Αποστολικό Ανάγνωσμα Εφεσ.β΄ 14-22
Η ΕΙΡΗΝΕΥΣΗ
Στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα ό απόστολος Παύλος εξηγεί γιατί ό Χριστός είναι ή ειρήνη μας. «Αυτός γάρ εστίν ή ειρήνη ημών», λέει. Αυτός έκανε τους δύο αντιμαχόμενους κόσμους, τον Ιουδαϊσμό και τον Εθνισμό, ένα λαό. Γκρέμισε τον τοίχο πού δημιουργούσε ό φραγμός του νόμου, πού ορθωνόταν ανάμεσα στους δύο λαούς. Δηλαδή κατέλυσε την έχθρα των δύο λαών, αφού κατήργησε με το αίμα του το νόμο των εντολών πού ενώ περιείχε επιβλητικές προσταγές, δεν έδινε όμως και τη χάρη για την εφαρμογή και την τήρηση των προσταγμάτων αυτών. Και ενώνοντας τούς δύο λαούς με τον Εαυτό του δημιούργησε μια νέα ανθρωπότητα, κι έτσι έφερε ειρήνη μεταξύ τους. Και με το σταυρικό του θάνατο ένωσε σ' ένα σώμα τούς δύο λαούς και τούς συμφιλίωσε και με τον Θεό, αφού προηγουμένως θανάτωσε την έχθρα με το θάνατο του. Κι αφού ήλθε ό Χριστός στη γη, κήρυξε χαρμόσυνο μήνυμα ειρήνης σε σάς τούς εθνικούς, πού ήσασταν μακριά από τον Θεό, και σε μάς τούς Ιουδαίους, πού ήμασταν κοντά του. Διότι ό Χριστός μάς έφερε και τούς δύο λαούς διά του ενός Αγίου Πνεύματος κοντά στον Πατέρα. Διά του Ιησού Χριστού έγινε ή προσέγγιση μας αυτή με τον Θεό.
Επιγραμματικά λοιπόν ό απόστολος Παύλος μάς εξηγεί πώς ό Θεός ένωσε τούς δύο αντιμαχόμενους κόσμους, τούς Ιουδαίους και τούς ειδωλολάτρες. Υπήρχε, λέει, μία μεσοτοιχία ανάμεσα στους δύο λαούς, υπήρχε μεγάλη εχθρότητα ανάμεσα τους. Την έχθρα αυτή την κατήργησε ό Κύριος όχι μόνο με τη διδασκαλία του άλλα κυρίως και προπαντός με τη θυσία του. Δεν ανέμειξε τούς δύο λαούς, αλλά και τούς δύο τούς ανύψωσε σε μια υψηλότερη πνευματική κατάσταση. Ό Ιησούς Χρίστος έφερε τούς δύο λαούς κοντά στον Πατέρα του και έτσι τούς ένωσε και μεταξύ τους. Και από τούς δύο λαούς προήλθε ένας νέος λαός, ή Εκκλησία, μια νέα κοινωνία πιστών πού λατρεύει τον ίδιο Θεό, και έχει τον ίδιο Σωτήρα. Σώθηκε από την ίδια θυ σία, ελπίζει στην ίδια ελπίδα, αποβλέπει στον ίδιο ουρανό,
Ό Χριστός λοιπόν δεν έγινε μόνο ό ειρηνοποιός όλων των πιστών αλλά και ό δεσμός της ειρήνης τους, ή ιδία ή ειρήνη τους. Τί έχει να πει όμως αυτό για μάς σήμερα; Ότι ό μοναδικός τρόπος για να ειρηνεύσουμε οι άνθρωποι μεταξύ μας είναι το να ενωθούμε με τον Κύριο. Όταν οι άνθρωποι πλησιάζουμε τον Χριστό και ζούμε μέσα στην αγάπη του, πλησιάζου με και μεταξύ μας. Όσο περισσότερο αγαπούμε τον Κύριο, τόσο περισσότερο αγαπούμε και τούς συνανθρώπους μας και συνδεόμαστε στενότερα μαζί τους. Φεύγει κάθε αποξένωση και ψυχρότητα. Μέσα στην άγια μας Εκκλησία γινόμαστε όλοι ένα σώμα.
ΛΙΘΟΙ ZΩNTANOΙ
Ό απόστολος Παύλος στη συνέχεια το νίζει συμπερασματικά: Δεν είστε λοιπόν πλέον ξένοι και προσωρινοί κάτοικοι στη Βασιλεία του Θεού, αλλά είστε συμπολίτες των αγίων και μέλη της οικογένειας του Θεού. Μέσα στο πνευματικό οικοδόμημα της Εκκλησίας είστε ζωντανοί λίθοι πού κτισθήκατε πάνω στα θεμέλια των Απο στόλων και των Προφητών. Και ό ακρο γωνιαίος λίθος - το γωνιακό αγκωνάρι πού πιάνει και δένει τούς δύο τοίχους - και στηρίζει όλο το οικοδόμημα είναι ό Ίδιος ό Χριστός. Έτσι όλη ή οικοδομή της Εκκλησίας ενώνεται αρμονικά και στερεά και αυξάνει, ώστε να γίνεται ναός άγιος. Με την ένωση σας λοιπόν με τον Κύριο «και υμείς συνοικοδομείσθε εις κατοικητήριον τού Θεού», κι εσείς οικοδομείσθε μαζί με τούς άλλους πιστούς για να γίνετε ναός στον όποιο κατοικεί ό Θεός,
Στο ιερό αυτό κείμενο ό άγιος Απόστο λος παρουσιάζει την Εκκλησία ως ένα πνευματικό οικοδόμημα πού το έκτισε ό ίδιος ό Κύριος μας. Θεμέλιο στο οικοδόμη μα αυτό και ακρογωνιαίο λίθο έθεσε τον ίδιο τον Εαυτό του. Πρώτοι λίθοι στα θε μέλια του τέθηκαν οι άγιοι Απόστολοι και οι Προφήτες. Αυτοί αποτελούν το πνευματικό υπόβαθρο της Εκκλησίας μας. Και όλοι οι πιστοί είμαστε οι λίθοι πού κτίζονται πάνω στο πνευματικό αυτό θεμέλιο. Ό Ιησούς Χριστός ως ακρογωνιαίος λίθος συγκρατεί και δένει τούς τοίχους και τα θεμέλια. Ενώνει όλους μας. Αυτή ή οικοδόμηση συνεχίζεται ακόμη. Καθένας πιστός προστίθεται στην οικοδομή αυτή. Και όλοι μαζί ενωνόμαστε υπερφυσικά και αδιάσπαστα σε μία στέρεη ενότητα. Καθώς ενωνόμαστε με τον Χριστό και με ταξύ μας με τη Χάρη των Μυστηρίων της Εκκλησίας μας και με μία αγάπη πνευματική, αποτελούμε ένα ναό άγιο, μέσα στον όποιο ό Θεός έχει αδιάκοπη κοινωνία με το λαό του. Μέσα στο ναό αυτό οι πιστοί λατρεύουμε τον Θεό και ό Θεός φανερώ νεται μέσα μας και επιδαψιλεύει σε μάς τις ευλογίες του και τις δωρεές του. Πόσο άγιοι πρέπει να είμαστε μέσα στο ναό αυτό! Σε ποια αγνότητα και καθαρότητα να διατηρούμε τον εαυτό μας, ώστε να ενοικεί μέσα μας το Άγιον Πνεύμα! Πόσο αγιασμένη καρδιά πρέπει να έχουμε! Και πόσο θα πρέπει να αγωνιζόμαστε, ώστε να μη διώχνουμε το‘Αγιον Πνεύμα από μέσα μας! Γι’ αυτό ας προσέχουμε πολύ. Και όλα αυτά τα μεγάλα και ιερά ας τα σκεπτόμαστε και ας τα ζούμε. Με συναίσθηση και δέος. Με πίστη και αγιασμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου