“Κανένας άνθρωπος δεν είναι αρκετά πλούσιος για να εξαγοράσει το παρελθόν του”.
Αν ο Άγγλος συγγραφέας ‘Όσκαρ Γουάϊλντ (1854-1900), πού χάραξε τις πιο πάνω γραμμές, εννοεί οτι κανείς δεν μπορεί να ξαναγεννηθεί βιολογικά μία ή περισσότερες φορές και να ξαναζήσει από την αρχή, ή ο,τι γίνεται δεν ξεγίνεται, κάθε λογικός ανθρωπος θά συμφωνήσει.
‘Αν ομως θέλει να πεί οτι κανένας ανθρωπος δεν μπορεί να διορθώσει τα λάθη, τις πτώσεις, τις αποτυχίες του, ο,τι κακό εκανε, ο Όσκαρ Γουάϊλντ σφάλλει.
” Ισως δεν γνώρισε την ‘ Αλήθεια, ίσως δεν πήρε τον δρόμο της μετανοίας για να βρεθεί στην αγκαλιά του στοργικού Πατέρα πού ε’χει τόση αγάπη ωστε να τα συγχωρεί ολα.
Δεν γνώρισε στη ζωή του ο συγγραφέας του Ντέ Προφούντις ανθρώπους πού πίστευσαν και με την μετάνοια εξαγόρασαν το πιο αθλιο παρελθόν κι’ εγιναν “καινή κτίσις”;
Δεν ακουσε οτι ενας τελώνης στην ‘ Ιεριχώ, ο Ζακχαίος, με πολύ βεβαρυμένο παρελθόν, υποδέχθηκε τον Χριστό στο σπίτι του, ακουσε τον λόγο Του, πίστευσε, μετανόησε για τις αδικίες πού είχε κάνει, αποφάσισε να μοιραστεί τα αγαθά του με τους πτωχούς και εδήλωσε «εϊ τινός τι εσυκοφάντησα αποδίδωμι τετραπλούν»; Κι’ Εκείνος, που είχε την δύναμη και την αγάπη να εξαγοράσει κάθε παρελθόν, βεβαίωσε: «σήμερον σωτηρία τω οίκω τούτω εγένετο».
Δεν άκουσε για μια πόρνη πού στο σπίτι του Σίμωνα του Φαρισαίου με τα δάκρυα της μετανοίας της επλυνε ενα βρώμικο παρελθόν; ‘ Ηταν αμαρτωλή και ποταπή, οπως γράφει ο Ευαγγελιστής Λουκας, αλλά με την πίστη και την μετάνοια βρηκε το λύτρο της εξαγορας του παρελθόντος. ‘ Ο Κύριος την εβεβαίωσε: «αφέωνταί σου αϊ αμαρτίαι» και «η πίστις σου σέσωκέ σε, πορεύου είς είρήνην».
Δεν πληροφορήθηκε για το αρχοντόπουλο πού εγκατέλειψε το πατρικό σπίτι και αφου «απεδήμησε είς χώραν μακράν» και «διεσκόρπισε την ουσίαν αυτου ζων ασώτως» εγινε χοιροβοσκός πού πέθαινε της πείνας; ‘ Αλλά στο θλιβερό του κατάντημα θυμήθηκε τί είχε χάσει. ” Εκανε την σύγκριση: «πόσοι μίσθιοι του πατρός μου περισσεύουσιν αρτων, εγώ δε λιμώ απόλλυμαι». Συνηλθε και πηρε την απόφαση: «αναστάς πορεύσομαι προς τον πατέρα μου». Και γύρισε στον Πατέρα με μετάνοια, «πάτερ ημαρτον είς τον ουρανόν και ενώπιόν σου…». Και ο Πατέρας εσβυσε το παρελθόν της ντροπης.
Δεν διάβασε, ο υποστηρικτής του δόγματος «η τέχνη για την τέχνη», για εναν κακουργο πού, στα τελευταία του, σταυρωμένος στο λόφο του Γολγοθα, εξαγόρασε με την πίστη και την μετάνοια ενα εγκληματικό παρελθόν λέγοντας «μνήσθητί μου, Κύριε, οταν ελθης εν τη βασιλεία σου»; Και ‘ Εκείνος, πού ακριβώς τις ωρες εκείνες εξαγόραζε με την θυσία Του το αμαρτωλό παρελθόν, παρόν και μέλλον ολου του κόσμου, διαβεβαίωνε κατηγορηματικά: «αμήν λέγω σοι, σήμερον μετ’ εμου εση εν τω παραδείσω».
” Ισως ο ” Οσκαρ Γουάϊλντ δεν είχε μάθει, δεν είχε συνειδητοποιήσει οτι η αμαρτία είναι η χειρότερη αρρώστια, η αιτία κάθε ασθένειας, κάθε κακου. Ίσως δεν τον επληροφόρησε κανείς οτι υπάρχει φάρμακο για την θεραπεία της. Παράγεται εκεί οπου τα δάκρυα της μετανοίας σμίγουν με το Αίμα πού ρέει από τον Γολγοθα.
‘ Η τράπεζα ΕΚΚΛΗΣΙΑ διαθέτει ανεξάντλητα κεφάλαια, της Χάριτος, της ευσπλαχνίας του Θεου, ωστε να μπορεί να εξαγοράζει του καθενός το παρελθόν.
Πηγή: Ενοριακή Ευλογία, τεύχος 104
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου