Το κατανυκτικότατο Τριώδιο είναι ή κατ’ εξοχήν περίοδος του λειτουργικού έτους πού έχει το χρώμα της συντριβής και μετανοίας, στάζει από το μέλι της ιεράς και ευλογημένης κατανύξεως. Οι πιστοί πού με ευλάβεια παρακολουθούν τις ιερές Ακολουθίες του, τούς κατανυκτικούς Εσπερινούς, τούς Όρθρους, τις θείες Λειτουργίες του ιερού Χρυσοστόμου και του Μεγάλου Βασιλείου, τις Προηγιασμένες Λειτουργίες, τα Μεγάλα Απόδειπνα, τις στάσεις των Χαιρετισμών του Ακάθιστου Ύμνου, θερμαίνονται από τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος και απολαμβάνουν το θείο δώρο της κατανύξεως. Την περίοδο του Τριωδίου έκτος από τα κατανυκτικά τροπάρια της Παρακλητικής ψάλλονται και άλλοι κατανυκτικοί ύμνοι (κανόνες, αίνοι, ιδιόμελα, δοξαστικά) από το ομώνυμο βιβλίο της περιόδου, το Τριώδιο, πού μας κατανύσσουν με τα εξαίρετα βυζαντινά μέλη τους. Επίσης την περίοδο του Τριωδίου συμπλέκονται στις ιερές Ακολουθίες κατάλληλα ιερά Αναγνώσματα πού μας καλούν στην ταπείνωση και στη μετάνοια και μας χειραγωγούν στην κατάνυξη. Αλλά τί είναι ή κατάνυξη; Κατάνυξη είναι ένα κέντημα της ψυχής – από το ρήμα «νύσσω», πού σημαίνει κεντώ, τρυπώ με αιχμηρό αντικείμενο. Κατάνυξη είναι «άμετεώριστος οδύνη ψυχής» κατά τον ορισμό του αγίου Ιωάννου της «Κλίμακος». Ένας γλυκός πόνος της ψυχής πού προέρχεται από τη συναίσθηση της άμαρτωλότητός μας και την επίσκεψη του θείου ελέους. Κατάνυξη είναι ή επιστροφή στον εαυτό μας, στο χώρο της καρδιάς μας. Είναι το βίωμα πού βίωσε ό άσωτος υιός, ό όποιος μετά από μία περίοδο ασωτίας ήλθε στον εαυτό του και είπε: Θα επιστρέψω στον πατέρα μου και θα του πω: Πατέρα μου, αμάρτησα στον Θεό και σε Σένα. Δεν είμαι πλέον άξιος να ονομάζομαι παιδί σου. Μεταχειρίσου με σαν έναν από τούς μισθωτούς σου (Λουκ. ιε’ 17-19).
Ή κατάνυξη δεν συμπλέει με την υπερηφάνεια, τη φιλαρέσκεια και την αύτοδικαίωση. Είναι ή μακάρια κατάσταση της «συντετριμμένης και ταπεινωμένης καρδίας» πού ζει μέσα στη Χάρη του Θεού. Ό πιστός πού κατανύσσεται δεν λέει «Ό Θεός, ευχαριστώ σοι…», όπως ό φαρισαίος, αλλά ψελλίζει ίλαστήριες ικεσίες, όπως ό τελώνης. Δεν φλυαρεί ασταμάτητα, δεν γελάει με ηχηρά γέλια, όπως συνήθως γελούν αυτοί πού βρίσκονται σε κατάσταση μετεωρισμού και διαχύσεως, άλλα είναι μία αυτοκυριαρχημένη προσωπικότητα, ήρεμη και συγκροτημένη. Δεν παραδίδεται στην οινοποσία και τη μέθη, στον κορεσμό της κοιλίας, στον παρατεταμένο ύπνο, διότι «ό κόρος των ευτελών τροφών κωλύει (εμποδίζει) την κατάνυξιν», σημειώνει ό άγιος Γρηγόριος ό Παλαμάς.
Στις καρδιές πού κατανύσσονται παρατηρούνται πετάγματα πνευματικά. Ή Χάρις του Θεού εργάζεται μεγάλα και θαυμαστά. Συντελούνται συγκινητικές νεκραναστάσεις και θειες αλλοιώσεις της δεξιάς του Ύψιστου. Αμαρτωλοί μετανοούν, υπερήφανοι χαμηλώνουν, άσωτοι επιστρέφουν στην αγάπη του Πατέρα, αιχμάλωτοι των παθών αποκηρύσσουν τη φαύλη ζωή τους, τραυματισμένοι από την αμαρτία άνθρωποι δείχνουν με πόνο στον Πνευματικό την πληγή τους και ομολογούν «ήμαρτον». Οι πιστοί πού κατανύσσονται ζουν μέσα στο κλίμα της προσευχής, της μετανοίας και της ειρήνης. Ζουν ζωή καθαρή και αγία. Έχουν αχώριστο φίλο τους τον φύλακα άγγελο τους. Γράφει ό όσιος Ηλίας ό έκδικος ότι «στα δροσερά άνθη των λιβαδιών, οι μέλισσες περιτριγυρίζουν τη βασίλισσα τους. Και την ψυχή πού έφθασε να βρίσκεται σε αδιάλειπτη κατάνυξη, την περικυκλώνουν οι νοερές δυνάμεις σαν φίλες και οικείες και βοηθούν να εκπληρωθούν οι επιθυμίες της»..
Ή κατάνυξη είναι δώρο Θεού πού προσφέρεται για να γλυκαθεί ή ψυχή και να ποθεί τα ουράνια, γράφει ό Μέγας Βασίλειος. Αλλά το θείο δώρο της κατανύξεως δωρίζεται μετά από κατάλληλη προετοιμασία του πιστού. Αν ό πιστός προσπαθεί να κατανυγεί και δεν κατανύσσεται, αυτό σημαίνει ότι παρεμβάλλονται κάποια πάθη, πού εμποδίζουν την ψυχή του να κατανυγεί. Τα πάθη με την κατάνυξη δεν συμβιβάζονται. Αυτό να το έχουμε ύπ’ όψη μας και να επιμελούμαστε τον πνευματικό μας καταρτισμό. Βεβαίως δεν γνωρίζουμε εκ των προτέρων πότε θα μας επισκεφθεί ή Χάρις του Θεού για να κατανυγεί ή ψυχή μας. Αλλά εκείνο πού μπορούμε να κάνουμε και πρέπει να το κάνουμε, είναι να καλλιεργούμε την κατάνυξη. Να ζητούμε τις γλυκές ώρες της προσευχής και της μελέτης του θείου λόγου. Να μελετούμε την Αγία Γραφή, ένα πνευματικό βιβλίο, κάποια σελίδα από τα πατερικά έργα, για να γλυκαίνεται και να κατανύσσεται ή ψυχή μας. Όταν κάποιος λόγος των θείων Γραφών προξενεί στην ψυχή μας κατάνυξη, να εμβαθύνουμε σ’ αυτόν, συμβουλεύει ό άγιος Ιωάννης της «Κλίμακος».
Δυστυχώς ό σύγχρονος άνθρωπος αντί να ζει πνευματικά, για να δημιουργούνται οι κατάλληλες προϋποθέσεις πού θα κατανύσσουν την ψυχή του, ζει άντιπνευματικά, με γέλια, φλυαρίες και διαχύσεις, με υπερβολική χρήση των κινητών τηλεφώνων, της τηλεοράσεως και λοιπών οπτικοακουστικών μέσων της σύγχρονης τεχνολογίας. Όλα αυτά καλλιεργούν την εξωστρέφεια. Διαχέουν και μετεωρίζουν τον νου του άνθρωπου. Αλλά με τη διάχυση δεν έρχεται κατάνυξη. Όσο πιο άντιπνευματικά ζει κανείς, τόσο λιγότερο απολαμβάνει το θειο δώρο της κατανύξεως.
Άς κάνουμε φιλότιμη προσπάθεια να ζούμε στο εύκρατο κλίμα της κατανύξεως. Να παρακαλούμε τον άγιο Θεό να κατανύσσει τις ψυχές μας λέγοντας: «Κύριε, δός μοι κατανύξεως πόθον». Δώσε μου κατάνυξη και συντριβή καρδιάς. Δώσε ταπείνωση στη σκέψη μου, δάκρυα μετανοίας και εξομολογήσεως στους οφθαλμούς μου και ύμνους δοξολογίας στα χείλη μου, για να Σε υμνώ και να Σε δοξάζω στους αιώνες των αιώνων.
Περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου