλολατρία καὶ νὰ πλησιάζῃ στὴν ἀληθινὴ πίστι. Ἔφτασε τέλος νὰ νιώθῃ ὡς τὴν πιὸ μεγάλη χαρὰ καὶ εὐτυχία του ὅτι βρέθηκε νὰ ὑπηρετῇ τότε στὴν ἁγία Γῆ. Αὐτὸς ἦταν ὁ ἑκατόνταρχος. Τοῦ συνέβη ὅμως κάτι δυσάρεστο. Ὁ ὑπηρέτης του ἔμεινε παράλυτος στὸ σπίτι καὶ βασανιζόταν πολύ.
Αὐτὸς εἶπε μέσα του· Ἕνας μόνο μπορεῖ νὰ τὸν κάνῃ καλά, ὁ Χριστός. Πλησίασε λοιπὸν τὸν Κύριο καὶ τὸν παρακαλοῦσε. Ὁ Χριστὸς ἀπαντᾷ· ―Θὰ ἔρθω ἐγὼ καὶ θὰ τὸν θεραπεύσω.
Ὅταν τ᾽ ἄκουσε αὐτὸ ὁ ἑκατόνταρχος εἶπε· ―Κύριε, δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ σὲ δεχτῶ στὸ σπίτι· εἶμαι ἁμαρτωλός. Ἀλλὰ δὲν εἶνε ἀνάγκη νά ᾽ρθῃς ἐκεῖ. Μπορεῖς κι ἀ πὸ μακριά· πὲς ἕνα λόγο καὶ θὰ θεραπευθῇ ὁ δοῦλος μου. Δῶσε ἐντολὴ καὶ θὰ γίνῃ.Ὅπως ἐγὼ ποὺ εἶμαι ἀξιωματικὸς κ᾽ ἔχω ὑπὸ τὶς διαταγές μου στρατιῶτες, καὶ λέω στὸν ἕνα πήγαινε καὶ πηγαίνει, καὶ στὸν ἄλλο ἔλα καὶ ἔρχεται, καὶ στὸ δοῦλο μου κάνε αὐτὸ καὶ τὸ κάνει, ἔτσι ἐσὺ ἐξουσιάζειςτὰ πάντα, τὸν οὐρανὸ καὶ τὴ γῆ, τὴ θάλασσακαὶ ὅλη τὴ φύσι, τὴ ζωὴ καὶ τὸ θάνατο· φτάνει ἕνας λόγος σου νὰ κάνῃ καλὰ τὸ δοῦλο μου.
Τότε ὁ Χριστός, ὅταν ἄκουσε αὐτά, θαύμασε καὶ εἶπε σ᾽ αὐτοὺς ποὺ τὸν ἀκολουθοῦσαν·
―Ἀλήθεια σᾶς λέω, οὔτε μέσα στὸν Ἰσραὴλ (τὸν ἐκλεκτὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ) δὲ βρῆκα τόσο μεγάλη πίστι(Ματθ. 8,10). Καὶ στὸν ἑκατόνταρχο εἶπε·
―Πήγαινε καὶ ἂς γίνῃ σ᾽ ἐσένα ὅπως πίστεψες. Καὶ ἔγινε καλὰ ὁ ὑπηρέτης τὴν ἴδια ὥρα. Αὐτὰ ἱστορεῖ τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο.
Ἀπὸ τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἂς σταθοῦμε, ἀγαπητοί μου, στὸ σημεῖο ποὺ ὁ Χριστὸς θαύμασε καὶ εἶπε· Τέτοια πίστι δὲ βρῆκα οὔτε στὸν Ἰσραήλ, οὔτε δηλαδὴ στοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν τὴν ἀληθινὴ θρησκεία. Ἐθνικὸς ὁ ἑκατόνταρχος, εἰδωλολάτρης αὐτός, κι ὅμως φάνηκε ἀνώτερος ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους. Οἱ Ἰουδαῖοι φθονοῦσαν, κατεδίωκαν καὶ στὸ τέλος σταύρωσαν τὸ Χριστό· αὐτός, ἂν καὶ ἀνῆκε σὲ ἄλλη θρησκεία καὶ προερχόταν ἀπὸ μακριά,τὸν πλησίασε, τὸν πίστεψε, τὸν λάτρευσε.
Αὐτὸ ποὺ ἔγινε τότε συμβαίνει καὶ σήμερα.Τί εἴμαστε ὅλοι ἐμεῖς; Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι.Ἔχουμε βαπτισθῆ στὴν κολυμβήθρα «εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος», εἴμαστε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, ἀνήκουμε στὴ μόνη ἀληθινὴ πίστι. Τί πρέπει λοιπόν; νὰ ἀγαποῦμε τὸ Χριστό, νὰ ζοῦμε σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολές του, νὰ ἐκτελοῦμε τὸ ἅγιο θέλημά του. Τὸ κάνουμε;Ὄχι. Καὶ τί συμβαίνει· ὑπάρχουν ἄλλοι ποὺ δὲν ἔχουν τὴ θρησκεία μας· ἔχουν ἄλλες θρησκεῖ ες, πολὺ κατώτερες ἀπὸ τὴ δική μας. Κι ὅμως αὐτοὶ ἐκτελοῦν ὅσα λέει ἡ θρησκεία τους, ζοῦν σύμφωνα μὲ τὰ βιβλία τους καὶ προσπαθοῦν νὰ φανοῦν καλύτεροι. Ἰσχύει δηλαδὴ καὶ σήμερα ὁ λόγος τοῦ Κυρίου. Ἐμεῖς μέν, ποὺ ἔχουμε τὴ μόνη ἀληθινὴ πίστι, δὲν κάνουμε αὐτὰ ποὺ λέει ἡ πίστι μας, ἐκεῖνοι δέ, ποὺ ἔχουν μία ἄλλη θρησκεία, κατώτερη, ἐκτελοῦν μὲ ζῆλο καὶ προθυμία ὅσα διδάσκει ἡ θρησκεία τους.
Θέλετε παραδείγματα; Ἂς πάρουμε τὴν ἡμέρα ἀργίας. Σήμερα εἶνε Κυριακή, ἁγία ἡμέρα. Πρέπει σήμερα νὰ σταματοῦν ὅλες οἱ ἐργασίες καὶ ὅλοι νὰ τρέχουμε στοὺς ναοὺς γιὰ προσευχὴ καὶ λατρεία. Τὸ κάνουμε; Δὲν τὸ κάνουμε.
Ἂν πᾶτε ὅμως στὸ Ἰσραήλ, θὰ δῆτε ὅτι τὸ Σάββατο (ποὺ ἔχουν αὐτοὶ ὡς ἡμέρα ἀργίας) στοὺς δρόμους δὲν κινεῖται τίποτα παρὰ μόνο τὰ αὐτοκίνητα τῆς ἀστυνομίας καὶ τῶν γιατρῶν. Ὅλοι εἶνε στὶς συναγωγές, στὶς χάβρες – ἔτσι λένε τὶς ἐκκλησίες τους. Αὐτοὶ εἶνε πιὸ ζηλωταὶ ἀπὸ μᾶς. Ἂν καὶ ἔχουν θρησκεία κατώτερη ἀπ᾽ τὴ δική μας, τὸν Ἰουδαϊσμό, τηροῦν τὴν ἀργία τους. Δὲν πᾶτε καὶ στὴν Τουρκία; Αὐτοὶ ὡς ἡμέρα ἀργίας ἔχουν τὴν Παρασκευή – Κυριακὴ οἱ Χριστιανοί, Σάββατο οἱ Ἑβραῖοι, Παρασκευὴ οἱ Τοῦρκοι. Παρασκευὴ λοιπὸν ὅλοι οἱ Τοῦρκοι βρίσκονται στὰ τζαμιὰ καὶ προσεύχονται.
Θέλετε ἄλλο παράδειγμα; Ἂς πάρουμε τὸν σεβασμὸ στὰ θεῖα. Ἡ πίστις μας λέει νὰ μὴν πιάνουμε στὸ στόμα μας τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου «ἐπὶ ματαίῳ»(Ἔξ. 20,7. Δευτ.5,11). Κι ὅμως πολλοὶ λεγόμενοι Χριστιανοί, μικροὶ καὶ μεγάλοι, βλαστημοῦν Θεό, Χριστό, Σταυρό, Παναγία, καντήλια, κολυμπῆθρες, τὰ πάντα. Στὸ Ἰσραὴλ ὅμως κανείς δὲ βλαστημάει τὸν Ἰεχωβᾶ, οὔτεστὴν Τουρκία τὸν Ἀλλάχ. Πῆγα σ᾽ ἕνα φυλάκιο πρὸς τὴν Πρέσπα. Ἦταν εἴκοσι στρατιῶτες, δεκαπέντε Χριστιανοὶ καὶ πέντε μωαμεθανοὶ ἀπὸ τὴ Θρᾴκη, ἀπὸ τὴν Κομοτηνή. Οἱ δεκαπέντε ―νὰ κλάψουμε―, βαπτισμένοι στὸ ὄνομα τῆς ἁγίας Τριάδος καὶ μὲ ὀνόματα χριστιανικά, ὅλοι βλαστημοῦσαν, οὔτε ἕνας δὲν ἐξαιρεῖτο· ἀκόμα κι ὁ ἀξιωματικὸς καὶ ὁ λοχί ας βλαστημοῦσαν· τοὺς πέντε ὅμως μωαμεθανοὺς δὲν τοὺς ἄκουσαν ποτέ νὰ βλαστημήσουν τὸν Ἀλλάχ! Θὰ μᾶς ἐκδικηθῇ ὁ οὐρανός.
Δὲν ἀκούει ὁ κόσμος πλέον. Τί κάθομαι καὶ μι λάω ἐδῶ πέρα; Μοῦ ᾽ρχεται νὰ σηκωθῶ νὰ φύγω, νὰ πάω στὸ Ἅγιο Ὄρος νὰ κοιτάξω τὴν ψυχή μου. Γίναμε χειρότεροι ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους, χειρότεροι ἀπὸ τοὺς Τούρκους.
Θέλετε κι ἄλλο παράδειγμα; Συγκρίνετε τὴν ἐνδυμασία. Τὸ Εὐαγγέλιο λέει, ἡ γυναίκα νά ᾽νε σεμνὰ ντυμένη, νὰ μὴ φαίνωνται οἱ σάρκες της. Τὸ τηροῦμε; Οἱ λεγόμενες Χριστιανὲς συχνὰ ἐπιδεικνύουν τὴ γύμνια τους, σὰ νὰ ἦταν κρέατα στὸ τσιγγέλι. Κι ὄχι μόνο ἔξω κυκλοφοροῦν γυμνές, ἀλλὰ ἔρχονται ἔτσι ἀκόμα καὶ μέσ᾽ στὴν ἐκκλησία. Συγκρίνετε τώρα αὐτὲς μὲ τὶς γυναῖκες ποὺ πιστεύουν στὸ Κοράνιο· ἐκεῖνες εἶνε σκεπασμένες ἀπὸ πάνω μέχρι κάτω, σὰν καλόγριες. Γι᾽ αὐτὸ στὴν Ξάνθη καὶ στὴν Ἀλεξανδρούπολι διαζύγιο δὲν ὑπάρχει· γιατὶ οἱ μουσουλμᾶνες δὲν περπατοῦν ξετσίπωτες στὸ δρόμο. Ἐνῷ ἐμεῖς, ἐξ αἰτίας τῶν σκανδάλων, ἔχουμε κάθε μέρα διαζύγια.
Θέλετε κ᾽ ἕνα φοβερώτερο παράδειγμα; Ἡ τεκνογονία. Τὸ Εὐαγγέλιο λέει, ἡ γυναίκα νὰ παντρεύεται καὶ νὰ γεννάῃ παιδιά· ἡ ἀποφυγὴ τῆς τεκνογονίας μὲ τὰ ποικίλα σατανικὰ μέσα εἶνε σοβαρὸ ἁμάρτημα. Ἐν τούτοις οἱ λεγόμενες Χριστιανὲς σταμάτησαν πιὰ νὰ γεννοῦν. Κάνουν ἕνα - δύο παιδιὰ μόνο. Πρόφασι εἶνε ὅτι δὲν ἔχουν χρήματα. Τόσοι ὑπάλληλοι, μὲ καλὸ μισθό, ἀντὶ νὰ κάνουν παιδιά, ἀπολαμβάνουν ἀνέσεις καὶ πολυτέλειες. Ἔτσι φτάσαμε νὰ ἔχουμε τὰ λιγώτερα παιδιὰ στὰ Βαλκάνια. Οἱμωαμεθανοὶ ὅμως τῆς Θρᾴκης, ἐνῷ τὸ 1922 ἦταν 80.000, τώρα εἶνε 200.000! Λὲς καὶ στοὺς Ἕλληνες ἔπεσε κατάρα. Αὐτοὶ ὅ,τι λέει ἡ θρησκεία τους τὸ κάνουν, κι ἂς εἶνε ἡ θρησκεία τους σκουριά· ἐμεῖς, ποὺ ἡ θρησκεία μας εἶνε μάλαμα, δὲν κάνουμε ὅ,τι μᾶς λέει.
Εἴμαστε ἢ δὲν εἴμαστε χειρότεροι κι ἀπὸ Ἑβραίους κι ἀπὸ Τούρκους; Ἂς μὴν ὑπερηφανευώμαστε καὶ καυχώμαστε λοιπόν.
Ὅπως ὁ ἑκατόνταρχος, ἀγαπητοί μου,μὲ τὴ βαθειὰ πίστι κι ἀγάπη ποὺ εἶχε,ἔγινε ἔλεγχος τότε γιὰ τοὺς Ἰουδαίους, ἔτσι κ᾽ ἐμᾶς σήμερα μᾶς ἐλέγχουν οἱ ἀλλόθρησκοι. Καὶ γι᾽ αὐτὸ εἴ μαστε ἄξιοι κατάρας καὶ μεγάλων τιμωριῶν.
Ἂς σωφρονιστοῦμε λοιπὸν καὶ ἂς μιμηθοῦμε τὸν ἑκατόνταρχο. Νὰ πιστεύουμε στὸ Χριστό, καὶ τότε θὰ δοῦμε θαύματα· «χῶμα θὰ πιάνουμε - μάλαμα θὰ γίνεται». Διαφορετικά, ὅταν φεύγουμε μακριὰ ἀπὸ τὸ Θεό, καὶ οἱ πέτρες ποὺ πατοῦμε θὰ γίνουν φίδια νὰ μᾶς φᾶνε.
Ἂς μὴν πιστεύουν οἱ ἄπιστοι ―δικαίωμά τους―,ἐμεῖς νὰ πιστεύουμε καὶ νὰ τηροῦμε τὸ θέλη μα τοῦ Θεοῦ. Ὅλοι στὴν ἐκκλησία! Καθαρὰ τὰ στόμα τα ἀπὸ βλαστήμια, τὰ χέρια ἀπὸ κλοπή, τὸ κορμὶ ἀπὸ πορνεία, μοιχεία καὶ κάθε ἀ -καθαρσία, λαμπάδα καθαρὴ στὸ Θεό.
Ὅταν ζοῦμε ἔτσι, θά ᾽χουμε τὴν εὐλογία τοῦ Χριστοῦ στὰ σπίτια καὶ στὸν τόπο μας, καὶ θὰ δοξάζουμε ἡμέρα καὶ νύχτα, Πατέρα, Υἱὸν καὶ ἅγιον Πνεῦμα, εἰς αἰῶνας αἰώνων·ἀμήν
† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία,ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Κωνσταντίνου & Ἑλένης Νίκης-Φλωρίνης τὴν 26-6-1977 μὲ ἄλλο τίτλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου