Π Ε Ν Τ Η Κ Ο Σ Τ Η
Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς μετὰ τὴν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασή του ἔδωσε ἐντολὴ στοὺς μαθητές του νὰ μὴν ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα ἀλλὰ νὰ περιμένουν τὴν πραγματοποίηση τῆς ὑποσχέσεώς του περὶ τῆς ἀποστολῆςσ’ αὐτοὺς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Σεῖς οἱ μαθητές μου θὰ βαπτισθεῖτε μὲ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα μετὰ ἀπὸ λίγες ἡμέρες (Πράξ.α΄ 4-5).
Πράγματι πενήντα ἡμέρες μετὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καὶ δέκα ἡμέρες μετὰ τὴν εἰς οὐρανοὺς θεία Ἀνάληψή του, σὲ ἀπροσδόκητη ὥρα καὶ μὲ ἀπροσδόκητο τρόπο, ἀκούστηκε ἦχος σὰν βοὴ σφοδροῦ ἀνέμου, ὁ ὁποῖος ἐκινεῖτο μὲ ὁρμὴ καὶ βιαιότητα καὶ γέμισε ὅλο τὸ σπίτι ὅπου κάθονταν οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ ἄλλοι μαθητές, συνολικῶς περὶ τοὺς ἑκατὸν εἴκοσι.
Εἶδαν τότε μὲ τὰ μάτια τους νὰ διαμοιράζονται σ’ αὐτοὺς γλῶσσες παρόμοιες πρὸς τὶς φλόγες τῆς φωτιᾶς καὶ στὸν καθένα ἀπὸ αὐτοὺς κάθισε ἀπὸ μία γλώσσα. Ἦταν ἡ κάθοδος τοῦ τρίτου Προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος, τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὸ Ὁποῖο γέμισε τὸ ἐσωτερικὸ ὅλων τους (Πράξ. β΄ 2-4). Ἡ ὑπόσχεση τοῦ Κυρίου γινε πλέον πραγματικότητα (Ἰω. ιε΄ 26).
Ἦταν ἀναγκαία ἡ ἀποστολὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, ὅταν,ἄρχισε τὸ ἔργο τῆς προετοιμασίας τῶν ψυχῶν προκειμένου νὰ δεχθοῦν οἱ ἄνθρωποι κατόπιν τὸν Σωτήρα Χριστό, σαφῶς διεκήρυξε: «Ἐγὼ μὲν βαπτίζω ὑμᾶς ἐν ὕδατι εἰς μετάνοιαν· ὁ δὲ ὀπίσω μου ἐρχόμενος... αὐτὸς ὑμᾶς βαπτίσει ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καὶ πυρί» (Ματθ. γ΄ 11). Ἐγὼ μὲν σᾶς βαπτίζω μὲ ἁπλὸ νερό, γιὰ νὰ μετανοήσετε. Τὸ βάπτισμά μου ὅμως δὲν ἔχει τὴ δύναμη νὰ σᾶς ἀναγεννήσει. Αὐτὸς ποὺ ἔρχεται ὕστερα ἀπὸ ἐμένα, Αὐτὸς θὰ σᾶς βαπτίσει μὲ Πνεῦμα Ἅγιον καὶ μὲ τὸ καθαρτικὸ πῦρ τῆς χάριτος, ποὺ ἀναγεννᾶ καὶ ἀνακαινίζει τὶς ψυχές.
Ἡ κάθοδος τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἀποτελεῖ ἔμπρακτη πιστοποίηση ὅτι ὁ κόσμος ἔχει πλέον συμφιλιωθεῖ μὲ τὸν Θεό. «Εἰρήνην ἔχομεν πρὸς τὸν Θεὸν διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Ρωμ. ε΄ 1). Εἴχαμε προηγουμένως βεβαίως τὴ θριαμβευτικὴ νίκη τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ ἐναντίον «τοῦ ἄρχοντος τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου». Μὲ τὸ τεθεωμένο σῶμα του, τὸ ὁποῖο ἔμεινε ἄφθορο στὸν τάφο, κατήργησε τὸ θάνατο καὶ τὴ φθορά, καὶ μὲ τὴν τεθεωμένη ψυχή του κατέλυσε τὸ κράτος καὶ τὴ δύναμη τοῦ Ἅδου. Μετὰ τὴν Ἀνάστασή του ἐπακολούθησε ἡ ἔνδοξος εἰς οὐρανοὺς θεία Ἀνάληψη, καὶ ἔχουμε πλέον αἰώνιο μεσίτη καὶ Ἀρχιερέα ἐν δεξιᾷ τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ καθήμενον. Τὸ ἀπολυτρωτικὸ ἔργο ὁλοκληρώνεται τὴ μεγάλη αὐτὴ ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, γιὰ νὰ συνεχίζεται πλέον διὰ τῆς Ἐκκλησίας μέχρι τὴ συντέλεια τῶν αἰώνων.
Τὸ πύρινο βάπτισμα τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας ἱερουργεῖται ἀπὸ αὐτὸν τὸν ἴδιο τὸν Κύριο, διότι Αὐτὸς «βαπτίζει ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καὶ πυρί» (Ματθ. γ΄ 11, Λουκ. γ΄ 16). Ὄχι μόνο οἱ Ἀπόστολοι ἀλλὰ κατόπιν καὶ ὅλοι οἱ πιστοὶ χριστιανοὶ «βαπτίζονται ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ» (Λουκ. κδ΄ 49 καὶ Πράξ. α΄4-5).
Ὅλα λοιπόν μαρτυροῦν ὅτι «δύναμις ἐξ ὕψους» εἰσῆλθε στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ «νέος αἰὼν» τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῆς γῆς ἔχει ἀρχίσει. Εἴμαστε τώρα ὅλοι ἑνωμένοι σ’ ἕνα ἁρμονικὸ σύνολο, γιατὶ ὅλοι ἐμεῖς οἱ πιστοὶ χριστιανοὶ εἰς ἕνα Πνεῦμα βαπτισθήκαμε καὶ ἀπὸ ἕνα Πνεῦμα ἀναγεννηθήκαμε στὴν κολυμβήθρα καὶ ἔχουμε ἐνσωματωθεῖ στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Γίναμε ἕνα σῶμα, εἴτε Ἰουδαῖοι, εἴτε Ἕλ ληνες ἤμασταν πρωτύτερα κατὰ τὴν ἐθνικότητα καὶ τὴ θρησκεία, εἴτε δοῦλοι, εἴτε ἐλεύθεροι, κατὰ τὴν κοινωνική μας θέση καὶ τάξη.
«Πεντηκοστὴν ἑορτάζομεν καὶ Πνεύματος ἐπιδημίαν καὶ προθεσμίαν ἐπαγγελίας καὶ ἐλπίδος συμπλήρωσιν». Τὸ Ἅγιον Πνεῦμα «τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενον» εἶναι ἀνάμεσά μας. «Συγκροτεῖ ὅλον τὸν θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας». Τὸ πύρινο βάπτισμα, ἡ «δύναμις ἐξ ὕψους» συνεχίζεται μέσα στὴνἘκκλησία, ποὺ εἶναι ἡ ταμιοῦχος τῆς θείας χάριτος. Στὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας τὸ Ἅγιον Πνεῦμα μεταβάλλει τὸν ἄρτο καὶ τὸν οἶνο σὲ σῶμα καὶ αἷμα Χριστοῦ καὶ μὲ αὐτὸ τρέφει τὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν. Τὸ ὕδωρ τοῦ Μυστηρίου τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος καθαγιάζεται διὰ τῆς ἐπικλήσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ «ψυχῶν καθάρσιον γίνεται». Κάτι ἀνάλογο πραγματοποιεῖται καὶ στὰ ἄλλα ἅγια Μυστήρια. «Οὗ δ’ ἂν ἐφάψοιτο τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τοῦτο ἡγίασται καὶ μεταβέβληται». Ὅ,τι ἐγγίζει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, αὐτὸ ἁγιάζεται καὶ μεταβάλλεται. Αὐτὸ νὰ προσπαθοῦμε νὰ γίνεται καὶ σὲ μᾶς. Νὰ παραμένει συνεχῶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον μέσα μας γιὰ νὰ καίει μὲ τὴ θεϊκή του δύναμη τὶς ἁμαρτίες καὶ τὰ πάθη μας καὶ νὰ μᾶς μεταμορφώνει.
«Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας... ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος καὶ σῶσον, Ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν».
«Ο ΣΩΤΗΡ» 1-6-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου