Τήν Τρίτην, 14ην /27ην Ἰουλίου 2010, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ ἐδέχθη εἰς τό Πατριαρχεῖον τόν ραββῖνον Dr. David Rozen μεθ’ ὁμάδος ἐπιστημόνων διαφόρων εἰδικοτήτων, Χριστιανῶν καί Ἰουδαίων ἐπί τῷ σκοπῷ μιᾶς οἰκοδομητικῆς συζητήσεως ἐπί θεμάτων, θρησκευτικῶν, κοινωνικῶν, πολιτικῶν καί ἄλλων τῆς περιοχῆς τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καί ἄλλων περιοχῶν. Ὁ ραββῖνος Dr. David Rozen εἶναι γνωστός εἰς τούς χριστιανικούς κύκλους διά τήν πολυγνωσίαν αὐτοῦ καί διά τήν ἐνεργόν συμμετοχήν καί συμβολήν αὐτοῦ εἰς τόν διάλογον Ἰουδαϊσμοῦ & Χριστιανισμοῦ καί Ὀρθοδοξίας & Ἰουδαϊσμοῦ ὑπό τήν αἰγῖδα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.
Ὁ ραββῖνος Dr. David Rozen ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τήν ἐνεργόν συμμετοχήν Αὐτοῦ εἰς τόν διαθρησκειακόν διάλογον καί εἰς τήν διαδικασίαν εἰρηνεύσεως εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν καί διά τόν χρόνον Αὐτοῦ διά τήν συνάντησιν ταύτην.
Εἰς τήν διεξαχθεῖσαν συζήτησιν ὁ Μακαριώτατος ἐξήγησεν εἰς τά μέλη τῆς ὁμάδος αὐτῆς τήν θέσιν καί τό ἔργον τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί τά Πανάγια Προσκυνήματα, ἐξ ἀρχῆς κατά τούς πρωτοχριστιανικούς χρόνους καί τούς Βυζαντινούς, ὅτε ἐκτίσθησαν οἱ μεγάλοι Ναοί, ἤτοι, ὁ Ναός τῆς Ἀναστάσεως καί τῆς Βασιλικῆς τῆς Γεννήσεως εἰς Βηθλεέμ καί αἱ μεγάλαι ἱστορικαί Μοναί τῆς ἐρήμου.
«Ἡ περίοδος αὕτη», ἐξήγησεν ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος, «ἔληξε μέ τήν παράδοσιν τῆς Ἱερουσαλήμ τό 638μ.Χ. εἰς τόν Μουσουλμᾶνον Χαλίφην Ὀμάρ Χατάμπ ἀπό τόν Πατριάρχην Ἱεροσολύμων Σωφρόνιον, ἀναλαβόντα τότε τόν ρόλον ἐθνάρχου. Ἐπί τῆς ὑπογραφείσης τότε συμφωνίας -Ἀχτιναμέ- ἐστηρίχθηκαν αἱ σχέσεις τοῦ Πατριαρχείου μετά τοῦ Ἰσλάμ ἐπί τῆς ἀραβοκρατίας καί τῆς Τουρκοκρατίας».
«Τό Πατριαρχεῖον εἰς τό πλαίσιον τῆς συμφωνίας ταύτης προστατεύει τά προσκυνήματα, Χριστιανικά, Ἰουδαϊκά καί Μουσουλμανικά. Τό Πατριαρχεῖον ἔχει περιουσίαν πνευματικήν, δηλαδή τήν θρησκευτικήν καί πολιτικήν αὐτοῦ κληρονομίαν, ἀλλά καί φυσικήν περιουσίαν εἰς οἰκήματα καί γαίας διά τήν συντήρησιν τοῦ ποιμνίου αὐτοῦ καί τῶν καθιδρυμάτων αὐτοῦ».
«Αἱ σχέσεις τοῦ Πατριαρχείου μετά τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ εἶναι στεναί καί βαθεῖαι, θεωρούμεναι εἰς τό πλαίσιον τῆς σχέσεως τῶν δύο Διαθηκῶν, Παλαιᾶς καί Καινῆς, ἀλλά καί τῆς λειτουργικῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας. Αἱ προφητεῖαι καί οἱ ψαλμοί ἀναγιγνώσκονται εἰς τάς τελετάς τῆς Ἐκκλησίας ὁμοῦ μετά τῶν Εὐαγγελίων καί τῶν ἐπιστολῶν τῆς Καινῆς Διαθήκης καί τῶν ἐκκλησιαστικῶν ὕμνων».
Ἀπαντῶν εἰς σχετικήν ἐρώτησιν ὁ Μακαριώτατος, ἐξήγησε πῶς τό Πατριαρχεῖον ἐκ τῶν εἰσοδημάτων αὐτοῦ καί ἐκ τῶν δωρεῶν φιλανθρωπικῶν Συλλόγων, Μ.Κ. Ὀργανώσεων καί εὐσεβῶν προσκυνητῶν, συντηρεῖ τά προσκυνήματα, ἱδρύει καί συντηρεῖ σχολεῖα καί φιλανθρωπικά ἱδρύματα καί συμμετέχει ἐνεργῶς διά βοήθειαν εἰς τά ἐκ τῆς πολιτικῆς ἐντάσεως προκύπτοντα προβλήματα.
Ὅσον ἀφορᾷ τό πολιτικόν πρόβλημα τῆς Ἱερουσαλήμ καί τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, ὁ Μακαριώτατος ἀπήντησε ὅτι τό Πατριαρχεῖον πρεσβεύει διά τήν Ἱερουσαλήμ νά εἶναι ἀνοικτή πόλις μέ ἐλευθέραν πρόσβασιν τῶν ὀπαδῶν ὅλων τῶν θρησκευμάτων εἰς τά σεβάσματα αὐτῶν. Ἐπίσης, ὅτι τό Πατριαρχεῖον μετά τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν μετέχει ἐνεργῶς καί ἐκκλησιαστικῶς εἰς τήν προώθησιν τῆς διαδικασίας εἰρήνης, βλέπει ὅμως καί τήν λύσιν καί πέραν τῆς προτεινομένης λύσεως τῶν δύο κρατῶν καί δύο λαῶν, εἰς τήν ἀμοιβαίαν δηλαδή ἀποδοχήν τῶν ἱστορικῶν δικαιωμάτων ἑκάστου τῶν δύο λαῶν δι’ ὕπαρξιν καί συνύπαρξιν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν. «Ἐάν δέν ἐπιτευχθῇ», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «ἡ ἀμοιβαία ἀλληλο-ἀποδοχή τῶν δύο λαῶν καί θρησκευτικῶς, οὐδεμία πολιτική λύσις θά εἶναι βιώσιμος. Τό Πατριαρχεῖον καί αἱ ἄλλαι Χριστιανικαί Ἐκκλησίαι τῆς Ἁγίας Γῆς συμβάλλουν εἰς τήν προώθησιν τῆς ἐπικρατήσεως τῆς εἰρήνης, κυρίως διά τοῦ ἔργου τοῦ Council of the Religious Institutions of the Holy Land / Συμβουλίου τῶν Θρησκευτικῶν Καθιδρυμάτων τῆς Ἁγίας Γῆς. Λόγῳ τῆς συμβολῆς ταύτης τοῦ Πατριαρχείου, τό ἐπισκέπτονται διπλωμᾶται, ἀντιπρόσωποι κρατῶν, εἰρηνευτικαί ἀποστολαί καί προσωπικότητες πολιτικαί, ὡς π.χ. πρό ἔτους ὁ πρῴην Πρόεδρος τῶν Η.Π.Α. κ. Τζίμμυ Κάρτερ».
«Ἄνευ θεωρήσεως τῶν θρησκευτικῶν παραμέτρων τῆς Ἱερουσαλήμ οὐδεμία πολιτική λύσις θά ἐπιτευχθῇ ἤ θά στερεωθῇ. Τό Πατριαρχεῖον παρακολουθεῖ ἐμπόνως τάς συνεπείας τῆς πολιτικῆς ἐντάσεως καί μετέχει εἰς τόν πόνον τῶν θυμάτων αὐτῆς διά προσευχῆς, διαλόγου καί εἰρηνικοῦ τρόπου ὑπάρξεως αὐτοῦ καί μεταδόσεως μηνύματος συγγνώμης, ἀγάπης, συγχωρήσεως, συνδιαλλαγῆς καί εἰρήνης».
Ἐπί τῷ τέλει τῆς συναντήσεως αὐτῆς ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν εἰς ἕνα ἕκαστον τῶν μελῶν τῆς ὁμάδος ταύτης τό βιβλίον τοῦ κ. Βοκοτοπούλου περί τῶν εἰκονογραφημένων χειρογράφων τῆς Κεντρικῆς Βιβλιοθήκης τοῦ Πατριαρχείου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου