«Και τους πτωχούς και αναπήρους και χωλούς και τυφλούς εισάγαγε ώδε»
Βρισκόμαστε πολύ κοντά στη μεγάλη εορτή της κατά σάρκα Γέννησης του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού και η Εκκλησία μας προετοιμάζει κατάλληλα για να προσεγγίσουμε βιωματικά το μεγάλο αυτό γεγονός. Στη νέα πραγματικότητα της Βασιλείας του Θεού που συνδέεται με το πρόσωπο και το έργο του Κυρίου μας, καλούνται να μετάσχουν ανεξαιρέτως όλοι οι άνθρωποι. Η κοινωνία της αγάπης και η μετοχή του ανθρώπου στη θεία ζωή που ξεδιπλώνουν σημαντικές πτυχές της πραγματικότητας αυτής, αποκαλύπτεται με τις πολύ ζωντανές εικόνες που συνθέτουν την παραβολή του μεγάλου Δείπνου και τις οποίες μας προσφέρει η σημερινή ευαγγελική περικοπή.
Η πρόσκληση
Ο οικοδεσπότης που είναι ο Θεός βλέπουμε να προσκαλεί όλους τους ανθρώπους για να πάρουν μέρος στο Δείπνο. Η κλήση αυτή προσφέρεται σε διάφορα στάδια, τα οποία αξίζει τον κόπο να δούμε. Πρώτα, όπως σημειώνει ο Απόστολος Παύλος «εξελέξατο ημάς εν αυτώ προ καταβολής κόσμου». Η εκ του μηδενός δημιουργία μας που συνδέεται με το στίχο της Γενέσεως «ποιήσωμεν άνθρωπον κατ΄ εικόνα ημετέραν και καθ΄ ομοίωσιν» απέβλεπε στο Πρόσωπο του Θεού – Λόγου, δηλαδή του Ιησού Χριστού. Γι΄ αυτό και η καταξίωση του ανθρώπου σηματοδοτείται από την κλήση του για να σχετίζεται και να κοινωνεί με το Χριστό. Μετά από την πτώση του ανθρώπου στην αμαρτία, η ολοκλήρωση της κλήσης του από τον Θεό εν Χριστώ, εστιάζεται στην ενσωμάτωσή του στο μυστήριο της Εκκλησίας που είναι το Σώμα του Θεανθρώπου Κυρίου παρατεινόμενο στους αιώνες.
Η απόρριψη της κλήσης
Η άρνηση του ανθρώπου σε μια τόσο τιμητική πρόσκληση για μετοχή του στο Δείπνο, σημαίνει ουσιαστικά απόρριψη της αληθινής φύσης του. Μπορεί χαρακτηριστικά να αναφερθεί ότι όταν ο άνθρωπος που είναι η εικόνα του Θεού και η φύση του εξαρτάται από αυτή την ομοιότητα, τότε εκπίπτει και εκουσίως αυτοκαταστρέφεται, με την υποδούλωσή του στον κόσμο της αμαρτίας. Δηλαδή με την απομάκρυνσή του από την κοινωνία αγάπης του Θεού. Η κατάσταση της αμαρτίας είναι εκείνη που αφήνει πρόσφορο έδαφος για ν’ αναπτύσσονται όλα εκείνα τα εμπόδια που παρεμβάλλονται για την απόρριψη της πρόσκλησης. Με την αμαρτία ο άνθρωπος χωρίζει εντελώς αυθαίρετα τα δώρα του Θεού από τον Ίδιο τον Θεό. Είναι σ΄ αυτή την περίπτωση που συλλαμβάνεται να «λατρεύει την κτίσιν παρά τον κτίσαντα», με όλα τα τραγικά συνεπακόλουθα που βιώνουμε σήμερα. Η ιδιοτελής, δηλαδή η εγωϊστική χρήση της υλικής κτίσης και των αγαθών της, στρέφεται ουσιαστικά εναντίον της ανιδιοτελούς αγάπης του οικοδεσπότη Θεού. Αυτό ακριβώς είναι που κάνουν οι καλεσμένοι στο Δείπνο. Αρνούνται την πρόσκληση και προβάλλουν τις δικαιολογίες τους: «αγρόν ηγόρασα», «ζεύγη βοών ηγόρασα πέντε», «γυναίκα έγημα». Στην πρώτη περίπτωση ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τα χρήματα, την περιουσία, μόνο για τον εαυτό του, το άτομό του. Γνωρίζει πως το Δείπνο είναι κοινωνία αγάπης και προσφοράς. Αρνείται όμως την κοινωνία αυτή γιατί παραμένει ερμητικά κλειστός στον εαυτό του και επιθυμεί ν΄ απολαμβάνει μόνος του τα υλικά αγαθά. Στη δεύτερη περίπτωση, ο άνθρωπος αντί να χρησιμοποιεί την εργασία ευχαριστιακά απέναντι στο Θεό, ως προσφορά της αγάπης και των δωρεών Του στους συνανθρώπους του, την αφήνει να λειτουργεί ως εμπόδιο για να ξεκόψει από το Δημιουργό του, αδυνατώντας έτσι να μετέχει στη λειτουργία ζωή της Εκκλησίας που μας προσφέρει το Δείπνο της Θείας Ευχαριστίας. Στην Τρίτη περίπτωση, ο άνθρωπος αφήνει την οικογένεια να λειτουργεί ως εμπόδιο στην κοινωνία του με το Θεό. Έτσι η οικογένεια από εστία παροχής και αποδοχής της αγάπης, μεταβάλλεται σε στείρο χώρο βιολογικών απολαύσεων, οικονομικών συναλλαγών και ψυχρών και απρόσωπων σχέσεων. Είναι γι΄ αυτό το λόγο που βλέπουμε ιδιαίτερα σήμερα να κλονίζεται ο θεσμός της οικογένειας και με ευκολία να οδηγείται σε διάλυση.
Η απόφαση
Μετά την άρνηση των πρώτων καλεσμένων, των Ιουδαίων δηλαδή που αρνήθηκαν τη μετοχή τους στο Δείπνο και εξέπεσαν, ο οικοδεσπότης καλεί όλους τους πτωχούς, αναπήρους, χωλούς τυφλούς κ.ά. Το τραπέζι της Βασιλείας του Θεού ποτέ δεν γεμίζει. Υπάρχει τόπος για όλους τους ανθρώπους. Με τη Χάρη του Θεού κατανοούμε ότι το Δείπνο της Βασιλείας είναι η πληρότητα και η μακαριότητα της ανθρώπινης ύπαρξης. Είναι το Δείπνο της Θείας Ευχαριστίας, στο οποίο, παρόλη την αμαρτωλότητά μας, ο Χριστός μας προσκαλεί: «Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε». Ακριβώς η μετάνοια και η συντριβή είναι εκείνα που μας αξιώνουν να δεχόμαστε το έλεος του Θεού στο Πρόσωπο του Χριστού. Αγαπητοί αδελφοί, ο Θεός απευθύνει πρόσκληση για να μετάσχουμε κι εμείς στο μεγάλο Δείπνο της Βασιλείας του. Οι δικαιολογίες της μορφής «αγρόν ηγόρασα», «ζεύγη βοών ηγόρασα πέντε» και «γυναίκα έγημα» δεν θα πρέπει σε καμιά περίπτωση να παρεισφρύουν ως εμπόδιο στην άμεση ανταπόκρισή μας. Άλλωστε και οι Άγιοι Προπάτορες που τιμούμε σήμερα, αλλά και η μεγάλη μορφή του Αγίου Σπυρίδωνα, μας συμβουλεύουν να μην διστάσουμε αλλά να εισέλθουμε «εις την χαράν του Κυρίου ημών». Η αγία αυτή είσοδος συνιστά και το πλήρωμα της αιώνιας ζωής και μακαριότητας.
Εκκλησία Κύπρου - Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου