28 Οκτ 2010
Ο παπάς του 1940
Ἕνας Στρατιώτης θυμᾶται γιὰ τὴν ἅγια μορφὴ καὶ τὴν θυσία τοῦ Στρατιωτικοῦ Ἱερέως Ἀρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου Τσοκώνα:
«Κεράσοβο Πωγωνίου...1940. Στὶς 11 περνᾶνε ἀεροπλάνα (ἰταλικὰ φυσικά) καὶ βομβαρδίζουν σὰν δαίμονες πάνω ἀπ' τὰ κεφάλια μας. Οἱ βόμβες λυσσᾶνε, μὰ πέφτουν πιὸ πέρα μὲς στὴ χαράδρα. Τὴ νύχτα, ἐνῷ κοιμόμαστε σὲ μιὰ μικρὴ ἐκκλησιά, ἦρθαν μέσα κάτι στρατιῶτες καὶ στριμωχτήκανε κοντά μας. Ἔβρεχε ὁ Θεός, ὁ ὕπνος ἦρθε γρήγορα κι ὅλη νύχτα νιώθαμε ζεστασιά.
Τὴν αὐγὴ ποὺ ξυπνᾶμε βλέπουμε νὰ μπαίνει μέσα ἕνας νέος παπάς, μούσκεμα ἀπὸ τὴν βροχή. Ἀποροῦμε καὶ μαθαίνουμε κάτι τὸ πρωτάκουστο. Ὁ παπὰς εἶχε ἔρθει μὲ τοὺς ἄλλους στρατιῶτες καὶ βλέποντας τόσους σὲ ἕνα πολὺ στενὸ χῶρο, γιὰ νὰ μὴν ἐνοχλήσει κανέναν, προτίμησε νὰ μείνει ὁλονυχτὶς ἔξω ἀπὸ τὸ ἐκκλησάκι, χωρὶς ἀντίσκηνο.
Μόλις τὸν βλέπουμε σ' αὐτὴ τὴν κατάσταση, σηκωνόμαστε ὅλοι ὀρθοὶ καὶ σκύβουμε μπροστά του. Ἐκεῖνος κάνει τὸ σταυρό του, μᾶς καλημερίζει, ἀνάβει ἕνα κερὶ καὶ προσεύχεται μπροστὰ στὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὴν εἰρήνη τοῦ κόσμου καὶ τὴν ἀγάπη ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους. Τὸν νιώθουμε σὰν Χριστὸ καὶ τὸν βάνουμε γιὰ πάντα στὰ κατάβαθα τῆς ψυχῆς μας. Μετὰ ποὺ βγήκαμε, τραβάει μερικοὺς στρατιῶτες γιὰ τὸ χωριὸ Περιστέρι, χωρὶς νὰ φτάσει ὅμως ποτέ. Μιὰ ἐχθρικὴ βόμβα τὸν βρίσκει στὸ δρόμο καὶ τὸν ρίχνει κάτω νεκρό. Ἦταν ὁ πιὸ ἅγιος παπὰς κι ἄνθρωπος ποὺ ἀπάντησα στὴ στράτα τῆς ζωῆς μου».
myriobiblos.grl
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Aχ, οι ευλογημένοι ιερείς, οι βάσεις του Ένδοξου Έθνους μας. Οι πιο μισητοί απο τους εχθρούς μας.
Αναστάσιος
Να θυμηθούμε και τον παπα-Νουφράκη, του στρατιωτικού Κρητικού ιερέα που με "θεία τρέλλα" τόλμησε και λειτούργησε στην Αγια Σοφιά της Κωνσταντινούπολης το 1919.
Αν και ήταν εκπαιδευτικός διάκος και μοναχός είχε καταταγεί εθελοντικά στον στρατό, στους πολέμους 1912-13. Στη σκληρή μάχη των Γιαννιτσών (18-20 Οκτωβρίου 1912) έγινε επίκεντρο θαυμασμού όχι μόνο από τους συμπολεμιστές του, αλλά και από τους ανώτερους αξιωματικούς. Στη Μικρά Ασία τραυματίσθηκε σοβαρά.
Εκείνο που, πραγματικά, προκαλεί έκπληξη και θαυμασμό είναι η επιμονή του να συμμετέχει εθελοντικά στο έπος του 1940 και να πολεμήσει κατά των Ιταλών, ενώ ήταν από καιρό – τυπικά – απόστρατος και περίπου 70 ετών. Το κατάφερε, πήγε στο μέτωπο, αλλά ήταν και το κύκνειο άσμα του. Πέθανε από κρυοπαγήματα στην Αθήνα με το παράπονο πως δεν έπεσε σε κάποια από τις είκοσι επτά (27) μεγάλες μάχες που έλαβε μέρος ως ιεροκήρυκας του στρατού. Κατά τα άλλα, για τους άθεους ο κλήρος δεν συμμετείχε στους Αγώνες... Ω Ιστορικοί, γιατί αποκρύπτετε την ιστορική αλήθεια και κανένα Ελληνόπουλο δεν διδάσκεται για τον παπα Νουφράκη αλλά για μαγικά και μικυ μάους;
Αιωνία του η μνήμη. Στο διαδίκτυο υπάρχει η ιστορία του, τη βρίσκετε με μια αναζήτηση "παπα Νουφράκης" στο Google
Δημοσίευση σχολίου