«ΕΜΟΙ ΕΠΟΙΗΣΑΤΕ»
Υπάρχει μια αποκαλυπτική σελίδα του Ευαγγελίου πού θα έπρεπε όλοι να προσέξουμε. Ιδιαίτερα όσοι κατηγορούν τον χριστιανισμό, ότι αδιαφορεί για τον άνθρωπο. Κατηγορούν τους Χριστιανούς, ότι μεταθέτουν τα ενδιαφέροντα τους στον ουρανό και δεν τούς ενδιαφέρει ή γη. Έρχεται, λοιπόν, ό Κύριος με το Ευαγγέλιο της Κρίσεως να δώσει μια συντριπτική απάντηση.
Κάποια μέρα άγνωστη σε μας θα έλθει ό «ό υιός του άνθρωπου έν τη δόξη αυτού»,για να κρίνει τους ανθρώπους. Ή κρίση αύτη, ή απόδοση δικαιοσύνης, είναι κάτι πού ανταποκρίνεται στην κοινή συνείδηση. Δεν μπορεί να είναι και να μείνει το κακό αιώνιο. Κάτι τέτοιο θα ήταν αφύσικο. 'Ο σημερινός θρίαμβος του κάποτε θα μεταβληθεί σε καταισχύνη. Το βαθύ αίσθημα της δικαιοσύνης πού τόσο συχνά περιφρονείται πρέπει να βρει τη δικαίωση του.
Το ότι ή κρίση θα λάβει χώρα στο άγνωστο μέλλον, αυτό δεν δημιουργεί αδιαφορία. Διότι αν ή κρίση θα λάβει χώρα στο μέλλον, όμως τα κριτήρια αναφέρονται στο παρόν. Ή σημερινή συμπεριφορά των ανθρώπων, τα τωρινά έργα τους, οι σημερινές παραλείψεις τους θα κριθούν την ήμερα εκείνη.
Σήμερα πεινούν και διψούν οι αδελφοί μας και όχι μόνο για τον άρτο τον υλικό ή το φυσικό νερό. Πεινούν και διψούν πιο πολύ για τη δικαιοσύνη, για την ειλικρινήαγάπη. Σήμερα κυκλοφορούν δίπλα μας όχι μόνο ξένοι ή από άλλη επαρχία, αλλά άνθρωποι πού αισθάνονται ξένοι στο περιβάλλον τους, απομονωμένοι στη γειτονιά τους, έρημοι από φίλους.
Για όλους αυτούς μας λέει ό Κύριος τί κάνετε; Ενδιαφερθήκατε να τούς συμπαρασταθείτε και να τούς βοηθήσετε; Απασχοληθήκατε με τα προβλήματα τους; Η μήπως σκεφτήκατε, πώς αυτό δεν είναι δουλειά δική σας, δεν θα σώσετε εσείς όλο τον κόσμο! 'Εγώ όμως σας βεβαιώνω, πώς «έφ' όσον οΰκ έποιήσατε ένί τούτων των ελαχίστων, ουδέ έμοί έποιήσατε» (Ματθ. κε' 45).
Ό Κύριος, λοιπόν, μας παρουσιάζει το παγκόσμιο εκείνο δικαστήριο όχι σαν μελλοντικό, αλλά σαν παρόν. Κατά κάποιο τρόπο ή ακροαματική διαδικασία και ή όλη εξέλιξη της δίκης γίνεται τώρα. Τότε απλώς θα απαγγελθεί ή απόφαση. Ή μεγάλη μέρα δεν είναι τότε. Είναι τώρα. Γιατί από το τώρα εξαρτάται το τότε. Ή αιωνιότητα εξαρτάται από το σήμερα.
Και το ασύλληπτο στην ανθρώπινη σκέψη είναι εκείνο το «έμοί». Σ' έμενα κάνατε ή δεν κάνατε. Τη θέση του άνθρωπου, του περιφρονημένου, του εγκαταλελειμμένου, του φτωχού, του άρρωστου, την παίρνει ό ίδιος ό Χριστός. Ό,τι οι άνθρωποι κάνουν ή παραλείπουν να κάνουν στους συνανθρώπους τους, το πράττουν ή το παραλείπουν στον Χριστό. Ύστερα από την τοποθέτηση αυτή ό κάθε άνθρωπος δεν είναι απλώς πρόσωπο άξιο της συμπάθειας και βοήθειας μας, αλλά και του σεβασμού και της βαθιάς εκτιμήσεως μας.
Δεν περιφρονείς τον συνάνθρωπο σου με την κακότητα ή την υποτιμητική στάση σου στην αξιοπρέπεια του. Περιφρονείς τον Χριστό. Δεν αδικείς και δεν κλέβεις τον υπάλληλο σου με την κατακράτηση του μισθού του. Αδικείς και κλέβεις τον Χριστό. Όταν περνάς αδιάφορος μπροστά στα προβλήματα και τις ανησυχίες της νέας γενιάς, όταν στην πνευματική της πείνα και δίψα, στις μεταφυσικές της αγωνίες, δεν δίνεις καμιά σημασία, ή αδιαφορία αυτή είναι σαν να απευθύνεται στον Χριστό.
«Ουδέ έμοι έποιήσατε», μας λέει ό Κύριος, όταν αφήσατε τον φίλο σας, τον συνάδελφο σας ανυπεράσπιστο, αβοήθητο, χωρίςτη συμπαράσταση σας στις δυσκολίες του, όταν βρέθηκε άνεργος με την οικογένεια του σε δεινή κατάσταση και σεις περάσατε αδιάφοροι. Και όταν πάλι τον βλέπατε πονεμένο, απογοητευμένο, πληγωμένο, με την αδικία να τον εξουθενώνει, τη συκοφαντία να τον κηλιδώνει, την ανέχεια να τον πνίγη και σεις δεν σταθήκατε κοντά του με έμπρακτη αγάπη, ναι, τότε «ουδέ έμοί έποιήσατε». Ό κάθε, λοιπόν, συνάνθρωπος μας δεν είναι νούμερο. Στο πρόσωπο του πρέπει να ατενίζουμε τον ίδιο τον Χριστό. Κάτι πού αν το συνειδητοποιούσαμε θα άλλαζε ή μορφή του κόσμου.
«ΖΩΗ» 24/02/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου