Την 6η Φεβρουαρίου, ημέρα της μνήμης του Μεγάλου Φωτίου, του σοφού και ηρωικού αγίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, έχει καθιερωθεί να γίνεται πανηγυρικός εορτασμός της στην Ιερά Μονή Πεντέλης. Ο εορτασμός περιλαμβάνει πανηγυρική θεία Λειτουργία στο καθολικό της Μονής, με συμμετοχή της Ιεράς Συνόδου, στη συνέχεια σύσκεψη των μελών της Ιεράς Συνόδου με τους καθηγητές των Θεολογικών Σχολών Αθηνών και Θεσσαλονίκης, και τέλος επίσημο γεύμα, το όποιο εφέτος τίμησε με την παρουσία του και ο Οικουµενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολοµαίος.
Στη σύσκεψη εφέτος συζητήθηκε το καίριο κατ' αυτό το διάστημα θέμα «Ο ιερός Φώτιος και το πρωτείον του επισκόπου Ρώμης». Εισηγητής ήταν ο καθηγητής της Δογματικής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αβύδου κ. Κύριλλος (Κατερέλλος).
Ο Θεοφιλέστατος καθηγητής τόνισε ξεκάθαρα ότι «η ρωμαλέα και γεραρά στάση του Ιερού Φωτίου απέναντι στους πάπες Νικόλαο, Αδριανό και Ιωάννη καταδεικνύει ότι η ποικιλομορφία γίνεται δεκτή σε δευτερευούσης σημασίας θέματα, ποτέ όμως σε θέματα πού εγγίζουν και αφορούν τη δογματική διδασκαλία του Filioque». Και συμπλήρωσε ότι «το πρωτείο σε οποιοδήποτε επίπεδο δεν νοείται και δεν ασκείται έξω από τη συνοδικότητα. Η θέση του επισκόπου Ρώμης δεν μπορεί να νοηθεί έξω η υπεράνω της Πενταρχίας των Πατριαρχών, έξω και υπεράνω της Οικουμενικής Συνόδου».
Θέλουμε να πιστεύουμε ότι κατά τον διεξαγόμενο θεολογικό διάλογό μας με τους Παπικούς δεν θα υπάρξει καμία υπέρβαση η παρερμηνεία αυτών των δύο καίριων και απαράβατων όρων της ορθόδοξης θεολογίας που υπογράμμισε ο Θεοφιλέστατος. Δηλαδή:
Καμία υποχώρηση στο δογματικό ζήτημα της εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος και καμία παρερμηνεία του παπικού πρωτείου πέραν ενός πρωτείου τιμής και μόνον, μέσα στα πλαίσια του θεσμού της Πενταρχίας των Πατριαρχών, εφόσον και όταν ο Πάπας απαρνηθεί τις πλάνες του και επανέλθει στην αληθινή πίστη της Ορθοδοξίας. Ο Πάπας σε περίπτωση ενώσεως θα είναι ένας εκ των πέντε Πατριαρχών και μόνο. Δεν θα έχει εξουσία επί όλης της Εκκλησίας, δεν θα θεωρεί πως είναι αλάθητος στις δογματικές αποφάσεις του.
Η μορφή και oi μεγάλοι αγώνες του ιερού Φωτίου αποτελούν αιώνιο και ακατάλυτο δείκτη πορείας της Ορθοδοξίας μας.
«Ο ΣΩΤΗΡ» Τεύχος 1997 15-3-2010
1 σχόλιο:
Τι μας τσαμπουνά εδώ ο καθηγητής της Δογματικής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αβύδου κ. Κύριλλος (Κατερέλλος):
" Η ποικιλομορφία(!!!) γίνεται δεκτή σε δευτερευούσης σημασίας θέματα (αλήθεια ποια είναι αυτά; Το δια ραντισμού βάπτισμα, το ευχέλαιο στους ετοιμοθάνατους, η χρήση όστιας, αντί άρτου, η καθαγίαση των Τιμίων Δώρων δίχως την επίκληση του Αγ. Πνεύματος και ένα σωρό άλλες κακοδοξίες;) ποτέ όμως σε θέματα πού εγγίζουν και αφορούν τη δογματική διδασκαλία του Filioque». Και συμπλήρωσε ότι «το πρωτείο σε οποιοδήποτε επίπεδο δεν νοείται και δεν ασκείται έξω από τη συνοδικότητα. Η θέση του επισκόπου Ρώμης δεν μπορεί να νοηθεί έξω η υπεράνω της Πενταρχίας των Πατριαρχών, έξω και υπεράνω της Οικουμενικής Συνόδου».
Ποιο "πρωτείο" θεοφιλέστατε, σε σχέση με την συνοδικότητα; Τι σχέση έχει το "πρωτείο" με την συνοδικότητα; Πότε κατά την πρώτη χιλιετία ρώτησαν κανέναν "πρώτο" για την σύγκλιση οικουμενικών ή γενικότερα συνόδων; Μήπως στην 1η; Μήπως στην 4η; Ή μήπως στην 7η; Σας διαφεύγουν θεοφιλέστατε περιπτώσεις που διάφοροι "πρώτοι" διαφωνούσαν με τις συνόδους, την σύγκλισή τους ακόμα και τα αποτελέσματά τους και καταδικάστηκαν από αυτές ή αποδέχθηκαν τις αποφάσεις τους πολύ αργότερα; Πρώτοι είναι ΜΟΝΟ στο θυσιαστήριο. Ακόμα και ο θεσμός της πενταρχίας είναι παντελώς αυθαίρετος. Τι να εισαγάγουμε ένα "πρωτείο" και τι να εισαγάγουμε "πέντε"; Η ίδια η ιστορία ξεπέρασε τις πενταρχίες εδώ και πολλούς αιώνες. Εδώ τα στεγανά κόμματα εφαρμόζουν τη συμμετοχική διαδικασία για την εκλογή αρχηγού ή λήψης αποφάσεων και η Εκκλησία, ο κατεξοχήν δημοκρατικός και συμμετοχικός θεσμός, εκφυλίστηκε σε μια κλειστή κάστα δοτών και εν πολλοίς διεφθαρμένων μητροπολιτών; Η σύνοδος και η αποφάσεις είναι εν ισχύει και έχουν αξία όταν εκφράζουν και είναι παράλληλες και ταυτόσημες με την όλη συνείδηση της Εκκλησίας και ΔΕΝ διαμορφώνουν αυτές συνείδηση. Αν θέλετε να έχει ισχύ ο συνοδικός θεσμός στην Ορθόδοξη Εκκλησία, εφαρμόστε την πρώτα σε επίπεδο ενορίας ζωντανεύοντας και ξαναλειτουργώντας την κληρικολαϊκή συνέλευση για την εκλογή επιτρόπων, ακόμα και ιερέων. Συνεχίστε την σε επίπεδο επισκοπής ή μητρόπολης για την εκλογή και αποδοχή, από το ίδιο το σώμα και την σάρκα της Εκκλησίας των επισκόπων της. Και έπειτα να ομιλείστε για συνοδικότητα σε επίπεδο ευρύ και οικουμενικό. Πάψτε να εμπαίζετε τον Φιλόχριστο Λαό με δόλιες και πονηρές διατυπώσεις για να χωνέψουμε καλά και σώνει τα δήθεν πρωτεία. Με τέτοια μεγάλη διάσταση μεταξύ του ποιμνίου και των επισκόπων, είναι δυνατόν σήμερα οι μητροπολιτάδες και οι καθηγητάδες να ομιλούν για συνοδικότητα; Καταργήστε την αυταρχικότητα και την αυθερεσία τους δεσποτομητροπολιτικού σας θεσμού, γυρίστε στο ποίμνιο σας και αγαπήστε το. Διότι αγαπάτε μόνο τα λεφτά και τις χρηματικές προσφορές του και από ‘κεί και πέρα τίποτα. Πάψτε να είστε πολυθεσίτες και πολυμισθίτες. Με τι μούτρα άραγε αντικρίζεται έναν άνεργο ή έναν αδιόριστο αδελφό σας, την ώρα που λαμβάνετε 10 μισθούς; Θέλετε καθηγητές; Μείνετε καθηγητές! Θέλετε επίσκοποι; Αφιερωθείτε στην διαποίμανση του ποιμνίου σας. Αφήστε και κάποιον άλλον εν Χριστώ αδελφό σας να εργασθεί. Τι απληστία και τι κενοδοξία είναι αυτή που σας κατατρέχει;
Δημοσίευση σχολίου