Εικόνα μουσουλμανικής πόλεως παρουσίασε την Τρίτη, 16 Νοεμβρίου 2010, ή πρωτεύουσα μας! Περίπου 13.000 μουσουλμάνοι, όπως κατέγραψε ό ημερήσιος τύπος, («Ελεύθερος», 17.11.10), κατέκλυσαν δεκαπέντε πλατείες του λεκανοπεδίου της Αττικής, μαζί και τα Προπύλαια του Πανεπιστημίου, για να προσευχηθούν με την ευκαιρία της γιορτής τους «Κουρμπάν Μπαϊράμι». Ή προσευχή τους άρχισε στις 6.30 το πρωί και τελείωσε έπειτα από δύο ώρες, με την προστασία των ΜΑΤ, για να αποτραπούν επεισόδια από πολλούς πολίτες, πού διαμαρτύρονταν έντονα για το απαράδεκτο αυτό φαινόμενο.
Θλίβεται και οργίζεται πραγματικά κανείς με την πρόκληση αυτή των μουσουλμάνων. Στις χώρες τους δεν τολμά κανείς να δείξει δημόσια ότι είναι Χριστιανός. Συλλαμβάνεται αμέσως. Αυτό έγινε τελευταία στο Ιράν, όπου δύο νεαρές γυναίκες τόλμησαν να δηλώσουν ότι πιστεύουν στο Χριστό και είχαν και μελετούσαν το ιερό Ευαγγέλιο. Τις συνέλαβαν και τις έριξαν στη φυλακή, όπου βασανίστηκαν σκληρά για να αρνηθούν την χριστιανική πίστη, άλλ' έμειναν σταθερές.
Στη γειτονική μας Τουρκία ένα βιβλιοπωλείο, πού τόλμησε να έχει στην προθήκη του και να πουλάει Άγιες Γραφές, σφραγίστηκε αμέσως. Δεκαπέντε δε ήμερες πριν από αυτή την προσευχή, μουσουλμάνοι κατέστρεψαν χριστιανικό κοιμητήριο στην Ίμβρο, από τα ελάχιστα πού απέμειναν εκεί. Αν προσθέσουμε και τούς βανδαλισμούς και τις βεβηλώσεις, πού προκάλεσαν οι Τούρκοι στους Ναούς και τα Κοιμητήρια της κατεχόμενης Βορείου Κύπρου, καταλαβαίνουμε πού καταντήσαμε.
Ρωτάμε λοιπόν με εύλογη απορία τούς πολιτικούς μας, πού αποφάσισαν μάλιστα να κτίσουν τέμενος στην Αθήνα με χρήματα του κράτους, δηλαδή ημών των φορολογουμένων: Γιατί τόση αβρότητα έναντι των μουσουλμάνων; Και γιατί δεν καλούμε τούς πρεσβευτές των μουσουλμανικών κρατών στην 'Αθήνα, για να απαιτήσουμε αμοιβαιότητα, ελευθερία δηλαδή της χριστιανικής πίστεως και στις χώρες τους ως απαραίτητη προϋπόθεση της δικής τους ελευθερίας στη χώρα μας; Ποιόν και τί φοβούνται οι πολιτικοί ηγέτες μας; Ποιος αόρατος παράγων δίνει εντολές, για να μάς προκαλούν θρασύτατα οι μουσουλμάνοι; θα μάς απαντήσει άραγε κανείς;
«Η Δράσις»Φεβρουάριος 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου