ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΥΡΑ ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ
ΤΩΝ “ΑΝΑΞΙΩΝ” ΚΛΗΡΙΚΩΝ;
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
==================
Πολλές φορές διερωτούνται οι πιστοί αν είναι έγκυρα τα μυστήρια που τελούν “ανάξιοι” κληρικοί. Πώς γίνεται, ρωτούν, “ανάξιοι” κληρικοί (και συνήθως με τον όρο αυτό εννοούν όσους έπεσαν σε σαρκικά αμαρτήματα) να τελούν έγκυρα μυστήρια;
ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ
ΟΧΙ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ
______________
Είναι φανερό, ότι οι καλοί αδελφοί, που κάνουν αυτή την ερώτηση, δεν κατανοούν ότι οι κληρικοί μας δεν τελούν τα μυστήρια λόγω της “αξιωσύνης” τους, αλλά λόγω τηςιερωσύνης τους. Γι’ αυτό η απάντηση στο ερώτημα, αν ανάξιοι κληρικοί τελούν έγκυρα μυστήρια, είναι απόλυτα καταφατική. Τα μυστήριά τους έχουν την ίδια ακριβώς εγκυρότητα που έχουν τα μυστήρια, που τελεί ένας μεγάλος Αγιος της Εκκλησίας. Και τούτο διότι τελούν τα μυστήρια, όχι λόγω της προσωπικής τους αρετής, αλλά λόγω της χάρηςπου τους δόθηκε με τη χειροτονία στο ύψιστο υπούργημα τηςιερωσύνης.
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΓΑΣ ΑΡΧΙΕΡΕΥΣ ΚΑΙ Η ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ
_________________
Γιατί συμβαίνει αυτό; Καταρχήν ας μη μας διαφεύγει, ότι δεν υπάρχει κανένας κληρικός οσονδήποτε ενάρετος και αν είναι, που να είναι πραγματικά άξιος να διαμελίζει τον Αμνό του Θεού, τον αίροντα την αμαρτία του κόσμου. Δεν υπάρχει κανένας κληρικός, που εξαιτίας της προσωπικής του αγιότητας, είναι άξιος να βάζει το χέρι του πάνω από το κεφάλι του πιο αμαρτωλού ανθρώπου και να του διαβάζει τη συγχωρητική ευχή, και να φεύγει από το εξομολογητήριό του με ψυχή καθαρή, όπως την ημέρα που δέχθηκε το Αγιο Βάπτισμα. Τα υπέρ φύση και αίσθηση μυστήρια δεν μπορεί να τα τελεί άνθρωπος ή άγγελος, αλλά μόνο ο ίδιος ο Θεός, που ενεργεί διά των ιερέων Του, είτε αυτοί είναι ψυχές αγίας βιοτής και αγγελικής καθαρότητας, είτε είναι άνθρωποι που σκανδαλίζουν καθημερινά το ποίμνιό τους με τον αντιχριστιανικό βίο τους.
ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ, Ο ΣΙΔΗΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΜΑΝΤΙ
____________________
Παρόλο ότι πρέπει να χρησιμοποιούμε με φειδώ και με μεγάλη προσοχή τις αναλογίες από το φυσικό κόσμο για τα υπέρ φύση μυστήρια του Θεού, ας μου επιτραπεί η παράθεση μιας αναλογίας. Η ενέργεια του ηλεκτρισμού περνά και από το χρυσάφι και από το οξειδωμένο σίδηρο. Οχι γιατί τα δύο μέταλλα έχουν την ίδια αξία, αλλά επειδή, ως μέταλλα, είναι καλοί αγωγοί του ηλεκτρισμού. Το διαμάντι από την άλλη δεν είναι αγωγός της ηλεκτρικής ενέργειας αν και τυγχάνει λίθος πολύ μεγάλης αξίας. Ετσι, κατ’ αναλογία, οι ιερείς λόγω της χειροτονίας τους και άσχετα με την αρετή τους, τελούν τά μυστήρια, με απόλυτη εγκυρότητα. Υπάρχουν, από την άλλη, λαικοί διαμάντια, οσιακής βιωτής, οι οποίοι φυσικά δεν μπορούν να τελούν τα μυστήρια της Εκκλησίας.
ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΥΝ ΤΗ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ;
________________
Γιατί, όμως τότε, η Εκκλησία έχει πληθώρα Κανόνων, που απαγορεύουν τη χειροτονία ανθρώπων που υπέπεσαν σε σοβαρά αμαρτήματα (όπως είναι ο φόνος, τα σαρκικά, κτλ.) και πληθώρα άλλων, που επιτάσσουν καθαίρεση όσων κληρικών υπέπεσαν σε σοβαρές αμαρτίες; Δεν είναι τούτο απόδειξη ότι η Εκκλησία συνδέει την εγκυρότητα των μυστηρίων με την προσωπική αγιότητα αυτών που τα τελούν;
Καθόλου, είναι η απάντηση. Ο λόγος που η Εκκλησία έχει θεσπίσει τους σχετικούς Κανόνες συνίσταται στο ότι “εκδικεί το ανεπίληπτον” (θ΄ κανόνας Α΄ Οικουμενικής Συνόδου) γιά τους κληρικούς της, και όχι διότι συνδέει την εγκυρότητατων μυστηρίων με την αγιότητα ή την αμαρτωλότητα των κληρικών.
Γι’ αυτό ο Θεός, κατά τον Ιερό Χρυσόστομο, “διά πάντων (των Ιερέων) ενεργεί, ει και αυτοί είεν ανάξιοι, διά το σωθήναι τον λαόν.”
1 σχόλιο:
Σωστά όλα αυτά αλλά πιστεύω ότι θα πρέπει να επεκτείνεται περισσότερο το θέμα αυτής της ανάρτησης λόγω της σπουδαιότητάς του, που είναι τα Μυστήρια καθώς και του ότι αν μη τι άλλο είναι επίκαιρο θέμα. Δηλαδή τι γίνεται με τα Μυστήρια εκείνων που αν και τυπικά είναι Ορθόδοξοι στη πραγματικότητα κηρύττουν αίρεση και βρίσκονται σε εκκλησιαστική κοινωνία με αιρετικούς (Παπικούς, Προτεστάντες) αλλά και με εκπροσώπους άλλων θρησκειών; Και τελικά, τι γίνεται με εκείνους που κοινωνούν και μνημονεύουν τους παραπάνω; Υπάρχει Χάρη ή δεν υπάρχει όπως γίνεται με τους αιρετικούς; Πρέπει να καταδικαστεί μια αίρεση από Οικουμενική Σύνοδο για να αφαιρεθεί η Ιεροσύνη;
Και αν η αίρεση δεν καταδικαστεί, ποιές είναι οι συνέπειες εκκλησιαστικής κοινωνίας με αυτήν;
Επίσης, αν βλάπτεται αυτός που συμμετέχει στα Μυστήρια αιρετικών κληρικών ή που κοινωνούν ή μνημονεύουν αιρετικούς, εφόσον γνωρίζει την αίρεση και εκείνος που δεν γνωρίζει ή δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για το θέμα, βλάπτεται όπως ο προηγούμενος - αν βλάπτεται- ή λιγότερο; Παρακαλώ αν γίνεται να διευκρινιστεί και η έκταση της πνευματικής βλάβης, δηλαδή αν πρόκειται για απώλεια ψυχής ή όχι;
Δημοσίευση σχολίου