Η Κύπρος είναι η ΜΟΝΗ χώρα-μέλος της Ε.Ε. που τη διαιρεί ξένος στρατός κατοχής, ο οποίος παράνομα καταπατά μαζί με αναρίθμητους παράνομους εποίκους, παραβιάζει την κυριαρχία της και δεν επιτρέπει την εφαρμογή του κεκτημένου σ’ ολόκληρο το έδαφός της.
Προφανώς δεν προβάλλουμε συστηματικά και υπεύθυνα την καθαρή αλήθεια ότι οι αξίες της Ε.Ε. και το κεκτημένο βρίσκονται εδώ στην Κύπρο αντιμέτωπες με έναν κοινό εχθρό, την ξένη στρατιωτική κατοχή και τον εποικισμό. Καταστάσεις για τις οποίες η Ε.Ε. έχει ευθύνες κατά την αρχή της αλληλεγγύης έναντι ενός κράτους-μέλους της, που το έδαφός του, ευρωπαϊκό έδαφος, έχει υποστεί αυτή την επιδρομή από άλλο κράτος, γειτονικό, το οποίο και αναμένει να είναι ανεμπόδιστη η δική του πορεία προς ένταξη στην Ε.Ε. Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι το θύμα πραξικοπήματος και στρατιωτικής εισβολής και δικαιούται να απαλλαγεί από το διπλό αυτό άγος. Το ότι προηγήθηκε το πραξικόπημα δεν δικαιολογεί την όποια ανοχή της Ε.Ε. έναντι της Τουρκίας για το συνεχιζόμενο επί 36 χρόνια, διαρκές, κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έγκλημά της στην Κύπρο. Ας παρακολουθήσουν την πανηγυρίζουσα στις 20/7/2010 στην κατεχόμενη Λευκωσία τουρκική στρατιωτική μηχανή.
Οι θύτες (αλλά ταυτόχρονα και αιτητές για ένταξη στην Ε.Ε.), προκλητικά έναντι της ίδιας της Ε.Ε., διατρανώνουν την παράνομη κατοχή τους με όλες τις παρεπόμενες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ως να είναι νόμιμο δικαίωμά τους. Πανηγυρίζουν ως κατακτητές και απαιτούν να νομιμοποιηθεί και με τη δική μας συγκατάθεση η βία και η αρπαγή.
Χάριν αυτοσεβασμού και προς διάσωση της ανθρώπινής μας αξιοπρέπειας δηλώνουμε το αυτονόητο, χωρίς μισόλογα· ότι η επιδίωξή μας και ο δίκαιος πόθος μας είναι για μια Κύπρο απ’ άκρου σ’ άκρο ευρωπαϊκή, που να διέπεται και να αυτοκυβερνάται από αρχές και αξίες που να αναδεικνύουν το σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και να διασφαλίζουμε την ισότιμη εφαρμογή του κεκτημένου. Δεν είμαστε δεύτερης κατηγορίας Ευρωπαίοι πολίτες. Οφείλουν να θυμούνται όλοι οι εταίροι μας, πως τα σύνορα της Ε.Ε. είναι η Κερύνεια, η Μόρφου, η Αμμόχωστος και ο Απόστολος Ανδρέας.
Η δύναμη του αγώνα για αντίσταση και διεκδίκηση στηρίζεται ως χρέος στην Ιστορία μας, στην αξιοπρέπεια του καθενός μας και στην καθαρότητα και δύναμη της μνήμης μας. Όμως αυτή η δίκαιη και αποφασιστική επιδίωξη αποτελεί για την Τουρκία τον κύριο στόχο της, ώστε να καταπνίξει τη φιλοπατρία, να υποσκάψει το φρόνημα, την πίστη μας στο δίκαιο και τη διεθνή νομιμότητα. Προφανώς ο εγωισμός, η ιδιοτέλεια, η υπόσκαψη, η αντιπαράθεση, οι ανοίκειοι χαρακτηρισμοί, η αυτάρεσκη βεβαιότητα για ό,τι προτείναμε, αλλά και οι όποιες φιλοδοξίες, σε συνδυασμό με τη διαρκή διχόνοια, φέρνουν την καταστροφή. Ας γίνει αντιληπτό πως με τέτοιες «παραφωνίες» διακυβεύεται η εθνική μας επιβίωση.
Η Ιστορία δικαιωματικά κρίνει και σήμερα το μπόι μας και την αξιοσύνη μας κατά που πράξαμε. Οι συνθήκες παρατείνουν τη συνεχιζόμενη τραγικότητα μέσα από μια προφανή τακτική που αφορά στην εσωτερική διχόνοια, σε συνδυασμό με το ατομικό συμφέρον και ευδαιμονισμό, αλλά και με τη διαμόρφωση νέων απαιτήσεων από πλευράς του κ. Έρογλου.
Λαοί που δεν έχουν ιστορική μνήμη, χάνονται. Το ίδιο και λαοί που δεν αγωνίζονται για τα αναφαίρετα δικαιώματά τους. Οι μέρες του Ιουλίου και του Αυγούστου του 1974 πρέπει να διατηρούνται στις μνήμες μας ως αφορμή για δικαίωση των όσων αντιστάθηκαν, αλλά και για να μας πεισμώνει σε έναν πιο έντονο αγώνα αντίστασης και διεκδίκησης. Η ελευθερία και το δίκαιο δεν χαρίζονται, θέλουν αγώνες.
ΑΝΔΡΕΑΣ Σ. ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ
Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος ΔΗΚΟ
«Σημερινή»14/08/2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου