Αλήθειες και ψέματα για το 1821
του Νικ. Καψωμενάκη
Η ετήσια αναφορά μας στο '21 είναι ένα ηθικό χρέος προς τούς επώνυμους αλλά και τούς απλούς αγωνιστές (άνδρες και γυναίκες) πού πάλαιψαν, θυσιάστηκαν κι έδωσαν το βιός τους, για να είμαστε σήμερα ελεύθεροι και όχι σκλάβοι των Τούρκων... Έτσι, για μια ακόμη φορά, αναφερόμαστε στην ένδοξη Εθνεγερσία μας, για ν' αποτίσουμε φόρο τιμής στους Ήρωες, πού με τα εκπληκτικά κατορθώματα, τις Θυσίες και τα ολοκαυτώματά τους αποτίναξαν τελικά τον Τουρκικό ζυγό και προκάλεσαν τον παγκόσμιο φιλελληνισμό και τη συμπαράσταση κορυφαίων εκπροσώπων του Πνεύματος και της Τέχνης, πού αχρήστεψαν την ανθελληνική «Ιερά Συμμαχία» των Κυβερνήσεων τους.
Η αναφορά μας στο '21 χρειάζεται σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, διότι έχει αποχαλινωθεί ο ΓΡΑΙΚΥΛΙΣΜΟΣ παντού! Στην Πολιτική, στη Δημοσιογραφία, στα ΜΜΕ, στις διάφορες Οργανώσεις κ.λπ. Πραγματικά, στα τελευταία χρόνια έχουν τελείως αποθρασυνθεί οι «αναθεωρητές» της Ιστορίας μας, πού αγνοώντας ή παραποιώντας ιστορικά ΔΕΔΟΜΕΝΑ, μας παρουσιάζουν «το άσπρο για μαύρο»! Έτσι, με τη φόρα πού έχουν πάρει, σύντομα θα κατηγορήσουν τους Ήρωες του '21 ως ... πολεμοκάπηλους, τρομοκράτες και σφαγείς των αθώων (!) Τούρκων... (Ήδη περιορίζονται ή εξαφανίζονται από τα σχολικά Βιβλία τα ηρωικά κατορθώματα και οι θυσίες των Αγωνιστών καθώς και οι βαρβαρότητες των Τούρκων, και παράλληλα απομακρύνονται τα πορτρέτα των Ηρώων... (Τι ντροπή!).
Οι διάφοροι γραικύλοι γράφοντας ή μιλώντας για το 1821 αποσιωπούν ή αλλοιώνουν και πλαστογραφούν ιστορικά ΔΕΔΟΜΕΝΑ (ανάλογα με την ιδεολογία τους ή με τις θέσεις του Κόμματός τους). Αυτό όμως δεν είναι Ιστορία αλλά πολιτική! Έτσι διαστρεβλώνουν τα αίτια, το πνεύμα και τούς στόχους της Επανάστασης. Η ανασκευή (και μάλιστα η λεπτομερής)
όλων των σχετικών ψευδών τους θα απαιτούσε ολόκληρο Βιβλίο. Γι' αυτό θα περιοριστούμε σε δύο μόνο ισχυρισμούς τους και συγκεκριμένα: α) ότι η Επανάσταση του '21 ήταν «ταξική» και β) ότι η στάση της Εκκλησίας ήταν αρνητική.
Ήταν «ταξική»;
Οι «στρατευμένοι» ιστορικοί ισχυρίζονται ότι η Επανάσταση δεν είχε πνευματικά κίνητρα και στόχους. Ότι δεν έγινε «για του Χριστού την Πίστη την αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία», αλλά, ότι είχε ταξικά και οικονομικά κίνητρα. Ότι έγινε από την αστική τάξη και τούς ανθρώπους του Λαού, όταν πλούτισαν με τη ναυτιλία και το εμπόριο, κατά τον 18ο και 19ο αιώνα και ότι μέχρι τότε οι ραγιάδες βρίσκονταν σε λήθαργο, χωρίς εθνικά ιδεώδη και εθνική δράση. Ισχυρίζονται επίσης, ότι την Επανάσταση δεν την ήθελαν οι Κοτζαμπάσηδες, οι Τσιφλικάδες και η Εκκλησία.
Όμως, οι ισχυρισμοί αυτοί δεν θεμελιώνονται ιστορικά. Οι ραγιάδες δεν βρίσκονταν σε λήθαργο. ΔΕΚΑΔΕΣ εξεγέρσεις κατά των κατακτητών, πριν την γενική Εθνεγερσία του 1821. Ήδη το 1463, δηλαδή 10 μόλις χρόνια μετά την Άλωση έγινε η εξέγερση του Μιχαήλ Ράλλη στην Πελοπόννησο. Ακολούθησαν οι εξεγέρσεις στη Μάνη και την Ήπειρο από τούς Κροκόδειλο Κλάδα και Μπουά το 1479. Το 1495 στη Μακεδονία, το 1496 σε Πελοπόννησο, Ακαρνανία, Θεσσαλία και Ήπειρο και εν συνεχεία στα 1532, '37, '66, '71 και... και... και σε διάφορα άλλα μέρη του Ελληνισμού. Η Ιστορία λοιπόν βεβαιώνει ότι οι υπόδουλοι Έλληνες διατηρούσαν ακμαία την Εθνική τους συνείδηση και επιδιώκανε διαρκώς την απελευθέρωση τους! Αυτό, εκτός από τις εξεγέρσεις πού αναφέραμε, προκύπτει κι από τα δημοτικά τραγούδια της εποχής, τούς θρήνους για την 'Άλωση, τούς θρύλους για τον «μαρμαρωμένο Βασιλιά» και το «πάλι με χρόνια και καιρούς, πάλι δικά μας θα 'ναι...».
Μιλάει ο Κολοκοτρώνης!
Ως προς τα περί «ταξικού» και οικονομικού χαρακτήρα της Επαναστάσεως και περί αντίδρασης από τούς Κοτζαμπάσηδες και την Εκκλησία, αντί των πολλών Ιστορικών στοιχείων, τα όποια θα μπορούσαμε να αναφέρουμε, για να διαψεύσουμε αυτούς τούς ισχυρισμούς, αρκούμαστε σε σχετικές δηλώσεις του Κολοκοτρώνη! Βεβαιώνει λοιπόν ο «Γέρος του Μωρία»:
«...Η Επανάσταση η δική μας δεν ομοιάζει με καμμιά απ' όσες γίνονται σήμερα στην Ευρώπη. Της Ευρώπης οι Επαναστάσεις εναντίον των διοικήσεων τους, είναι εμφύλιοι πόλεμοι. Ο δικός μας πόλεμος ήταν ο πλέον δίκαιος, ήταν Έθνος με άλλο Έθνος...».
Άρα η Επανάσταση ήταν ΕΘΝΙΚΗ («Έθνος με άλλο Έθνος», όπως λέει ο Κολοκοτρώνης). Αυτό διακηρύχθηκε και στην Α' Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου. Δεν ήταν «ταξική» ούτε είχε κοινωνικά κίνητρα. Δεν Ξεσηκώθηκαν οι Έλληνες εναντίον των Προεστών αλλά εναντίον των Τούρκων. Αυτοί ήταν ο εχθρός και όχι οι Προεστοί, οι Κοτζαμπάσηδες και οι Δεσποτάδες. Διότι συμμετείχαν κι αυτοί στον Αγώνα και πρόσφεραν τα ΠΑΝΤΑ (περιουσίες και πολλοί και τη ζωή τους) χωρίς κανένα αντάλλαγμα! Όλοι έδωσαν το «παρών»; Πρίγκιπες (Υψηλάντηδες), Δημογέροντες, Προύχοντες και Λαός. Κληρικοί όλων των βαθμών και Μοναχοί. Πλούσιοι και φτωχοί, μορφωμένοι και μη, ναυτικοί, γαιοκτήμονες και ακτήμονες. Οι πάντες! Ο Κολοκοτρώνης μας το βεβαιώνει: «Σαν μία βροχή έπεσε σε όλους μας η επιθυμία της Ελευθερίας μας και ΟΛΟΙ, και οι Κληρικοί και οι Προεστοί και οι Καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι, και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι συμφωνήσαμε στο σκοπό αυτό και κάναμε την Επανάσταση...».
Το ότι η Επανάσταση δεν ήταν ταξική, το δέχθηκε τον Αύγουστο του 1984 και το «Κέντρο Μαρξιστικών Ερευνών της Ελλάδας», πού παραδέχθηκε ότι η Επανάσταση του '21 είναι «Εθνικοαπελευθερωτική».
Και θρησκευτική!
Η Επανάσταση εκτός από Εθνική ήταν και θρησκευτική! Ο Κολοκοτρώνης και πάλι λέει: «Όταν πιάσαμε τα άρματα είπαμε, πρώτα υπέρ Πίστεως και έπειτα υπέρ Πατρίδος...».
Ο Φώτης Κόντογλου έγραψε: «Η Ελληνική Επανάσταση είναι η πιο πνευματική, πού έγινε στον Κόσμο, είναι Αγιασμένη!». Οι ραγιάδες έλεγαν: «Για του Χριστού την Πίστη την αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία, γι' αυτά τα δύο πολεμώ, κι αν δεν τα αποκτήσω τί μ' ωφελεί να ζήσω!».
Η Εκκλησία
Κι εδώ ερχόμαστε στον άλλο ψευδή ισχυρισμό των γραικύλων, ότι δήθεν η Εκκλησία αντέδρασε στην Επανάσταση. Στο θέμα αυτό οι «εκσυγχρονιστές» της ιστορίας μας αποδεικνύονται άριστοι μαθητές του Αρχιναζί Γκαίμπελς, εφαρμόζοντας το δόγμα του «όσο μεγαλύτερο είναι το ψέμα τόσο περισσότερο γίνεται πιστευτό»! Και μεγαλύτερο ψέμα απ' αυτό δεν υπάρχει, όπως προκύπτει από τα ιστορικά στοιχεία. Όσοι ιστορικοί (Έλληνες και ξένοι) ερεύνησαν αντικειμενικά (και όχι με ιδεολογική και πολιτική προκατάληψη) τα ιστορικά στοιχεία πού υπάρχουν, βεβαιώνουν κατηγορηματικά τον ανεκτίμητο ρόλο της Εκκλησίας τόσο στην προπαρασκευή όσο και στη διεξαγωγή της Εθνεγερσίας!
Αρχικά πρέπει να τονισθεί ή ανεκτίμητη συμβολή της Εκκλησίας μας στην επιβίωση και τη διατήρηση της Εθνικής συνειδήσεως του υπόδουλου Ελληνισμού! Με την διαφύλαξη της Ορθόδοξης χριστιανικής Πίστης και της Ελληνικής γλώσσας (πού ήταν η γλώσσα της Λατρείας και των Εκκλησιαστικών Βιβλίων) η Εκκλησία διαφύλαξε και την Ελληνικότητα των ραγιάδων! Είναι αναμφισβήτητο ότι όποιος Έλληνας έχανε την Πίστη του και εξισλαμιζόταν, έχανε και την ελληνική εθνική συνείδηση και τούρκευε!
Σωτήρια ήταν στο θέμα αυτό η προσφορά του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, πού με το κήρυγμά του και την ίδρυση 200 (!) Σχολείων, διέσωσε χιλιάδες ραγιάδες από τον εξισλαμισμό και εκτουρκισμό. Έφτασε στο σημείο, ο Μέγας αυτός 'Εθναπόστολος, να προτρέπει τούς υπόδουλους να μιλούν ελληνικά, λέγοντας τους ότι, αν τον άκουγαν, «θα έπαιρνε τις αμαρτίες στο λαιμό του!».
Σωτήρια ήταν η προσφορά της Εκκλησίας και για τη μόρφωση των υποδούλων. Ευθύς μετά την Άλωση ο Πατριάρχης Γεννάδιος ίδρυσε στην Κωνσταντινούπολη τη «Μεγάλη του Γένους Σχολή» και στη συνέχεια ιδρύθηκαν από την Εκκλησία και άλλα Σχολεία, «Κρυφά» και φανερά, σε διάφορα μέρη. Και δεν ίδρυε μόνο τα Σχολεία η Εκκλησία αλλά διέθετε και τα έξοδα λειτουργίας τους και τα εφοδίαζε με δασκάλους, πού ήταν κυρίως κληρικοί (1000 σε σύνολο 1500). Δεκάδες μορφωμένοι κληρικοί («Διδάσκαλοι του Γένους») δίδαξαν τούς υπόδουλους Χριστό, Ελλάδα και Επιστήμες. Μεταξύ των άλλων αναφέρουμε τούς: Νικηφόρο Θεοτόκη, Ευγένιο Βούλγαρι, Άνθιμο Γαζή, Αθανάσιο Πάριο, Ηλία Μηνιάτη, Μάξιμο Γραικό, Νικόδημο Αγιορείτη, Νεόφυτο Μεταξά. Αυτοί και πολλοί άλλοι μορφώνοντας τούς ραγιάδες προετοίμαζαν και την εθνική τους αναγέννηση!
Προσφορά σε χρήμα και αίμα
Εκτός από τις πιο πάνω αναφορές της Εκκλησίας, τεράστια ήταν και η προσφορά της, κατά τη διεξαγωγή του Αγώνα, τόσο σε χρήματα όσο και σε αίμα των μελών της. Η Εκκλησία διέθεσε για τον Αγώνα τεράστιες ποσότητες χρυσού και αργύρου (οπό τα ιερά σκεύη και τα αφιερώματα), χρήματα, ακίνητη περιουσία αλλά και μαχητές!
Οι Μονές έγιναν Νοσοκομεία και Κέντρα περίθαλψης, σίτισης και κάθε βοήθειας προς τραυματίες, αστέγους, φτωχούς, χήρες και ορφανά. Τελειώνοντας αναφέρουμε λίγα για την προσφορά του κλήρου σε αίμα κατά την διάρκεια της σκλαβιάς και της Επαναστάσεως. Ο ιστορικός Δ. Κόκκινος γράφει: «... οι αυτοθυσιασθέντες χάριν του εθνικού καθήκοντος κληρικοί είναι τόσοι, ώστε αποτελούν ηρωική λεγεώνα». Ο Γάλλος ιστορικός ΠουκεΒίλ αναφέρει ότι απαγχονίσθηκαν, σφαγιάσθηκαν και μαρτύρησαν 11 Πατριάρχες, 100 περίπου Αρχιερείς και 6000 κληρικοί και μοναχοί.
Την πολύμορφη και τεράστια προσφορά της Εκκλησίας στην προπαρασκευή και διεξαγωγή του Αγώνα αναγνωρίζουν και τονίζουν: «Φιλικοί», Στρατιωτικοί, Πολιτικοί και Πνευματικοί ηγέτες της Επανάστασης. Ο «Φιλικοί» Ξανθοί λέει: «Την Επανάσταση εκίνησαν και εμψύχωσαν οι κληρικοί... άνευ των οποίων ο λαός δεν θα είχε κινηθεί». Τα ίδια τονίζουν και οι ιστορικοί: Ο Δ. Κόκκινος γράφει: «Ο κλήρος υπήρξε ο οδηγός του Έθνους και το στήριγμα του». Ο Κ. Παπαρρηγόπουλος γράφει: «Το Ελληνικό Έθνος εσώθηκε δια της συμμαχίας του με τον Χριστιανισμό». Ο Καρολίδης: «Το ενεργότερο μέρος στον αγώνα υπέρ της Ελευθερίας έλαβε η Εκκλησία». Ο κορυφαίο ιστορικός Κάρολος Ντίλ γράφει: «Η Εκκλησία... μαζί με την Ορθοδοξία διαφύλαξε και την ελληνική εθνότητα και την ελληνική παιδεία». Ο ιστορικός Ν. ΣΒορώνος (Μαρξιστής) ομολογεί ότι: «Η Εκκλησία ήταν η κατευθυντήρια δύναμη του Έθνους και επικεφαλής της Εθνικής αντίστασης σε όλες τις μορφές της... έχει να δείξει μεγάλο αριθμό νεομαρτύρων, πού είναι συγχρόνου και ήρωες της Χριστιανικής Πίστης και της εθνικής αντίστασης».
-Νικ. Καψωμενάκη (Του Συνδέσμου Πολυτέκνων Αθηνών) Από το περιοδικό της Ιεράς Μητροπόλεως Γρεβενών «Όσιος Νικάνωρ»,τεύχος 303 Μάρτιος 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου