Η Εκκλησία αποφασίζει τη δική της «γραμμή άμυνας» κατά της αποτέφρωσης
«Θα κηδεύουμε τις στάχτες;». Το ερώτημα κυριαρχεί μεταξύ πολλών ιεραρχών οι οποίοι αναμένεται να αποφασίσουν σήμερα τους ποιμαντικούς τρόπους που θα εφαρμόσουν για να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο της καύσης των νεκρών. Οπως υποστηρίζουν πολλοί ιεράρχες, η καύση δεν συνάδει με τη χριστιανική και την αρχαιοελληνική παράδοση, και διερωτώνται πώς θα μπορέσει η Εκκλησία να τελεί την εξόδιο ακολουθία. Ορισμένοι κληρικοί εκτιμούν ότι θα μπορούσε να τελείται πριν από την καύση της σορού, αλλά αυτό δεν γίνεται αποδεκτό κυρίως από τους μεγάλους σε ηλικία ιεράρχες, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι ο ενταφιασμός αποτελεί ιερή παράδοση και δεν μπορεί να ξεπεραστεί.
Εισηγητής του ζητήματος ενώπιον της Ιεραρχίας είναι ο Μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος, ο οποίος έχει μελετήσει διεξοδικά το ζήτημα και αναμένεται να καταθέσει τις προτάσεις του για τη στάση που πρέπει να επιδείξει η Εκκλησία έναντι όσων χριστιανών επιλέξουν την καύση. Η έκδοση εγκυκλίων, η προβολή των επιχειρημάτων της Εκκλησίας υπέρ του ενταφιασμού και η ενημέρωση των πιστών είναι μερικά μόνο από τα μέτρα που προτείνει, σύμφωνα με πληροφορίες, ο Μητροπολίτης Μεσογαίας. Το μεγάλο ερώτημα όμως είναι πώς θα αντιμετωπίσει η Εκκλησία την απόφαση ορισμένων πιστών που θα επιλέξουν την καύση και αν τελικά θα προχωρήσει στην τέλεση της εξοδίου ακολουθίας.
Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι στο εξωτερικό οι ορθόδοξοι κληρικοί τελούν την εξόδιο ακολουθία και στη συνέχεια το σώμα του νεκρού οδηγείται στον ειδικό χώρο για αποτέφρωση χωρίς την παρουσία κληρικού. Σύμφωνα με ιεράρχες, η πρώτη φορά που φαίνεται να αντιμετωπίστηκε τέτοιο πρόβλημα στην Ορθόδοξη Εκκλησία ήταν στη δεκαετία του 1930, όταν στη Βιέννη, ο τότε Μητροπολίτης Αμασείας και μακεδονομάχος Γερμανός Καραβαγγέλης είχε αποφασίσει να ψαλεί η ακολουθία για τον νεκρό, η τύχη του σώματος του οποίου, όπως είχε πει, επαφιόταν στη βούληση των συγγενών, οι οποίοι μπορούσαν να τον μεταφέρουν για ενταφιασμό στην Ελλάδα ή να τον οδηγήσουν στο κρεματόριο, όπως και έκαναν... Το σκεπτικό που κυριάρχησε ήταν ότι η Εκκλησία «ούτε ευθύνη φέρει για την τύχη του νεκρού ούτε μπορεί να ελέγξει τη βούληση των συγγενών».
«Βήμα»- 12/05/2010 – Μαρία Αντωνιάδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου