«Ήλθον προς τον Ιησού και εύρον καθήμενον τον άνθρωπον αφ’ ου τα δαιμόνια εξεληλύθει, ιματισμένον και σωφρονούντα παρά τους πόδας του Ιησού»
Όπως γνωρίζουμε ο Κύριος με το έργο και τη διδασκαλία Του μας απελευθερώνει από τα έργα του σατανά και μας εισάγει στην περιοχή της χάριτος του Θεού, της αληθινής ελευθερίας στην πιο αυθεντική της μορφή και έκφραση. Ο Απόστολος Παύλος μας δίνει την πιο ισχυρή διαβεβαίωση: «ίνα καταργήση τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τούτ’ έστι τον διάβολον». Ακριβώς η σημερινή ευαγγελική περικοπή προβάλλει να είναι τόσο σύγχρονη και επίκαιρη γιατί ζούμε σε μια εποχή κατά την οποία η κυριαρχία του σατανά στον άνθρωπο είναι ιδιαίτερα εμφανής και προσλαμβάνει διάφορες μορφές.
Τραγική ύπαρξη
Ο διάβολος είναι μια τραγική ύπαρξη. Ο Θεός τον έπλασε μαζί με τις πνευματικές – αόρατες αγγελικές δυνάμεις και τον προόρισε μάλιστα για να γίνει δοχείον του ακτίστου Φωτός. Αυτός όμως από εγωισμό και ζηλοφθονία μετέτρεψε την αγάπη του Θεού σε φιλαυτία και εκδήλωσε μαζί με άλλες δυνάμεις του πνευματικού κόσμου ανταρσία εναντίον του Θεού. Από τότε υπηρετεί το κακό και διαβάλλει τις σχέσεις μεταξύ του Θεού και του ανθρώπου.
Ο σατανάς, ωστόσο, αναγνωρίζει το Θεό και πιστεύει στη δύναμή Του: «Τα δαιμόνια πιστεύουσι και φρίττουσι». Ομολογούν τη θεότητα του Κυρίου, αλλά φοβούνται τη «δύναμη της αγάπης» Του. Γι’ αυτό βλέπουμε ότι τον παρακαλούν να μή τα βασανίσει. Ιδιαίτερα το σύμβολο του Σταυρού του Κυρίου, η Εκκλησία μας το προβάλλει ως το «αήττητον όπλον κατά του Διαβόλου». Ο οποίος «φρίττει και τρέμει μή φέρων καθοράν αυτού την δύναμιν». Η δύναμη του ζωοποιού Σταυρού είναι η αγάπη του Κυρίου που δεν μπορεί να αντέξει ο διάβολος.
Το θαύμα
Τα δαιμόνια γνώριζαν ότι η απελευθερωτική δύναμη του Χριστού που πηγάζει από το μεγαλείο της αγάπης Του, δεν θα τους επέτρεπε να παραμείνουν στην ψυχή του βασανιζομένου από αυτά ανθρώπου. Δεν άντεχαν όμως το ενδεχόμενο να βρεθούν από τώρα στην άβυσσο της κολάσεως. Γι’ αυτό βλέπουμε να παρακαλούν τον Κύριο να επιτρέψει να εισέλθουν σ’ ένα κοπάδι από χοίρους. Παρά το γεγονός ότι ο Μωσαϊκός νόμος ήταν αρνητικός σ΄ αυτό, η αγάπη του Κυρίου το επέτρεψε, ίσως για να συνετισθούν οι κάτοικοι των Γαδαρηνών που παράνομα έβοσκαν τους χοίρους.
Αξίζει όμως να κοιτάξουμε και τη στάση των κατοίκων, οι οποίοι σίγουρα συμπεριφέρθηκαν με μεγάλη αχαριστία. Θα λέγαμε ότι η περίπτωσή τους αποκάλυπτε μια μεγαλύτερη τραγικότητα. Φοβήθηκαν από το θαύμα του Κυρίου και έβλεπαν ότι έπαθαν ζημιά. Γι’ αυτό και Τον παρεκάλεσαν να φύγει από κοντά τους. «Αυτός δε εμβάς εις το πλοίον υπέστρεψεν». Όταν ο άνθρωπος δεν επιδιώκει τη Χάρη του Θεού και τη σωτηρία του, τότε αφήνει σε απόσταση τον εαυτό του από την αγάπη του Χριστού. Την αγάπη που πάντοτε καρτερεί ώστε να έλθει στον άνθρωπο «ο ευπρόσδεκτος καιρός» και «ημέρα της σωτηρίας» για να συνεργήσει στην προσφορά και την αποδοχή της σωτηρίας του από τον Χριστό.
Ο απελευθερωμένος άνθρωπος
Όταν ο άνθρωπος αξιοποιεί στη ζωή του την παρουσία της αγάπης του Χριστού, τότε εισέρχεται στην τροχιά της ελευθερίας του από τα πονηρά έργα του διαβόλου, τα οποία συσκοτίζουν την ύπαρξή του και τη συνθλίβουν. Σ’ αυτή την προοπτική εμφανίζεται ως μια μεταμορφωμένη ύπαρξη που εναποθέτει τα πάντα με εμπιστοσύνη στο Θεό. Γι’ αυτό και βλέπουμε το θεραπευθέντα δαιμονισμένο να κάθεται στα πόδια του Χριστού «ιματισμένος και σωφρονών». Αυτός που ήταν ο φόβος και ο τρόμος των ανθρώπων, έγινε τώρα με τη Χάρη του Θεού ο σώφρων.
Και σήμερα βλέπουμε ότι η ανθρωπότητα μαστιγώνεται από όλες εκείνες τις ακαταστασίες που προκαλούν τα ψυχοφθόρα έργα του σατανά. Η κοινωνία μας βιώνει τις πιο οδυνηρές εμπειρίες κάτω από το κράτος του φόβου και του τρόμου που προκαλούν άνθρωποι που επηρεασμένοι από την ταραχή και τον πανικό που σκορπούν οι δαιμονικές δυνάμεις. Η σημερινή ευαγγελική περικοπή στέλνει το ελπιδοφόρο μήνυμα ότι η θεραπεία που τόσο επίμονα αναζητούμε σε πολλά επίπεδα, βρίσκεται μόνο στη δύναμη και τη Χάρη του Χριστού.
Η εμπειρία της Εκκλησίας μας προσφέρει ισχυρή διαβεβαίωση ότι καμιά ασθένεια που μπορεί να ταλαιπωρεί το πνεύμα και την ψυχή του ανθρώπου, δεν μένει αθεράπευτη. Ο άνθρωπος που επανασυνδέει την ύπαρξή του με το Θεό στο πρόσωπο του Χριστού, γνωρίζει τη θεραπεία που επεκτείνεται σε όλες τις καταστάσεις που τον κρατούν δέσμιο στο κακό. Αυτό αποτυπώνεται και στην εξωτερική του εμφάνιση όπως είδαμε στην περίπτωση του θαύματος του δαιμονισμένου. Μάλιστα η παρουσία της αγάπης του Χριστού στη ζωή του, έδινε τόση ασφάλεια, ώστε ο θεραπευθείς φοβόταν μήπως και τον ξαναεπισκεφθεί το πονηρό πνεύμα. Παρακαλούσε τον Κύριο να τον κρατήσει κοντά Του. Ο Χριστός όμως τον απέλυσε λέγων: «υπόστρεφε εις τον οίκον σου και διηγού όσα εποίησέ σοι ο Θεός». Ο άνθρωπος που είναι ενωμένος με τον Χριστό δεν κινδυνεύει από τίποτε. Μέσα στην ύπαρξή του κατοικεί ο Χριστός και γι’ αυτό γίνεται απόστολος και μάρτυράς Του. Όπως ακριβώς έγινε και ο πριν δαιμονισμένος που «απήλθεν κηρύσσων όσα εποίησεν αυτώ ο Ιησούς».
Αγαπητοί αδελφοί, ο άνθρωπος καλείται στη ζωή του ν΄ ακολουθήσει τον Ελευθερωτή Χριστό, ο Οποίος είναι ο μόνος που μπορεί να μας απαλλάξει από την καταλυτική δύναμη του κακού. Η ακολουθία αυτή συνεπάγεται απόταξη των έργων του σατανά και της κυριαρχίας του και εγκόλπωση της θείας ζωής. Η παρουσία του Χριστού παντού και πάντοτε είναι εκείνη που φυγαδεύει τα πονηρά έργα του διαβόλου. Είναι εκείνη που λειτουργεί μεταμορφωτικά και διασώζει τον άνθρωπο ως πρόσωπο, με όλα τα χαρακτηριστικά της κατ’ εικόνα Θεού δημιουργίας του.
Εκκλησία Κύπρου - Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου