ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ
ΚΑΙ ΤΑ «ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ» ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΙΣ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΛΥΚΕΙΑ
Τοῦ Εὐαγγέλου Στ. Πονηροῦ, Δρ Θ., Μ.Φ.(2ον-τελευταίον)
Τό ὀρθόδοξο χριστιανικό μάθημα θρησκευτικῶν δέν παρέχει ἁπλῶς ἐγκυκλοπαιδικές γνώσεις, οὔτε ὁδηγεῖ σέ ἐπαγγελματική κατάρτιση, ἀλλά καλλιεργεῖ καί ἀναπτύσσει τήν ἤδη ὑπάρχουσα χριστιανική συνείδηση τοῦ ὀρθοδόξου χριστιανοῦ μαθητῆ. Ἡ παροχή στούς ὀρθοδόξους χριστιανούς τῆς δυνατότητας ἐπιλογῆς τοῦ ὀρθοδόξου χριστιανικοῦ μαθήματος θρησκευτικῶν μεταξύ ἄλλων μαθημάτων ἀσχέτων πρός τήν ὀρθόδοξη χριστιανική ταυτότητα τῶν μαθητῶν θά θεωρηθεῖ κρατική ἀπόπειρα κατευθύνσεως τῆς συνειδήσεως τῶν ἀνηλίκων μαθη τῶν. Θά κατηγορηθεῖ τo ἑλληνικό κράτος ὅτι ἀποπειρᾶται νά κατευθύνει ἀνηλίκους μαθητές νά πράξουν παρά συνείδηση, ἐνῷ ἔχουν τή συνείδηση ὅτι εἶναι ὀρθόδοξοι χριστιανοί. Τέτοιου εἴδους δυνατότητα ἐπιλογῆς εἶναι πράξη ἀγωγῆς στρεβλή καί ἐσφαλμένη μέν, ἀλλά εἶναι.
Κατ΄ οὐσίαν το κράτος θά προτρέπει τόν ἀνήλικο μαθητή: "ναί μέν ἔχεις τή συνείδηση ὅτι εἶσαι χριστιανός ὀρθόδοξος, ἀλλά ἐγώ σέ προτρέπω νά πράξεις παρά συνείδηση". Ἐάν ὁ μαθητής καί ἡ οἰκογένειά του ἀποφασίσουν π.χ. νά ἀλλάξουν θρησκευτική συνείδηση, δηλαδή να ἀλλαξοπιστήσουν, τότε πλέον το ὀρθόδοξο χριστιανικό μάθημα θρησκευτικῶν δέν θά τούς ἀφορᾶ. Ὅμως ἡ ἀπόφαση αὐτή θά εἶναι δική τους, καί κατά κανένα τρόπο δεν ἐμπίπτει στή δικαιοδοσία τοῦ Ὑπ. Παιδείας νά προτρέπει ὀρθοδόξους χριστιανούς νά ἀποποιηθοῦν την θρησκευτική τους συνείδηση. Εἶναι φανερό ὅτι αὐτοῦ τοῦ εἴδους τά σχέδια, ἐάν καί ἐφ΄ ὅσον λάβει ἡ πολιτική ἡγεσία τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας τήν ἀπόφαση νά ὑλοποιηθοῦν, θά προσβληθοῦν στήν ἑλληνική δικαιοσύνη, ὅπου καί θά ληφθοῦν ὑπ᾽ ὄψη οἱ ὡς ἄνω ἀλήθειες καί ἐν τέλει θά κριθοῦν ἐξ ὁλοκλήρου ἀντισυνταγματικά.
Τά αὐτά ἐπιχειρήματα δύνανται νά ἰσχύσουν καί γιά ὅσα μαθήματα ἀναπτύσσουν τήν ἐθνική ἑλληνική συνείδηση. Ὡς τέτοια δύνανται να θεωρηθοῦν ἡ νέα ἑλληνική γλώσσα, ἡ ἀρχαία ἑλληνική γλώσσα, ἀπό τήν ὁποία ἡ νέα ἑλληνική γλώσσα προέρχεται καί ἀπό τήν ὁποία ἀμέσως καί ἀρρήκτως ἐξαρτᾶται ὁ ἐμπλουτισμός καί ἡ πρόοδός της, καθώς καί ἡ ἑλληνική ἱστορία. Εἶναι ποτέ δυνατόν νά ὁρισθεῖ ἡ ἑλληνική γλώσσα ὡς ἐπιλεγόμενο μάθημα καί νά ἔχει ὁ μαθητής την δυνατότητα νά την ἐπιλέξει μεταξύ τῆς γαλλικῆς ἤ τῆς γερμανικῆς; Ἀσφαλῶς ὄχι. Ἡ διδασκαλία τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας ἀνήκει στίς βασικές ὑποχρεώσεις τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους, ἐάν καί ἐφ΄ ὅσον αὐτό ἐξακολουθεῖ νά εἶναι ἑλληνικό και νά τηρεῖ τό Σύνταγμα, τό ὁποῖο το συνιστᾶ.
Καί ἄς μή ἀκούσουμε καί πάλι ἀπό μερικούς ὅτι στά ἑλληνικά σχολεῖα ὑπάρχουν πλέον καί ἀλλοδαποί καί ἀλλόθρησκοι καί γι᾽ αὐτό θά πρέπει νά παραιτηθοῦμε τοῦ δικαιώματός μας νά ἔχουμε παιδεία, ἡ ὁποία ἀναπτύσσει τήν ἑλληνική ἐθνική συνείδηση, ὅπως καί παιδεία, ἡ ὁποία ἀναπτύσσει τήν ὀρθόδοξη χριστιανική θρησκευτική συνείδηση. Τέτοιου εἴδους ἰσχυρισμοί καταντοῦν κάτι παραπάνω ἀπό παιδαριώδεις. Καί τοῦτο διότι:
α) Κανένας ἀλλοδαπός ἤ ἀλλόθρησκος δέν ἀρθρογράφησε και δέν ἀπαίτησε ποτέ κατά κανένα τρόπο νά στερηθοῦν οἱ Ἕλληνες καί ὀρθόδοξοι χριστιανοί τά ἐκ τοῦ Συντάγματος ἀπορρέοντα δικαιώματά τους. Οἱ διαμένοντες στην Ἑλλάδα ἀλλοδαποί, εἴτε ἀλλόθρησκοι, εἴτε ἑτερόδοξοι, εἴτε ὀρθόδοξοι εἶναι, παραμένουν ἀθῶοι ἀπό τέτοιου εἴδους μομφές καί δεν πρέπει νά τούς χρεώνουν μερικοί ἡμεδαποί δικές τους ἐπιθυμίες.
β) Σέ κανένα κράτος τῆς ὑφηλίου, σέ καμμία ἱστορική περίοδο δεν ἀκούσθηκε ποτέ ἰσχυρισμός, ὅτι ἐφ΄ ὅσον κάποιος ἀσκεῖ τά ἐκ τοῦ νόμου ἀπορρέοντα ἀνθρώπινα δικαιώματά του, βλάπτει κάποιον ἄλλον καί γι΄ αὐτό πρέπει νά παραιτηθεῖ ἀπό αὐτά. Κανένας δέν βλάπτει κανέναν, ἐάν ἀπολαμβάνει ἐννόμως τό δικαίωμα νά ἔχει ζωή, ἐργασία, περιουσία, οἰκογένεια, μόρφωση καί μάλιστα μόρφωση σύμφωνη μέ τήν ἤδη ὑπάρχουσα
ταυτότητά του, τήν ὁποία κανένας μέ κανένα τέχνασμα δέν ἐπιτρέπεται νά τοῦ παραποιεῖ ἤ στερεῖ.
γ) Κανένα κράτος τῆς ὑφηλίου δέν μετέβαλε ποτέ τήν παιδεία τῶν δικῶν του παιδιῶν, ἐπειδή δέχθηκε στήν ἐπικράτειά του μικρό ἤ μεγάλο ἀριθμό παιδιῶν ἀλλοδαπῶν ἀλλοθρήσκων ἤ ἑτεροθρήσκων. Αὐτό οὔτε στήν Ἑλλάδα πρόκειται να συμβεῖ.
δ) Τήν λεγόμενη «πολυπολιτισμικότητα» τυγχάνει νά ἐπικαλοῦνται ὁρισμένοι ἀρνούμενοι στούς Ἕλληνες καί ὀρθοδόξους χριστιανούς τό δικαίωμα νά ἀπολαμβάνουν την ἑλληνική ἤ τήν ὀρθόδοξη χριστιανική παιδεία. Ἐάν ἡ λεγόμενη "πολυπολιτισμικότητα", γιά τό ἀκριβές περιεχόμενο τῆς ὁποίας δέν ὑπάρχει μέχρι στιγμῆς μία σαφής και ἀκριβής ἐξήγηση καί ὁριοθέτηση, συνεπάγεται τόν δι΄ οἱουδήποτε μέσου καταναγκασμό πρός ἀποβολή τῆς ἑλληνικῆς ἤ τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς ταυτότητας, τότε εἶναι προσβολή τῆς προσωπικότητας τοῦ ἀνθρώπου, καί μάλιστα τοῦ ἀνηλίκου, ἀπόπειρα βιασμοῦ τῆς συνειδήσεώς του, ἀπόπειρα ἡ ὁποία θά τιμωρηθεῖ ἐν τέλει ἀπό την δικαιοσύνη.ε) Κανένας, συνεπῶς οὔτε ὁ Ἕλληνας, δέν γίνεται «πολίτης τοῦ κόσμου» (ἰδέα ἑλληνικότατη, τῆς ὁποίας ἡ πατρότητα ἀνήκει στον φιλόσοφο Διογένη τόν Σινωπέα τόν κυνικό), ἐάν περιφρονήσει τον δικό του πολιτισμό, τήν δική του πατρίδα, ἱστορία, θρησκεία, παράδοση. Ὅποιος περιφρονήσει τή δική του πατρίδα, θρησκεία, πολιτισμό, ὅμοια θά περιφρονήσει ἐν τέλει ὅλη τή γῆ, ὅλη τήν ἀνθρωπότητα. Δέν θά γίνει «πολίτης τοῦ κόσμου», θά καταντήσει μισάνθρωπος καί βάρβαρος.
Παρακαλοῦμε λοιπόν νά προβληματισθοῦν ἀπό ὅλα τά ἀνωτέρω οἱ ὑπεύθυνοι καί νά ἐπανεξετάσουν τά μεταρρυθμιστικά σχέδια, ὥστε νά μή ἐπέλθει νέα ἀναστάτωση συνοδευόμενη ἀπό τίς συνήθεις ἀντιδράσεις: προσφυγές στη δικαιοσύνη, ἀπεργίες ἐκπαιδευτικῶν, διαδηλώσεις καί καταλήψεις σχολείων, πράγματα τά ὁποῖα συνέβησαν πολλές φορές στό παρελθόν, πρόσφατο καί μή, καί ἀσφαλῶς δέν προάγουν τό ἐκπαιδευτικό σύστημα οὔτε τήν παιδεία.
(Ἐπιμέλεια κ.Ἠλία Δ. Μπάκου)
Κατ΄ οὐσίαν το κράτος θά προτρέπει τόν ἀνήλικο μαθητή: "ναί μέν ἔχεις τή συνείδηση ὅτι εἶσαι χριστιανός ὀρθόδοξος, ἀλλά ἐγώ σέ προτρέπω νά πράξεις παρά συνείδηση". Ἐάν ὁ μαθητής καί ἡ οἰκογένειά του ἀποφασίσουν π.χ. νά ἀλλάξουν θρησκευτική συνείδηση, δηλαδή να ἀλλαξοπιστήσουν, τότε πλέον το ὀρθόδοξο χριστιανικό μάθημα θρησκευτικῶν δέν θά τούς ἀφορᾶ. Ὅμως ἡ ἀπόφαση αὐτή θά εἶναι δική τους, καί κατά κανένα τρόπο δεν ἐμπίπτει στή δικαιοδοσία τοῦ Ὑπ. Παιδείας νά προτρέπει ὀρθοδόξους χριστιανούς νά ἀποποιηθοῦν την θρησκευτική τους συνείδηση. Εἶναι φανερό ὅτι αὐτοῦ τοῦ εἴδους τά σχέδια, ἐάν καί ἐφ΄ ὅσον λάβει ἡ πολιτική ἡγεσία τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας τήν ἀπόφαση νά ὑλοποιηθοῦν, θά προσβληθοῦν στήν ἑλληνική δικαιοσύνη, ὅπου καί θά ληφθοῦν ὑπ᾽ ὄψη οἱ ὡς ἄνω ἀλήθειες καί ἐν τέλει θά κριθοῦν ἐξ ὁλοκλήρου ἀντισυνταγματικά.
Τά αὐτά ἐπιχειρήματα δύνανται νά ἰσχύσουν καί γιά ὅσα μαθήματα ἀναπτύσσουν τήν ἐθνική ἑλληνική συνείδηση. Ὡς τέτοια δύνανται να θεωρηθοῦν ἡ νέα ἑλληνική γλώσσα, ἡ ἀρχαία ἑλληνική γλώσσα, ἀπό τήν ὁποία ἡ νέα ἑλληνική γλώσσα προέρχεται καί ἀπό τήν ὁποία ἀμέσως καί ἀρρήκτως ἐξαρτᾶται ὁ ἐμπλουτισμός καί ἡ πρόοδός της, καθώς καί ἡ ἑλληνική ἱστορία. Εἶναι ποτέ δυνατόν νά ὁρισθεῖ ἡ ἑλληνική γλώσσα ὡς ἐπιλεγόμενο μάθημα καί νά ἔχει ὁ μαθητής την δυνατότητα νά την ἐπιλέξει μεταξύ τῆς γαλλικῆς ἤ τῆς γερμανικῆς; Ἀσφαλῶς ὄχι. Ἡ διδασκαλία τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας ἀνήκει στίς βασικές ὑποχρεώσεις τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους, ἐάν καί ἐφ΄ ὅσον αὐτό ἐξακολουθεῖ νά εἶναι ἑλληνικό και νά τηρεῖ τό Σύνταγμα, τό ὁποῖο το συνιστᾶ.
Καί ἄς μή ἀκούσουμε καί πάλι ἀπό μερικούς ὅτι στά ἑλληνικά σχολεῖα ὑπάρχουν πλέον καί ἀλλοδαποί καί ἀλλόθρησκοι καί γι᾽ αὐτό θά πρέπει νά παραιτηθοῦμε τοῦ δικαιώματός μας νά ἔχουμε παιδεία, ἡ ὁποία ἀναπτύσσει τήν ἑλληνική ἐθνική συνείδηση, ὅπως καί παιδεία, ἡ ὁποία ἀναπτύσσει τήν ὀρθόδοξη χριστιανική θρησκευτική συνείδηση. Τέτοιου εἴδους ἰσχυρισμοί καταντοῦν κάτι παραπάνω ἀπό παιδαριώδεις. Καί τοῦτο διότι:
α) Κανένας ἀλλοδαπός ἤ ἀλλόθρησκος δέν ἀρθρογράφησε και δέν ἀπαίτησε ποτέ κατά κανένα τρόπο νά στερηθοῦν οἱ Ἕλληνες καί ὀρθόδοξοι χριστιανοί τά ἐκ τοῦ Συντάγματος ἀπορρέοντα δικαιώματά τους. Οἱ διαμένοντες στην Ἑλλάδα ἀλλοδαποί, εἴτε ἀλλόθρησκοι, εἴτε ἑτερόδοξοι, εἴτε ὀρθόδοξοι εἶναι, παραμένουν ἀθῶοι ἀπό τέτοιου εἴδους μομφές καί δεν πρέπει νά τούς χρεώνουν μερικοί ἡμεδαποί δικές τους ἐπιθυμίες.
β) Σέ κανένα κράτος τῆς ὑφηλίου, σέ καμμία ἱστορική περίοδο δεν ἀκούσθηκε ποτέ ἰσχυρισμός, ὅτι ἐφ΄ ὅσον κάποιος ἀσκεῖ τά ἐκ τοῦ νόμου ἀπορρέοντα ἀνθρώπινα δικαιώματά του, βλάπτει κάποιον ἄλλον καί γι΄ αὐτό πρέπει νά παραιτηθεῖ ἀπό αὐτά. Κανένας δέν βλάπτει κανέναν, ἐάν ἀπολαμβάνει ἐννόμως τό δικαίωμα νά ἔχει ζωή, ἐργασία, περιουσία, οἰκογένεια, μόρφωση καί μάλιστα μόρφωση σύμφωνη μέ τήν ἤδη ὑπάρχουσα
ταυτότητά του, τήν ὁποία κανένας μέ κανένα τέχνασμα δέν ἐπιτρέπεται νά τοῦ παραποιεῖ ἤ στερεῖ.
γ) Κανένα κράτος τῆς ὑφηλίου δέν μετέβαλε ποτέ τήν παιδεία τῶν δικῶν του παιδιῶν, ἐπειδή δέχθηκε στήν ἐπικράτειά του μικρό ἤ μεγάλο ἀριθμό παιδιῶν ἀλλοδαπῶν ἀλλοθρήσκων ἤ ἑτεροθρήσκων. Αὐτό οὔτε στήν Ἑλλάδα πρόκειται να συμβεῖ.
δ) Τήν λεγόμενη «πολυπολιτισμικότητα» τυγχάνει νά ἐπικαλοῦνται ὁρισμένοι ἀρνούμενοι στούς Ἕλληνες καί ὀρθοδόξους χριστιανούς τό δικαίωμα νά ἀπολαμβάνουν την ἑλληνική ἤ τήν ὀρθόδοξη χριστιανική παιδεία. Ἐάν ἡ λεγόμενη "πολυπολιτισμικότητα", γιά τό ἀκριβές περιεχόμενο τῆς ὁποίας δέν ὑπάρχει μέχρι στιγμῆς μία σαφής και ἀκριβής ἐξήγηση καί ὁριοθέτηση, συνεπάγεται τόν δι΄ οἱουδήποτε μέσου καταναγκασμό πρός ἀποβολή τῆς ἑλληνικῆς ἤ τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς ταυτότητας, τότε εἶναι προσβολή τῆς προσωπικότητας τοῦ ἀνθρώπου, καί μάλιστα τοῦ ἀνηλίκου, ἀπόπειρα βιασμοῦ τῆς συνειδήσεώς του, ἀπόπειρα ἡ ὁποία θά τιμωρηθεῖ ἐν τέλει ἀπό την δικαιοσύνη.ε) Κανένας, συνεπῶς οὔτε ὁ Ἕλληνας, δέν γίνεται «πολίτης τοῦ κόσμου» (ἰδέα ἑλληνικότατη, τῆς ὁποίας ἡ πατρότητα ἀνήκει στον φιλόσοφο Διογένη τόν Σινωπέα τόν κυνικό), ἐάν περιφρονήσει τον δικό του πολιτισμό, τήν δική του πατρίδα, ἱστορία, θρησκεία, παράδοση. Ὅποιος περιφρονήσει τή δική του πατρίδα, θρησκεία, πολιτισμό, ὅμοια θά περιφρονήσει ἐν τέλει ὅλη τή γῆ, ὅλη τήν ἀνθρωπότητα. Δέν θά γίνει «πολίτης τοῦ κόσμου», θά καταντήσει μισάνθρωπος καί βάρβαρος.
Παρακαλοῦμε λοιπόν νά προβληματισθοῦν ἀπό ὅλα τά ἀνωτέρω οἱ ὑπεύθυνοι καί νά ἐπανεξετάσουν τά μεταρρυθμιστικά σχέδια, ὥστε νά μή ἐπέλθει νέα ἀναστάτωση συνοδευόμενη ἀπό τίς συνήθεις ἀντιδράσεις: προσφυγές στη δικαιοσύνη, ἀπεργίες ἐκπαιδευτικῶν, διαδηλώσεις καί καταλήψεις σχολείων, πράγματα τά ὁποῖα συνέβησαν πολλές φορές στό παρελθόν, πρόσφατο καί μή, καί ἀσφαλῶς δέν προάγουν τό ἐκπαιδευτικό σύστημα οὔτε τήν παιδεία.
(Ἐπιμέλεια κ.Ἠλία Δ. Μπάκου)
πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 12/11/2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου