Ο Ολιβιέ Κλεμάν για την οικουμενιστική κοινότητα Ταιζέ

Ο Ολιβιέ Κλεμάν, Συγγραφέας και θεολόγος, υπήρξε καθηγητής στο ινστιτούτο Ορθόδοξης Θεολογίας του Αγίου-Σέργιου στο Παρίσι. Από το βιβλίο του με τίτλο «Ταιζέ : ένα νόημα για τη ζωή» (Bayard, 1997) παραθέτουμε μερικά αποσπάσματα.

Στο Ταιζέ, αδελφοί με διαφορετικό θρήσκευμα, εθνικότητα, μόρφωση, γλώσσα, όλα αυτά διαφορετικά και καμιά φορά αντίθετα, προσεύχονται και εργάζονται μαζί: ναι, είναι δυνατόν, ο Χριστός καταστρέφει κάθε χώρισμα. Αυτή η ιστορική και γεωγραφική διαφορετικότητα εξαλείφεται μπρος στη διαφορά των χαρισμάτων. Η κοινότητα είναι μια κυψέλη σε δραστηριότητα. Μερικοί δημιουργούν ομορφιά, ζωγραφίζουν πίνακες, καμιά φορά εικόνες, πλάθουν θαυμαστά πήλινα ικανά να εξευγενίσουν την καθημερινή ζωή. Μαθαίνουν επίσης διάφορες γλώσσες για να ανταποκριθούν στην παγκόσμια κλήση του Ταιζέ. Σεμνή αγγελία αλλά βαθιά ριζωμένη αυτής της συμφιλιωμένης , μεταμορφωμένης ανθρωπιάς, προς την οποία η ιστορία ψηλαφίζει με πόνο, μια ιστορία της οποίας το Πνεύμα, πάντα εν δράσει, απειλεί τις αδιαφάνειες, αλλά φωτίζει τις πραγματοποιήσεις, είτε πρόκειται για τέχνη, για επιστήμη η για πνευματικότητα. Οι σημερινοί νέοι είναι κουρασμένοι από τα λόγια ( αλλά και από τις φωνές), διψούν για αυθεντικότητα. Είναι μάταιο να τους μιλάει κανείς για κοινωνία εάν δεν μπορεί – «έλα και δες» - να τους δείξει ένα χώρο όπου δημιουργείται η κοινωνία. Ένα χώρο όπου να τους δέχονται όπως είναι, χωρίς να τους κρίνουν, όπου δεν τους ζητούν ένα δογματικό διαβατήριο, χωρίς όμως γι’ αυτό να κρύβουν το ότι συγκεντρώνονται γύρω από το Χριστό και ότι μια οδός – «είμαι η οδός», έχει πει – αρχίζει εκεί για όποιον το θέλει. (σελ.14-15)

Είναι ο σύνδεσμος μεταξύ μιας βαθειάς πνευματικής εμπειρίας και ενός δημιουργικού ανοίγματος στον κόσμο, που είναι στην καρδιά των εμψυχωμένων συναντήσεων στο Ταιζέ, οι οποίες διαρθρώνονται από πολλά χρόνια γύρω από το θέμα «εσωτερική ζωή και ανθρώπινη αλληλεγγύη». Και είναι αυτός ο χριστιανισμός που πρέπει να λαβαίνουμε υπ’ όψην μας, γιατί όσο περισσότερο γίνεται κανείς άνθρωπος προσευχής, τόσο περισσότερο γίνεται άνθρωπος υπευθυνότητας. Η προσευχή δεν απαλλάσσει από τα καθήκοντα αυτού του κόσμου: μας κάνει ακόμα πιο υπεύθυνους. Τίποτα δεν είναι πιο υπεύθυνο από το να προσεύχεται κανείς. Αυτό πρέπει αληθινά να το καταλάβουμε και να το δώσουμε και στους νέους να το καταλάβουν. Η προσευχή δεν είναι μια διασκέδαση, δεν είναι ένα είδος ναρκωτικού για τη Κυριακή, αλλά μας στρατολογεί στο μυστήριο του Πατέρα, μέσα στη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Γύρω από ένα Πρόσωπο που μας αποκαλύπτει κάθε πρόσωπο, και μας κάνει τελικά υπηρέτες κάθε προσώπου. (σελ.58-59)

Η «εμπιστοσύνη» είναι μια λέξη κλειδί στο Ταιζέ. Οι συναντήσεις που η κοινότητα εμψυχώνει, στην Ευρώπη και στις άλλες ηπείρους, είναι μέρος ενός προσκυνήματος εμπιστοσύνης πάνω στη γη. Η λέξη «εμπιστοσύνη» είναι ίσως μια από τις πιο ταπεινές λέξεις, τις πιο καθημερινές και τις πιο απλές που υπάρχουν, αλλά ταυτόχρονα ένα από τις πιο ουσιαστικές. Αντί να μιλάμε για «αγάπη», η ακόμη για «κοινωνία», που είναι βαριές λέξεις, θα μιλήσουμε για «εμπιστοσύνη», γιατί στην εμπιστοσύνη περικλείονται όλες αυτές οι πραγματικότητες. Στην εμπιστοσύνη, υπάρχει το μυστήριο της αγάπης, το μυστήριο της κοινωνίας, και τελικά το μυστήριο του Θεού ως Τριάδα. (σελ.87-88)

Κοινότητα Ταιζέ

-Οικουμενιστική συνάντηση νέων στο Ρότερνταμ (Φωτογραφίες)

-Ρότερνταμ - Βίντεο από την οικουμενιστική συνάντηση νέων της κοινότητας Ταιζέ παρουσία και Ορθοδόξων

-Ρότερνταμ – Το πρόγραμμα της οικουμενιστικής συνάντησης νέων περιελάμβανε και επίσκεψη σε Τζαμί (Βίντεο)

-Οι οικουμενιστικές αντιλήψεις του Ρωμαιοκαθολικού ηγουμένου του Ταιζέ